Ολόκληρη η συνέντευξη του Π Λαφαζάνη στη ΔΕΘ

Με βιντεοσκοπημένο μήνυμα στήριξης από τον Μανώλη Γλέζο, άνοιξε η σημερινή συνέντευξη Τύπου στη ΔΕΘ, κατά την οποία ο επικεφαλής της Λαϊκής Ενότητας Παναγιώτης Λαφαζάνης παρουσίασε τις Θέσεις της Λαϊκής Ενότητας και απάντησε στις ερωτήσεις των εκπροσώπων του Τύπου. Εισαγωγική τοποθέτηση κατά τη συνέντευξη Τύπου έκανε και η Πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου, συνεργαζόμενη με τη Λαϊκή Ενότητα και επικεφαλής του ψηφοδελτίου στην Α΄ Αθήνας, η οποία απάντησε και σε ορισμένες ερωτήσεις.

Βιντεοσκοπημένο μήνυμα του Μανώλη Γλέζου

«Καλημέρα. Καλημέρα στη Θεσσαλονίκη, καλημέρα σε όλη την Ελλάδα. Καλημέρα Δέσποινα, καλημέρα Ιωάννα, Καλημέρα Λίτσα, καλημέρα Ζωή, καλημέρα Παναγιώτη. Καλημέρα και σε εκείνους τους συναγωνιστές μου που πιστεύω ότι από μακριά με παρακολουθούν . Στον Στέφανο, στον Μπάμπη στον Στέλιο.

Καλημερίζω όλη την Ελλάδα και τονίζω, αν έχει κάποια αξία η γνώμη μου, ότι τούτες οι εκλογές δεν είναι απλά κρίσιμες, όπως κρίσιμες είναι κάθε εκλογές, αλλά είναι καθοριστικές για την τύχη του λαού μας για πολλές δεκαετίες. Για αυτό όλοι σας καλούν να κρίνετε, να συγκρίνετε, όλοι σας καλούν να ψηφίσετε τα κόμματά τους. Νομίζω ότι η ιστορία, εμάς, τον κάθε ψηφοφόρο δεν τον καλεί να κρίνει. Δεν τον καλεί να διαλέξει. Τον καλεί να αποφασίσει. Να αποφασίσει τι; Να αποφασίσει επιτέλους να πάρει ο λαός στα χέρια του την τύχη του, το παρόν και το μέλλον του. Για αυτό το λόγο, ετούτες οι εκλογές είναι καθοριστικές, γιατί δίνουν τη δυνατότητα να σαρώσει ο λαός με τη βούληση τη δική του όλο το σάπιο καθεστώς, όλο το καταπιεστικό καθεστώς, όλο το καθεστώς της βίας και της διαφθοράς και να αναδείξει πρωταγωνιστή τον εαυτό του. Ο λαός ο ί ίδιος. Όπου πρωταρχικό του χρέος έχει να αποδείξει στην πράξη ότι όχι μόνο όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό και ανήκουν στο λαό, αλλά και ασκούνται από τον ίδιο το λαό. Για αυτό το λόγο ζητάω να αφουγκραστούμε την ιστορία που μας χτυπά την πόρτα και να πάμε όλοι μαζί να της ανοίξουμε. Δεν μπορεί να υπάρχουν θεατές σε αυτόν τον αγώνα. Δεν μπορεί να υπάρχουν απαθείς. Όλοι πρέπει να σταθούμε όρθιοι στις επάλξεις, όλοι πρέπει να προχωρήσουμε από κοινού στον αγώνα και να ανοίξουμε την πόρτα της Ιστορίας για να περάσουν οι ελπίδες, για να περάσουν τα οράματα, για να περάσει το μέλλον που ανήκει σε εμάς και σε κανέναν άλλον. Για αυτό, ας μου επιτραπεί, καλώ προσωπικά όλους τους παλιούς συναγωνιστές μου, να σταθούν, όπως τότε, και πάλι μπροστάρηδες στον αγώνα για το δίκαιο και τη λευτεριά. Και όλοι μαζί να αναφωνήσουμε «εμπρός ΕΛΑΣ για την Ελλάδα, το δίκαιο και τη λευτεριά»

Εισαγωγική τοποθέτηση του Παναγιώτη Λαφαζάνη

«Να σας καλημερίσω όλους και όλες σας, να ευχαριστήσω θερμά τους εκπροσώπους του Τύπου, τους δημοσιογράφους, πρόσωπα γνωστά, γνώριμα από παλιά, από κοινές προσπάθειες που έχουμε κάνει για την ενημέρωση του ελληνικού λαού. Να σας ευχαριστήσω λοιπόν θερμά που είστε μαζί μας σήμερα, για να μας βοηθήσετε σε αυτή την προσπάθεια να ενημερώσουμε για τις θέσεις της Λαϊκής Ενότητας τον ελληνικό λαό. Η παρουσία σας για μας είναι τιμητική, δεν είναι συμβολική. Καταλαβαίνουμε ότι ο ρόλος των ΜΜΕ είναι πάρα πολύ κρίσιμος, ειδικά των δημοσιογράφων, και ξεχωρίζω πάντα τους δημοσιογράφους από την ιδιοκτησία των ΜΜΕ και ιδιαίτερα των διαπλεκόμενων καναλιών. Οι δημοσιογράφοι είναι πρώτα από όλα εργαζόμενοι, κάνουν τη δουλειά τους. Κάνουν σκληρή προσπάθεια να ανταποκριθούν στο έργο τους για το καλό του ελληνικού λαού και το καλό της δημοκρατίας. Από αυτή τη σκοπιά χαιρετίζουμε την παρουσία όλων σας και τη θεωρούμε ιδιαίτερα σημαντική.

Είμαι χαρούμενος που είμαι στη Θεσσαλονίκη. Η Θεσσαλονίκη είναι εργατομάνα. Η Θεσσαλονίκη είναι η καρδιά της Ελλάδας. Δεν είναι η συμπρωτεύουσα, είναι η καρδιά της Ελλάδας. Είμαι ιδιαίτερα λοιπόν χαρούμενος που εγώ, η Ζωή Κωνσταντοπούλου όλη η αντιπροσωπεία μας είναι εδώ στη Θεσσαλονίκη και μπορούμε να απαντήσουμε στις ερωτήσεις σας. Ήμουν και προχτές στη Θεσσαλονίκη, το Σάββατο, την μέρα της διαδήλωσης. Ήταν μια μεγάλη διαδήλωση με ένα θαυμάσιο νεανικό μπλοκ της Λαϊκής Ενότητας, που βροντοφώναξε ενάντια στα μνημόνια, ενάντια στην εθνική υποτέλεια, ενάντια στη λιτότητα, ενάντια στη φορολεηλασία αυτής της χώρας. Ήταν ένα νεανικό μπλοκ που είχε στην προμετωπίδα του ένα μεγάλο «όχι» . Είναι το «όχι» που είπαμε πρωτοπόρα στο δημοψήφισμα, είναι το «όχι» που είπαμε στα μνημόνια στη Βουλή, είναι το «όχι» που θέλει να συνεχίσει η Λαϊκή Ενότητα μέχρι το τέλος, μέχρι τη νίκη. Μέχρι τη νίκη της δημοκρατίας, της εθνικής ανεξαρτησίας, της δικαιοσύνης σε αυτή τη χώρα. Είμαστε μαζί σας, όχι από υποχρέωση, αλλά από ένα μεγάλο καθήκον, τιμητικό καθήκον για εμάς: Να παρουσιάσουμε τις θέσεις της Λαϊκής Ενότητας σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία. Πιστεύουμε ότι η Λαϊκή Ενότητα μπορεί να αναδειχθεί σε μια μεγάλη δύναμη από τις εκλογές και να παίξει καθοριστικό ρόλο στις μετεκλογικές εξελίξεις για να αλλάξουμε την Ελλάδα. Να φύγουμε από την μνημονιακή υποδούλωση. Και επιτρέψτε μου να πω πριν κλείσω ορισμένα πράγματα που συμβαίνουν και είναι εντελώς απαράδεκτα. Εδώ γίνεται μια προσπάθεια από την κατά τα άλλα υπηρεσιακή κυβέρνηση να αποκλείσει τη Λαϊκή Ενότητα από βασικά, θεμελιώδη ζητήματα τα οποία σχετίζονται με την ενημέρωση του ελληνικού λαού. Θεωρούμε αδιανόητο κάποιοι να αποφασίζουν ότι η Λαϊκή Ενότητα θα είναι η τελευταία από τα κοινοβουλευτικά κόμματα ως προς τον τηλεοπτικό διαφημιστικό χρόνο των κομμάτων. Αυτό από πού προκύπτει; Από τις αυθαιρεσίες μιας υπηρεσιακής κυβέρνησης που φαίνεται ότι είναι εντολοδόχος της ΝΔ και του εναπομείναντος ΣΥΡΙΖΑ, ή του εναπομείναντος ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ; Από εκεί παίρνει εντολές η υπηρεσιακή κυβέρνηση και λέει «τον λιγότερο τηλεοπτικό χρόνο από όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα στην Λαϊκή Ενότητα», παρόλο ότι είμαστε το τρίτο σε κοινοβουλευτική δύναμη κόμμα; Με ποιο δικαίωμα λοιπόν το κάνει αυτό; Όταν παίρνουμε την τρίτη διερευνητική εντολή από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ως Τρίτη κοινοβουλευτική δύναμη, πώς είναι δυνατόν η υπηρεσιακή κυβέρνηση να μας βγάζει τελευταίους και με σχεδόν μηδέν τηλεοπτικό διαφημιστικό χρόνο;

Συμβαίνει όμως και μια άλλη αυθαιρεσία: Η Λαϊκή ενότητα αποκλείστηκε πλήρως από κάθε προεκλογική κρατική χρηματοδότηση. Γιατί την απέκλεισαν την Λαϊκή Ενότητα; Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τη δημοκρατία; Και την ίδια στιγμή δίνουν προεκλογική χρηματοδότηση σε κόμματα τα οποία χρωστάνε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, φέσι στον ελληνικό λαό, που δεν τα πληρώνουν κιόλας, και δανειστήκανε, πήρανε δάνεια χαριστικά, με απαράδεκτους όρους, κάτω από απαράδεκτες συνθήκες και πλαίσια.

Η διαπλοκή θριαμβεύει εδώ, βεβαίως. Και ένα κόμμα που δεν έχει οικονομικά μέσα, ένα μέτωπο που μόλις εμφανίστηκε στην πολιτική ζωή και δίνει μάχη σε αντιμνημονιακή κατεύθυνση, πρέπει να αποκλειστεί. Ίσως γιατί είναι το μόνο που διαθέτει ρεαλιστική ενναλακτική αντιμνημονιακή πρόταση. Τα καταγγέλλουμε όλα αυτά. Καταγγέλλουμε μια υπηρεσιακή κυβέρνηση που δεν είναι υπηρεσιακή κυβέρνηση, αυθαιρετεί και παίρνει αποφάσεις μονόπλευρες και αποκαλύπτει το μετεκλογικό σχέδιο που έχουν σήμερα οι μνημονιακές δυνάμεις, η τετρακομματική του μνημονίου, με τους δύο πρωταγωνιστές του, τη ΝΔ και τον εναπομείναντα ΣΥΡΙΖΑ. Τα καταγγέλλουμε όλα αυτά, δεν τα αποδεχόμαστε, θα κάνουμε αγώνα για την ανατροπή τους. Και φυσικά θα ενημερώσουμε τον ελληνικό λαό. Δεν μπορούν να μας φιμώσουν. Κανένας δεν μπορεί να μας φιμώσει. Θα δώσουμε τη μάχη μέχρι το τέλος και θα νικήσουμε. Σας ευχαριστώ»

Εισαγωγική τοποθέτηση της Ζωής Κωνσταντοπούλου

«Όπως γίνεται απολύτως αισθητό και από το μήνυμα του Μανώλη Γλέζου και από την εισήγηση του Παναγιώτη Λαφαζάνη και από την παρουσία εδώ πολύ μαχητικών βουλευτών, της Δέσποινας Χαραλαμπίδου, της Ιωάννας Γαϊτάνη, της Λίτσας Αμανατίδου, του Κώστα Λαπαβίτσα, του Ηλία Ιωαννίδη, της Αλεξάνδρας Τσανάκα, η Λαϊκή Ενότητα, ως πρώτο ανάχωμα στην νεομνημονιακή λαίλαπα, αντιπροσωπεύει την ελπίδα. Την ελπίδα στην οποία κάποιοι έριξαν χώμα για να σβήσει, για να τη θάψουν, την ελπίδα στην οποία κάποιοι έριξαν λάσπη, για να τη σκεπάσουν. Αυτή η ελπίδα, όχι απλώς δεν έχει πεθάνει, αλλά σιγοκαίει μέσα στα σπλάχνα αυτού του λαού και αυτής της κοινωνίας και θα αναζωπυρωθεί πολύ σύντομα. Εμείς από την πλευρά μας έχουμε ως καθήκον να την κρατήσουμε ζωντανή και να φροντίσουμε να τη μεταλαμπαδεύσουμε κυρίως στις νέες γενιές, αυτές που πιο πολύ θυματοποιούνται από τα μνημόνια και από την αδυσώπητη κοινωνιοκτόνο πολιτική της λιτότητας και της νέας ολοκληρωτικής οικονομικής απολυταρχίας. Η Λαϊκή Ενότητα ενοχλεί και όσοι συνεργαζόμαστε μαζί της ενοχλούμε, γιατί αποδεικνύουμε στην πράξη ότι μονόδρομος δεν είναι η υποταγή. Ότι μονόδρομος είναι η πάλη, η δημοκρατική αντίσταση, ο αγώνας. Και το αποδεικνύουμε με το παράδειγμά μας. Και νομίζω ότι στους 25 βουλευτές που πήραν την πρωτοβουλία να μην υποταχθούν αλλά με εγρήγορση και δημοκρατικά αντανακλαστικά να συγκροτήσουν αυτόν τον πυρήνα του νέου μετώπου αντίστασης και στον Παναγιώτη τον Λαφαζάνη που ανέλαβε το καθήκον και την ευθύνη να ηγηθεί αυτού του πρώτου πυρήνα, στην πορεία για τη συγκρότηση ενός ευρέως μετώπου, αξίζει ο σεβασμός μας και αξίζει επίσης να αναγνωριστεί αυτό που λείπει. Αυτό που λείπει από εκείνους, που πολύ γρήγορα ξέχασαν αυτά που είπαν πριν από έναν ακριβώς χρόνο από εδώ, από τη Θεσσαλονίκη. Λείπει η συνέπεια. Και χωρίς συνέπεια, χωρίς αξιοπιστία, χωρίς αταλάντευτη δέσμευση, αυτά που λέμε να δώσουμε αγώνα για να τα κάνουμε και αν δεν τα καταφέρουμε με την πρώτη να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε, και αν κουραστούμε να αφήσουμε να πάρουν τη σκυτάλη εκείνοι που δεν κουράστηκαν, και όχι να τους ισοπεδώσουμε, αυτή η συνέπεια είναι το αναγκαίο στοιχείο προκειμένου να κερδηθεί αυτός ο αγώνας που είναι του λαού μας. Θέλω να πω ότι παρόλες τις δημοσκοπήσεις, την αξιοπιστία των οποίων είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε και στο δημοψήφισμα, διατηρώ την πεποίθηση ότι η απάντηση του λαού μας σε αυτήν την εκλογική συμπαιγνία, σε αυτήν την κατά παραγγελία διενέργεια εκλογών για να αποκλεισθούν οι πραγματικές ριζοσπαστικές αριστερές αντιμνημονιακές δυνάμεις και οι πατριωτικές δυνάμεις της χώρας μας, που με δημοκρατικό, συνταγματικό πατριωτισμό ενεργοποιήθηκαν, η αποφασιστική απάντηση του λαού μας θα αποδείξει ότι ο πιο αξιόπιστος σύμμαχος στον αγώνα κατά της μνημονιακής δικτατορίας είναι ο ίδιος ο λαός. Ο οποίος, όπως είπε ο Μανώλης ο Γλέζος, πρέπει με αυτοσυνειδησία να πάρει το μέλλον του στα χέρια του και να εμπιστευθεί εκείνους και εκείνες που δεν τον προδώσαμε. Σας ευχαριστώ».

Ερωτήσεις - απαντήσεις

κ. Πεκλάρης (από ΕΡΤ3): Ευχαριστώ πολύ. Κύριε πρόεδρε, κυρία πρόεδρε επίσης. Είπατε να αναδειχθεί μεγάλη δύναμη από τις κάλπες η Λαϊκή Ενότητα. Ποιος είναι ο εκλογικός στόχος της Λαϊκής Ενότητας; Να παραμείνει τρίτη κοινοβουλευτική δύναμη; Είναι η είσοδος στη Βουλή; Ποιος ακριβώς είναι ο εκλογικός στόχος; Θα ήθελα επίσης το σχόλιό σας για όσα ανέφερε χτες εδώ στην συνέντευξη τύπου ο κύριος Τσίπρας, ότι δηλαδή η αριστερή κυβέρνηση έπεσε από αριστερούς βουλευτές, οι οποίοι ήταν έτοιμοι και μάλιστα αμέσως μετά είχαν έτοιμες και τις λίστες. Τι απαντάτε? Ευχαριστώ.

Π. Λαφαζάνης: Σας ευχαριστώ για την ερώτηση. Θέλω να πω ότι δεν συνηθίζω ποτέ, δεν το έκανα ποτέ σε καμία εκλογική μάχη, δεν θα το κάνω και τώρα, να θέτω εκλογικούς στόχους ποσοτικοποιημένους. Δεν νομίζω ότι είναι το καλύτερο που μπορεί να κάνει κανένας. Αυτό το οποίο κάνουμε και αυτό για το οποίο μαχόμαστε είναι να πάει η Λαϊκή Ενότητα όσο το δυνατόν καλύτερα και όσο το δυνατόν ψηλότερα. Να αναδειχθεί σε καθοριστική μετεκλογική δύναμη. Σε αφετηρία, για να ξεκινήσουμε έναν πολύ μεγάλο αντιμνημονιακό, προοδευτικό, δημοκρατικό, πατριωτικό αγώνα ο οποίος θα μας φέρει γρήγορα στην κυβερνητική εξουσία. Ως ένα μεγάλο μέτωπο δυνάμεων που ενδιαφέρονται να σηκώσουν ψηλά ξανά την πατρίδα μας. Αυτός είναι ο μεγάλος στόχος μας. Και πιστεύω ότι θα πάμε πολύ καλά σε αυτές τις εκλογές. Η Λαϊκή Ενότητα θα είναι η έκπληξη των εκλογών. Η μεγάλη έκπληξη των εκλογών. Είπε και η Ζωή η Κωνσταντοπούλου για τις δημοσκοπήσεις. Οι δημοσκοπήσεις για μια ακόμη φορά θα διαψευστούν. Οι δημοσκοπήσεις πια δεν εκφράζουν την κοινωνία και τα νέα μεγάλα κοινωνικά ρεύματα. Οι δημοσκοπήσεις δεν εκφράζουν την νεολαία, δεν εκφράζουν τους φτωχούς ανθρώπους που βλέπουν στις δημοσκοπικές εταιρείες, συστημικές εταιρείες, οι οποίες υπηρετούν διαφόρων ειδών σκοπιμότητες και πάντως όχι την ανάγκη να αποτυπωθούν αντικειμενικά οι τάσεις μέσα στην κοινωνία, που άλλωστε διαπερνιόνται από νέα ρεύματα τα οποία δεν μπορούν να αποτυπωθούν στη συγκεκριμένη φάση. Γι΄αυτό πιστεύουμε ότι για άλλη μια φορά οι δημοσκοπήσεις θα διαψευστούν, η Λαϊκή Ενότητα θα πάει ψηλά, θα πάει πολύ καλά.

Όσον αφορά τώρα το ποιός έριξε την Κυβέρνηση ή δεν την έριξε. Το έχω πει και άλλες φορές. Η Κυβέρνηση αυτή δεν έπεσε από κανέναν. Παραιτήθηκε. Παραιτήθηκε ταπεινωτικά. Οι κυβερνήσεις πέφτουν, όταν υποβάλει πρόταση δυσπιστίας η αντιπολίτευση και συγκεντρώσει 151 βουλευτές. Αν συγκεντρώσει 151 ψήφους στη Βουλή η πρόταση δυσπιστίας, τότε πέφτει η Κυβέρνηση. Οι κυβερνήσεις επίσης πέφτουν αν οι ίδιες ζητήσουν ψήφο εμπιστοσύνης στην Βουλή και δεν πάρουν τη σχετική πλειοψηφία ή η σχετική πλειοψηφία που πάρουν, είναι κάτω από 120 βουλευτές. Δεν τόλμησε η Κυβέρνηση αυτή να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης. Να πάει στη Βουλή, να ζητήσει την εμπιστοσύνη της Βουλής. Δεν το έκανε. Γιατί δεν το έκανε? Πρώτον, γιατί φοβήθηκε ότι θα έπαιρνε ψήφο εμπιστοσύνης, όχι φυσικά από εμάς, αλλά διότι άλλοι που δεν ψήφισαν το τρίτο μνημόνιο μπορεί να ψήφιζαν υπέρ της Κυβέρνησης. Και επίσης ήταν ανοιχτό το ενδεχόμενο, όπως ξέρετε, να έκανε αποχή το Ποτάμι και επομένως να έπαιρνε ψήφο εμπιστοσύνης η Κυβέρνηση. Δεύτερον, φοβήθηκε τη Βουλή η Κυβέρνηση. Διότι στη Βουλή θα έπαιρναν πολλοί το λόγο και ασφαλώς θα στριμωχνόταν μετά και τις εξελίξεις που υπήρξαν με τη συνομολόγηση του μνημονίου. Ο βομβαρδισμός στη Βουλή θα ήταν τεράστιος, ιδιαίτερα από εμάς. Αλλά το κυριότερο νομίζω ότι είναι πως η Κυβέρνηση φοβήθηκε μήπως πάρει ψήφο εμπιστοσύνης, διότι άλλα είχε στο μυαλό της. Στον προσανατολισμό της είχε να πάει άρον-άρον σε εκλογές-εξπρές. Και γιατί να πάει άρον-άρον σε εκλογές εξπρές? Πρώτον, για να αιφνιδιάσει το δικό μας ΟΧΙ και να είμαστε υποτίθεται ανέτοιμοι να αντιμετωπίσουμε την εκλογική μάχη. Έπεσε βεβαίως έξω σ΄αυτό. Και δεύτερον, να πάει γρήγορα στις κάλπες, χωρίς ενημέρωση του ελληνικού λαού, για να μην γνωρίζει άμεσα, από πρώτο χέρι, τις επιπτώσεις του τρίτου μνημονίου, ώστε να πάρει με περίπατο την αυτοδυναμία. Και σ΄αυτό έπεσε έξω η Κυβέρνηση. Η Κυβέρνηση και προσωπικά ο Αλέξης ο Τσίπρας, πήγε να πετύχει την αυτοδυναμία άρον-άρον, αλλά απ΄ό,τι βλέπω, πήγε για μαλλί και κινδυνεύει να βγει τώρα κουρεμένος. Δεν έριξε λοιπόν κανένας την Κυβέρνηση. Η Κυβέρνηση έκανε μια επιλογή, επιλογή εκλογών-εξπρές, επιλογή αυγουστιάτικων εκλογών, επιλογή η οποία είναι στην ουσία της αντιδημοκρατική, και εμείς στεκόμαστε όρθιοι, δίνουμε τη μάχη και ενάντια στον εναπομείναντα ΣΥΡΙΖΑ και ενάντια σε όλες τις μνημονιακές δυνάμεις με σαφή, ρεαλιστική, εναλλακτική λύση. Και θα πάμε πολύ καλά. Σας ευχαριστώ.

κ. Ρούμπος (Αθηναϊκό, Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων): Θέλω να ρωτήσω πότε καταλάβατε εσείς ότι οι δρόμοι σας χωρίζουν από το ΣΥΡΙΖΑ? Ποια χρονική περίοδο δηλαδή και με ποια αφορμή.

Π. Λαφαζάνης: Κύριε Ρούμπο ευχαριστώ για την ερώτησή σας διότι εκφράζει κατά κάποιο τρόπο μια απορία που την ακούμε συχνά. Εσείς όμως ξέρετε καλά, όπως ξέρουν και όλοι οι συνάδελφοί σας καλά, ότι επί χρόνια, και ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα που είμαστε στην Κυβέρνηση, υπήρχαν έντονες διαφορές στο πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ, έντονες αντιπαραθέσεις για την ακολουθούμενη πολιτική. Και οι αντιπαραθέσεις εστιάζονταν στο ότι εμείς, και εννοώ η Αριστερή Πλατφόρμα στο ΣΥΡΙΖΑ, έθετε μετ’ επιτάσεως ένα θέμα: Να υπάρχει εναλλακτική λύση, σχέδιο δηλαδή, δεύτερο σχέδιο για την περίπτωση που θα βρισκόμασταν απέναντι σε έναν ωμό εκβιασμό και δεν μπορούσαμε να πετύχουμε μια έντιμη, όπως αποκαλείτο, συμφωνία. Γι΄αυτό διαφωνήσαμε με τη συμφωνία της 20ης Φλεβάρη και διαφωνήσαμε και δημόσια. Έγινε γνωστή δημόσια η διαφωνία μας, η κατηγορηματική μας αντίθεση τότε στη συμφωνία αυτή, η οποία ήταν το προοίμιο του μνημονίου που ακολούθησε. Αλλά όμως, παρά τις διαφωνίες μας δίναμε τη μάχη, μέχρι και την τελευταία στιγμή ελπίζοντας ότι μπροστά στην επιλογή ενός σκληρού μνημονίου ή της σύγκρουσης με το ευρωπαϊκό κατεστημένο, τελικά η Κυβέρνηση θα έκανε την επιλογή της σύγκρουσης με το ευρωπαϊκό κατεστημένο και όχι της μνημονιακής υποδούλωσης. Και δώσαμε μάχη μέχρι την τελευταία στιγμή, να αποσοβήσουμε την μνημονιακή ταπείνωση. Αλλά όμως δεν το πετύχαμε. Η Κυβέρνηση, στο όνομα της Ευρωζώνης, στο όνομα του Ευρώ, στο όνομα της Ευρώπης, στο όνομα, στο όνομα, στο όνομα όπως κάνανε και οι δυο προηγούμενες κυβερνήσεις, του κυρίου Παπανδρέου και του κυρίου Σαμαρά, επέλεξε το μνημόνιο αντί μιας εναλλακτικής προοπτικής για τη χώρα. Εναλλακτικής προοπτικής δημοκρατικής, πατριωτικής, προοδευτικής. Και τότε βεβαίως, είπαμε το μεγάλο ΟΧΙ και από εκεί και πέρα ήταν αδύνατον να συνυπάρξουμε. Ήταν αδύνατον να συμπορευόμαστε. Διότι δεν μπορούμε να συμπορευόμαστε με κόμματα και κυβερνήσεις που συνομολογούν μνημόνια, στηρίζουν μνημόνια, και εφαρμόζουν μνημονικές επιλογές. Αυτό ήταν για μας αδιανόητο. Πέρα από κάθε όριο, πέρα από κάθε δέσμευση, πέρα από κάθε λαϊκή εντολή που είχαμε. Από εκεί και οι εξελίξεις που ακολούθησαν και νομίζω ότι αυτές οι εξελίξεις παρ΄όλο ότι δεν είναι ευχάριστες για κανέναν, διότι είχαμε μια Κυβέρνηση και τώρα έναν εναπομείναντα ΣΥΡΙΖΑ που ακολουθούν μνημονιακές πολιτικές, παρ΄όλο λοιπόν που δεν είναι ευχάριστες αυτές οι εξελίξεις, εμείς δεν το βάζουμε κάτω, σηκώσαμε τη σημαία ψηλά, τη σημαία του αντιμνημονιακού, δημοκρατικού αγώνα, συνεχίζουμε το δρόμο του νεανικού ΟΧΙ, του σύγχρονου αυτού ΟΧΙ, το οποίο είναι το μέλλον της χώρας και απέναντι του έχει το παλιό κατεστημένο, με νέους πλέον παίχτες σε αυτό το τραπέζι και νέους ομοτράπεζους. Λοιπόν εμείς συνεχίζουμε αυτό το ΟΧΙ και θα το συνεχίσουμε μέχρι τέλους και πιστεύουμε ότι εκεί βρίσκεται η ελπίδα και η προοπτική για την χώρα.

κ. Σιδέρης (Βαλκανικό Πρακτορείο Ειδήσεων): Κύριε Πρόεδρε, παρακολουθώντας εσάς και τα στελέχη της Λαϊκής Ενότητας αντιμετωπίζω ένα σοβαρό πρόβλημα να κάνω διαχωρισμό ανάμεσα σε σας και το ΚΚΕ. Ίσως φταίει το έλλειμμα μου στην αριστερή φρασεολογία και στην ιδεολογία ενδεχομένως, αλλά αυτό επιβεβαιώνεται κιόλας από την σφοδρή επίθεση που δέχεστε τον τελευταίο καιρό από το ΚΚΕ. Γιατί κάποιος να επιλέξει εσάς ως κόμμα και να μην επιλέξει το ΚΚΕ που τουλάχιστον ήταν σταθερό στις αξίες του και παρέμεινε εκεί; Ευχαριστώ.

Π. Λαφαζάνης: Πρωτότυπη ερώτηση. Εσείς δεν μπορείτε να ξεχωρίσετε εμάς από το ΚΚΕ, αλλά όπως βλέπετε η ηγεσία του ΚΚΕ μας ξεχωρίζει θαυμάσια. Και μας έχει αναδείξει σε κύριο αντίπαλο της σε αυτή την εκλογική διαδικασία, σε αυτή την εκλογική μάχη. Και είναι λυπηρό αυτό. Είναι λυπηρό σε ένα ιστορικό κόμμα, με αγώνες, με θυσίες, με μέλη και στελέχη φίλους οι οποίοι είναι αγωνιστές, η ηγεσία του να επιλέγει σε αυτή την εκλογική μάχη ως αντίπαλο τη Λαϊκή Ενότητα. Σήμερα μου είπαν για ένα φυλλάδιο το οποίο κυκλοφόρησε το ΚΚΕ και έχει μια και πλέον σελίδα εναντίον της Λαϊκής Ενότητας και δυο γραμμές κατά της Χρυσής Αυγής. Δεν είναι καλό αυτό το πράγμα. Εμείς δεν είμαστε αντίπαλοι με το ΚΚΕ. Δεν αισθανόμαστε ότι ο αντίπαλός μας είναι το ΚΚΕ. Κάθε άλλο, το ακριβώς αντίθετο. Εμείς πιστεύουμε ότι ο αντίπαλός μας είναι τα μνημόνια, είναι το εγχώριο και ευρωπαϊκό κατεστημένο. Αυτοί είναι που πλήττουν βάναυσα τη χώρα και το λαό μας. Αυτοί είναι που μας έχουν φτάσει σε αυτό το χάλι, σε αυτό το κατάντημα. Αυτοί είναι που κάθε μέρα μας σπρώχνουν στο δρόμο της καταστροφής. Λοιπόν, απέναντι σ΄αυτούς έχουμε μέτωπο και καλούμε όλες τις δυνάμεις, και το ΚΚΕ φυσικά, ένα ιστορικό κόμμα, σε ένα μεγάλο αντιμνημονιακό, πατριωτικό, δημοκρατικό μέτωπο για να σπάσουμε το τείχος των μνημονίων, να ακολουθήσει η χώρα ένα διαφορετικό εναλλακτικό δρόμο. Αυτό είναι το δικό μας κάλεσμα και λυπούμαστε όταν βλέπουμε ότι η ανταπόκριση είναι επιθέσεις και μάλιστα μερικές φορές επιθέσεις προσωπικές, κακεντρεχείς, με χαρακτηρισμούς κακοήθεις που δεν συνηθίζονται στην Αριστερά, δεν πρέπει να συνηθίζονται βεβαίως και γενικότερα στη δημόσια ζωή, διότι η μάχη που δίνουμε δεν είναι προσωπική. Είναι πολιτική, άκρως πολιτική, και τα επιχειρήματά μας πρέπει να είναι πολιτικά. Μπορεί να έχουμε διαφορές και αντιπαραθέσεις, αλλά άλλο αυτό και άλλο η κακοήθεια, άλλο οι χαρακτηρισμοί, άλλο οι προσωπικές ανοίκειες επιθέσεις. Εμείς στην Αριστερά πρέπει να κρατήσουμε ψηλά τη σημαία του ήθους σε αυτή την κρίσιμη προεκλογική μάχη. Και εμείς θα την κρατήσουμε. Γι΄αυτό και δεν θα απαντούμε σε τέτοιου είδους επιθέσεις. Τις αντιπαρερχόμαστε»

κ. Μποτώνης (ΕΡΤ): Κύριε Πρόεδρε, τα τελευταία πέντε χρόνια ο κόσμος τι ακούει; Ότι το πρώτο μνημόνιο είναι καλύτερο από το δεύτερο. το δεύτερο είναι καλύτερο από το τρίτο. το τρίτο είναι καλύτερο απ’ όλα. και ο Θεός έχει. Τώρα, εσείς λέτε τέλος τα μνημόνια. Καταργούνται. Καταργούνται με ένα σχέδιο συγκεκριμένο που έχετε και μια εναλλακτική πρόταση όπως για παράδειγμα εθνικό νόμισμα. Εδώ δεν έχουν ξεκαθαριστεί κάποια πράγματα. Είναι αυτός ο δρόμος παράδεισος; Είναι αυτός ο δρόμος που οδηγεί με ροδοπέταλα στον παράδεισο ή είναι μια απόλυτη βουτιά στο κενό? Όπως λένε και οι αντίπαλοί σας. Κι αν μου επιτρέψετε, και μια μικρή ερώτηση ακόμη : Ο κ. Τσίπρας, όπως μας λέτε, και έχετε χρησιμοποιήσει βαριές κουβέντες πολιτικές βαριές κουβέντες, είναι διαφορετικός από τον Τσίπρα του 4% του ΣΥΡΙΖΑ με αυτόν τον Τσίπρα του 37% και Πρωθυπουργού της χώρας? Σας ευχαριστώ πολύ.

Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Το πρώτο μνημόνιο ήταν το πολύ κακό, το δεύτερο λίγο καλύτερο, το τρίτο ακόμα καλύτερο από το δεύτερο και στο πεντηκοστό και κάτι θα τελειώσουμε με τα μνημόνια. Πάει η ζωή μας, με μνημόνια ξεκινήσαμε και θα τελειώσουμε με μνημόνια. Αυτή είναι η σύγχρονη τραγωδία για τη χώρα μας, που πρέπει να σταματήσει. Η χώρα αυτή δεν αντέχει άλλα μνημόνια. Τα μνημόνια είναι το τέλος της δημοκρατίας, τα μνημόνια είναι η μετατροπή της Ελλάδας σε αποικία και προτεκτοράτο, τα μνημόνια είναι η λεηλασία και η καταλήστευση της χώρας. Δεν υπάρχουν καλά και κακά μνημόνια. Δεν υπάρχει εκείνο το μνημόνιο που είναι καλύτερο από το άλλο, και βεβαίως δεν υπάρχουν αριστερά και δεξιά μνημόνια. Όλα τα μνημόνια βλάπτουν εξίσου τη χώρα και τον ελληνικό λαό. Και τη βλάπτουν πάρα πολύ, μα πάρα πολύ. Πρέπει λοιπόν να τελειώνουμε με τα μνημόνια. Και μπορούμε να τελειώνουμε με αυτά τα μνημόνια. Το εθνικό νόμισμα δεν είναι καταστροφή. Και πρέπει κάποτε να σταματήσει αυτή η τρομολαγνεία. Να σταματήσει η καταστροφολογία γύρω απ’ το εθνικό νόμισμα. Να σταματήσει αυτού του είδους η τρομοκρατία, η οποία, απ’ όσο ξέρω, δεν υπάρχει σε καμία άλλη χώρα της Ευρώπης με ευρώ. Μπορεί εκεί να διαφωνούν με το εθνικό νόμισμα και να μην επιστρέφουν και να μην πηγαίνουν στο εθνικό νόμισμα. Αλλά πουθενά δεν υπάρχει αυτή η δαιμονολογία, ο Ιταλός να θεωρεί τη λιρέτα καταστροφή, ο Γάλλος κόλαση το φράγκο. Αυτά μόνο στην Ελλάδα συμβαίνουν. Και ξέρετε γιατί φύονται αυτά τα λουλούδια μόνο στην Ελλάδα; Γιατί υπάρχει μια παράδοση υποτέλειας σ’ αυτή τη χώρα. Η χώρα αυτή, από την πλευρά των κυρίαρχων πολιτικών ελίτ, έχει μάθει να κινείται στη λογική της υποτέλειας, να αναζητά ξένους προστάτες. Δεν αφήνεται να σταθεί όρθια στα πόδια της και να περπατήσει το δικό της αυτόνομο δρόμο. Η υποτέλεια ήταν το χαρακτηριστικό των εθνικών κατεστημένων ελίτ, πολιτικών και οικονομικών, και συνεχίζεται και σήμερα. Και παίρνει μορφή παράκρουσης με το θέμα του εθνικού νομίσματος. Λοιπόν, η επιλογή του εθνικού νομίσματος είναι μια βιώσιμη επιλογή για την Ελλάδα και αναγκαία αν θέλουμε να φύγουμε από τα μνημόνια και να προχωρήσουμε σε έναν καινούργιο δρόμο. Βεβαίως, δεν λέω ότι εμείς έχουμε μια μαγική συνταγή και προτείνουμε έναν ανθόσπαρτο δρόμο, μέσα από τον οποίο όλοι θα περάσουν απ’ την μια μέρα στην άλλη στην ευτυχία, και θα ρέει το χρήμα, θα ανεβαίνουν οι μισθοί και οι συντάξεις. Εμείς δεν κάνουμε δημαγωγία, ούτε λαϊκισμό. Είμαστε Αριστερά. Είμαστε μια μεγάλη δημοκρατική, πατριωτική δύναμη και θέλουμε να γίνουμε μεγάλη και να παίξουμε σοβαρό ρόλο. Γι αυτό λέμε την αλήθεια στον ελληνικό λαό. Μόνο την αλήθεια, όσο δύσκολη και πικρή κι αν είναι, εδώ που έχουμε φτάσει, όχι με δικιά μας ευθύνη, αλλά με ευθύνη των κατεστημένων κάθε μορφής. Αυτά διαχειρίστηκαν τα πράγματα και μας έβαλαν στην κρίση, αυτά διαχειρίστηκαν την είσοδο της χώρας στη μνημονιακή λεηλασία που τη συνεχίζει δυστυχώς και η ηγεσία του εναπομείναντος ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό γίνεται σήμερα. Εμείς, λοιπόν, δεν λέμε ότι θα βγάλουμε από το τσεπάκι μας τη μαγική λύση και θα πάνε αυτόματα τα πράγματα καλύτερα. Όποια επιλογή κι αν γίνει τώρα, είναι μια δύσκολη επιλογή. Και η επιλογή του εθνικού νομίσματος ασφαλώς έχει δυσκολίες, ιδιαίτερα το πρώτο διάστημα, άλλα όχι μεγαλύτερες δυσκολίες από τα μνημόνια, όχι μεγαλύτερες δυσκολίες από την καταστροφή που θα φέρει το τρίτο μνημόνιο, από την ερείπωση της χώρας την οποία ζούμε και η οποία είναι πρωτοφανής για ειρηνική περίοδο. Θα έχουμε δυσκολίες, βεβαίως. Αλλά, ο δρόμος του εθνικού νομίσματος μπορεί να αποδειχτεί, και θα αποδειχτεί εάν συνοδεύεται από ένα ριζοσπαστικό, προοδευτικό, δημοκρατικό πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, θα αποδειχτεί ότι είναι ένας δρόμος με ελπίδα και προοπτική. Θα αναζωογονήσει τις εξαγωγές μας, θα μειώσει τις εισαγωγές, θα υποκαταστήσει τις εισαγωγές, θα αυξήσει το τουριστικό ρεύμα, θα βοηθήσει στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και την ενίσχυση της απασχόλησης. Και κυρίως θα εξασφαλίσει ρευστότητα στην ελληνική οικονομία, γιατί το κεντρικό πρόβλημα για να βγούμε απ’ την κρίση είναι η ρευστότητα για την οικονομία μας. Ρευστότητα για ένα μεγάλο παραγωγικό πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, ρευστότητα για να κινηθούν επενδύσεις ιδιαίτερα από τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Αυτήν την ρευστότητα ,μπορεί να την ανακτήσουμε με το εθνικό νόμισμα, όπως γίνεται στο 99% των χωρών του πλανήτη. Και στα 10 νομίσματα που υπάρχουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, γιατί μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν υπάρχει μόνο ένα νόμισμα. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση υπάρχουν δέκα νομίσματα. Και δεν βλέπω να δυστυχούν και να καταστρέφονται χώρες, όπως η Δανία ή η Σουηδία που είναι εκτός ευρώ, παίρνω βεβαίως τις καλύτερες των περιπτώσεων που είναι εκτός της Ευρωζώνης αλλά μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν βλέπω όμως ούτε την Πολωνία να καταστρέφεται, ούτε την Τσεχία να καταστρέφεται, που ενώ ήταν έτοιμη να μπει στην Ευρωζώνη, δεν επέλεξε αυτόν τον δρόμο διότι αντελήφθη περί τίνος πρόκειται. Άρα μην καταστροφολογούμε. Υπάρχει εναλλακτική πρόταση, δημοκρατική, με προοπτική για τη χώρα, απέναντι στη μνημονιακή υποδούλωση. Και αυτή έπρεπε να ήταν απ’ την πρώτη στιγμή στο τραπέζι από την Ελλάδα. Και αν ήταν απ’ την πρώτη στιγμή στο τραπέζι, ίσως να γινόταν και ουσιαστική διαπραγμάτευση και να μην μας είχαν ως ομήρους και ως αιχμαλώτους.

κ. Δελασιάδης (Β Channel): Είχαμε μια απόφαση του κ. Σκουρλέτη λίγες ώρες πριν παραιτηθεί η Κυβέρνηση σχετικά με τη μεταλλευτική δραστηριότητα στη Χαλκιδική, αυτή τη στιγμή έχουμε και χιλιάδες εργαζόμενους σε διαθεσιμότητα. Από την άλλη πλευρά υπάρχει τμήμα πολιτών που σας κατηγορεί ότι εσείς δεν πήρατε κάποια απόφαση όταν ήσασταν Υπουργός. Τι θέλετε να απαντήσετε σ’ αυτούς;

Π. Λαφαζάνης: Νομίζω ότι είναι ευτελείς αντιπερισπασμοί αυτά τα οποία απευθύνονται σε εμένα ως κατηγορίες για τις Σκουριές. Διότι ως Υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, εγώ πρώτος, άνοιξα αυτό το θέμα τολμηρά και αποφασιστικά, ανοίγοντας δρόμους για όλη την Κυβέρνηση. Πρώτον, ανακάλεσα την οικοδομική άδεια, την άδεια ανοικοδόμησης του εργοστασίου εκεί και την ανακάλεσα φέρνοντας σοβαρά αρνητικά αποτελέσματα στην εταιρεία. Δεύτερον, αναστείλαμε την άδεια υλοτόμησης, η οποία θα κατέστρεφε ένα ιστορικό δάσος στις Σκουριές, στη Χαλκιδική. Τρίτον, επέστρεψα την Τεχνική Μελέτη της εταιρείας με την οποία έπρεπε να εμφανίσει μια νέα τεχνολογία μεταλλουργίας για την παραγωγή χρυσού. Και την επέστρεψα, διότι δεν υπήρχε τέτοια τεχνολογία που η εταιρεία είχε δέσμευση να φέρει με την άδεια που είχε και με την σύμβαση την οποία είχε υπογράψει. Και ήμουν έτοιμος να προχωρήσω σε ακόμα ριζοσπαστικότερες κινήσεις μετά από αυτή τη διαπίστωση της αδυναμίας της εταιρείας να προχωρήσει στη νέα μεταλλουργία που είχε υποσχεθεί. Ήμουν έτοιμος να προχωρήσω σε πιο ριζοσπαστικές κατευθύνσεις που θα οδηγούσαν με μαθηματική ακρίβεια στην αφαίρεση της άδειας και στην καταγγελία της σύμβασης. Διότι η επένδυση της El Dorado βλάπτει το περιβάλλον, βλάπτει και το δημόσιο συμφέρον. Καταστρέφει τη Χαλκιδική χωρίς να έχει κανένα όφελος είτε η περιοχή αυτή, είτε το δημόσιο. Και βεβαίως, προϋπόθεση για να προχωρούσαμε σε ένα τέτοιο ριζοσπαστικό σχέδιο και σε μια τέτοια ριζοσπαστική λύση, ήταν ένα πρόγραμμα ανάπτυξης της περιοχής, όχι μόνο τουριστικής αλλά και παραγωγικής, με κύριο άξονα τον πρωτογενή τομέα ώστε να διασφαλιστούν οι θέσεις εργασίας για όλους τους εργαζόμενους. Μια προοδευτική Κυβέρνηση για να προχωρήσει σε ριζοσπαστικές κατευθύνσεις στη Χαλκιδική θα έπρεπε να εγγυηθεί πλήρως και απολύτως όλες τις θέσεις εργασίας των εργαζομένων στα εργοτάξια στις Σκουριές.

Αυτή ήταν η δική μου κατεύθυνση και η δική μου πολιτική. Πάνω στην αυτή την πολιτική, η οποία διεκόπη διότι απομακρύνθηκα απ’ την Κυβέρνηση, θα προχωρούσα στα περαιτέρω βήματα. Μόλις, δηλαδή, διαπιστώθηκε με πρωτοβουλία μου η αδυναμία της επιχείρησης να εφαρμόσει νέα τεχνολογία μεταλλουργίας, θα προχωρούσα στα επόμενα βήματα. Όμως εκεί διεκόπη η παρουσία μου στην Κυβέρνηση, όχι με δική μου, βεβαίως, ευθύνη, αλλά γιατί είπαμε όχι στα μνημόνια. Και το όχι στα μνημόνια δεν είναι άσχετο και με την ερώτησή σας και με την υπόθεση στις Σκουριές. Αυτή είναι η δική μου τοποθέτηση σαφής και καθαρή. Και ελπίζω η Κυβέρνηση που θα προκύψει μετεκλογικά, όποια κι αν είναι αυτή, να ακολουθήσει έναν θετικό δρόμο για το δημόσιο συμφέρον και την προστασία του περιβάλλοντος στη Χαλκιδική. Πάντως, εμείς σε αυτή τη λογική θα κινηθούμε και θα κινηθούμε αποφασιστικά και τολμηρά.

κα. Καζαντζίδου ( τηλεόραση του ALPHA): Στην διάρκεια της παρουσίας σας στο Υπουργείο επισκεφτήκατε τη Ρωσία. Θα ήθελα να σας ρωτήσω αν στις συζητήσεις που κάνατε εκεί υπήρξε ενδεχόμενο οικονομικής συνδρομής της Ρωσίας προς την Ελλάδα και αν ναι, με ποιες προϋποθέσεις. Σας ευχαριστώ.

Π. Λαφαζάνης: Σας ευχαριστώ για την ερώτηση. Επισκέφθηκα πολλές φορές τη Ρωσία ως Υπουργός. Είχα μια σύλληψη και ανέλαβα πρωτοβουλίες για να αναπτυχθούν οι ελληνορωσικές σχέσεις. Θεωρούσα ότι η ανάπτυξη των ελληνορωσικών σχέσεων είναι κρίσιμης σημασίας για την Ελλάδα, για την περιοχή μας, για την Ευρώπη. Θεωρούσα ότι η ανάπτυξη των ελληνορωσικών σχέσεων θα ήταν σε όφελος όλων των χωρών της περιοχής μας και όλων των ευρωπαϊκών χωρών και λαών. Και θεωρούσα επίσης ότι η ανάπτυξη των ελληνορωσικών σχέσεων θα μπορούσε να βοηθήσει ώστε η Ελλάδα να ξεφύγει από την λογική του ευρωατλαντικού οικοπέδου. Του εξαρτημένου δορυφόρου. Του υποτελούς δορυφόρου. Του υποτελούς προτεκτοράτου. Και η Ελλάδα, αν θέλουμε να βγει από την κρίση και να ανοίξει καινούργιους δρόμους, πρέπει να αναπτύξει μια καινούργια πολυδιάστατη πολιτική διεθνών οικονομικών και πολιτικών σχέσεων. Αλλά και ενεργειακών σχέσεων. Ξεκινώντας, λοιπόν, μ’ αυτό το κίνητρο, προσπάθησα να συμβάλω στην ανάπτυξη των ελληνορωσικών σχέσεων, ιδιαίτερα στον ενεργειακό τομέα που ήταν και η αρμοδιότητά μου. Και με χίλιους κόπους και αγωνίες επετεύχθη μια πολύ μεγάλη συμφωνία, ευρωπαϊκού και παγκόσμιου βεληνεκούς. Για έναν αγωγό με ρωσικό φυσικό αέριο, που θα περνούσε από την Ελλάδα με κατεύθυνση την κεντρική Ευρώπη. Ένα τεράστιο έργο, για την πραγματοποίηση του οποίου υπογράψαμε στην Αγία Πετρούπολη εγώ και ο Υπουργός Ενέργειας της Ρωσικής Ομοσπονδίας μια διακρατική συμφωνία. Και όταν το υπογράφαμε, ήταν εκεί όλα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, τα διεθνή Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, γεγονός που υποδήλωνε ένα μεγάλο, παγκόσμιο ενδιαφέρον. Γιατί; Γιατί αυτή η συμφωνία και αυτός ο αγωγός άλλαζαν το χάρτη της Ευρώπης. Τον πολιτικό χάρτη της Ευρώπης. Διαμόρφωναν νέα δεδομένα για την περιοχή μας και την ευρωπαϊκή Ήπειρο. Έσπαγαν αυτές τις πολιτικές, τις νεοψυχροπολεμικες πολιτικές, που ήθελαν μια Ρωσία απομονωμένη από την υπόλοιπη Ευρώπη. Μια Ρωσία, με μέτρα εναντίον της. Στα οποία μέτρα, δυστυχώς, συμμετείχε και συμμετέχει και η Ελλάδα. Η Ελλάδα εφαρμόζει αυτήν την ώρα μέτρα σε βάρος της Ρωσίας. Απαράδεκτο! Εντελώς απαράδεκτο! Αδιανόητο! Γιατί εμείς να εφαρμόζουμε μέτρα κατά της Ρωσίας; Έχουμε τίποτα με την Ρωσία και το ρώσικο λαό; Έχουμε προβλήματα ειδικά στις σχέσεις μεταξύ μας; Εμείς έπρεπε να έχουμε τις άριστες των σχέσεων, όπως και με άλλες χώρες βεβαίως, γιατί δεν μιλάω μόνο για την Ρωσία. Λοιπόν, κάναμε αυτήν την συμφωνία, η οποία ήταν ιδιαίτερα επωφελής για τη χώρα μας, για ένα έργο τεράστιο, μια επένδυση 2 δισεκατομμυρίων ευρώ, που θα πρόσφερε 20.000 θέσεις απασχόλησης. Κι εμείς θα συμμετείχαμε στο έργο αυτό με δική μας κρατική εταιρεία, η συγκρότηση της οποίας ψηφίστηκε από τη Βουλή με πρωτοβουλία μου. Και η εταιρεία αυτή θα συμμετείχε 50-50 στο έργο, χωρίς να βάλει ούτε ένα ευρώ, πράγμα που σημαίνει ότι θα είχαμε έσοδα από τη διαχείριση και τα τέλη του αγωγού, φτηνή ενέργεια αλλά και γεωπολιτική αναβάθμιση. Τεράστια οφέλη για μια χώρα σε κρίση όπως είναι η Ελλάδα και άνοιγμα νέων οριζόντων για περαιτέρω βήματα και περαιτέρω προσπάθειες οικονομικές και πολιτικές. Και βεβαίως, από ένα τέτοιο έργο, θα είχαμε και χρηματοδοτικά οφέλη. Διότι αν φτιάχναμε την εταιρεία, που τη φτιάξαμε, και κάναμε και την κοινοπραξία με τη ρώσικη κρατική εταιρεία, μια μεγάλη θυγατρική της μεγαλύτερης τράπεζας της Ρωσίας, όπως είχαμε συμφωνήσει και είχαμε δημοσιοποιήσει τη συμφωνία, τότε θα μπορούσε να υπάρξει και προκαταβολή στην ελληνική εταιρεία έναντι των ωφελειών που θα είχε από τη διαχείριση του έργου, από τη λειτουργία του έργου. Και αυτό θα ήταν κι ένα όφελος έμμεσο για το ελληνικό δημόσιο. Βέβαια, προϋπόθεση ήταν να προχωρήσουμε στην Κοινοπραξία ώστε να αρχίσουν να γίνονται βήματα για την κατασκευή του έργου. Αυτή είναι όλη η υπόθεση με τις ελληνορωσικές σχέσεις, τη Ρωσία, τον αγωγό και τη χρηματοδότηση. Νομίζω ότι ήταν ένα θετικό κεφάλαιο για τη χώρα μας, το οποίο πρέπει να συνεχιστεί. Εγώ δεν θέλω να κάνω κριτική, αν απ’ την στιγμή που απομακρύνθηκα, πάμε καλά-δεν πάμε καλά, προχωράει το έργο-δεν προχωράει κλπ. Δεν θέλω να καταφύγω σε μικροπρέπειες για μια πολύ μεγάλη και σοβαρή υπόθεση που δεν αφορά τα κόμματα, αφορά πρώτα απ’ όλα την πατρίδα μας, αφορά τον ελληνικό λαό, αφορά την ελληνική οικονομία, αφορά το μέλλον μας. Αυτό όμως που θέλω να κάνω είναι μια έκκληση αυτή η συμφωνία να υλοποιηθεί πλήρως και κατά γράμμα σε ό,τι περιέχει. Και κάνω και μια πρόσκληση αυτή τη στιγμή προς τις άλλες πολιτικές δυνάμεις και ιδιαίτερα προς τον εναπομείναντα ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Δημοκρατία. Να συνεχίσουν το έργο και να δεσμευτούν σ’ αυτές τις εκλογές ότι θα προχωρήσουν ταχύτατα στην υλοποίησή του χωρίς καμία καθυστέρηση. Γιατί αυτό επιβάλλει το εθνικό μας συμφέρον.

κ. Γρηγοριάδης (ΑΝΤ1): Σας κατηγορούν ότι 7 μήνες λέγατε ψέματα για τις διαπραγματεύσεις, για τους μισθούς, για τον ΕΝΦΙΑ που θα καταργείτο αλλά δεν καταργήθηκε. Σας κατηγορούν ότι δεν λέγατε αλήθειες. Τι απαντάτε; Γιατί φύγατε τώρα μόλις ανακοινώθηκαν οι εκλογές;

Π. Λαφαζάνης: Ουδέποτε είπαμε ψέματα και ουδέποτε στον ελληνικό λαό. Στους έξι μήνες που ήμασταν στην κυβέρνηση επιτελέσαμε ένα πάρα πολύ θετικό έργο ο καθένας στο υπουργείο του, από αυτούς που φύγαμε από την κυβέρνηση μετά το «όχι» που είπαμε. Μας έδιωξαν, δεν φύγαμε, μας έδιωξαν. Έγινε ο ανασχηματισμός και μας εξαίρεσαν χωρίς μάλιστα να μας πουν και το αιτιολογικό. Κανείς δεν μας το είπε. Βέβαια ήταν σαφές γιατί έγινε. Το «όχι» ήταν που ενόχλησε. Λοιπόν δεν είπαμε καθόλου ψέματα. Ίσα ίσα που κάναμε ένα πολύ θετικό έργο, ασκούσαμε κριτική στην πορεία των διαπραγματεύσεων και η κριτική ήταν δημόσια, μέσα από τα κυβερνητικά και κομματικά συλλογικά όργανα. Ξέρετε ότι δεν είχαμε ψηφίσει όλες τις τελευταίες αποφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Ξέρετε ότι πάντοτε καταθέταμε εναλλακτικές προτάσεις για την πορεία και την προοπτική, ιδιαίτερα της διαπραγμάτευσης, το κομβικό θέμα που είχαμε. Και αυτά τα γνώριζε ο ελληνικός λαός, τα δημοσίευε ο Τύπος και μάλιστα μας επέκρινε για τις διαφοροποιήσεις μας. Ότι με αυτές τις διαφοροποιήσεις υπονομεύουμε την πορεία της κυβέρνησης. Δεν κρύβαμε επομένως τίποτα. Όμως περιμέναμε μέχρι την τελευταία στιγμή, παλεύοντας και προσπαθώντας ώστε να μη φτάσει αυτή η κυβέρνηση να συνομολογήσει μνημόνιο, να υπογράψει νέο μνημόνιο. Και δώσαμε τη μάχη προς αυτή την κατεύθυνση μέχρι την τελευταία στιγμή, ελπίζοντας ότι θα αποφευχθεί κάτι, για το οποίο βεβαίως δεν είχαμε αυταπάτες, αλλά όμως θεωρούσαμε ότι υπήρχαν οι πιθανότητες στην επιλογή μνημόνιο ή σύγκρουση, όπως σας είπαμε, με το ευρωπαϊκό κατεστημένο, να επικρατήσει τελικά η σύγκρουση με το ευρωπαϊκό κατεστημένο και η εναλλακτική προοπτική για τη χώρα. Από τη στιγμή λοιπόν που δεν το πετύχαμε αυτό, ακολούθησε ο διαχωρισμός. Και ακολούθησε ο διαχωρισμός διότι δεν μπορούσαμε να συνεχίσουμε να είμαστε στην ίδια παράταξη μνημόνιο και αντιμνημόνιο, για να το πω πολύ απλά. Και όταν η κυβέρνηση προκηρύσσει εκλογές, παραιτείται, δεν την έριξε κανένας όπως σας είπα, παραιτείται για να πάει σε εκλογές, δεν μπορούσαμε να πάμε σε εκλογές με μια κυβέρνηση που λέει, και το είπε και χθες εδώ ο Αλέξης Τσίπρας, ότι θα τηρήσει και θα εφαρμόσει το τρίτο μνημόνιο. Δεν μπορούσαμε να πάμε μαζί. Επιλέξαμε, λοιπόν, το σωστό δρόμο, να μη λιποτακτήσουμε, να μην εγκαταλείψουμε, να δώσουμε τη μάχη των εκλογών, να σηκώσουμε ψηλά την αντιμνημονιακή σημαία, γιατί αυτή την ώρα είμαστε οι μόνοι που σηκώνουμε μια δημοκρατική, αντιμνημονιακή σημαία με εναλλακτικό δρόμο που έχει αρχή, μέση και τέλος, να τη σηκώσουμε λοιπόν αυτή τη σημαία, να απαντήσουμε στην πρόκληση θετικά. Και γι’ αυτό μετέχουμε στις εκλογές δυνατά και αποφασιστικά και θα πάμε καλά.

Κα Τσίμου (Βεργίνα TV): Πλέον έχουμε ένα δίπολο νέο-παλιό και έχουμε ξεχάσει το μνημονιακό – αντιμνημονιακό. Ποιο είναι το διακύβευμα αυτών των εκλογών; Ο ελληνικός λαό δεν τις ήθελε. Ποια είναι η δική σας εκτίμηση;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Το πρόβλημα είναι ότι το δίλημμα νέο-παλιό επιχειρούν επικοινωνιακά να θέσουν εκείνοι που εγκατέλειψαν τους νέους και τη νεολαία, εκείνοι τους οποίους εγκατέλειψε η νεολαία. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι περισσότεροι νέοι του ΣΥΡΙΖΑ και πάνω από το μισό κεντρικό συμβούλιο της νεολαίας αποχώρησε από τον ΣΥΡΙΖΑ. Το πρόβλημα λοιπόν είναι ότι προσπαθούν να αποκαταστήσουν τη σχέση τους με το νέο εκείνοι που εγκατέλειψαν και την αισιοδοξία που χαρακτηρίζει κάθε τι νέο και τη δέσμευση και το πείσμα και τη μαχητικότητα που προϋποτίθενται για να υπάρξει το νέο. Βλέπουμε, δυστυχώς, με τις παλαιοκομματικές μεθόδους, με τη λάσπη, τη συκοφαντία, με τα ψέματα, τα οποία περιτυλίγονται με επικοινωνιακό αμπαλάζ, κάποιοι να παριστάνουν το νέο, ενώ προσχώρησαν ήδη σε ό,τι πιο παλιό και σε ό,τι παλιό μνημονιακό. Δεν είναι αλήθεια ότι το δίλημμα είναι το νέο ή το παλιό. Το δίλημμα είναι εάν ο λαός θα αποκαρδιωθεί και θα παραιτηθεί ή αν θα παλέψει. Ο λαός στις 5 Ιουλίου έδωσε μάθημα δημοκρατίας, αγωνιστικότητας και μη υποταγής. Δεν κάμφθηκε από την τρομοκρατία, ούτε από την εκβιαστική προπαγάνδα που εξαπολύθηκε από πλευράς των εκβιαστών-δανειστών, αλλά και από πλευράς των μέσων της διαπλοκής και είπε ένα πολύ ηχηρό «όχι» στους εκβιασμούς, στα μνημόνια, στην υποτέλεια, στην εξαθλίωση και στην κατάλυση της δημοκρατίας. Το δίλημμα λοιπόν είναι εάν αυτός ο λαός θα εγκαταλείψει πειθόμενος σε αυτό που του πουλάνε τώρα κάποιοι, ότι δηλαδή δεν υπάρχει ελπίδα, ότι δεν υπάρχει εναλλακτική, ότι τα μνημόνια είναι η μοίρα μας, ή αν θα παλέψει, όπως ξέρει να παλεύει ο ελληνικός λαός, και αν θα εμπιστευτεί πρώτα απ’ όλα τις δυνάμεις του, πρώτα απ’ όλα τις ζωντανές, κινηματικές συλλογικότητες, πρώτα απ’ όλα τους νέους και τις νέες και ύστερα εμάς, οι οποίοι επιμένουμε ότι αυτός ο λαός, αυτή η χώρα, μπορούν να ορθοποδήσουν. Η μάχη κατά του μνημονίου έχει χαρακτήρα αντίστασης, δημοκρατικής αντίστασης και ευθείας αναφοράς στις δημοκρατικές και αντιστασιακές παραδόσεις του λαού μας. Είναι χαρακτηριστικό ότι στρατεύτηκαν σε αυτήν τη μάχη κατά του μνημονίου τα σύμβολα της αντίστασης, οι ζωντανοί ήρωες, που έχουμε την τιμή ακόμη να πλαισιώνουν την κοινωνική και λαϊκή πάλη και δεν είναι επίσης τυχαίο ότι σε αυτές τις εκλογές, για πρώτη φορά, συναινούν οι δανειστές. Όχι απλώς συναινούν, τις προετοίμασαν μαζί με το Μαξίμου και μαζί με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αυτές είναι εκλογές εκκαθάρισης των αντιμνημονιακών δυνάμεων, εκκαθάρισης των δυνάμεων της αντίστασης, εκκαθάρισης της ελπίδας, της προοπτικής και της αισιοδοξίας. Και θα μου επιτρέψετε να κλείσω με μία αναφορά νομική, για να ενοχλήσω και αυτούς που ξέχασαν πως λέγαμε ότι θα τους ταράξουμε στη νομιμότητα και τώρα λένε ότι δεν μπορεί με νομικά μέσα να παλέψεις, αυτή η εκκαθάριση θα αποδειχθεί απόπειρα, και μάλιστα απρόσφορη απόπειρα, γιατί αυτός ο λαός βίωσε τέτοιου είδους απολυταρχικές, αντιδημοκρατικές επιθέσεις, έχει μάθει να ορθώνει το ανάστημά του, έχει μάθει να παλεύει και θα παλέψει. Εμείς είμαστε εδώ, η Λαϊκή Ενότητα είναι εδώ, ακριβώς για να δώσει φωνή στην αντίσταση και για να συμπαραταχθεί με το λαό σε αυτή τη μάχη.

κ. Καντίρης ( Ράδιο Νάουσα): Σε αυτές τις αίθουσες ειπώθηκαν τα μεγαλύτερα ψέματα από πρωθυπουργούς που κυβέρνησαν τον τόπο. Τι θα κάνετε; Όλοι σας τραβήξατε ένα δρόμο καθαρό. Έτσι οραματίζομαι τους πολιτικούς. Μπορείτε να φτιάξετε γρήγορα ένα πρόγραμμα, ένα εθνικό σχέδιο δράσης; Και ήθελα να ρωτήσω την κα Κωνσταντοπούλου εάν η ανθοδέσμη που σας έδωσε ο Μεϊμαράκης, όταν εκλεγήκατε πρόεδρος, έκρυβε σκοπιμότητες…

Π. Λαφαζάνης: Δεν εγκαταλείψαμε κανέναν. Άλλοι εγκατέλειψαν κάποια πράγματα, τα οποία ήταν πάρα πολύ σημαντικά και πολύτιμα για τον τόπο και τον ελληνικό. Εγκατέλειψαν τις μεγάλες δεσμεύσεις που είχαμε απέναντι στους απλούς πολίτες. Εγκατέλειψαν τις μεγάλες και σωστές υποσχέσεις που δώσαμε. Εγκατέλειψαν τις μεγάλες εξαγγελίες που είχαμε, οι οποίες συνάρπασαν τον ελληνικό λαό και για πρώτη φορά ανέδειξε, με δημοκρατικά και κινηματικά βεβαίως μέσα, μια κυβέρνηση της Αριστεράς στο προσκήνιο. Δεν εγκαταλείψαμε, αλλά αντίθετα εμείς συνεχίζουμε αυτόν τον δρόμο. Είχαμε πει πολλά πράγματα, θετικά πράγματα, ρεαλιστικά πράγματα, τα οποία ήταν πάρα πολύ σημαντικά για να αλλάξουμε τη μοίρα αυτής της χώρας. Σε αυτό το δρόμο συνεχίζουμε. Συνεχίζουμε ό,τι το καλύτερο, το θετικότερο είχε ο ΣΥΡΙΖΑ, τις μεγάλες κινηματικές, ριζοσπαστικές παραδόσεις του, τις μεγάλες δεσμεύσεις του απέναντι στον ελληνικό λαό. Και πιστεύουμε ότι αυτό θα το κάνουμε με συνέπεια και σταθερότητα και το δείξαμε. Δεν μείναμε χωμένοι βαθιά στις υπουργικές καρέκλες μας, όταν ετέθη το δίλημμα, «ναι» ή «όχι» σε ένα νέο μνημόνιο. Δεν διστάσαμε ούτε μία στιγμή να πούμε «όχι» στο νέο μνημόνιο. Συνεπείς σε αυτά που λέγαμε, συνεπείς στην ιστορία μας και τη διαδρομή μας. Δεν επρόκειτο σε καμία περίπτωση, κανένας από μας, να βάλει χέρι στις μεγάλες κατακτήσεις και στους μεγάλους αγώνες που έχει κάνει ο ελληνικός λαός. Δεν μπορούσαμε εμείς, κληρονόμοι μιας μεγάλης ιστορικής αριστερής παράδοσης, που κάτι έχουμε συνεισφέρει κι εμείς σε αυτήν, δεν μπορούσαμε να έρθουμε με ένα τσεκούρι και να πετσοκόβουμε τις κατακτήσεις, για τις οποίες κι εμείς αγωνιστήκαμε για να επιτευχθούν. Δεν μπορούσαμε να το κάνουμε αυτό. Και δεν θα το κάνουμε ποτέ στον ελληνικό λαό. Μπροστά πρέπει να πάμε, όχι πίσω. Είμαστε, λοιπόν, συνεπείς σε αυτά που λέγαμε, γι’ αυτό εγκαταλείψαμε τις υπουργικές καρέκλες. Δεν μας ενδιαφέρουν οι βουλευτικές θέσεις. Αυτό που μας ενδιαφέρει πρώτα και κύρια είναι ο τόπος και ο ελληνικός λαός. Η δημοκρατία, η εθνική μας ανεξαρτησία, όπως σας είπα, και η δικαιοσύνη. Και σε αυτό το δρόμο θα εμείνουμε μέχρι τέλους. Δεν πρόκειται η Λαϊκή Ενότητα να κοροϊδέψει τον ελληνικό λαό. Δεν πρόκειται αυτά που λέμε τώρα να τα ξεχάσουμε μετεκλογικά. Δεν πρόκειται να τα θυσιάσουμε στο όνομα οποιασδήποτε εξουσίας και οποιωνδήποτε αξιωμάτων. Αυτή είναι η δική μας κατεύθυνση, αυτή είναι η δέσμευσή μας, η απόλυτη δέσμευσή μας. Αυτή είναι η πορεία μας μέχρι τώρα και δεν θα την εγκαταλείψουμε ποτέ. Μπορεί κάποιος να διαφωνεί, να είναι αντίθετος με αυτά που λέμε, να έχει αντιρρήσεις, σεβαστές, σεβαστότατες, να κάνουμε διάλογο, να κάνουμε αντιπαράθεση. Αλλά εδώ είμαστε και εδώ θα μείνουμε. Και θα δώσουμε έναν ωραίο αγώνα, ξέροντας ότι παλεύουμε για το μέλλον αυτής της χώρας, το μέλλον του ελληνικού λαού και κυρίως για τα ελληνικά νιάτα, τα οποία στέλνουμε τώρα πρόσφυγες στην ξενιτιά. Μιλάμε για τους πρόσφυγες από τις άλλες χώρες και δεν μιλάμε για τους νέους μας, τους νέους και τις νέες μας που γίνονται πρόσφυγες, που τους στέλνουμε στα τέσσερα σημεία του πλανήτη για να μπορέσουν να ζήσουν, να επιβιώσουν, να βρουν δουλειά και να φάνε ένα κομμάτι ψωμί, Νέους επιστήμονες, νέους για τους οποίους ξόδεψαν οι οικογένειές τους και το ελληνικό δημόσιο πάρα πολλά χρήματα για να φτάσουν εκεί που έφτασαν, νέους και νέες που τους βλέπουμε τώρα να αξιοποιούνται από τρίτες χώρες και μάλιστα από χώρες, οι οποίες αυτή τη στιγμή είναι δυνάστες της Ελλάδας. Από αυτές τις χώρες αξιοποιούνται κι εκεί προσφέρουν ενώ η Ελλάδα στερείται το μέλλον της. Γιατί κάθε τόπος που χάνει τα νιάτα του, δεν έχει κανένα απολύτως μέλλον.

Ζ. Κωνσταντοπούλου: Καταρχάς, επειδή ξεκινήσατε με τη λέξη «εγκαταλείψαμε», θα ήθελα να σας πω ότι στους ανθρώπους που αγωνίζονται και τιμούν τους αγώνες που έχουν δώσει κι άλλοι πριν από μας, δίνοντας το αίμα τους, τη ζωή τους, την ελευθερία τους, την υγεία τους, η λέξη «εγκαταλείπω» είναι άγνωστη λέξη. Και από τους ανθρώπους που κάθονται σε αυτό εδώ το τραπέζι και που σωστά είπατε ότι είμαστε ομάδα, γιατί οι συλλογικότητες είναι που μπορούν να παλεύουν, θα ξέρετε ότι κανείς δεν εγκατέλειψε. Και θα μου επιτρέψετε να πω για τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, αλλά και για τον Κώστα Ήσυχο και τον Δημήτρη Στρατούλη ότι καρατομήθηκαν και υπό αυτή την έννοια εκείνοι που τους καρατόμησαν, το σύστημα Μαξίμου, ήταν εκείνο που πρώτο εγκατέλειψε τις αρχές και τις αξίες της Αριστεράς, εκείνο που έριξε στην ουσία την κυβέρνηση της Αριστεράς, γιατί μία κυβέρνηση, η οποία αποφασίζει να αναχωρήσει από όλες τις κοινές δεσμεύσεις απέναντι στο λαό και να μετατρέψει το «όχι» του λαού σε «ναι», ήδη πια δεν είναι κυβέρνηση της Αριστεράς. Και ακόμα να πω για τη Νάντια Βαλαβάνη που παραιτήθηκε από την υπουργική θέση, αμέσως μετά την υπογραφή της συμφωνίας, ότι και εκείνη παραιτήθηκε ακριβώς για να μην εγκαταλείψει τις αρχές και τις αξίες και τις κοινές μας δεσμεύσεις απέναντι στο λαό. Και θα ήθελα να μου επιτρέψετε και μία προσωπική αναφορά. Υπερασπίστηκα τον παραιτηθέντα πρωθυπουργό όσο κανείς. Τον υπερασπίστηκα περισσότερο από ό,τι υπερασπίστηκε και ο ίδιος τον εαυτό του, την πορεία του και εκείνα που έλεγε, με τα οποία έπεισε να τον εμπιστευτούμε όλοι εμείς και τον ελληνικό λαό επίσης να τον εμπιστευτεί. Τον υπερασπίστηκα μέχρι που αποφάσισε να εγκαταλείψει τον ισχυρισμό ότι εκβιάστηκε και να εμφανίσει εκείνους, οι οποίοι προσπαθούσαμε να συγκροτήσουμε ένα ανάχωμα στη μνημονιακή λαίλαπα, ως παιδιαρίζοντες, ως σουρεαλιστές. Τώρα, για το ερώτημά σας. Συχνά μου λένε, μα ο παραιτηθείς πρωθυπουργός σας τίμησε με το να σας προτείνει στο εκ των ανώτατων αξιωμάτων, εκείνο της Προέδρου της Βουλής, κι εσείς δεν του κάνατε το χατίρι να ψηφίσετε το μνημόνιο, δεν του κάνατε το χατίρι να πείτε ένα «ναι». Κι εσείς με ρωτάτε, αν με μια ανθοδέσμη, που μου προσέφερε από αβρότητα ο κ. Μεϊμαράκης, θα του έκανα το χατίρι να αποστώ από όλα εκείνα για τα οποία έχω παλέψει, δηλαδή για διαφάνεια, δικαιοσύνη και λογοδοσία στη δημόσια ζωή και στο δημόσιο βίο. Είναι πρόδηλο ότι τέτοια χατίρια, αλλά και γενικώς χατίρια, δεν κάνω. Η απάντησή μου στη συκοφαντία του κ. Καμμένου δόθηκε εν εκτάσει. Χαίρομαι που είναι εδώ ο Κώστας Ήσυχος, που διετέλεσε αναπληρωτής Υπουργός Άμυνας και γνωρίζει πόσες πρωτοβουλίες πήρε η Βουλή, η Πρόεδρος της Βουλής, εγώ ως Πρόεδρος της Βουλής, για τον έλεγχο των εξοπλιστικών συμβάσεων. Είναι γνωστό ότι τη δικογραφία που ο κ. Καμμένος ισχυρίστηκε ότι έθαψα, την ανακοίνωσα με τυμπανοκρουσίες στη Βουλή στις 24 Φεβρουαρίου, τόσο που ενοχλήθηκε ο κ. Μεϊμαράκης, που εισέβαλε στην αίθουσα για να διαμαρτυρηθεί. Τη δικογραφία αυτή είχε ο κ. Καμμένος από τις 5 Μαρτίου και δεν έκανε τίποτε με αυτή. Για τις δικογραφίες αυτές ζητήθηκε από τον κ. Καμμένο, από την Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους, συνεργασία και στις 4 Απριλίου και τον Ιούνιο και με τις ποινικές δικογραφίες της Βουλής, δυστυχώς, υπήρξα η μόνη πρόεδρος που ασχολήθηκε ουσιαστικά. Επί σαράντα χρόνια δεν υπήρχε διαδικασία αντιμετώπισής τους. Και δρομολόγησα τη διαδικασία μιας επιτροπής που θα τις επεξεργαζόταν. Δυστυχώς, κάποιοι διέλυσαν τη Βουλή και απέτρεψαν και κάθε περαιτέρω συζήτηση ακριβώς πριν να συνεδριάσει η Επιτροπή Κανονισμού με αυτό το θέμα, που είχε ήδη μπει στην ημερήσια διάταξη και πρωτοσυζητηθεί στις 3 Αυγούστου. Ο κ. Καμμένος ως δεξί χέρι του κ. Τσίπρα, όπως αυτοπροσδιορίζεται, με τη λογική του ενός χεριού που νίβει το άλλο και στο τέλος μπερδεύονται για το ποιο είναι το αριστερό και ποιο είναι το δεξί, επέλεξε την τακτική και την πολιτική της συκοφαντίας, η οποία είναι χαρακτηριστική εκείνων, οι οποίοι βρίσκονται σε πανικό. Έφτασε να διοχετεύει ισχυρισμούς σχετικά με υποτιθέμενους νονούς και με υποτιθέμενα βαφτίσια. Είμαι στη διάθεσή σας, αναζητώ και ποιος ήταν ο παπάς που με βάφτισε, ώστε στην επόμενη συκοφαντία να απαντήσω με στοιχεία. Εκείνο όμως που πρέπει να ειπωθεί είναι ότι αυτή τη στιγμή εκείνοι που δεν συγκρούστηκαν με τη διαπλοκή, εκείνοι που έχτισαν και εκτρέφουν ένα νέο σύστημα διαπλοκής και έχουν πέσει στις αγκάλες του νεοαυριανισμού και του νεοκιτρινισμού, που είναι ό,τι πιο παλιό, προσπαθούν να χτίσουν ένα προφίλ σύγκρουσης με τη διαφθορά και τη διαπλοκή, χτυπώντας εκείνους που πραγματικά συγκρούστηκαν και συγκρούονται. Είναι ευκρινέστατο από το ποιοι και ποιες καθίστανται στόχος αυτής της νεοδιαπλοκής και της διαφθοράς. Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης έχει την τιμή να έχει παρουσιαστεί ως μεγαλολωποδύτης, έτσι δεν είναι; Και εγώ είχα επίσης την εμπειρία των επιθέσεων αυτών, που τελικά καταδεικνύουν από ποιους απειλείται η διαφθορά και η διαπλοκή. Σας ευχαριστώ.

Κα Μπακιρτζή («Στο Κόκκινο» Θεσσαλονίκης): Θα ήθελα ένα σχόλιο σας για το προσφυγικό. Αυτές τις ημέρες βλέπουμε τι γίνεται στα νησιά. Μόλις μία ώρα από εδώ είναι η Ειδομένη του Κιλκίς, είναι τα σύνορα με τη ΠΔΓΜ και καθημερινά χιλιάδες πρόσφυγες βρίσκονται εκεί και προσπαθούν να περάσουν για να συνεχίσουν το ταξίδι τους στην Ευρώπη. θα ήθελα ένα σχόλιο σας και το πρόγραμμά σας για το προσφυγικό.

Π. Λαφαζάνης: Οι πρόσφυγες που κατά κύματα κατακλύζουν τη χώρα μας αντιπροσωπεύουν μια από τις μελανότερες σελίδες στην περιοχή μας και την Ευρώπη. Μια πολύ μεγάλη τραγωδία για την οποία έπρεπε να ντρέπεται ο κυρίαρχος κόσμος στον ευρωενωσιακό χώρο. Και το λέω αυτό γιατί οι ιθύνοντες κύκλοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι κατ’ εξοχήν υπεύθυνοι αυτού του εγκλήματος. Είναι κατ’ εξοχήν υπεύθυνοι διότι μαζί με τις ΗΠΑ δεν έχουν αφήσει όρθια καμία σχεδόν χώρα της περιοχής. Δεν έχει μείνει σχεδόν καμία χώρα της περιοχής που να μην την βομβαρδίζουν, που να μην έχουν εξαπολύσει πόλεμο, που να μην έχουν στείλει βομβαρδιστικά και τορπιλακάτους για να την καταστρέψουν. Αυτό έγινε και στην περιοχή του Ιράκ, αυτό έγινε και με τη Λιβύη, αυτό έγινε και με το Αφγανιστάν και συνεχίζονται αυτές οι τραγωδίες. Αυτό δυστυχώς συνέβη και με τη Συρία, με τις ωμές επεμβάσεις σε αυτή τη χώρα με αποτέλεσμα να δημιουργούνται όλα αυτά τα δράματα στην περιοχή μας από τα οποία επωφελούνται τυφλές φομενταλιστικές δυνάμεις οι οποίες απαντούν με βαρβαρότητα και με μίσος. Βαρβαρότητα και μίσος τα οποία προκαλούν την απέχθεια σε όλη την ανθρωπότητα. Έχουμε λοιπόν αυτά τα κύματα προσφύγων ως αποτέλεσμα αυτών των βρώμικων ιμπεριαλιστικών πολέμων στην ευρύτερη περιοχή μας, τους οποίους έχουμε καταγγείλει. Και έρχεται τώρα υποκριτικά η Ευρωπαϊκή Ένωση και σηκώνει τα χέρια ψηλά και κάνει τον ουδέτερο σε αυτό το δράμα που κοστίζει ανθρώπινες ζωές.

Η Ελλάδα είναι μια πύλη εισόδου προσφύγων. Η Ελλάδα μόνη της δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αυτό το μεγάλο πρόβλημα. Η Ελλάδα, για να μπορέσει να κάνει κάτι θετικό, πρέπει να στηριχθεί. Και να στηριχθεί με γενναίο τρόπο, με αποφασιστικό τρόπο. Και κυρίως να στηριχτεί οικονομικά για να μπορέσει να κάνει κάτι θετικό, ανθρώπινο και βιώσιμο. Από εκεί και πέρα βεβαίως λέγοντας αυτό, τονίζοντας την υποκρισία του Ευρωπαϊκού κατεστημένου δεν απαλλάσσω και την κυβέρνηση από τις δικές της ευθύνες. Γιατί δεν υπήρχε ούτε σχέδιο ούτε συντονισμός για στοιχειώδη μέτρα ανακούφισης των προσφύγων. Και συνεχίζεται αυτός ο τραγέλαφος. Εγώ επισκέφτηκα, ίσως ήμουν ο μοναδικός πολιτικός αρχηγός που πήγα σε χώρους προσφύγων, στη Μυτιλήνη. Μίλησα μαζί τους. Δε με αποδοκίμασαν. Δε με έδιωξαν οι άνθρωποι. Τον πόνο τους μου είπαν, πρόσωπο με πρόσωπο. Και είδα ένα δράμα. Είδα τα παιδιά μεσα στη λάσπη, να μην έχουν να φάνε, να μην έχουν ούτε νερό να πιούνε. Να ζούνε κάτω από ζωώδεις, κτηνώδεις συνθήκες. Είδα στοιβαγμένους ανθρώπους, οι οποίοι ήταν σε ουρές απέραντες, να τσακώνονται μεταξύ τους για ένα χαρτάκι, για να πάρουν ένα χαρτάκι συσσιτίου, γιατί ως εκεί φτάνει δυστυχώς η τραγωδία. Και πολύ περισσότερο, για να μπουν σε ένα λεωφορείο μήπως ανεβούν στο πλοίο, σε ένα πλοίο όπου ξέρετε ότι πληρώνουν. Για να κάνουν το ταξίδι Μυτιλήνη – Πειραιά πληρώνουν εισιτήριο στα πλοία. Και τους ζητείται εισιτήριο ακριβότερο από το σύνηθες. Διότι υποτίθεται ότι θα έχει ταλαιπωρία το πλοίο και κινδύνους. Και πληρώνουν περισσότερο. Αυτά είναι τα δράματα σήμερα. Μεγάλα δράματα. Αυτό που χρειάζεται λοιπόν είναι μια μεγάλη πρωτοβουλία. Την οποία οφείλει να αναλάβει η Ευρωπαϊκή Ένωση για να στηρίξει τους πρόσφυγες. Και η κυβέρνηση της Ελλάδας έπρεπε να αναλάβει πρωτοβουλία, έστω και τώρα να αναλάβει πρωτοβουλία, προς αυτή την κατεύθυνση. Να στηριχθούν αυτοί οι άνθρωποι που περνάνε ένα πραγματικό δράμα. Και εν πάση περιπτώσει να προωθηθεί ένα ευρύτερο πρόγραμμα στήριξης της περιοχής και να σταματήσει η αιματοχυσία, να σταματήσουν οι πόλεμοι σε βάρος λαών και χωρών που δημιουργούν αυτά τα δράματα. Και βεβαίως να προσθέσω αυτό που είπα και προηγουμένως για άλλη μία φορά: Έχουμε τους πρόσφυγες, αλλά έχουμε και τους νεοπρόσφυγες, τους νέους και τις νέες μας. Τα παιδιά μας. Δυστυχώς η εποχή μας είναι τραγική. Και η τραγωδία της οφείλεται στις άγριες, αντικοινωνικές, νεοαποικιακές και βρώμικες πολιτικές που ασκούν οι οικονομικές ελίτ, αυτοί που κυριαρχούν σήμερα στον ευρωπαϊκό χώρο και πρώτα από όλα το γερμανικό κατεστημένο.

κ. Ηλιάδης (εφημερίδα «Μακεδονία»): Κύριε πρόεδρε, με τον κίνδυνο να θεωρηθώ ότι συνεισφέρω στην τρομοκρατία περί εθνικού νομίσματος, θέλω να μου επιτρέψετε να επανέλθω στον πυρήνα της πρότασής σας και να σας ζητήσω διευκρινήσεις επ’ αυτής. Έχουμε καταλάβει ότι η βασική σας θέση είναι ότι όσο η Ελλάδα είναι στην Ευρωζώνη δεν μπορεί να απαλλαγεί από τα μνημόνια και επίσης τονίσατε ότι για να βγούμε από την κρίση χρειαζόμαστε εθνικό νόμισμα. Λέτε επίσης ότι το πρώτο διάστημα θα είναι δύσκολο, αλλά μετά η κατάσταση θα εξομαλυνθεί και στη συνέχεια θα έρθει η ανάπτυξη. Θέλω να μου περιγράψετε ποια πιστεύεται ότι θα είναι η κατάσταση αυτό το πρώτο διάστημα. Καταρχάς από πού θα αντλήσει η χώρα τα συναλλαγματικά απαιτούμενα για να εκδώσει το εθνικό νόμισμα και επίσης στο διάστημα αυτό, το οποίο μάλιστα δεν προσδιορίζετε ακριβώς πόσο θα είναι, αν θα είναι κάποιο λίγοι μήνες ή αν θα είναι ένα – δύο χρόνια, πώς θα καταβάλλονται μισθοί και συντάξεις, δεδομένου ότι η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση πρωτογενών ελλειμάτων;

Π. Λαφαζάνης: Σας ευχαριστώ για την ερώτηση σας, δεν αποτελεί καθόλου ενόχληση για εμάς, ίσα – ίσα μας δίνεται η ευκαιρία να διευκρινίσουμε κάποια θέματα τα οποία νομίζω ότι είναι απαραίτητο να διευκρινιστούν. Καταρχάς εμείς έχουμε ένα ριζοσπαστικό προοδευτικό πρόγραμμα. Το πρόγραμμά μας έχει για σημαίες το τέλος της λιτότητας, τη στήριξη μισθών και συντάξεων τον τερματισμό στο ξεπούλημα της Ελλάδας, και στο ξεπούλημα ιδιαίτερα δημόσιων στρατηγικών επιχειρήσεων. Εμείς λέμε ότι οι στρατηγικές δημόσιες επιχειρήσεις και τα μεγάλα ακίνητα «φιλέτα» στη χώρα μας πρέπει να μείνουν υπό δημόσια ιδιοκτησία και κοινωνικό έλεγχο και να ανασυγκροτηθούν αυτές οι δημόσιες επιχειρήσεις για να γίνουν πιο αποδοτικές και να παίξουν ρόλο για την έξοδο από την κρίση. Εμείς σηκώνουμε ψηλά τη σημαία κατά της φορολεηλασίας, της φοροεπιδρομής που υπάρχει και που τώρα στρέφεται κατά των αγροτών με το τρίτο μνημόνιο και τους εξοντώνει, τους εξουθενώνει. Είναι το τέλους του αγροτικού κόσμου το τρίτο μνημόνιο. Αφού συμπιέστηκαν εξαντλητικά οι μισθοί, τώρα δέχονται νέο πλήγμα μαζί με το παλιότερο οι συντάξεις, και ταυτόχρονα, το τρίτο μνημόνιο στρέφεται κατά κύριο λόγο ενάντια στην ελληνική περιφέρεια, στην ύπαιθρο, στον αγροτικό και κτηνοτροφικό πληθυσμό και του δίνει τη χαριστική βολή. Είμαστε κατά της εθνικής υποτέλειας, την οποία αντιπροσωπεύουν στο μέγιστο βαθμό τα μνημόνια. Θέλουμε την εθνικοποίηση των τραπεζών διότι δεν μπορούν να ανακεφαλαιώνονται με δημόσιο χρήμα. Έχουμε δηλαδή ένα πρόγραμμα βασικών αξόνων και κατευθύνσεων διεξόδου και ανασυγκρότησης της χώρας. Και λέμε το εξής απλό: ότι αν μπορούμε αυτό το πρόγραμμα να το εφαρμόσουμε μέσα σ την ευρωζώνη, εμείς δε θα είχαμε καμία αντίρρηση. Δεν είμαστε κατά του ευρώ, γιατί το ευρώ δε μας αρέσει επειδή είναι ευρωπαϊκό, υποτίθεται, ενιαίο νόμισμα. Κάθε άλλο. Δεν έχουμε εμείς το νόμισμα φετίχ, κάποιοι άλλοι έχουν το νόμισμα ως φετίχ. Εμείς αυτό που θέλουμε να εφαρμοστεί είναι ένα πρόγραμμα ανασυγκρότησης της χώρας. Αυτό που θέλουμε είναι να φύγουμε από τη σημερινή κρίση, είναι να ανοίξουμε ένα θετικό δρόμο και να σταματήσει η λεηλασία και η ληστεία του ελληνικού λαού. Λέμε όμως ότι δυστυχώς, τα ευρωπαϊκά κατεστημένα σήμερα οδηγούν την ευρωζώνη από το κακό στο χειρότερο. Και την Ελλάδα την νεοαποικιοποιούν μέσα στην ευρωζώνη. Και εφαρμόζουν στο όνομα του ευρώ πολιτικές, οι οποίες είναι πολιτικές εξουθένωσης και εξόντωσης. Επομένως η απάντηση μας για να είμαστε συνεπείς στην αντιμνημονιακή μας πολιτική, είναι εθνικό νόμισμα. Διότι το εθνικό νόμισμα δεν είναι κάτι το οποίο πρέπει κανείς να αποβάλλει επειδή έχει τη λέξη «εθνικό» και είναι νόμισμα και διασφαλίζει τη νομισματική κυριαρχία μιας χώρας. Δεν είναι δυνατόν λοιπόν, εξαρχής, να λέμε δογματικά «όχι στο εθνικό νόμισμα». Και να καταστροφολογούμε χωρίς συζήτηση, χωρίς διάλογο. Λέτε λοιπόν ότι θα αντιμετωπίσει δυσκολίες η χώρα μας, πράγμα που αναγνώρισα κι εγώ, ιδιαίτερα στο πρώτο μεταβατικό διάστημα. Αλλά είπα ότι οι δυσκολίες αυτές θα είναι πολύ μικρότερες από τη μνημονιακή καταστροφή που υφιστάμεθα και πολύ μικρότερες από τις καταστροφικές συνέπειες του τρίτου μνημονίου. Είπατε πού θα βρούμε τα συναλλαγματικά διαθέσιμα για να στηρίξουμε το εθνικό μας νόμισμα. Σας πληροφορώ κάτι το οποίο οι οικονομολόγοι έπρεπε να γνωρίζουν πολύ καλύτερα, αλλά δυστυχώς ορισμένοι εξ αυτών κάνουν εγχειριδιακή πολιτική, νεοφιλελεύθερη εγχειριδιακή πολιτική στο πειραματόζωο «Ελλάδα». Η Ελλάδα, αυτή την ώρα, έχει πλεονασματικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Είχε πλεονασματικό ισοζύγιο το 2013. Έχει πλεονασματικό ισοζύγιο που φτάνει στο 1% του ΑΕΠ το 2014. Είχε και πάει και για πλεονασματικό ισοζύγιο το 2015. Αυτό τι υποδηλώνει; Ότι με τα συναλλαγματικά διαθέσιμα που παίρνουμε από τις εξαγωγές που έχουμε τώρα, από τα εμβάσματα, από το τουριστικό συνάλλαγμα και από άλλες συνεισφορές συναλλαγματικές, μπορούμε να χρηματοδοτούμε τις εισαγωγές μας, αυτές τις εισαγωγές που κάνουμε, και αφορούν πρώτες ύλες, πετρέλαια, κλπ. Μπορούμε να τις χρηματοδοτούμε χωρίς κανένα πρόβλημα. Χωρίς να έχουμε ελλείμματα. Επομένως δε χρειάζονται ειδικά πρόσθετα συναλλαγματικά διαθέσιμα με ένα εθνικό νόμισμα, για να μπορούμε να ανταποκριθούμε στη νέα οικονομικοκοινωνική κατάσταση και εν πάση περιπτώσει να ικανοποιήσουμε θεμελιώδεις ανάγκες της χώρας σε πρώτες ύλες ιδιαίτερα, φάρμακα κλπ που λένε ότι θα λείψουν. Δε θα λείψει τίποτα στη χώρα με το εθνικό νόμισμα. Δεν έλειπε και παλιότερα, καπιταλισμός είχαμε και τότε στην Ελλάδα. Δεν είχαμε μια προοδευτική σοσιαλιστική διέξοδο, δεν είχαμε μια προοδευτική σοσιαλιστική πορεία. Καπιταλισμό είχαμε, δεν έλειπε όμως από την Ελλάδα τίποτα το ιδιαίτερο. Δεν ήτανε βεβαίως θαυμάσια η κατάσταση. Είχαμε προβλήματα. Αλλά πολύ λιγότερα προβλήματα από αυτά που αντιμετωπίζουμε σήμερα με το ευρώ. Επομένως δεν θα υπάρχει θέμα να βρούμε ειδικά συναλλαγματικά αποθέματα για να στηρίξουμε το εθνικό νόμισμα όταν έχουμε πλεονασματικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Και μπορούμε να διασφαλίσουμε με το εθνικό μας νόμισμα μια νέα και βιώσιμη προοπτική. Όσο για τους μισθούς και τις συντάξεις, δεν κατάλαβα, γιατί θα υπάρχει πρόβλημα με μισθούς και συντάξεις; Έχετε την εντύπωση, και δεν απευθύνομαι, επιτρέψτε μου, σε εσάς, ότι οι μισθοί και οι συντάξεις πληρώνονται από τις δόσεις που μας δίνουν; Από τους Έλληνες φορολογούμενους πληρώνονται οι μισθοί και οι συντάξεις. Από εμάς πληρώνονται οι μισθοί και οι συντάξεις του δημοσίου και βεβαίως στον ιδιωτικό τομέα από τους ιδιώτες. Ούτε ένα ευρώ από τους πιστωτές δεν πηγαίνει για μισθούς και συντάξεις. Δεν πηγαίνει για δαπάνες οι οποίες είναι απαραίτητες για τον προϋπολογισμό μας. Τα λεφτά των πιστωτών κατευθύνονται αποκλειστικά και μόνο στο να πληρώνουμε χρεολύσια και τόκους. Και βεβαίως συναφές με την πρόταση για εθνικό νόμισμα είναι η απάντησή μας για το χρέος. Το χρέος αυτό, και νομίζω ότι εδώ η Ζωή έχει κάνει μια πολύ καλή δουλειά μέσα από την επιτροπή της Βουλής και μπορεί να πει δυο λόγια παραπάνω που θα είναι χρήσιμα, αυτό το χρέος λοιπόν είναι αβίωτο. Είναι χρέος άδικο, ταξικό, ένα χρέος το οποίο εν πάση περιπτώσει δεν μπορεί να πληρώσει ο ελληνικός λαός χωρίς να τον εξοντώσουμε. Αυτό το χρέος δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να το αποπληρώνουμε. Η πρότασή μας είναι ευθεία: Διακοπή αποπληρωμής του χρέους μέχρι να καταστεί ληξιπρόθεσμο και διαπραγματεύσεις για τη διαγραφή του, τουλάχιστον τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους. Και μη μου πείτε ότι αυτά δε γίνονται. Διότι αυτή την κατεύθυνση και αυτό τον δρόμο τον έχουν ακολουθήσει όλες οι μεγάλες χώρες του κόσμου που μας κουνάνε το δάχτυλο αυτή τη στιγμή, όταν είχαν πολύ υψηλό χρέος και είχαν αντιμετωπίσει την πτώχευση. Δεν υπάρχει άλλη λύση για την Ελλάδα και το μέλλον της, αν δεν υπάρξει μια πολύ γενναία και ουσιαστική διαγραφή του χρέους. Και αυτό είναι σε συνάρτηση με την πρότασή μας για εναλλακτική λύση απέναντι στην ευρωζώνη προκειμένου να αντιμετωπίσουμε την κρίση σε μια αντιμνημονιακή, προοδευτική κατεύθυνση ανασυγκρότησης της χώρας. Αυτά εμείς προτείνουμε και είναι απόλυτα ρεαλιστικά, είναι η μοναδική εναλλακτική λύση για τη χώρα, αν θέλουμε να αποφύγουμε τα μνημονιακά υποζύγια. Αν θέλουμε να κάτσουμε στο μνημόνιο και να παρακολουθούμε τα μνημόνια όπως έβλεπε ο άλλος τα τρένα να περνούν και να χάνεται η ζωή μας, βεβαίως, μπορούμε να το κάνουμε. Αλλά δεν έχει μέλλον ο τόπος, τίποτα δε θα μείνει όρθιο. Μια ερειπωμένη χώρα θα μείνει με τα μνημόνια. Μια χώρα κατεστραμμένη και με κίνδυνο να αφανιστεί και εθνικά πλέον. Εμείς απαντάμε λοιπόν θετικά. Δε λέμε ότι είναι ανθόσπαρτος αυτός ο δρόμος, αλλά είναι ο μόνος δρόμος με ελπίδα και προοπτική. Και σας λέω ότι εκεί θα πάμε. Εκεί θα πάμε έτσι και αλλιώς. Το θέμα είναι να πάμε με ένα ριζοσπαστικό προοδευτικό πρόγραμμα, να πάμε συντεταγμένα, να πάμε με σχέδιο για να αντιμετωπίσουμε καλύτερα το μέλλον της χώρας και να έχουμε μια Ελλάδα όρθια, περήφανη, δυνατή, η οποία θα μπορεί να βλέπει τη νεολαία της στα μάτια και να μην τη διώχνει από τον τόπο μας.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Καταρχάς νομίζω ότι πρέπει να ειπωθούν κάποια πράγματα με ειλικρίνεια. Είναι επιλογή, είναι δρόμος που επιτρέπεται και έχει δικαίωμα οποιαδήποτε Κυβέρνηση να ακολουθεί, η επιλογή του να φορτώνει τα μωρά και τα αγέννητα παιδιά με ένα χρέος που δεν τους αναλογεί; Ήταν επιλογή να αποδεχθεί όχι μόνον ως υφιστάμενο και πληρωτέο ένα απεχθές χρέος 325 δισεκατομμυρίων ενώ είχε πόρισμα το οποίο μπορούσε να χρησιμοποιήσει για να το αποκηρύξει, αλλά και να επιβαρύνει ακόμη περισσότερο αυτό το χρέος με νέο δάνειο 85 περίπου δισεκατομμυρίων ευρώ; Δηλαδή σήμερα κάθε μωρό που γεννιέται να χρωστάει από το πουθενά 40.000 ευρώ; Αυτό είναι επιλογή; Μπορεί ποτέ να παρουσιάζεται ως επιλογή; Εμείς λέμε όχι. Είναι επιλογή μια χώρα να αποδέχεται ότι το Κοινοβούλιό της θα νομοθετεί κατά παραγγελία σε συγκεκριμένες ημερομηνίες, συγκεκριμένα κείμενα που έχουν γράψει άλλοι και που τα έχει απορρίψει ο λαός και μάλιστα με δημοψήφισμα ηχηρότατο, ότι δεν θα ξανανομοθετήσει αν δεν πάρει προέγκριση από τους δανειστές; Και ότι θα ξανα-νομοθετήσει, ότι θα καταργήσει αυτά που κυρίαρχα έχει νομοθετήσει; Αυτό είναι επιλογή; Εμείς λέμε όχι. Είναι επιλογή η Ελλάδα να λέει ότι δεν είναι πια ισότιμο κράτος ενώ έχει το στάτους του ισότιμου κράτους-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης; Είναι επιλογή να αποδέχεται την ευθεία εχθροπραξία και απειλή η οποία πραγματοποιήθηκε σε όλη την εβδομάδα προ του δημοψηφίσματος λόγω της άρνησης χορήγησης ρευστότητας, να καλούνται οι πολίτες να ψηφίσουν με κλειστές τις τράπεζες; Ή μήπως είναι επιλογή να δέχεται ότι απειλείται ευθέως από τους λεγόμενους εταίρους ότι θα προκαλέσουν ανθρωπιστική καταστροφή αν δεν ενδώσει; Η εβδομάδα πριν από το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου κατακλύσθηκε από απειλές, οι οποίες στις τελευταίες ημέρες συμπυκνώθηκαν στην ευθεία προειδοποίηση, στην ευθεία εκβίαση ότι αν δεν ενδώσετε σε αυτά τα οποία σας λέμε θα προκαλέσουμε ανθρωπιστική καταστροφή. Είναι επιλογή αυτές οι συνθήκες να παρουσιάζονται ως συμφωνία; Εμείς λέμε όχι. Είναι επιλογή για οποιοδήποτε νόμισμα, μια κυβέρνηση που έχει ορκιστεί πίστη στο Σύνταγμα και την πατρίδα και διαφύλαξη του δημοκρατικού πολιτεύματος να λέει εγκαταλείπω τη δημοκρατία; Εμείς λέμε όχι. Γιατί το πραγματικό δίλημμα είναι ευρώ ή δημοκρατία. Με αυτόν τον τρόπο έχει τεθεί από τους εκβιαστές-δανειστές και με αυτό το περιεχόμενο πρέπει να απαντηθεί. Κάποιοι δυστυχώς έχουν επιλέξει να παραβιάζουν τις υποχρεώσεις τους στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου και του Ευρωπαϊκού Δικαίου, να καταλύουν τον ρόλο των Ευρωπαϊκών θεσμών που δεν είναι η εκβίαση του ενός κράτους από τα άλλα ή από τα Ευρωπαϊκά Όργανα. Ο σκοπός και ο ρόλος των ευρωπαϊκών θεσμών είναι η διαφύλαξη και η εγγύηση της ευημερίας των λαών και των κοινωνιών. Αυτός είναι ο καταστατικός σκοπός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στην Ελλάδα έχουμε ύφεση περισσότερα χρόνια απ’ ότι οποιαδήποτε άλλη χώρα σε καιρό ειρήνης. Αυτό δεν είναι ευημερία του ελληνικού λαού. Και επομένως δεν μπορεί να συρρικνώνεται το δίλημμα σε ένα ψευδεπίγραφο και αποπροσανατολιστικό δίλημμα «ευρώ ή δραχμή» που δεν αντιπροσωπεύει το πραγματικό διακύβευμα.

Σε σχέση με το χρέος τώρα. Υπάρχει αυτή τη στιγμή ενεργός, γιατί ιδρύθηκε στο πλαίσιο του κανονισμού της Βουλής με απόφασή μου ως προέδρου της Βουλής η Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους από έγκριτους και έγκυρους διεθνείς Οικονομολόγους, Συνταγματολόγους, ειδικούς των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με τη συνδρομή ακόμη και του προηγούμενου ανεξάρτητου εμπειρογνώμονα του ΟΗΕ για το χρέος. Και αυτή η Επιτροπή εξέδωσε, όπως είχε δεσμευθεί -γιατί κάποιοι αυτά που λέμε τα κάνουμε- εξέδωσε λοιπόν το προκαταρκτικό της πόρισμα τον Ιούνιο, στις 18 Ιουνίου. Το έθεσε υπόψιν του ελληνικού λαού και το έθεσε στη διάθεση της Κυβέρνησης. Η Κυβέρνηση αυτό το πόρισμα δεν το χρησιμοποίησε, δεν προέβαλε εκείνα τα επιχειρήματα, τα οποία έπρεπε να οδηγήσουν ακριβώς σε αυτά που ανέφερε προηγουμένως ο Παναγιώτης ο Λαφαζάνης, δηλαδή στην αμφισβήτηση του χρέους, στην διεκδίκηση συνολικής διαγραφής του, γιατί είναι απεχθές, παράνομο, αθέμιτο και μη βιώσιμο. Συγκεντρώνει, δηλαδή, όλα εκείνα τα έννομα χαρακτηριστικά που νομιμοποιούν τη χώρα μας, νομιμοποιούν την Ελλάδα ως κυρίαρχο κράτος να το αποκηρύξει. Μεθαύριο, την Πέμπτη, στον ΟΗΕ, εισάγεται προς ψήφιση μια απόφαση με την οποία η Ελλάδα θα αποκτήσει ακόμα περισσότερα διεθνή επιχειρήματα διαγραφής του χρέους, αποκήρυξης του συνολικού χρέους, λόγω ακριβώς του τρόπου με τον οποίο συνήφθη και συνήφθησαν τα δάνεια, τα μνημόνια και το μνημονιακό πλαίσιο συμβάσεων. Και η ελληνική αντιπροσωπεία στον ΟΗΕ δεν έχει ακόμη οδηγία προκειμένου να υπερψηφίσει αυτήν την εξόχως σημαντική για τη χώρα μας απόφαση. Οι δε προηγούμενες μνημονιακές Κυβερνήσεις έδιναν οδηγία και εντολή, η ελληνική αντιπροσωπεία να μην υπερψηφίζει τέτοιες αποφάσεις και ελήφθησαν σειρά τέτοιων αποφάσεων από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Εδώ λοιπόν είναι σαφές ότι το χρέος πρέπει να αποκηρυχθεί, υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για να διαγραφεί και εκείνοι που προσπαθούν να εμφανίσουν και να χρησιμοποιήσουν το ευρώ ως εργαλείο αποδοχής των μνημονίων και του χρέους είναι οι ίδιοι που υπερφόρτωσαν τη χώρα μας με χρέος, όχι για να σώσουν τον πληθυσμό της, όχι για να σώσουν τον ελληνικό λαό αλλά, όπως αποδείχθηκε και από το πόρισμα της Επιτροπής Αλήθειας της Βουλής, για να σώσουν τις γαλλικές τράπεζες, τις γερμανικές τράπεζες, τις ελληνικές ιδιωτικές τράπεζες. Και το χειρότερο είναι ότι έχει πια αποδειχθεί από τα απόρρητα έγγραφα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου που ανάγονται στον Μάρτιο, τον Απρίλιο και τον Μάιο του 2010 και που αποκαλύφθηκαν όταν ανοίξαμε μια θαμμένη δικογραφία του 2012, έχει απολύτως τεκμηριωθεί ότι οι δανειστές λειτούργησαν με δόλο, λειτούργησαν γνωρίζοντας ότι το χρέος είναι μη βιώσιμο. Μη βιώσιμο σημαίνει ότι δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί χωρίς να παραβιασθούν τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα του πληθυσμού. Ότι το χρέος είναι απεχθές και αυτό σημαίνει ότι συνήφθη κατά παραβίαση των δημοκρατικών διαδικασιών και εγγυήσεων και με τους δανειστές να ενεργούν κακή τη πίστη. Η χώρα μας έχει μια μοναδική ευκαιρία να αξιοποιήσει όλα αυτά τα δεδομένα και όλα αυτά τα επιχειρήματα. Κκαι όχι απλώς δεν είναι δημοκρατικό, δεν είναι ούτε πατριωτικό αλλά δεν είναι και λογικό να εγκαταλείπονται αυτά τα επιχειρήματα χάριν μιας λογικής μονοδρόμου παραμονής στην Ευρωζώνη που εδώ δεν λειτουργεί ως Διεθνής Ένωση ισότιμων κρατών αλλά ως μια φυλακή για τους λαούς της και για τους λαούς των κρατών –μελών της. Η Ελλάδα δεν καλείται στο πλαίσιο αυτό να πρωτοτυπήσει, γιατί υπάρχουν παραδείγματα και τα ξέρουν πολύ καλά και ο Παναγιώτης ο Λαφαζάνης και ο Κώστας ο Ήσυχος, που έχει εντρυφήσει στα θέματα αυτά, και ο Κώστας ο Λαπαβίτσας , υπάρχουν παραδείγματα κρατών που διέγραψαν πολύ μεγάλο μέρος του χρέους τους, όχι μόνο η Αργεντινή, που σήμερα κάνει και λογιστικό έλεγχο μετά τη δική μας Επιτροπή, όχι μόνο ο Ισημερινός που διέγραψε το 70% του δημοσίου χρέους του, αλλά και η Ισλανδία, μια Ευρωπαϊκή χώρα, μη μέλος της Ευρωζώνης βέβαια, η οποία αρνήθηκε να αναγνωρίσει το ιδιωτικό χρέος των τραπεζών και με νομικά μέσα διέγραψε και τα δάνεια των πολιτών.

κ. Χατζηλίδης (Ναυτεμπορική Voria.GR): Κύριε Πρόεδρε. Αυτός ο τρόπος μετάβασης στο εθνικό νόμισμα που μόλις μας περιγράψατε, χωρίς έξωθεν βοήθεια δηλαδή, δεν σημαίνει αυτομάτως εξαΰλωση ή στην καλύτερη περίπτωση δραματική μείωση της αξίας των καταθέσεων των Ελλήνων?

Π. Λαφαζάνης: Επιτρέψτε μου να επισημάνω και μια άλλη πλευρά του χρέους η οποία είναι σημαντική και καμιά φορά μένει στη σκιά. Δεν αναφέρομαι στο δημόσιο χρέος αλλά και στο ιδιωτικό χρέος. Σήμερα τα νοικοκυριά αλλά και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις πνίγονται στα χρέη. Έχουν φτάσει στο σημείο όπου κανείς δεν πληρώνει τον άλλο στην Ελλάδα. Το δημόσιο χρωστάει, τα ασφαλιστικά ταμεία χρωστάνε, τα νοσοκομεία χρωστάνε, στη ΔΕΗ χρωστάνε. Όλοι χρωστάνε στους άλλους. Πρόκειται για μια κατάσταση πραγματικά δανειακής ζούγκλας και το τονίζω αυτό διότι στην Ελλάδα για να ανοίξουμε δρόμο δεν χρειάζεται μόνο διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους τουλάχιστον, αλλά και μια γενναία σεισάχθεια για το ιδιωτικό χρέος. Διαγραφή των χρεών, αυτών που δεν μπορούν να πληρώσουν αυτό το χρέος και αναφέρομαι στους ανέργους, αναφέρομαι στους φτωχούς, αναφέρομαι σ΄αυτούς που έχουν εισόδημα κάτω από τα όρια της φτώχειας και χρωστάνε και ταλαιπωρούνται και σέρνονται από δω και από κει απ΄τις εισπρακτικές εταιρείες, που η πρόταση μας είναι να καταργηθούν. Γι΄αυτούς πρέπει να υπάρξει διαγραφή χρέους και ρύθμιση για άλλους που έχουν κάποια δυνατότητα αλλά δεν μπορούν τώρα να το αποπληρώσουν κανονικά, ρύθμισή του με μακρά περίοδο χάριτος, με επιμήκυνση του χρέους, μείωση των επιτοκίων και άλλα συναφή μέτρα. Μια τέτοια σεισάχθεια που μπορούν να την προχωρήσουν οι μόνο εθνικοποιημένες τράπεζες, οι οποίες μπορούν να ανακεφαλαιωθούν από μια εθνική κεντρική τράπεζα. Αυτή η σεισάχθεια λοιπόν είναι απαραίτητη εάν θέλουμε επανεκκίνηση της οικονομίας. Δεν μπορεί να έχουμε επανεκκίνηση της οικονομίας με αυτή την κατάσταση που επικρατεί, δηλαδή των χρεών που δεν αποπληρώνονται στην ελληνική οικονομία και κοινωνία.

Με ρωτήσατε για τις καταθέσεις. Καταρχάς νομίζω ότι στον τόπο του εγκλήματος δεν μιλάνε για σχοινί. Διότι οι καταθέσεις δεν έχουν χαθεί γιατί έχουμε περάσει σε εθνικό νόμισμα. Έχουν εξαερωθεί διότι είμαστε στο ευρώ και εφαρμόζουμε μνημονιακές πολιτικές. Και έχουν εξαερωθεί για δυο λόγους. Πρώτον, διότι πάρα πολλοί αετονύχηδες παίρνουν τις καταθέσεις και τις βγάζουν στο εξωτερικό, προκειμένου υποτίθεται να τις προφυλάξουν, τόσο αγαπούν αυτή τη χώρα. Και πολλές φορές αυτές οι καταθέσεις που φεύγουν στο εξωτερικό κρύβουν μαύρο, αφορολόγητο χρήμα για το οποίο δεν έχει γίνει ποτέ κανένας έλεγχος σ΄αυτή τη χώρα. Ιδού λοιπόν ένα πεδίο δόξης λαμπρό αν θέλουμε να έχουμε δημόσια έσοδα. Να ελεγχθούν αυτοί που στέλνουν τα λεφτά τους έξω και ιδιαίτερα αυτοί που στέλνουν εκατομμύρια επί εκατομμυρίων στο εξωτερικό και είναι γνωστοί. Αλλά δεν ελέγχονται. Λοιπόν, καταθέσεις απομειώνονται από αυτή την πλευρά αλλά απομειώνονται και από μια άλλη η οποία είναι πολύ σοβαρή. Δεν έχει ο κόσμος λεφτά. Έχει κάποιες αποταμιεύσεις στην τράπεζα που αναγκάζεται να τις πάρει για να επιβιώσει, για να ζήσει, για να μπορέσει να ανταποκριθεί σε στοιχειώδης υποχρεώσεις. Εξατμίζονται λοιπόν οι καταθέσεις τώρα και συνεχώς οι τράπεζες χρειάζονται ανακεφαλαιοποίηση την οποία κάνει ο ελληνικός λαός για να διαχειρίζονται ληστρικά τις τράπεζες οι τραπεζίτες. Γελοιώδεις τραπεζίτες οι οποίοι είναι και υπεύθυνοι, συνυπεύθυνοι για την σημερινή κατάσταση. Για να φύγουμε λοιπόν από αυτό το δράμα, από αυτή την τραγωδία η οποία είναι και αδιέξοδη, διότι μέχρι πότε και πόσες φορές θα ανακεφαλαιοποιήσουμε με δεκάδες δις τις τράπεζες, οι οποίες, μάλιστα, παίζουν πλέον έναν όχι θετικό ρόλο για την οικονομία; Μέχρι πότε θα το κάνουμε αυτό; Λοιπόν, το εθνικό νόμισμα θα προστατεύσει τις καταθέσεις, θα στηρίξει τις καταθέσεις, θα στηρίξει την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με ένα πολύ πιο ουσιαστικό τρόπο και θα δώσει στις τράπεζες που θα είναι υπό δημόσια ιδιοκτησία και κοινωνικό έλεγχο ένα νέο αναπτυξιακό και κοινωνικό ρόλο, αποκλειστικά αναπτυξιακό και κοινωνικό ρόλο. Οι τράπεζες θα γίνουν ατμομηχανή μιας νέας αναπτυξιακής και παραγωγικής προσπάθειας. Και όχι κέντρα διαπλοκής και διαπλεκόμενων πολιτικών και οικονομικών σχέσεων οι οποίες στρέφονται κατά της οικονομίας, στραγγαλίζουν την οικονομία και πνίγουν κάθε παραγωγική δραστηριότητα. Αυτό θα γίνει. Δεν κινδυνεύει καμία κατάθεση αν πάμε σε εθνικό νόμισμα. Αντίθετα, θα στηριχτούν αυτές οι καταθέσεις και πιστεύουμε ότι πολύ σύντομα θα αναζωογονηθεί η καταθετική και αποταμιευτική προσπάθεια του ελληνικού λαού. Και με την ευκαιρία θέλω να πω ότι στο πρόγραμμά μας είναι η επανασύσταση αγροτικής τράπεζας της Ελλάδας και η διερεύνηση του σκανδάλου πώλησης της ΑΤΕ στη τράπεζα Πειραιώς και η απόδοση ευθυνών. Επίσης, η επανασύσταση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου. Δεν είναι δυνατόν μια χώρα με ισχυρή αγροτική παράδοση να είναι η μόνη στην Ευρώπη που δεν διαθέτει αγροτική τράπεζα και να είμαστε και η μόνη χώρα σε όλο τον ευρωπαϊκό χώρο που να μην έχουμε Ταμιευτήριο και να μην υπάρχει ταμιευτηριακή αποταμιευτική λογική, όταν τα ταμιευτήρια σε πολλές χώρες της Ευρώπης συνιστούν τη βάση των λαϊκών αποταμιεύσεων. Αυτά τα εγκλήματα όμως συνέβησαν σε αυτή τη χώρα και πωλήθηκε το Ταμιευτήριο σκανδαλωδώς. Και αυτό το σκάνδαλο χρειάζεται διερεύνηση για να αποδοθούν ευθύνες. Σας ευχαριστώ.

κ. Σεβαστιάδης (Έθνος Θεσσαλονίκης): Απ΄ότι φαίνεται, από τις εκλογές θα προκύψει μια κυβέρνηση συνεργασίας με κορμό είτε τον ΣΥΡΙΖΑ είτε την ΝΔ. Εσείς τι πρόβλεψη κάνετε για το αποτέλεσμα? Επίσης αν θεωρείτε ότι με την μία ή την άλλη επιλογή η πορεία της χώρας θα είναι η ίδια και πόσο πιθανό βλέπετε έναν μεγάλο συνασπισμό. Ευχαριστώ.

Π. Λαφαζάνης: Νομίζω ότι τα πράγματα πλέον είναι αποσαφηνισμένα. Η επιλογή μνημονίου από τον εναπομείναντα ΣΥΡΙΖΑ θα είναι και επιλογή συγκυβέρνησης με μνημονιακές δυνάμεις και μνημονιακά πολιτικά κόμματα. Νομίζω ότι αποσαφηνίστηκε ότι η πρόταση του εναπομείναντος ΣΥΡΙΖΑ απευθύνεται επισήμως πλέον σε ΠΑΣΟΚ και ΠΟΤΑΜΙ. Ξέρετε, δεν μπορεί να υπάρξει μνημονιακή κυβέρνηση χωρίς το ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ είναι η σταθερά αυτής της χώρας. Το ΠΑΣΟΚ το οποίο καταγγέλλαμε και σωστά για όλα αυτά τα οποία έχουν γίνει σ΄αυτή τη χώρα, και όταν αναφέρομαι στο ΠΑΣΟΚ εννοώ την ηγεσία του, θα γίνει ξανά συμπαίχτης στην νέα κυβέρνηση, τη μετεκλογική. Και αυτό αποσαφηνίστηκε. Αποσαφηνίστηκε όμως και ό,τι καταστροφικό συνεπάγεται κάτι τέτοιο για τη χώρα. Αν τότε στο ΣΥΡΙΖΑ έλεγε κανείς ότι θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε με το ΠΑΣΟΚ θα έπεφτε το γέλιο της αρκούδας. Τώρα το λένε με πολύ εύκολο τρόπο. Βεβαίως είναι ανοιχτό και το ενδεχόμενο και μπορεί να είναι και το πιο πιθανό, δεν κάνω εύκολα εκτιμήσεις για το μέλλον στην πολιτική γιατί συνήθως πέφτουν έξω, αλλά είναι πολύ πιθανό να έχουμε και κυβέρνηση του εναπομείναντος ΣΥΡΙΖΑ με την Ν.Δ. Μπορεί να έχουμε και αυτή την εξέλιξη και βλέπω να πιέζουν προς αυτή την κατεύθυνση και οι ευρωζωνικοί προστάτες μας, οι οποίοι λένε ότι για να αναψηλαφήσουν το χρέος μας, και όταν λένε αναψηλαφήσουν δεν εννοούν να διαγράψουν αλλά να το μανιπουλάρουν, αυτοί λοιπόν λένε ότι πρέπει να κάνετε οικουμενική κυβέρνηση στη χώρα σας. Εκβιάζουν. Συνεχίζουν να εκβιάζουν. Μετά το δράμα του τρίτου μνημονίου υποδεικνύουν ότι για να συζητήσουν κάπως το χρέος, πώς θα αποπληρωθεί, όχι πώς θα διαγραφεί, πρέπει να γίνει οικουμενική κυβέρνηση. Δηλαδή, ο εναπομείναντας ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ στο παιχνίδι με δορυφόρους ΠΟΤΑΜΙ και ΠΑΣΟΚ. Θαυμάστε κυβέρνηση. Θαυμάστε κυβέρνηση για τον τόπο. Ο εφιάλτης είναι εδώ. Αυτοί που ρήμαξαν τα πάντα στην Ελλάδα είναι έτοιμοι να ξανανέβουν με άλλοθι και πρόσχημα τον ΣΥΡΙΖΑ στο προσκήνιο και να συνεχίσουν την άγρια αυτή πολιτική, το άγριο φαγοπότι. Εμείς λέμε ΟΧΙ, δεν πρέπει να συμβεί αυτό, και μάλιστα στο όνομα υποτίθεται της πάλης κατά του παλιού, για να μην έρθει το παλιό. Δεν πρέπει να συμβεί αυτό και υπάρχει δρόμος για να μην συμβεί. Υπάρχει επιλογή. Είναι η Λαϊκή Ενότητα. Εμείς μπορούμε να τους χαλάσουμε τα σχέδια. Να καταστρέψουμε αυτό το παιχνίδι το οποίο είναι έτοιμοι να κάνουν μετεκλογικά. Δεν πρέπει να ξαναδούμε το ίδιο έργο.

κ. Κατσιάνης (TV 100): Εδώ και τρεις μήνες η χώρα έχει μπει στην καθημερινότητα οι ίδιοι οι πολίτες ζουν στον αστερισμό των capital controls ή αλλιώς περιορισμό κεφαλαίων. Δυστυχώς, η αγορά έχει παγώσει, πολλές επιχειρήσεις έχουν βάλει λουκέτο και το χειρότερο και το σημαντικότερο είναι ότι χιλιάδες εργαζόμενοι έχουν χάσει τη δουλειά τους. Κατά την άποψή σας λοιπόν, ποιος ευθύνεται για αυτήν την πρωτόγνωρη, για τα ελληνικά δεδομένα, κατάσταση; Εν τέλει, αν οι ιδιωτικές επενδύσεις αποτελούν σημείο αναφοράς του σχεδίου ανασυγκρότησης, του προγράμματος ανασυγκρότησης, όπως μας αναφέρατε προηγουμένως, που αποτελεί ουσιαστικά και τη λύση- πρόταση για την έξοδο της χώρας από την κρίση. Ευχαριστώ.

Π. Λαφαζάνης: Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι εμείς στηρίζουμε ιδιωτικές επενδύσεις στην Ελλάδα πρώτα απ’ όλα βεβαίως επενδύσεις των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, οι οποίες πρέπει να στηριχτούν και οι ίδιες για να μπορέσουν να είναι όρθιες και να συνεχίσουν το ρόλο τους. Γιατί σήμερα η μικρομεσαία επιχείρηση εξαφανίζεται. Σε λίγο θα είναι μουσειακό είδος σε αυτή τη χώρα, αν συνεχιστούν αυτές οι πολιτικές, τις οποίες βλέπουμε τώρα. Υποστηρίζουμε λοιπόν ιδιωτικές επενδύσεις σε ένα πλαίσιο με κανόνες, με προδιαγραφές, για να υπηρετήσουμε την ανάπτυξη, αν υπηρετήσουμε σωστές και ανθρώπινες εργασιακές σχέσεις. Αυτό είναι αναμφίβολο και είναι μέσα στα δικά μας πλαίσια και στις δικές μας προτεραιότητες. Τα capitalcontrols που λέτε είναι ένα μεγάλο δράμα για την ελληνική οικονομία, που οφείλεται στους απίστευτους, απαράδεκτους, κυνικούς εκβιασμούς που άσκησε η ΕΚΤ προκειμένου να μας πειθαναγκάσει να πάμε στο νέο μνημόνιο. Και δεν είναι εύκολο βεβαίως να φύγεις από τις παρενέργειες των capitalcontrols από τη μια μέρα στην άλλη. Από τη στιγμή που μπαίνουνε, είναι πολύ δύσκολη η έξοδος από αυτό το τούνελ. Αυτήν την ώρα λοιπόν, αυτό που χρειάζεται η χώρα είναι να ακολουθήσει μια νέα πορεία. Αυτή τη νέα πορεία έπρεπε να την είχαμε ακολουθήσει με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ από την πρώτη στιγμή. Έπρεπε να πούμε «όχι» στους εκβιαστές, γιατί δεν υπάρχουν εκβιαστές μόνο, υπάρχουν και αυτοί που υποκύπτουν στους εκβιασμούς. Να πούμε ένα μεγάλο «όχι» στους εκβιαστές και με ένα εναλλακτικό σχέδιο ώστε η χώρα να είχε προχωρήσει μπροστά. Και να είχαμε αυτό το εναλλακτικό σχέδιο από την πρώτη στιγμή στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, λέγοντας ότι εμείς έχουμε βιώσιμο σχέδιο πέρα και έξω από τη χρηματοδότηση των πιστωτών, το οποίο σχέδιο μπορεί να οδηγήσει τη χώρα μας μπροστά, παρά τις όποιες δυσκολίες, τις οποίες θα τις ξεπεράσουμε γρήγορα, αλλά η ευρωζώνη θα καταστραφεί από την έξοδο της Ελλάδας. Αυτά έπρεπε από την πρώτη στιγμή να τα κάνουμε γνωστά και σαφή και θα είχαμε πολύ θετικά, κατά τη γνώμη μας αποτελέσματα. Και πολύ θετικότερη πάντως προοπτική από αυτή που υφιστάμεθα με τα capital controls και πολύ περισσότερο με το τρίτο μνημόνιο.

κ. Σιρμάτσης (Ράδιο Θεσσαλονίκη): Από την πρώτη μέρα δημιουργίας της Λαϊκής Ενότητας επιχειρείτε να εκφράσετε, για άλλους να καπελώσετέ, το «όχι» του δημοψηφίσματος. Επειδή όμως μιλάτε ανοιχτά για επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, πιστεύετε ότι το 62 % του ελληνικού λαού, που ψήφισε «όχι» στο δημοψήφισμα, θέλει επιστροφή στη δραχμή;

Π. Λαφαζάνης: Δεν κάνω ταυτίσεις του ποσοστού του 62% με την επιλογή εξόδου από την ευρωζώνη. Αλίμονο. Ξέρω όμως και είμαι βέβαιος ότι αυτοί που είπαν το μεγάλο «όχι», αυτή η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, πρώτα απ’ όλα της νεολαίας, γιατί η νεολαία κατεξοχήν υποστήριξε μαζικά αυτό το «όχι», δεν ήθελε σε καμία περίπτωση τα μνημόνια. Γι’ αυτό κιόλας είπε αυτό το δυνατό «όχι» και είπε το «όχι», όχι μόνο στην κάλπη, αλλά και στους δρόμους. Με μια μεγαλειώδη συγκέντρωση στο Σύνταγμα, αλλά και μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα, πρωτοφανείς για τα μεταπολιτευτικά δεδομένα, για να μην πω και για τη μεταπολεμική περίοδο. «Όχι» λοιπόν με αγώνα, μέσα από το δρόμο και μες στην κάλπη. «Όχι» στα μνημόνια. «Όχι» στην Ελλάδα προτεκτοράτο. «Όχι» στην Ελλάδα αποικία. Και μένα, όταν έβγαινα στους δρόμους του Πειραιά, στις λαϊκές συνοικίες του Πειραιά, μου έλεγαν, μην κάνετε πίσω. Εμείς είμαστε έτοιμοι να υποστούμε τα πάντα, αλλά μην κάνετε πίσω. Ποτέ να μην κάνετε πίσω. Αυτή ήταν η υπόδειξη. Πήγαινα σε ουρές συνταξιούχων στις τράπεζες και πήγαινα διστακτικά, φοβόμουνα ότι μπορεί να υποστώ αποδοκιμασία. Αυτά τα λέω για την Κοκκινιά, στον Πειραιά. Φοβόμουνα ότι θα υποστώ αποδοκιμασία. Λέω, δεν πειράζει, να μιλήσω σε αυτούς τους ανθρώπους, ό,τι και να μου πούνε χαλάλι τους. Και όπως πλησίαζα διστακτικά μου λέγανε, γιατί φοβάσαι να έρθεις; Εδώ είναι Κοκκινιά ρε, μου λέγανε. Κοκκινιά είναι εδώ. Εγώ μπορώ να κάτσω δύο μήνες εδώ να περιμένω τη σύνταξη, εσείς να μην κάνετε πίσω. Αυτός ήταν και είναι ο ελληνικός λαός και η νεολαία. Αυτό ήθελαν. Αυτό πίστεψαν. Γιατί, ξέρετε, υπάρχει και η αξιοπρέπεια, υπάρχει ο αυτοσεβασμός και η αυτοεκτίμηση, που είναι πάνω απ’ όλα καμιά φορά. Πάνω και από οποιεσδήποτε πρόσφορες θυσίες μπορεί να υποστεί κάποιος. Υπομένει ο πολίτης, όπως το έχει κάνει πολλές φορές στο παρελθόν, προκειμένου να κατακτήσει κάτι, το οποίο το θεωρεί πολύ μεγαλύτερο για τη ζωή του, για την υπόστασή του, για την προσωπικότητά του, για την υπόστασή του ως λαός και ως χώρα. Υπομένει πράγματα, για να πετύχει κάποια άλλα. Σε αυτή τη συγκυρία είχαμε φτάσει και αυτό ήταν το μήνυμα του ελληνικού λαού. Κι εγώ πιστεύω ότι ο ελληνικός λαός, ανάμεσα στην ευρωζώνη, στο ευρώ και στη δημοκρατία, την ανεξαρτησία του, την αξιοπρέπειά του, τον αυτοσεβασμό του, θα επιλέξει τη δεύτερη επιλογή, όχι την πρώτη. Και εν πάση περιπτώσει δεν είναι δυνατόν να επικαλούνται κάποιοι ότι δεν ρωτήθηκε, που δεν τον ρώτησαν, για την έξοδο από την ευρωζώνη, για να παραβιάζουν τη λαϊκή εντολή, που ήταν σαφής, σαφέστατη, και να πηγαίνουν στα μνημόνια. Αυτό είναι απολύτως αδικαιολόγητο και δεν έχει καμιά δημοκρατική νομιμοποίηση.

κ. Δεριαδές (Εφημερίδα Θεσσαλονίκη): Κύριε Πρόεδρε, ένα σχόλιό σας θα ήθελα, για τον όρο που έχει χρησιμοποιήσει ο κ. Κουτσούμπας, χρησιμοποιώντας τον όρο «λαφαζανιές». Πως το σχολιάζετε αυτό, θέλοντας προφανώς να απαξιώσει και να υποτιμήσει την παρουσία σας;

Π. Λαφαζάνης: Νομίζω ότι έκανα ένα σχόλιο στην αρχή. Εμένα δεν με αγγίζουν αυτού του είδους οι κακεντρέχειες. Δεν με μειώνουν προσωπικά. Δεν με πλήττουν, γι’ αυτό και τις αντιπαρέρχομαι. Λυπάμαι όμως γι’ αυτούς που καταφεύγουν σε τέτοιου είδους κακεντρέχειες, προκειμένου, υποτίθεται, να αντιπαλέψουν πολιτικά τη Λαϊκή Ενότητα και μένα προσωπικά. Κάνουν πολύ μεγάλο λάθος. Το μεγαλύτερο όμως λάθος είναι ότι αντί να βλέπουν ποιος είναι ο κύριος αντίπαλος αυτή την ώρα, ποιος είναι ο κύριος στόχος, έχουν αναγορεύσει τη Λαϊκή Ενότητα στον υπ’ αριθμό ένα εχθρό σε αυτή την εκλογική μάχη. Αυτό είναι ιστορικό λάθος. Και δυστυχώς η ηγεσία του ΚΚΕ κάνει πολλά λάθη το τελευταίο διάστημα. Και μεγάλα λάθη. Όπως ήταν λάθος η στάση της στο δημοψήφισμα. Ελπίζω να υπάρξει στροφή και αλλαγή. Πάντως ο κόσμος της Αριστεράς δεν είναι διαιρεμένος. Δεν είναι διαιρεμένος ο αριστερός, προοδευτικός, δημοκρατικός κόσμος αυτή την ώρα. Είναι ενωμένος. Βλέπει μπροστά, βλέπει ποιος είναι ο κύριος αντίπαλος. Μας θέλει όλους ενωμένους σε ένα κοινό μετερίζι, να δίνουμε μια κοινή μάχη, έναν κοινό αγώνα ενάντια σε αυτόν τον αντίπαλο. Αυτή είναι η δική μας κατεύθυνση, ο δικός μας προσανατολισμός. Αμετάθετος προσανατολισμός, συνεπέστατος προσανατολισμός και είμαστε αφοσιωμένοι να τον υπηρετήσουμε.

Σαρόγλου (ΣΚΑΙ): Θα ήθελα, αν μπορείτε συνοπτικά, σε άξονες, να συνοψίσετε ποιοι είναι οι πρώτοι, οι ελάχιστοι, οι άμεσοι στόχοι, ώστε η χώρα να διεκδικήσει μια σειρά από ελάχιστα αιτήματα και στόχους, προκειμένου να ανοίξει εναλλακτικούς ορίζοντες.

Π. Λαφαζάνης: Το βασικό, το κεντρικό θέμα, μεγάλο αίτημα σε αυτή τη χώρα, εδώ που έχουμε φτάσει, είναι να βγούμε από την ύφεση και να μπούμε σε τροχιά ανάπτυξης.

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε για να πετύχουμε μια τέτοια κατεύθυνση είναι να τελειώνουμε με τα μνημόνια. Και όταν λέω να τελειώνουμε με τα μνημόνια, επαναλαμβάνω τα βασικά πράγματα, με τα οποία πρέπει να τερματίσουμε. Να αφήσουμε πίσω τη λιτότητα. Δεν είναι δυνατόν, πετσοκόβοντας μισθούς και συντάξεις, διαλύοντας τις παραγωγικές δραστηριότητες της χώρας μας, ιδιαίτερα τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, να ξεφύγουμε από την ύφεση και να μπούμε σε αναπτυξιακή κατεύθυνση, σε αναπτυξιακή τροχιά. Τα νέα μέτρα σε βάρος των συνταξιούχων, τα νέα μέτρα σε βάρος των αγροτών, τα νέα μέτρα σε βάρος των μισθωτών που ακολουθούν, η διάλυση αυτή του κοινωνικού ιστού, το μόνο που αποφέρει είναι μια επιδείνωση των υφεσιακών τάσεων.

Το δεύτερο που χρειάζεται είναι να σταματήσουμε να πουλάμε την Ελλάδα. Να βάλουμε ένα μεγάλο αίτημα μπροστά: Δεν πωλείται η Ελλάδα. Όποιος θέλει να πουληθεί αυτή η χώρα, να αναζητήσει αλλού χώρα για πούλημα. Δεν είναι η Ελλάδα προς εκποίηση. Να σταματήσουμε να πουλάμε τα λιμάνια μας, το σιδηρόδρομό μας, να πουλάμε το Ελληνικό, να πουλάμε τα αεροδρόμιά μας, να πουλάμε τη ΔΕΗ, τα ΕΛΠΕ, να βάζουμε υποθήκη πενήντα δις δημόσιας περιουσίας. Αυτό πρέπει να σταματήσει, γιατί αυτό είναι το τέλος αυτής της χώρας. Η μετατροπή της σε αποικία ξένων. Γιατί, ξέρετε, εδώ δεν γίνονται ούτε καν ιδιωτικοποιήσεις σε αυτή τη χώρα. Επανακρατικοποιήσεις γίνονται, αλλά σε ξένα κράτη. Τα αεροδρόμια πάνε να τα πουλήσουν σε κρατική εταιρεία της Έσσης, ενός γερμανικού κρατιδίου, και αυτό μας το λένε εκσυγχρονισμό, όταν τα πουλάμε δηλαδή σε ένα ξένο κράτος, εκσυγχρονιζόμαστε. Ενώ αν τα έχει το ελληνικό δημόσιο, είναι αναχρονισμός και καθυστέρηση. Τέτοια υποτίμηση αυτής της χώρας δεν έχει ξαναεμφανιστεί ποτέ. Λοιπόν, λέμε ότι πρέπει να σταματήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις.

Το τρίτο είναι η φορολεηλασία. Δεν είναι δυνατόν να συνεχίζεται αυτή η φορολεηλασία και να θέλουμε να έχουμε ανάπτυξη. Με τον ΕΝΦΙΑ πρέπει να τελειώσουμε. Ο ΕΝΦΙΑ πνίγει την οικονομία. Δεν είναι μόνο ένας άδικος, δημευτικός φόρος. Πνίγει την οικονομία. Αν θέλουμε να μπει σε νέα τροχιά η χώρα, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να κοιτάξουμε την παραγωγική της ανασυγκρότηση. Αλλά αυτή επειδή θέλει χρόνο, δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη. Ο μοχλός που μπορούμε να κινήσουμε άμεσα για να πάμε σε αναπτυξιακή κατεύθυνση, είναι η οικοδομική δραστηριότητα. Πάντοτε αυτό ήταν το ρυμουλκό για να πάμε μπροστά. Η οικοδομική δραστηριότητα. Η κατασκευαστική δραστηριότητα. Ο ΕΝΦΙΑ πνίγει την κατασκευαστική δραστηριότητα, την τελειώνει. Δεν μπορεί να υπάρξει κατασκευαστική, οικοδομική δραστηριότητα. Γι’ αυτό, το τρίτο πράγμα που λέμε είναι να σταματήσει η φορολεηλασία. Να πάμε σε μια φορολογική ανακούφιση των πιο αδύνατων και των μικρομεσαίων στρωμάτων. Μέσα από μια δίκαιη μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος, η οποία να έχει και αναπτυξιακό και κοινωνικό προσανατολισμό. Και τέλος να σταματήσουμε την εθνική υποτέλεια. Να μπει η Ελλάδα σε μια νέα κατεύθυνση εθνικής ανεξαρτησίας. Αυτό βεβαίως είναι ένα αίτημα σχεδόν από την ανακήρυξη του ελληνικού κράτους. Αλλά τώρα αποκτά τεράστια, εκπληκτική επικαιρότητα, για να πάμε μπροστά. Δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την κρίση ως γερμανική αποικία. Ούτε ως ατλαντικό οικόπεδο. Ούτε ως δορυφόρο του Ισραήλ, όπου μας πάνε τώρα τελευταία κάποιοι. Η Ελλάδα πρέπει να αποκτήσει υπόσταση, ραχοκοκαλιά, να είναι η χώρα, η οποία θα πορεύεται με βάση το εθνικό της συμφέρον και τα συμφέροντα του ελληνικού λαού και θα έχει σχέσεις προς τέσσερις ορίζοντες. Αυτά είναι για μας οι προτεραιότητες για να βγούμε από το σημερινό αδιέξοδο. Με πρώτη και κύρια βεβαίως το τέλος της μνημονιακής Ελλάδας.