Ομιλία Σίας Αναγνωστοπούλου για ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία (βίντεο)

Ομιλία της βουλευτού Αχαΐας ΣΥΡΙΖΑ, Σίας Αναγνωστοπούλου, στην Ολομέλεια της Βουλής κατά τη συζήτηση και ψήφιση  του  σ/ν Υπουργείου Εξωτερικών: «Κύρωση της Συμφωνίας μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης της Αραβικής Δημοκρατίας της Αιγύπτου για την οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης μεταξύ των δύο Κρατών»

Αρχή φόρμας

Ομιλία Σίας Αναγνωστοπούλου στη Βουλή για τις συμφωνίες με την Ιταλία και την Αίγυπτο 26.8.20 https://youtu.be/KGTMOSqMyPE

Αναλυτικά η ομιλία: 

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Θα ξεκινήσω με μία διαπίστωση: είναι ευτύχημα που σήμερα σε μία τόσο κρίσιμη συγκύρια για τη χώρα και την περιοχή μας συζητάμε για δύο κρίσιμες συμφωνίες ενώ αξιωματική αντιπολίτευση είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν μπορώ να διανοηθώ τι θα είχε γίνει αν γινόταν το αντίστροφο. Μπορούμε επιτέλους να μιλήσουμε ήρεμα, για αυτό δεν μπορώ σε καμία περίπτωση να δεχτώ προκλήσεις από την κυβέρνηση για το τι θα ψηφίσουμε, αν το παρών είναι αποχή, φυγή από την Ιστορία κτλ. Να τονίσουμε ευθύς εξαρχής, το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο ποτέ δεν απέφυγε την Ιστορία, ήταν πάντα μέσα στην Ιστορία και με βάση την Ιστορία χάραξε εξωτερική πολιτική. Άλλοι προσπάθησαν και προσπαθούν να φέρουν την Ιστορία στα μέτρα τους. 

Όντως είμαστε σε μία κρίσιμη φάση, όντως η Τουρκία –και επειδή και εγώ μπορώ να πω ότι ασχολούμαι πολλά χρόνια με αυτή τη χώρα και τη γνωρίζω θα έλεγα αρκετά καλά- έχει αναβαθμίσει πάρα πολύ την προκλητικότητά της τον τελευταίο καιρό. Και θα ‘έλεγα όχι μόνο τους τελευταίους μήνες –αν βλέπει κανείς προοπτικά την κατάσταση- εδώ και πάρα πολύ καιρό. 

Θέλω όμως να πω δύο πράγματα. Ο πρωθυπουργός σήμερα κήρυξε τον νέο πατριωτισμό. Έχουμε ένα νέο πατριωτισμό, είπε. Σε τι συνίσταται αυτός ο νέος πατριωτισμός; Για να έχουμε όλα τα δεδομένα δημόσια επάνω στο τραπέζι. Συμβιβασμοί είναι το πρώτο. Πράγματι. Και χαιρόμαστε,  παρόλο που δεν το ομολόγησε ούτε ο πρωθυπουργός ούτε κανένας άλλος, γιατί εξωτερική πολιτική χωρίς συμβιβασμούς δεν γίνεται. Είπε όμως και κάτι άλλο ο πρωθυπουργός: ότι όσο αδρανούμε, όσο ολιγωρούμε, τόσο οι συμβιβασμοί γίνονται οδυνηροί. Χαίρομαι για την κριτική που έκανε στο ίδιο του το κόμμα που επί χρόνια είχε υιοθετήσει τη λογική της αδράνειας και ότι αυτή εξυπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα. Γιατί ναι κ. Μπακογιάννη, ήταν αδράνεια όταν οι εθνικοί στόχοι ήταν αυτοί, όλο το διπλωματικό κεφάλαιο της χώρας ασχολούνταν για να είναι στο ύψος των εθνικών στόχων, που σημειωτέον μόνο η δεξιά είχε βάλει –το ΚΙΝΑΛ βοήθησε στη συνέχεια- και που έρχεστε τώρα και αυτούς τους στόχους τους αλλάζετε άρδην χωρίς  καν Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών. Και εδώ ας σοβαρευτούμε. 

Μία εθνική στρατηγική δεν φτιάχνεται μόνο από τη ΝΔ. Τα δικά σας δικά μας και τα δικά μας δικά μας, δεν μπορεί να ισχύει σε μία δημοκρατική χώρα. Αποφασίσατε λοιπόν λόγω της συγκυρίας, λόγω των ειδικών συνθηκών, ότι η επήρεια 100% όλων των νησιών, η μέση γραμμή και τα απώτατα όρια της υφαλοκρηπίδας δεν εξυπηρετούν το εθνικό συμφέρον. Πείτε το, δημοκρατικά γιατί έχει μεγάλη αξία. Γιατί αυτόν τον ελληνικό λαό τον έχετε διαπαιδαγωγήσει με διάφορα πράγματα και έχετε στη φαρέτρα σας κρυφά όπλα τα οποία βγάζετε όποτε θέλετε, έχετε διάφορα εθνικά δόγματα που μόνοι σας αναιρείτε και μόνοι σας ξαναφέρνετε στην επιφάνεια. Πρέπει να αποφασίσετε μαζί με όλους δημοκρατικά ότι εμείς για αυτούς τους λόγους πάμε σε κάτι άλλο. Οδυνηρός  συμβιβασμός; Εγώ δεν θα βάλω επιθετικούς προσδιορισμούς . Πείτε το όμως, να είναι συμφωνημένα αυτά, να τα ακούσει ο ελληνικός λαός και να ξέρει περί τίνος πράγματος μιλάμε. Όχι αύριο, κ. Μπακογιάννη, να εμφανιστούν διάφοροι εδώ στο κοινοβούλιο και να φωνάζουν τους άλλους « προδότες». 

Μίλησε για τον εθνικό διχασμό ο κ. πρωθυπουργός –ως ιστορικός δεν θα μπω στη συζήτηση, γιατί αν μπω θα γελάσουμε και δεν θέλω - αλλά ο εθνικός διχασμός έτσι φτιάχνεται. Κυρίως μέσω της εξωτερικής πολιτικής. Ένα αξίωμα το θεωρώ θέσφατο, κάνω εγώ ότι υποχώρηση θέλω υπό πίεση –έτσι γίνεται η εξωτερική πολιτική, υπό πίεση, γιατί υπάρχουν και άλλα συμφέροντα γύρω γύρω, συμφωνούμε τουλάχιστον σε αυτά- αλλά από την άλλη μεριά δεν λέω τίποτα με ειλικρίνεια, δεν συζητάω τίποτα με ειλικρίνεια αλλά τα χρησιμοποιώ ως όπλα εναντίον των άλλων. Εγώ εκτιμώ τον κ. Δένδια για έναν και μοναδικό λόγο, σε όλα τα άλλα διαφωνώ: όταν εδώ γινόταν η ντροπή του κοινοβουλίου, να βγαίνει ο τότε πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Μητσοτάκης και σύσσωμη η τότε αντιπολίτευση και όχι μόνο να φωνάζει εθνικούς προδότες την εκλεγμένη κυβέρνηση και να λέει δόγματα αυτά για τα οποία σας μίλησα, στα οποία είχε συμφωνήσει η χώρα από τις αρχές του 20^ου αιώνα ότι δεν ισχύουν. Δηλαδή ότι η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική. Ήταν ο μόνος ο κ. Δένδιας ο οποίος βγήκε τότε με παρρησία και είπε ότι η ελληνική Μακεδονία είναι ελληνική. Εγώ ως δημοκράτης άνθρωπος, του το χρωστάω. 

Δεύτερο σημείο και θα κλείσω, φωνάξαμε ευθύς εξαρχής ότι το παρών μας –και θα επιμείνω σε αυτό- έχει πολιτικό περιεχόμενο και δεν είναι φυγή από την Ιστορία, ίσα ίσα είναι μέσα στην Ιστορία. Και έχει πολιτικό περιεχόμενο για ένα λόγο: παρά το γεγονός ότι είμαι υπέρ των πολυμερών διασκέψεων – και εδώ θα διαφωνήσω με το ΜΕΡΑ25, η Τουρκία δεν δέχεται την Κύπρο, δεν δέχεται και άλλες χώρες- αλλά αυτό δεν αφαιρεί το δικαίωμα της κάθε χώρας να κάνει διμερείς συμφωνίες για θέματα που την αφορούν και την καίνε, να οριοθετεί περιοχές κλπ. Όμως με ποια στρατηγική; Και θα επιμείνουμε σε αυτό. Όταν έγινε η Συμφωνία των Πρεσπών, δεν έγινε μία συμφωνία έτσι, έγινε μία συμφωνία που είχε την ευρωπαϊκή προοπτική των Βαλκανίων, για να σταθεροποιηθεί η περιοχή. Βασιζόταν στην αλληλεγγύη, τη φιλία, την αλληλεξάρτηση και με έναν γνώμονα ότι πράγματι η Τουρκία ήθελε να εκβάλλει τον νεοθωμανισμό και στα Βαλκάνια και εκεί έπρεπε κάπως να σταματήσει. Από την άλλη μεριά ότι «εκμεταλλευόμαστε» το ευρωπαϊκό πλαίσιο και εκεί τις κόκκινες γραμμές μας, τις κάνουμε κόκκινες γραμμές. Και εδώ κ. Υπουργέ θέλω να επιμείνω σε ένα πράγμα: δεν είναι εξωτερική πολιτική η «επακούμβηση». Μας το εξήγησε πάρα πολύ καλά ο Παντελής Μπουκάλας –ένας από τους εξαίρετους αρθρογράφους- «επακούμβηση» σημαίνει αφήνω τα συμφέροντα μου σε μεγάλα χέρια. Δεν αφήνεις τα συμφέροντά σου σε μεγάλα χέρια. Εκμεταλλεύεσαι τις ρωγμές, πρωταγωνιστείς στο να βάλεις τα δικά σου συμφέροντα στη μέση της ατζέντας και οι κυρώσεις αυτό το νόημα είχαν. 

Αυτά όλα δεν έγιναν. Ο κ. Βαρβιτσιώτης μου έλεγε, όχι εμάς δεν είναι επιλογή μας οι κυρώσεις, δεν είναι επιλογή μας το ένα δεν είναι επιλογή μας το άλλο. Αφήσατε το χρόνο και φτάνουμε στις σημερινές συμφωνίες. Εμείς λέμε ότι η ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία ως τέτοια, τη στιγμή που γίνεται για διεμβολισμό και όχι ακύρωση του τουρκολυβικού συμφώνου έχει νόημα. Δεν έχουν νόημα όμως οι λεπτομέρειες –που δεν είναι ακριβώς λεπτομέρειες, είναι βασικά θέματα- σε αυτή τη συγκυρία και χωρίς στρατηγική. 

Κλείνω με ένα πράγμα: το παρών έχει πολιτικό περιεχόμενο: εγώ αρνούμαι και μετά από όλα όσα έχουν γίνει και με την υπεύθυνη στάση την οποία κρατάμε, αρνούμαι κατηγορηματικά να μας σηκώνει το δάχτυλο η κυβέρνηση για το τι πρέπει να ψηφίσουμε και τι όχι. Ψηφίζουμε αυτό που θεωρούμε προς το συμφέρον της χώρας, αυτό κάνουμε και έτσι συνεχίζουμε. Ευχαριστώ.