Γεωργαντάς: «Ο εμπαιγμός των Κιλκισιωτών συνεχίζεται»

Οι κάτοικοι του Κιλκίς εδώ και ένα έτος περίπου με ωριμότητα και υψηλό αίσθημα αλληλεγγύης αντιμετώπισαν το πρωτόγνωρο φαινόμενο των προσφυγικών ροών προς το νομό μας. Αν και η επιβάρυνση του νομού είναι η μεγαλύτερη στην Ελλάδα και πολλές φορές δημιουργήθηκαν καταστάσεις ακραίες και προκλητικές σε βάρος των πολιτών του νομού, επικράτησαν οι φωνές της λογικής και τα αισθήματα του ανθρωπισμού.

   Στοιχείο σημαντικό όλο αυτό το διάστημα ήταν κάθε φορά οι δεσμεύσεις των κυβερνητικών αξιωματούχων για την αποσυμφόρηση  της κατάστασης οι οποίες πάντα υλοποιούνταν καθυστερημένα και με τρόπο ελλιπή. Το πρώτο διάστημα η στάση αυτή της επίσημης πολιτείας δικαιολογούνταν από τις συνθήκες που είχαν δημιουργηθεί και οι οποίες δεν είχαν αντιμετωπιστεί άλλη φορά.

    Στην πορεία όμως των πραγμάτων και μετά την εξομάλυνση της κατάστασης Ο ΚΑΘΕ ΚΙΛΚΙΣΙΩΤΗΣ ΑΠΑΙΤΕΙ ΠΛΕΟΝ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΚΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΗ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΕΣΜΕΥΣΕΩΝ. Η φωνή του Υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής  Γιάννη Μουζάλα στη Βουλή την 18/4/2016 ηχεί ακόμη στα αυτιά μας όταν σε ερώτηση μου απάντησε  ότι «σε έξι μήνες το κέντρο του Χέρσου δεν θα υπάρχει». Συνεχείς ήταν επίσης οι δεσμεύσεις για τη συνολική αποσυμφόρηση των προσφύγων στο νομό Κιλκίς με βάση ένα σχέδιο ισοκατανομής για όλη την Ελλάδα.

   Δυστυχώς βλέπουμε ότι όχι μόνο δεν τηρούνται οι δεσμεύσεις αλλά άρχισε να δημιουργείται ένα νέο ομιχλώδες τοπίο που δεν ξέρουμε ούτε τι στόχο έχει , ούτε ποιοι ακριβώς το διαχειρίζονται. Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι αμείλικτα:

1)    Ενώ συμπληρώνεται το εξάμηνο για την κατάργηση του κέντρου φιλοξενίας στο Χέρσο γιατί δεν υπάρχει κάποια επίσημη ενημέρωση για την διαδικασία η οποία θα έπρεπε ήδη να έχει ξεκινήσει; Γιατί αντιθέτως το συγκεκριμένο κέντρο έχει  ενταχθεί στο πρόγραμμα σίτισης μέσα από τις λεγόμενες « κοινοτικές κουζίνες» που ανακοίνωσε ο Οδυσσέας Βουδούρης ότι θα αντικαταστήσουν τις εταιρίες κέτερινγκ.

2)    Το μόνιμο κέντρο προσφύγων που έχει προαναγγελθεί για την περιοχή του Χωρυγίου θα απορροφήσει μέρος των προσφύγων του Χέρσου και της Νέας Καβάλας ή θα αποτελέσει ένα νέο πρόσθετο κέντρο για το νομό;

3)    Δεν θα έπρεπε από αυτούς που σχεδίασαν και αποφάσισαν αυτό το κέντρο στο Χωρύγι να ζητηθεί και η συναίνεση της τοπικής κοινωνίας;

4)    Με ποια κριτήρια θεωρήθηκε κατάλληλος για τους πρόσφυγες ο συγκεκριμένος χώρος στην περιοχή του Χωρυγίου και ποιες άλλες επιλογές απορρίφθηκαν;

Όλα τα παραπάνω αμείλικτα ερωτήματα επιζητούν άμεση απάντηση καθώς η υπομονή και η ανοχή των Κιλκισιωτών έχουν εξαντληθεί και πλέον οι αρμόδιοι θα πρέπει να γνωρίζουν ότι έχουν ξεπεράσει τα όρια σε ότι αφορά τη διαχείριση του προσφυγικού ζητήματος στο νομό Κιλκίς.