Ήταν παραμονή της Παναγιάς, στις 14 Αυγούστου 1996...
20 χρόνια από εκείνη την μαύρη ημέρα...
Εκεί κάτω, στο νησί της Αφροδίτης, στη Δερύνεια...
Κι ήταν ένα παιδί, ένα παιδί αποφασισμένο να τιμήσει την δοξασμένη ιστορία του Έθνους μας, ένα παιδί που δεν άντεχε να βλέπει από το 1974 τον στρατό κατοχής να κρατά το μισό τμήμα από το μαρτυρικό νησί, από τη Μεγαλόνησο...
Ένα παιδί που αποφάσισε με τη θυσία του να δείξει το δρόμο, να δείξει πως πρέπει να συμπεριφέρονται οι Έλληνες, πως πρέπει να συμπεριφέρονται οι ελεύθεροι άνθρωποι...
Ανέβηκε στον ιστό της σημαίας για να κατεβάσει την ξένη, την τουρκική, την κατοχική σημαία... Κι εκεί τον βρήκε ο θάνατος...
Σολωμός Σολωμού... στις χρυσές δέλτους της ιστορίας, στις τελευταίες σελίδες της ελληνικής ιστορίας αυτό το όνομα, μαζί με το όνομα του Τάσου Ισαάκ, γράφηκαν με χρυσά γράμματα και παραμένουν εκεί...
"Όσοι με το Χάρο γίναν φίλοι...
με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη...
στα τρελά τους όνειρα δοσμένοι...
πάντα γελαστοί, πάντα γελαστοί...
πάντα γελαστοί και γελασμένοι..."
Σολωμός Σολωμού:
Πεθαίνοντας στα σύνορα του μίσους
Το ντοκιμαντέρ του
Κωνσταντίνου Γκιουλέκα για την δολοφονία του Σολωμού Σολωμού στις 14 Αυγούστου
1996.
No comments:
Post a Comment
Προβάλλετε ή σχολιάστε την ανάρτηση
Σχόλιο που έχει ταυτότητα χρήστη δημοσιεύεται χωρίς λογοκρισία, αρκεί πάντα η κριτική αυτή να είναι κόσμια.
Ζητώ την κατανόηση σας!!! Από τους ανώνυμους χρήστες, οι οποίοι ως συνήθως αβασάνιστα και χωρίς προσωπικό κόστος γίνονται αμετροεπείς υβριστές.