Ρ. Σβίγκου: Οι πολιτικοί φίλοι της Λεπέν είναι μέσα στη ΝΔ

Αποσπάσματα συνέντευξης της εκπροσώπου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, στον ρ/σ «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ 90,1 FM» (Θανάσης Φουσκίδης - Δημήτρης Κουνιάς - Ανδρέας Παπαδόπουλος) 

-       Να ξεκινήσουμε από το μεγάλο θέμα φυσικά της Γαλλίας και να θεωρήσουμε αυτονόητο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι με την πλευρά του κ. Μακρόν;…

Είναι αυτονόητο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι η ήττα της Λεπέν, που περνάει βέβαια από την ψήφιση του Μακρόν στο β’ γύρο,  είναι προϋπόθεση για μια Ευρώπη των λαών και της δημοκρατίας. Δεν πρέπει να παίζουμε με αυτά τα πράγματα. Είναι καθήκον όλων των προοδευτικών δυνάμεων η ήττα της ακροδεξιάς κι αυτό είναι που έχουμε εκφράσει από την πρώτη στιγμή που έγιναν γνωστά τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία.

-       Η στάση του κ . Μελανσόν σας προβλημάτισε;

Από την αρχή τάχθηκα υπέρ της στάσης του Κομμουνιστικού Κόμματος Γαλλίας, που διαφοροποιήθηκε εντελώς από τη στάση του Μελανσόν. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας όπως και η εφημερίδα που το εκφράζει η Ουμανιτέ από την πρώτη στιγμή τάχθηκαν υπέρ ενός δημοκρατικού μετώπου που θα βάλει φραγμό στην άνοδο της Λεπέν στην εξουσία και έτσι την χαρακτήρισα, ως μια αριστερή στάση ευθύνης απέναντι στις λογικές Ποντίου Πιλάτου που νομίζω ότι δεν βοηθούν..

-       Ήθελα να ρωτήσω.. εσείς στηρίζετε τον κ. Μακρόν, είδαμε και τον πρωθυπουργό να έχει μια τηλεφωνική επικοινωνία μαζί του. Ο κ. Μακρόν έχει στο πρόγραμμά του πρόγραμμα για απολύσεις 120 χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων. Εσείς ενστερνίζεστε  αυτές τις πολιτικές; ...
     
Εμείς  κατ’  αρχήν δεν είμαστε στη Γαλλία. Είμαστε στην Ελλάδα…

-       Ναι,  λέω μήπως στηρίζετε συνολικά τον κ. Μακρόν…

.. Σε κάθε περίπτωση το κόμμα με το οποίο..

-       Και να συμπληρώσω το ερώτημα.. Ο κ. Μακρόν θεωρείται φίλα προσκείμενος με τις πολιτικές, να το πούμε με τη δική σας γλώσσα, τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που επικρατούν στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή και οι οποίες εκπορεύονται εν πολλοίς από τον γερμανικό παράγοντα..

Ένα-ένα τα πράγματα. Κατ’  αρχήν το αδελφό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ στη Γαλλία είναι το Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας. Είναι αυτό με το οποίο συνεργαζόμαστε και στο πλαίσιο του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.. Το αδελφό κόμμα της Ν.Δ. είναι το Ρεπουμπλικανικό που είχε υποψήφιο τον κ. Φιγιόν. Ο κ. Μακρόν προέρχεται βέβαια από το σοσιαλιστικό κόμμα, δεν ήταν επίσημα όμως ο υποψήφιος του, αυτός ήταν ο κ. Αμόν. Σε κάθε περίπτωση είναι αυτονόητο ότι οι θέσεις της αριστεράς δεν έχουν σχέση με απολύσεις και με άλλα που ενδεχομένως υπάρχουν στο πρόγραμμα του Μακρόν. Αυτό είναι αυτονόητο. Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να συμφωνούμε. Το ότι υπάρχει ένα πλειοψηφικό σύστημα στη Γαλλία και στο δεύτερο γύρο οι Γάλλοι πολίτες καλούνται να ψηφίσουν ανάμεσα σε δύο υποψηφιότητες, είναι δεδομένο και αυτή τη στιγμή υπάρχει μια επιλογή μεταξύ δύο, όπου η μία υποψήφια αντιπροσωπεύει την ακροδεξιά και από την άλλη ο Μακρόν αντιπροσωπεύει κάτι διαφορετικό από την ακροδεξιά, από το οποίο η αριστερά έχει διαφορετικές θέσεις.

-       Και μπράβο που παίρνετε τόσο ξεκάθαρη θέση, προσθέτω εγώ. Θέλω ένα σχόλιο γιατί σήμερα ο κ. Θεοχαρόπουλος πριν από λίγο χαρακτήρισε τον κ. Καμένο ως τον Έλληνα Λε Πεν..

Η Ν.Δ. που η ΔΗΜΑΡ δεν την κατακρίνει είναι αυτή που έχει μέσα στις τάξεις της παλιούς φίλους του κόμματος της κ. Λεπέν και που είχε και πολύ στενές σχέσεις με τον πατέρα της, και μιλώ βέβαια για τον κ. Βορίδη

-       Είχαν κάποια σχέση πριν από πολλά χρόνια..

Σε κάθε περίπτωση πάντως η ακροδεξιά στην Ευρώπη εάν πράγματι θέλουμε να μιλήσουμε για ήττα της, κι όχι μόνο για εκλογική ήττα που είναι το πρώτο το οποίο πρέπει να γίνει σε δύο Κυριακές στη Γαλλία, θα πρέπει να ηττηθεί και κοινωνικά. Γιατί η ακροδεξιά τροφοδοτείται από εκείνες τις πολιτικές που οδηγούν στον αποκλεισμό χιλιάδες πολίτες, η ακροδεξιά τροφοδοτείται από τη λιτότητα.
 
-       Από την άλλη όμως αυτό είναι κι ένας προβληματισμός για την αριστερά…

Εννοείται ότι είναι προβληματισμός για την Αριστερά στην Ευρώπη, γιατί σε μια σειρά χωρών έχει αποκοπεί από τα εργατικά στρώματα τα οποία αντιπροσωπεύει και εκεί βρίσκει πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξή της η ακροδεξιά. Είναι καθήκον της Αριστεράς, είναι καθήκον της κεντροαριστεράς, των σοσιαλιστικών κομμάτων….

-       Έχετε δίκιο και καλά κάνετε, αλλά  ήθελα να σας ρωτήσω το εξής: ορισμένα πράγματα από την ρητορική της κας Λεπέν ταιριάζουν, θυμίζουν λίγο τον προεκλογικό ΣΥΡΙΖΑ. Τον ΣΥΡΙΖΑ που ήταν στην Αξιωματική Αντιπολίτευση.

Καθόλου.

-       Επιτρέψτε μου λίγο. Δεν εννοώ, βέβαια, τα ξενοφοβικά για τους πρόσφυγες κ.λπ και όλα αυτά. Εννοώ τον λόγο τον αιχμηρό εναντίον των Βρυξελλών, εναντίον της  Κεντρικής Ευρώπης και ίσως λίγο της Γερμανίας. Εκεί υπάρχει μια ομοιότητα. Και γι’ αυτό απέδωσαν στην κα Λεπέν λαϊκισμό και έναν – να το πω έτσι – εθνοκεντρικό χαρακτήρα έναντι της Ενωμένης Ευρώπης. Αυτό είχε και ο ΣΥΡΙΖΑ. Η ρητορική αυτή θύμιζε λίγο ΣΥΡΙΖΑ. Προεκλογικό εννοώ, όχι τώρα. Γιατί τώρα έχετε αλλάξει την τακτική σας και την ρητορική σας.

Καθόλου ΣΥΡΙΖΑ. Το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αντιστρατεύεται τις πολιτικές λιτότητας, και το έκανε αυτό  προεκλογικά και το κάνει και μετεκλογικά, είναι γεγονός. Το ζητούμενο, όμως, είναι από τι αρχές προσπαθείς να αντιπαλέψεις αυτό που πολλοί λένε το «διευθυντήριο των Βρυξελλών» ή άλλοι λένε «κυρίαρχες πολιτικές της Ε.Ε.». Αυτό δεν μπορείς να το κάνεις με λογικές εθνικισμού, ούτε με λογικές περιχαράκωσης, ούτε με λογικές αποκλεισμού των προσφύγων, όπως προσπαθεί να κάνει ή θα ήθελε να κάνει η κα Λεπέν.
Η Αριστερά είναι αυτή που έρχεται να μιλήσει για τους εργαζόμενους και για τους κοινούς αγώνες τους σε όλες τις χώρες. Και όχι με λογικές εθνικής αναδίπλωσης που συνεπάγονται κινδύνους για το  μέλλον της Ευρώπης.

-       Έτσι είναι, όντως. Αυτή είναι η ιδεολογία και η κεντρική ρητορική….

Επίσης, εμείς ποτέ δεν μιλήσαμε για την Ε.Ε. με τον τρόπο που μιλάει η κα Λεπέν. Εμείς μιλούσαμε πάντοτε για αλλαγή των συσχετισμών μέσα στην Ε.Ε., ώστε να επικρατήσουν οι αρχές οι οποίες μιλούν για επανασυγκρότηση του κοινωνικού κράτους, για ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής, για προστασία του περιβάλλοντος. Καμία σχέση, δηλαδή, με όσα υποστηρίζει η ακροδεξιά σε όλο τον κόσμο.

-       Έτσι είναι, όπως το λέτε. Αυτή είναι και η κεντρική ρητορική της αριστεράς στην Ευρώπη. Ωστόσο, τίθεται ένα θέμα και από την γενικότερη περιρρέουσα ατμόσφαιρα, που θα ήθελα να σχολιάσετε. Σε όλη την Ευρώπη τα αδελφά κόμματα πλέον του ΣΥΡΙΖΑ – αναφέρομαι και στο πρόσφατο παράδειγμα – ή εν πάση περιπτώσει τα συγγενικά κόμματα του ΣΥΡΙΖΑ ιδεολογικά –αναφέρομαι και στο παράδειγμα του κ. Μελανσόν που είπε, ότι εγώ δεν θα γίνω Τσίπρας ή οτιδήποτε- φαίνεται να ξορκίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ, κι εννοώ τον ΣΥΡΙΖΑ από την ώρα που ανέλαβε τα ηνία της εξουσίας και μετά αφ’  ενός και αφ’  ετέρου δεν είναι λίγοι εκείνοι οι αναλυτές που λένε ότι ο τρόπος με τον οποίον ακριβώς πορεύτηκε ο ΣΥΡΙΖΑ από την ώρα που κέρδισε την εξουσία στην Ελλάδα ήταν κι ένας εκ των βασικών λόγων για τους οποίους χρησιμοποιήθηκε «ως παράδειγμα προς αποφυγή» στην Ευρώπη και οδήγησε και σε κατάρρευση τα υπόλοιπα αδελφά κόμματα, όπως τους Podemos στην Ισπανία και άλλα παραδείγματα.

Ούτε οι Podemos κατέρρευσαν ούτε..


-       Εν πάση περιπτώσει σε μεγάλη μείωση των ποσοστών τους..

Ούτε ο Μελανσόν κατέρρευσε κι αν δούμε τα ποσοστά της Ευρωπαϊκής Αριστεράς πριν από λίγα χρόνια κι αν τα δούμε και σήμερα είναι πολύ διαφορετικά. Και είναι πολύ διαφορετικά όχι επειδή βγήκε ο ΣΥΡΙΖΑ μόνο στην εξουσία, αλλά επειδή κατέρρευσαν τα παραδοσιακά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, κατέρρευσαν οι δεσμοί τους με τα εργατικά στρώματα τα οποία παραδοσιακά εκπροσωπούσαν και μέσα απ’  αυτό αναδείχθηκαν οι δυνάμεις της αριστεράς. Όπως αντίστοιχα αναδείχθηκαν κι άλλες δυνάμεις που αντιστρατεύονται, όπως συζητήσαμε και πριν…


-       Οι οποίες όμως, όπως σας είπα, τον ξορκίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή ο κ. Μελανσόν είπε δεν θα γίνω Τσίπρας, δημοσίως..

Τη δήλωση του κ.. Μελανσόν πρέπει κατ’  αρχήν να τη διαβάσουμε όλη, γιατί στη συνέχεια μιλάει για τη Γαλλία και αυτό που αντιπροσωπεύει η Γαλλία για την Ε.Ε., λέγοντας ότι η Γαλλία δεν θα αντιμετωπίσει τους αρνητικούς ευρωπαϊκούς συσχετισμούς που αντιμετώπισε η Ελλάδα, αλλά, σε κάθε περίπτωση, αυτή τη δήλωση τη διαβάζω μέσα σε μια προεκλογική ρητορεία και μέσα σε ένα προεκλογικό πολιτικό σκηνικό.
Αν πάντως κάτι έχει καταφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ και η ελληνική κυβέρνηση την περίοδο που βρίσκεται στην εξουσία, είναι ότι έχει προσπαθήσει να αναπτύξει δεσμούς και συμμαχίες όχι μόνο με τα αριστερά κόμματα και όχι μόνο με τα κόμματα τα οποία βρίσκονται κοντά της, αλλά έχει προσπαθήσει να συνάψει συμμαχίες σε επίπεδο χωρών, μιλώντας για την συμμαχία των χωρών  του Νότου στην οποία μετέχουν και χώρες και κυβερνήσεις…
 
-       Αυτή δεν έχει πολιτικά χαρακτηριστικά, αυτή έχει γεωγραφικά.

Ναι, γεωγραφικά. Όπως, επίσης, έχει προσπαθήσει να συνάψει σχέσεις και με σοσιαλιστικά κόμματα στην Ευρώπη τα οποία φαίνονται να …

-       Κυρίως με τους Γάλλους.

Κυρίως με τους Γάλλους, όχι όμως μόνο με τους Γάλλους. Με κόμματα τα οποία προσπαθούν να διαφοροποιηθούν από το πρόσφατο παρελθόν της σοσιαλδημοκρατίας.
Είναι μια ενδιαφέρουσα συζήτηση που γίνεται στην Ευρώπη και ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να συμμετάσχει σε αυτήν με τον πλέον εποικοδομητικό τρόπο για τις δυνάμεις της αριστεράς και για τους λαούς της Ευρώπης. Αντίστοιχα συζήτηση πρέπει να γίνει και για το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα το οποίο έχει βαλθεί να βάλει την Ευρώπη σε έναν μονόδρομο λιτότητας και προσπαθεί να μην παρεκκλίνει καθόλου από αυτόν.
Πρέπει να γίνει μια συζήτηση και με εκπροσώπους από τα άλλα κόμματα για το πού πηγαίνει η Ευρώπη και για το τι υποστηρίζουν οι ευρωπαϊκές οικογένειες στις οποίες συμμετέχει το κάθε κόμμα.

-       Να προλάβω να σας κάνουμε άλλη μια ερώτηση μόνο, γιατί σήμερα έρχονται οι θεσμοί στην Αθήνα και να ρωτήσω αν γνωρίζετε περίπου ποιο είναι το χρονοδιάγραμμα…

Παραμένουμε σταθεροί στο στόχο για την επίτευξη μιας συνολικής συμφωνίας. Και έχει δηλωθεί από όλες τις πλευρές ότι αυτός είναι ο στόχος. Υπάρχουν καθυστερήσεις οι οποίες οφείλονται αποκλειστικά στις διαφωνίες μεταξύ των δανειστών. Έχουμε δώσει ένα χρονοδιάγραμμα για  τέλη Μαΐου ώστε να έχει προκύψει η τελική συμφωνία και νομίζω ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να υπάρξουν νέες καθυστερήσεις για την ολοκλήρωση του προγράμματος και για τη συνολική συμφωνία που θα περιλαμβάνει χρέος και πλεονάσματα.