Πλούτος και Δημοκρατία. Κοινωνικός πόλεμος ή ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο!

Γράφει ο Γιάννης Παπαϊωάννου

Βάση του Συντάγματος όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον Λαό,  πρακτικά όμως,  ο πλούτος ειναι εξουσία από μόνος του. Εξουσία που ο φτωχός λαός δεν την έχει.

Δεν έχει καμία εξουσία ο άστεγος, η ο άνεργος και λίγη εξουσία έχει ο φτωχός άνθρωπος οπου γης. Ενώ ο Έλληνας με την οικονομία σε καπιταλ κοντρολ υπό τον Ντραγκι δεν έχει καμιά εξουσία.

Αντίθετα  όλη αυτή την εξουσία  των φτωχών, των ανέργων και των αστέγων, την έχει συγκεντρώσει κάποιος άλλος καθώς η συγκέντρωση πλούτου οδηγεί σε συγκέντρωση αντίστοιχης εξουσίας.

Για την ακρίβεια όλες οι ενέργειες που αφορούν ή περιλαμβάνουν μεταφορά πλούτου ενέχουν και μεταφορά ευθέως ανάλογης εξουσίας, είτε ατομικής είτε συλλογικής από ένα μέρος σε ένα άλλο.

Ο δανεισμός, ή πώληση, η αγορά, η μισθοδοσία, η πρόσληψη, η απόλυση, η φορολόγηση, η φτωχοποίηση, τα επιδόματα, η κατάσχεση ο πλουτισμός η επιχειρηματική αυτενέργεια, η οικονομική μετανάστευση, η ξένη επένδυση στην χωρα, η ελληνική επένδυση σε άλλη χώρα, η εκποίηση εθνικής η δημόσιας περιουσίας, η χρεοκοπία,  οι εισαγωγές, και αμέτρητες άλλες ενέργειες, είναι ενέργειες  μεταφοράς εξουσίας με την μορφή πλούτου.

Αλλά κάθε συγκέντρωση πλούτου  που συμβαίνει από τις παραπάνω κινήσεις  ειναι και συγκέντρωση εξουσίας.

Άλλοτε

Από τις πρώτες κοινωνίες  ανακτορικού συστήματος που αναφέρονται στον Όμηρο, στις «πολύχρυσες Μυκήνες» και στην Τροία, ο πλούτος ήταν εξουσία. Στην Περσία του Δαρείου και του Ξέρξη ο πλούτος ήταν στο παλάτι  και το πολίτευμα -εξουσία-συγκεντρωτικό.

Στην αρχαία Δημοκρατία στην Αθήνα συμμετείχαν οι κάτοχοι γης καθώς  κατοχή και η συσσώρευση γης ήταν  το μέσο μέτρησης του πλούτου.  Η εξουσία βρίσκονταν σε αυτούς τους πολίτες κατόχους γης και μόνο αυτοί συμμετείχαν στην εκκλησία του Δήμου.

Όποιοι έχαναν την γη τους από τα χρέη έχαναν τα πολιτικά τους δικαιώματα και γίνονταν σκλάβοι, κατά αναλογία με τους σημερινούς δανειολήπτες σκλάβους των τραπεζών.

Στην Μακεδονία του Αλέξανδρου και αργότερα στην Ρώμη και στην Κωνσταντινούπολη, συγκεντρώθηκε ο πλούτος των εθνών και η εξουσία που είχαν.

Σε όλη την μεσαιωνική ευρώπη ο πλούτος (ως χρυσός και ως γη-φεουδο) και η εξουσία, μαζεύτηκε στις αυλές των αυτοκρατόρων και των βασιλέων, στις εκκλησιές  και τα μεσαιωνικά κάστρα ή τάγματα!

Το τέλος της αποικιοκρατίας ήρθε όταν οι κάθε λογής «επαναστάτες» εβαλαν χέρι τον παραγόμενο πλούτο στις χώρες τους.

Γνωστή και συμβολική είναι η ιστορία με το τσάι στην Βοστόνη στην έναρξη της Αμερικάνικης επανάστασης, άλλα και η «Πορεία του Αλατιού»  του Γκάντι κατά την οποία χιλιάδες Ινδοί περπάτησαν απόσταση σχεδόν 200 μιλίων προς τη θάλασσα ως ένδειξη διαμαρτυρίας για το μονοπώλιο των Βρετανών σε ένα τόσο σημαντικό και πρώτης ανάγκης προϊόν της Ινδίας.

Σήμερα

Σήμερα η συσσώρευση του πλούτου δείχνει στα καπιταλιστικά κέντρα. Τα  κέντρα της βορειοδυτικής και κεντρικής Ευρωπης  και πέραν του ατλαντικού  συγκρινόμενα με τον υπόλοιπο κόσμο δειχνουν ότι η πιστή εφαρμογή του καπιταλισμού οδηγεί σε συσσώρευση πλούτου και παγκόσμια κλίμακας εξουσίας στα κέντρα αυτά

Ταυτόχρονα η μη διάχυση του πλούτου σε ευρύτερα στρώματα οδηγεί σε οικονομική ολιγαρχία και στον έλεγχο των αντιπροσωπευτικών κυβερνήσεων και δόμων από αυτή.

Καπιταλιστικά κέντρα -και συγκέντρωση πλούτου και εξουσίας- έχουμε και στην ΝΑ Ασία  αλλά οι λαοί εκεί ειναι πάμπτωχοι. Ο μόνος τρόπος για να ελευθερωθούν -και να αποκτήσουν διεθνή σεβασμό ως λαοί- ειναι να βάλουν χέρι στον πλούτο.

Στην  Κίνα τον πλούτο το έχει συγκεντρωμένο το κράτος, τα ίδια και  στην Ρωσία του Πουτιν  όπως παλαιότερα τον ειχε το σοβιετικό κράτος.  Τα ίδια συμβαίνουν εδώ και δεκαετίες  και στην Τουρκία όπου η πρόσφατη «μάχη» Ερντογαν Κεμαλιστών γίνεται για το  έλεγχο της οικονομίας πλούτο-εξουσία.

Τα ίδια συμβαίνουν και στις πετρελαιοπαραγωγές χώρες του κόλπου δίνοντας μας  συγκεντρωτικές κυβερνήσεις και πολίτες φτωχούς και αμόρφωτους και άρα χωρίς εξουσίες.

Σήμερα στην ΕΕ ο πλούτος των τραπεζών ειναι και η απόλυτη εξουσία. Μια εξουσία εμπρός στην οποία και η Μερκελ και όλη η ευρωπαϊκή δομή γονατίζει. Η οικονομική ολιγαρχία της Γερμανίας αποφασίζει τόσο την Κυβέρνηση της  Ομοσπονδιακής Γερμανίας  τον ΥΠΟΙΚ όσο και το μέλλον της Ευρώπης.

Απέναντι της μόλις προσπαθεί να σταθεί ο Ντράγκι σε ένα παιχνίδι εξουσίας που ειναι «πολύ χοντρό» για να σταθεί απέναντι του οποιοσδήποτε Λαός. Το Δημοψήφισμα στην Ελλάδα αυτό έδειξε

Παλιότερα στο έθνος- κράτος οι εκλεγμένοι πολιτικοί μπορούσαν να αντισταθούν στην εξουσία των τραπεζών και άρα του κεφαλαίου διορίζοντας τους ανθρώπους τους στην διοίκηση. Σήμερα οι τράπεζες ειναι εντελώς ανεξάρτητες, διαχειριστές και κάτοχοι όλης της εξουσίας πανευρωπαϊκα.

Μάλιστα και επειδή ειναι ενωμένες σε μια εξουσία  ένας ευρωπαϊκός πόλεμος ως εύκολη λυση στην καπιταλιστική κρίση ειναι ανέφικτος.  Ταυτόχρονα όμως επειδή ειναι ενωμένες σε μια εξουσία μπορουν να σταθούν απέναντι στην αμερικάνικη εξουσία (που μετριέται σε  τρις δολάρια) και στις άλλες συγκεντρώσεις πλούτου διεθνώς.

Δημοκρατία

Σε αυτές τις συνθήκες η δημοκρατία ειναι γραμμα κενό. Μια τυπική διαδικασία επικύρωσης  ειλημμένων αποφάσεων σε διεθνή κέντρα.

Έχει προταθεί  ως λυση και η άμεση Δημοκρατία, Όμως ακόμη και ένα πιο αμεσοδημοκρατικό σύστημα θα ειναι γραμμα κενό αν ο Λαός δεν έχει πλούτο στα χέρια του.

Χωρίς πλούτο δεν  υπάρχει καμιά  αληθινή εξουσία.  Χωρίς πλούτο υπάρχουν μόνο  δομές σαν συνελεύσεις χωρίς δυνάμεις.

Κάτι σαν την ελληνική βουλή. Κάτι σας όλες τις βουλές και συνελεύσεις του κόσμου, ενώ οι εκλογές χρεοκοπημένων χώρων χρεοκοπούν και ίδιες, δίνοντας μας χρεοκοπημένες κυβερνήσεις.

Η τρόικα στην Ελλάδα επιβλήθηκε ως εξουσία με τα λεφτά των Μνημονίων. Ξένες κυβερνήσεις δίνουν λεφτά σε δόσεις και επιβάλουν την εξουσία τους επί της Ελλάδος. Εξουσία που νομιμοποιεί και η ελληνική βουλή και η απάθεια μας.

Σύντομα μια τρόικα σαν της Ελλάδας θα ρυθμίζει και αλλά κράτη  γιατί οι ελιτ θεωρούν ότι το παιχνίδι ειναι πολύ χοντρό για να το παίζουν οι πολίτες.

Η παγκοσμιοποίηση των αγορών πήρε την εξουσία από τους πολίτες και «έβλαψε» την δημοκρατία σε κάθε χώρα χωριστά και ως σύνολο. Αυτό έγινε μέσω της απελευθέρωσης της μετακίνηση του πλούτου.

Η απάντηση που δίνεται από τους πολίτες  με την στροφή στα ακροδεξιά δεν ειναι ακατανόητο σημείο τον καιρών. Ειναι αποτέλεσμα αυτής της  «βλάβης» στην Δημοκρατία.

Λαός

Αν θες εξουσία  στο λαό διέχυσε τον πλούτο. Βάλε και τον λαό στο «τριπάκι» να πλουτίσει και ο ίδιος.

Μάθε του την τέχνη και τα οφέλη του πλουτισμού.  Μάθε του ότι ο πλούτος ειναι εξουσία και η κατοχή του από πολλούς εχέγγυο Δημοκρατίας. Μια ισχυρή  πλούσια μεσοαστική αστική τάξη ειναι εχέγγυο Δημοκρατίας ενώ η φτώχεια και η αγραμματοσύνη στρέφει τις κοινωνίες ακροδεξιά.

Μάθε του πως ο πλούτος που θα συγκεντρώσει -ατομικά και αθροιστικά ως λαός- θα ειναι απώλεια εξουσίας για την παγκόσμια οικονομική ολιγαρχία.

Θα ειναι μια επανάσταση αν σκεφτείς ότι και το 1789 η γαλλική επανάσταση αφαίρεσε τον πλούτο- και την εξουσία- που ειχε συσσωρευτεί στα παλάτια και πιστοποίησε τους αστούς ως τάξη.

Όπως ειπώθηκε ο πλούτος ειναι εξουσία και ο λαός πρέπει να πλουτίσει.

Η Δεξιά και η Αριστερά  όπως διαμορφώθηκαν το 1789και ενθεν, μπορουν να ορίσουν το πλαίσιο,  τον τρόπο και τα μέσα πλουτισμού  των πολιτών.

Αυτό ειναι το επόμενο βήμα προς την Δημοκρατία.

Στο ενδιάμεσο επείγει ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο πριν η μάχη  για τον πλούτο  και την Δημοκρατία οδηγήσουν σε κοινωνικό (ταξικό) πόλεμο.