Συνέντευξη Σίας Αναγνωστοπούλου στην Εφημερίδα "ΠΟΛΙΤΗΣ"

Συνέντευξη της Σίας Αναγνωστοπούλου στην εφημερίδα "ΠΟΛΙΤΗΣ" με θεμα: "Ρητά και κατηγορηματικά ο ΣΥΡΙΖΑ υπέρ της διζωνικής. Η λύση δεν είναι θέμα Ελλάδας-Τουρκίας"

Στα χέρια των Κυπρίων, Ε/Κ και Τ/Κ, η λύση του Κυπριακού, δηλώνει η πρώην υπουργός και νυν βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Σία Αναγνωστοπούλου σε συνέντευξή της στον «Π», υποβάλλοντας την ανάγκη, Κύπρος και ΕΕ να ορίσουν πολιτικά και δημοκρατικά το όραμά τους για το νησί, και να σταματήσουν να προσπαθούν να μαντεύουν «βολικά» τι θέλει η Τουρκία. Η Σία Αναγνωστοπούλου διαμηνύει επίσης ότι η πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης για το Κυπριακό εκφράζεται από τον Αλέξη Τσίπρα ο οποίος εργάζεται για μια λύση ΔΔΟ.

Πριν το δημοψήφισμα στην Τουρκία το politico εκτίμησε ότι ενδεχόμενη νίκη Ερντογάν θα ευνοούσε τη διαδικασία για επίλυση του Κυπριακού. Ποιο αποτέλεσμα θεωρείτε ότι θα ήταν πιο ευνοϊκό για τη διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού;

Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αναδείχτηκε νικητής στο δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου, αλλά με οριακή πλειοψηφία. Η Τουρκία λοιπόν βρίσκεται σε μια φάση διχασμού, επομένως σκληρής μετάβασης, όπως άλλωστε σε μετάβαση βρίσκεται όλη η περιοχή, ακόμα και η Ευρώπη, έστω και με διαφοροποιημένο τρόπο. Μια μετάβαση στο πλαίσιο της οποίας διαμορφώνονται μέτωπα: αυτό του σκληρού νεοφιλελεύθερου εθνικισμού και αυταρχισμού, και των δημοκρατικών, προοδευτικών, αριστερών δυνάμεων. Υπό αυτή την έννοια, και με δεδομένο ότι η Ιστορία έχει αλλάξει σελίδα, το μείζον ερώτημα δεν αφορά κατά πόσον η Τουρκία με ισχυρό τον Ερντογάν θα διευκολύνει τη λύση του Κυπριακού, αλλά αν οι ίδιοι οι Κύπριοι –Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι- σε αυτή τη μεταβατική φάση που έχει ξεκινήσει, και στην Τουρκία και στην Ευρώπη, οραματίζονται τη λύση ως «όπλο» στη μάχη ανάμεσα σε αυταρχικές και δημοκρατικές δυνάμεις. Αν δηλαδή η λύση ενισχύει ή όχι τις δημοκρατικές δυνάμεις στην περιοχή αλλά και την Ευρώπη. Είναι εντελώς άστοχο –κατά τη γνώμη μου- να θέλουμε έναν πανίσχυρο αυταρχικό, εθνικιστή Ερντογάν ως παράγοντα επίλυσης του Κυπριακού και να μην βλέπουμε τη λύση του Κυπριακού ως μέρος του αγώνα των δημοκρατικών δυνάμεων στην περιοχή και την Ευρώπη.

Κατά τη δική σας εκτίμηση η Τουρκία θέλει λύση του Κυπριακού; Ποια συμφέροντά της θα εξυπηρετούσε εάν έλυνε τελικά το πρόβλημα;

Δεν μπορώ να απαντήσω στο ερώτημα «τι θέλει και τι δεν θέλει η Τουρκία». Μπορώ όμως να θέσω το ερώτημα, τι θέλει και τι δεν θέλει η ίδια η Κύπρος, ως χώρα της ΕΕ, και κατά συνέπεια τι θέλει και τι δεν θέλει η ίδια η ΕΕ, πώς ορίζει τα σύνορά της, πώς οραματίζεται τον εαυτό της και τα όριά της. Αυτά πρέπει να οριστούν πολιτικά και δημοκρατικά (με την αποφασιστική και πρωταγωνιστική εμπλοκή της Κύπρου), διαφορετικά θα προσπαθούμε μονίμως (και βολικά για κάποιους) να «μαντέψουμε» τι θέλει η Τουρκία. Να την καθιστούμε έτσι τον κύριο και μοναδικό παίκτη για την επίλυση του Κυπριακού.

Λέμε ότι το κλειδί για τη λύση του Κυπριακού βρίσκεται στην Τουρκία. Σε μια Τουρκία εντός της οποίας ωστόσο υπάρχουν περισσότερες από μία αντιλήψεις για τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να λυθεί το Κυπριακό. Κάτι αντίστοιχο προφανώς υπάρχει και στην Ελλάδα. Αυτή τη στιγμή ποιες είναι οι τάσεις αναφορικά με το Κυπριακό στην ελληνική πολιτική σκηνή;

Στην Ελλάδα, όπως και σε όλες τις δημοκρατικές χώρες, υπάρχουν διαφορετικές πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες ανάλογα με την ιδεολογία τους διαμορφώνουν στρατηγική στα μείζονος αλλά και στα ελάσσονος σημασίας θέματα. Το Κυπριακό αποτελεί μείζον πολιτικό ζήτημα, για το οποίο ωστόσο τον πρώτο και τελευταίο λόγο έχει η Κύπρος. Αυτό δεν αποτελεί σχήμα λόγου ή υπεκφυγή, ούτε η έκφραση «η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάδα συμπαρίσταται» είναι μια στερεοτυπική, χωρίς ουσία διατύπωση με την οποία η Ελλάδα «νίπτει τας χείρας». Αντιθέτως, αυτή η έκφραση είναι αποτέλεσμα του επώδυνου εθνικά εκδημοκρατισμού, τόσο στην Ελλάδα και την Κύπρο, όσο και στις μεταξύ τους σχέσεις. Ας μην ξεχνάμε ότι αυτό τον εκδημοκρατισμό τον πλήρωσε η Κύπρος με ένα χουντικό πραξικόπημα, ελληνικής έμπνευσης (με συνεργάτες στην Κύπρο) και με μια τουρκική εισβολή που στοίχισε ζωές, περιουσίες και κατοχή σχεδόν του μισού νησιού από τα τουρκικά στρατεύματα. Το ’74 λοιπόν αποτελεί το βαθιά τραυματικό ορόσημο εκδημοκρατισμού: από αυτό και μετά η Κύπρος ως ανεξάρτητο κράτος και οι πολίτες της Κύπρου παίρνουν την Ιστορία τους στα δικά τους χέρια. Δυστυχώς δεν μπορούμε να πούμε ότι έγινε το ίδιο και με την τουρκοκυπριακή κοινότητα. Όσο αυτή η κοινότητα παραμένει υπό την «κηδεμονία» της Τουρκίας και το έδαφος υπό κατοχή, όσο οι εξαρτήσεις «επιβίωσης» της κοινότητας από την Τουρκία (και όχι από την Κυπριακή Δημοκρατία) αντί να μειώνονται αυξάνονται, τόσο η πολιτική κατάσταση στην Τουρκία θα έχει άμεσο αντίκτυπο στην Κύπρο. Η λύση λοιπόν του Κυπριακού δεν είναι πρωτίστως ζήτημα Ελλάδας-Τουρκίας. Είναι ιστορικά ζήτημα των Κυπρίων –Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.

Είναι ξεκάθαρο πως μέσα στην ίδια την ελληνική κυβέρνηση υπάρχουν αντιλήψεις για την λύση του Κυπριακού όπως οι δικές σας, αλλά υπάρχουν και οι απόψεις του κ. Κοτζιά αλλά και του κ. Καμμένου. Να θεωρήσουμε δεδομένο ότι η αντίληψη που επικράτησε είναι αυτή του υπουργού Εξωτερικών και όχι η δική σας;

Είμαι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, και το κόμμα το οποίο εκπροσωπώ έχει ταχθεί ρητά και κατηγορηματικά, σε όλες τις συλλογικές αποφάσεις (συνεδρίων και ΚΕ), υπέρ της λύσης του Κυπριακού με διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία. Για τον ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν αποτελεί πολιτική απόφαση να βρίσκεται στο πλευρό των δυνάμεων που στην Κύπρο παλεύουν γι' αυτή τη λύση. Αυτό θα εξακολουθήσουμε να κάνουμε ως κόμμα. Από την άλλη μεριά, η κυβέρνηση εκφράζεται διά του πρωθυπουργού, ο οποίος πάντα τάσσεται και παλεύει υπέρ της λύσης με διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία.