Γιάννης Μαγκριώτης: Η κακοποίηση της Δημοκρατίας στο όνομα του δημοψηφίσματος για το Brexit

Ο Κάμερον για να κερδίσει τις εκλογές του 2014, δεσμεύτηκε στο μέρος των οπαδών του συντηρητικού κόμματος που ήθελαν έξοδο από την ΕΕ, την πραγματοποίηση δημοψηφίσματος.

Τις εκλογές τις κέρδισε, έχασε όμως το δημοψήφισμα δύο χρόνια μετά το 2016 και φυσικά και την πρωθυπουργία.

Περισσότερο χαμένη όμως βγήκε η Βρετανία και η δημοκρατία στην Βρετανία, την χώρα πού ανέδειξε το κοινοβουλευτικό δημοκρατικό σύστημα.

Μια εμμονική πολιτική ομάδα του συντηρητικού κόμματος, με την υποστήριξη σημαντικής μερίδας του εργατικού κόμματος, έβαλαν την Βρετανία σε μια ακραία πολιτική και οικονομική περιπέτεια, πού οξύνεται ακόμη περισσότερο γιατί αρνούνται να εφαρμόσουν τους κοινοβουλευτικούς κανόνες, επειδή φοβούνται ότι θα ανατραπούν τα σχέδιά τους.

Δεν θέλουν νέο δημοψήφισμα επειδή μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης έχει αλλάξει θέση, δεν θέλουν εκλογές γιατί φοβούνται ότι οι πλειοψηφία της νέας Βουλής θα είναι κατά του Brexit και τώρα δεν θέλουν και την λειτουργία της σημερινής Βουλής, μέχρι ουσιαστικά την ημέρα του Brexit, την 31η Οκτωβρίου.

Θυμίζω ότι στα δημοψηφίσματα, συνήθως οι οπαδοί της άρνησης κερδίζουν, γιατί αθροίζουν τις πιο ετερόκλητες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις και για διαφορετικούς λόγους.

Το 2005 στην Γαλλία το 55% ψήφισε κατά της έγκρισης του Ευρωπαϊκού Συντάγματος, μια μεγάλη θεσμική εξέλιξη που θα ισχυτοποιούσε την ΕΕ, γιατί οι οπαδοί της δεξιάς και της ακροδεξιάς δεν ήθελαν να εκχωρήσει η Γαλλία εξουσίες στα όργανα της ΕΕ και η κομμουνιστική και ριζοσπαστική αριστερά ήταν κατά της πολιτικής λιτότητας του συντηρητικού Προέδρου Ζαν Σιράκ.

Την εξέλιξη την ξέρουμε, το Σύνταγμα δεν υιοθετήθηκε, ευτυχώς σώθηκε δύο χρόνια μετά το ευρωπαϊκό οικοδόμημα με την "Μεταρρυθμιστική συνθήκη της Λισαβόνας".

Εάν είχε υιοθετηθεί το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα η ΕΕ θα ήταν πολύ πιό ισχυρή σήμερα στον παγκόσμιο ανταγωνισμό και θα διέθετε θεσμικά όργανα και πολιτικές για να αποτρέπει κρίσεις, όπως η ελληνική.

Θυμίζω επίσης, ότι και στο δημοψήφισμα του 2015 στην Ελλάδα, που το όχι κέρδισε με 62%, στην ίδια κάλπη ψήφισαν Χρυσή Αυγή και ΚΚΕ, φυσικά ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ.

Σύμφωνα πάντα με τις ποιοτικές αναλύσεις των ψήφων, την αρνητική θέση σχεδόν σε όλα τα δημοψηφίσματα την έχουν τα ακραία πολιτικά κόμματα και τα κοινωνικά στρώματα και οι περιοχές με το χαμηλότερο μορφωτικό επίπεδο και την ασθενέστερη οικονομική και κοινωνική θέση.

Τα τμήματα δηλαδή έκείνα της κοινωνίας που φοβούνται την εξέλιξη σε κάθε εποχή, επειδή δεν μπορούν να την αξιοποιήσουν.

Ο κόσμος αυτός γίνεται εύκολη βορά των λαικιστών και τοιχοδιωκτών πολιτικών, αυτό ζει τώρα και η Βρετανία.

Μεγάλες είναι όμως και οι ευθύνες των κεντροδεξιών και κεντροαριστερών κομμάτων, των λεγόμενων συστηματικών, πού στις μεταβατικές περιόδους αγνοούν τις ανάγκες και τα προβλήματα των αδύναμων στρωμάτων, πιστεύοντας πως πάντα οι εξελίξεις θα τους δικαιώνουν.

*Ο Γιάννης Μαγκριώτης είναι συντονιστής της Πρωτοβουλίας για τη Νέα Σοσιαλδημοκρατία και πρώην υφυπουργός Υποδομών του ΠΑΣΟΚ