ΤΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕ ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΔΗΣΥ

Γράφει ο Γιάννης Μαγκριώτης 

Όπως, έγραψα και στην ανάρτησή μου, αμέσως μετά την ομιλία της Γεννηματά, στην έναρξη του συνεδρίου, το συνέδριο, τέλειωσε, μόλις άρχισε.

Το διακύβευμα του συνεδρίου, δεν ήταν, ούτε η πολιτική της ΔΗΣΥ, ούτε οι πολιτικές του συμμαχίες.

Άλλωστε, το στρογγυλεμένο, προσυνεδριακό κείμενο, δεν άφηνε περιθώρια, αλλά και καμιά από τις ομάδες της ΔΗΣΥ και του ΠΑΣΟΚ, δεν έδειξε ενδιαφέρον.

Το διακύβευμα, ήταν οι νέοι οργανωτικοί συσχετισμοι, στον κατακερματισμένο και καθυμαγμένο, πολιτικό χώρο, της Κεντροαριστερας.

Η Φώφη Γεννηματά, έχοντας διατηρήσει, την δημοσκοπική, άρα και εκλογική συντήρηση, με οριακή ανοδική τάση, από την μία πλευρά και από την άλλη, έχοντας εξασφαλίσει, την υποστήριξη του Γιώργου Παπανδρέου, προκήρυξε το συνέδριο της ΔΗΣΥ, για να επικυρώσει, τους νέους εσωκομματικους συσχετισμους.

Η κρίση, στην Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ, λύθηκε, με την προκήρυξη του συνεδρίου, του ΠΑΣΟΚ, το Φθινόπωρο.

Η πρόταση της Γεννηματά, στην εναρκτήρια ομιλία της, για την επισπευση του χρόνου, εκλογής, με καθολική ψηφοφορία, του Επικεφαλής της ΔΗΣΥ, ακύρωσε και το σημείο της σύγκρουσης και το συνέδριο τέλειωσε, πριν αρχίσει.

Το συμπέρασμα, για μια ακόμη φορά είναι απλό.

Στην κομματική αντιπαράθεση, όταν δεν υπάρχει το πολιτικό διακύβευμα, κερδίζει, αυτός που έχει τους οργανωτικούς συσχετισμους και την πρωτοβουλία των κινήσεων.

Το Καλοκαίρι, θα είναι ήρεμο, για την ΔΗΣΥ και την χώρα.

Το Φθινόπωρο, μετά τις Γερμανικές εκλογές, θα ξεκινήσει ο μακρύς και βαρύς Χειμώνας, για την χώρα και τα κόμματα.

ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, έχουν επιλέξει την τυφλή και διχαστική σύγκρουση.

Η ΔΗΣΥ, θα έχει αρχηγό, από την βάση και θα είναι η Φώφη Γεννηματά.

Πρέπει όμως, να διαμορφώσει την στρατηγική και τις προγραμματικές της θέσης, για να την προσέξει, ένα ευρύτερο κομμάτι της κοινωνίας, πέρα από τα οριακά συναισθηματικά αποθέματα, που διατηρεί.

Το Συνέδριο, έδειξε, ότι είναι δύσκολο, να μην το επιτρέψουμε, να γίνει αδύνατο.

Η ισχυροποιημένη ηγεσία, αλλά και οι ηττημένες, εσωτερικές ομάδες, έχουν ακόμη μια ευκαιρία να αποδείξουν, ότι πέρα από την αναπαραγωγή τους, τους ενδιαφέρει και η ουσία της πολιτικής.

Και το κάθε μέλος, όμως, που δεν θέλει να συμμετέχει σε ηγετικούς, ή εσωκομματικους μηχανισμούς, πρέπει να δώσει το παρόν.

Άλλη, ευκαιρία, για τον πολιτικό μας χώρο και την χώρα, στο ορατό μέλλον, δεν διαφαίνεται.