Οι ολέθριες συνέπειες της αμερικανικής πολιτικής

- η αδιέξοδη λογική της επιβολής έναντι των αδυνάμων-

Του Γιώργου Δημητράκη

Άλλο η πρόβλεψη και άλλο η προφητεία. Σταθερό σημείο της αναφοράς της πολιτικής είναι η πρόβλεψη: Τι θα αντιμετωπίσουμε αύριο; Τι συνέπειες θα έχει το όποιο μέτρο στο μέλλον; Οι πολιτικοί θέτουν στους εαυτούς τους διαρκώς τέτοιου είδους ερωτήματα και βάσει αυτών γίνονται οι προβλέψεις και λαμβάνονται τα όποια μέτρα. Προβλέψεις γίνονται και επι διεθνών θεμάτων, αν και όταν έρχονται οι κρίσεις τα μικρά κυρίως κράτη σπανίως έχουν δυνατότητα αντιδράσεως.

Η πρόβλεψη, για παράδειγμα, προ μερικών ετών ήταν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα επετίθεντο εναντίον του Ιράκ και της Συρίας για να «σώσουν» τη διεθνή ειρήνη και τον κόσμο από τους τζιχαντιστές, όπως τον «έσωσαν» προ ετών και από τα δήθεν τρομερά όπλα μαζικής καταστροφής του Σαντάμ Χουσεΐν, τα οποία ουδέποτε βρέθηκαν! Η πρόβλεψη αυτή βασιζόταν αποκλειστικά και μόνο στα «μαθήματα» που μας είχαν δώσει οι ίδιες οι ΗΠΑ.

Όσοι παρακολουθούν την επικαιρότητα γνωρίζουν ότι πολλά καθεστώτα ανά τον κόσμο είναι ανελεύθερα, καταπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματα και απειλούν τους γείτονες τους. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, ωστόσο, έχουν επιλεκτική συνείδηση και μετρούν με δύο μέτρα και δύο σταθμά. Γι’ αυτό και οι «κακοί» που υποτάσσονται όμως στα αμερικανικά –πλέον και στα ευρωπαϊκά- συμφέρονται δεν ενοχλούνται. Αυτοί είναι «καλοί» για τις ΗΠΑ, όπως, για παράδειγμα, η Τουρκία. Η Ουάσιγκτον δεν βλέπει και δεν ακούει τίποτε για το ερντογανικό καθεστώς και συγχρόνως φορτώνει» τον τουρκικό λαό με δάνεια επί δανείων. Κάπως έτσι τον προετοίμασε για να εισέλθει και στη Συρία και τις κουρδικές περιοχές του Ιράκ, για να «τελειώσει» τους Κούρδους που δεν «τελείωσε» στην Τουρκία με αμερικανικά όπλα και άλλη βοήθεια. Αντιθέτως, οι «κακοί» που δεν υποτάσσονται στα συμφέροντα των ΗΠΑ και των συμμάχων τους γίνονται «οι κακοί των κακών» και μπαίνουν στο στόχαστρο της αμερικανικής πολεμικής μηχανής.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες όμως είναι μία πράγματι δημοκρατική χώρα και ουδείς πρόεδρος της τολμά να κάνει κάτι που συγκρούεται με τη βούληση του αμερικανικού λαού. Για τον λόγο αυτό, η όποια διοίκηση αποφασίζει να επιτεθεί ενός «κακού» αρχίζει με την «προθέρμανση» της αμερικανικής και της διεθνούς κοινής γνώμης. Η «προθέρμανση» αυτή ακολουθεί τα κάτωθι στάδια, αν και ο τρόπος της εφαρμογής τους διαφοροποιείται κατά περίπτωση.

Πρώτον, στρέφεται κατά της ηγεσίας της χώρας που βρίσκεται στο στόχαστρο. «Η κυβέρνηση δεν είναι δημοκρατική», «Τα στελέχη της είναι διεφθαρμένα», «Κατασπαταλούν τα χρήματα του λαού, «Καταπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματα» και άλλα παρόμοια διασπείρει η επίσημη προπαγάνδα. Κι όταν πια η αμερικανική και η διεθνής κοινή γνώμη πειστούν ότι τη χώρα αυτή την κυβερνούν «καθάρματα», τότε και μόνο τότε προχωρούν στο δεύτερο «τροπάριο». Ποιο είναι αυτό; «Η χώρα αυτή απειλεί τους γείτονές της, τη διεθνή ειρήνη και τελικά και τις ίδιες τις ΗΠΑ». Μόλις ο λαός τα πιστέψει όλα αυτά – και δεν έχει σχεδόν καμία δυνατότητα να μην τα πιστέψει, διότι όλα τα μέσα ενημέρωσης τα ίδια λένε - , κινητοποιείται η αμερικανική πολεμική μηχανή, η οποία «καθαρίζει»: σώζει την ανθρωπότητα από «τους κακούς των κακών» και επιβάλλει τα αμερικανικά και συμμαχικά συμφέροντα.

‘Ετσι, όλοι είναι ευχαριστημένοι: ο κόσμος όλος, οι αμερικανικές και οι ευρωπαϊκές εταιρείες αλλά και οι προδότες, εκείνοι, δηλαδή, που έκαναν «αντίσταση» εναντίον της χώρας τους, συνοδεύοντας τους Αμερικανούς και τους συμμάχους τους στην επίθεση κατά της πατρίδας τους. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτής της αλαζονείας, αλλά και πολύ επικίνδυνης αφέλειας, καθώς επί της ουσίας δεν μιλάμε παρά για την ταπείνωση της ανθρωπότητας, είναι η πολύχρονη αιματοχυσία στο Αφγανιστάν, η καταστροφή της Σερβίας(1999), η πρόσφατη ολοκληρωτική καταστροφή της Λιβύης(2011) και λίγα χρόνια πριν η ολοκληρωτική ισοπέδωση του Ιράκ. Χαμένος είναι μόνο ο λαός, τον οποίο «απελευθέρωσαν» οι Αμερικανοί με την συναίνεση των συμμάχων τους και τη συνέργεια των προδοτών.

Η προπαγανδιστική επίθεση κατά της Συρίας και περιοχών του καταστραφέντος Ιράκ βρισκόταν ήδη σε προχωρημένο στάδιο. Το ότι η χώρα αυτή κυριαρχείται από εξτρεμιστικά ισλαμικά στοιχεία, τους τζιχαντιστές, οι οποίοι, βεβαίως, προηγουμένως εκπαιδεύτηκαν από τις ΗΠΑ, όπως κάποτε ο Οσάμα Μπιν Λάντεν της Αλ Κάιντα στο Αφγανιστάν και ο πρώην ηγέτης του Ιράκ Σαντάμ Χουσεΐν εναντίον του Ιράν, το γνωρίζαμε  όλοι εδώ και καιρό. Από την άλλη, ασφαλώς, το γεγονός ότι το Ισραήλ δηλώνει ανοιχτά ότι μετατρέπει τα υποβρύχιά του έτσι ώστε να είναι σε θέση να εκτοξεύουν πυρηνικούς πυραύλους και εν καταδύσει ούτε το ακούει ούτε την απασχολεί την Ουάσιγκτον. Σε διάστημα μηνών είχαμε «πειστεί» όλοι ότι οι τζιχαντιστές πράγματι «απειλούν» τους γείτονες τους, την Αμερική, την Ευρώπη, τον κόσμο όλο. Και όντως ήρθαν οι ΗΠΑ να «καθαρίσουν» για όλους, ταυτόχρονα όμως ενεπλάκησαν τόσο η Ρωσία όσο και –πράγμα αναμενόμενο- η Τουρκία, για να είναι όλοι τους ευχαριστημένοι από την ισοπέδωση της Συρίας, τον θάνατο εκατοντάδων χιλιάδων αμάχων, την ίδια ώρα που αναγκάζουν εκατομμύρια ανθρώπους να εγκαταλείπουν ως πρόσφυγες τη δύσμοιρη πατρίδα τους μήπως σωθούν. Όμως για να είμαστε ειλικρινείς, μία σύγχρονη γενοκτονία η οποία όμως, δυστυχώς,  έτσι μας έχουν συνηθίσει, μας αφήνει σχεδόν αδιάφορους, και η οποία υπό το πρόσχημα του «εμφυλίου», και πασιφανές εκ του αποτελέσματος, δεν διαφέρει ουδόλως από εκείνες του πρόσφατου παρελθόντος.

Μετά τη Συρία, τη Λιβύη και το Ιράκ, που ισοπεδώθηκαν ολοσχερώς, θα ακολουθήσουν άλλοι. Μετά βεβαιότητας η Αίγυπτος, για να δομηθεί απέναντι από την Ευρώπη, στη βάσει ενός εφιαλτικού σχεδίου, ένα μουσουλμανικό τόξο αστάθειας και σύγκρουσης: Πακιστάν, Αφγανιστάν, Ιράν, Ιράκ, Συρία, Τουρκία, Αίγυπτος, Λιβύη και έπονται η Τυνησία και το Μαρόκο. Παρακολουθήστε ποιος θα αναλάβει κατόπιν, κατά την αμερικανική και διεθνή προπαγάνδα, το ρόλο του «καθάρματος» για να γνωρίζετε ποιος θα είναι ο επόμενος λαός που θα υποστεί τις βαρύτατες συνέπειες από την αμερικανική και συμμαχική απελευθέρωση!

Δυστυχώς, η εφαρμογή της λογικής της δύναμης που χρησιμοποιείται από τους ισχυρούς, αντί της δύναμης της λογικής, γίνεται ολοένα πιο εχθρική έναντι των αδυνάμων, ενώ τα ΜΜΕ μεταδίδουν ειδήσεις που αναδύουν σκληρά δόγματα τα οποία αναμοχλεύουν τις εντάσεις. Εν κατακλείδι, η ρητορική αυτή εμπεριέχει στοιχεία ενός νέου Ψυχρού Πολέμου. Όμως η ανθρωπότητα έχει φτάσει στα όρια της και τέτοιες επεμβάσεις δεν είναι απλώς εγκληματικές και ανεπίτρεπτες, αλλά ενέχουν επίσης τεράστιους κινδύνους για παγκόσμια έκρηξη. Η πλειονότητα των λαών της Υφηλίου, που έχει καταστεί αποικία των ισχυρών, αντιλαμβάνεται, ανησυχεί και μπορεί να ερμηνεύει από μόνη της ποιος υποθάλπει την παγκόσμια τρομοκρατία, ποίες είναι οι γενεσιουργοί αιτίες της, ποιος κάθε τόσο επιστρατεύει την τρομοκρατία ως πρόσχημα για την «αποκατάσταση της παγκόσμιας τάξης». Με λίγα λόγια, γνωρίζει ποιος είναι ο πραγματικός τρομοκράτης.

Ως εκ τούτου, η νέα ηγεσία των ΗΠΑ οφείλει να αλλάξει την ατζέντα της εξωτερικής πολιτικής και γεωστρατηγικής της, η οποία επί δεκαετίες ήταν και είναι οδυνηρή, έχοντας προκαλέσει πολλά δεινά στην ανθρωπότητα, χωρίς να εξαιρείται ο αμερικανικός λαός, ο οποίος ούτως ή άλλως με το τερατούργημα της παγκοσμιοποίησης πληρώνει βαρύτατο τίμημα. Μόνο με την ολοσχερή στροφή και αναθεώρηση της πολιτικής των ΗΠΑ, με την απεμπλοκή τους από προκλητικές επεμβάσεις και συρράξεις, που κοστίζουν τρισεκατομμύρια δολάρια στον αμερικανικό λαό και πολλά περισσότερα σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, είναι εφικτή η ανάκαμψη της αμερικανικής οικονομίας. Η τελευταία, πάντως, μπορεί να βοηθήσει τους δεινοπαθούντες λαούς, τα θύματα αυτής της παράλογης πολιτικής, και να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη όλου του κόσμου έναντι των Ηνωμένων Πολιτειών για να πράγματι καλύτερο μέλλον για όλη την ανθρωπότητα.

Γεώργιος Εμ. Δημητράκης

Ο αρθρογράφος κρητικής (Μαριού Ν. Ρεθύμνης) και θρακικής καταγωγής γεννήθηκε και διαμένει  εις την Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία εις την Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά εις την Αθήνα. Διετέλεσε επί 5 χρόνια υπάλληλος της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας και επί 30-ετίας Διπλωματούχος Ξεναγός για όλη την Ελληνική Επικράτεια.