Κυπριακό: Συναίνεση σε τεντωμένο σχοινί

Γράφει ο Γιάννης Μαγκριώτης

Το κλίμα της συζήτησης στην βουλή, για το Κυπριακό, ήταν καλό.
Για την ουσία του προβλήματος, με την αναθεωρητική στρατηγική της Τουρκίας, θα γράψω σύντομα, με βάση και τα συμπεράσματα, που έβγαλα, από την πρόσφατη επίσκεψή μου στην Κύπρο και τις συναντήσεις μου, με Κύπριους Αξιωματούχους.

Πέραν της προκλητικότητας της Χρυσής Αυγής, που εξομοίωσε, την Χούντα με την Μεταπολίτευση, στην προδοσία της Κύπρου, το 1974.

Ο Πρωθυπουργός, όταν έφυγε από το γραπτό κείμενο, έκανε δύο λάθη, δείγμα, δυστυχώς, της περιορισμένης γνώσης, που έχει στα εθνικά θέματα και φάνηκε και σε άλλες περιπτώσεις.

α) Θέλοντας να πλήξει την τεκμηριωμένη ομιλία της Γεννηματά, για την προσφορά των τριών Πρωθυπουργών του ΠΑΣΟΚ, στο Κυπριακό, είπε :

«Το σχέδιο Ανάν, προέβλεπε, ότι το καθεστώς των εγγυήσεων της Κύπρου, θα τέλειωνε, με την ένταξη της Τουρκίας, στην ΕΕ».

Θα θυμίσω, ότι:        

-Το σχέδιο Ανάν, ακολούθησε την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, όπου ανέφερε με σαφήνεια, ότι το Ευρωπαϊκό δίκιο, θα ισχύει και στα Κατεχόμενα.

-Το Ευρωπαϊκό δίκιο, δεν επιτρέπει εγγυήσεις τρίτων χωρών, για τα μέλη της, όπως η Κύπρος.

-Επίσης, υπήρχε σαφής οδικός χάρτης της Τουρκίας, με σαφείς υποχρεώσεις, για την ένταξη της Τουρκίας, στην ΕΕ.

-Ο ΣΥΡΙΖΑ, το 2004, ήταν το κόμμα που στήριζε, το σχέδιο Ανάν, με μεγαλύτερη ένταση, από κάθε άλλο Ελληνικό κόμμα.

β) Το δεύτερο λάθος, αφορά, την ονομασία των Σκοπίων

Ο Καμένος δήλωσε, ότι δεν δέχεται, στο όνομα των Σκοπίων, να υπάρχει η λέξη Μακεδονία, ούτε, ως γεωγραφικός προσδιορισμός.

Εμμέσως, τον κάλυψε ο Κοτζιάς.

Ο Τσιπρας, εσιώπησε.

Θυμίζω, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, πάντα, θεωρούσε εθνικιστική την στάση των ελληνικών κυβερνήσεων, μέχρι το 2015.

Μάλιστα, κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, είχαν υπογράψει κείμενο, που έλεγε, ότι θα πρέπει η Ελλάδα, να αναγνωρίσει τα Σκόπια, με την Συνταγματική της ονομασία, δηλαδή, ως "Δημοκρατία της Μακεδονίας".

Για μια ακόμη φορά, απεδείχθη, ότι η κυβέρνηση συγκροτήθηκε, ειδικά, μετά την ψήφιση του τρίτου Μνημονίου και το τέλος του αντιμνημονιακού μετώπου, χωρίς συμφωνία στις βασικές κυβερνητικές επιλογές.