Ομιλία Σίας Αναγνωστοπούλου στην Ολομέλεια της Βουλής για τη Novartis (video)

Η ομιλία της βουλευτού Αχαίας ΣΥΡΙΖΑ, Σίας Αναγνωστοπούλου, στην Ολομέλεια της Βουλής κατά τη συζήτηση επί του πορίσματος για την υπόθεση Novartis 18.5.2018.

Ομιλία Σίας Αναγνωστοπούλου στην Ολομέλεια της Βουλής για την Novartis 18.5.2018 https://youtu.be/VZrQXaBxFGs

Θέμα: Ομιλία της βουλευτού Αχαΐας ΣΥΡΙΖΑ, Σίας Αναγνωστοπούλου, στην Ολομέλεια της Βουλής, κατά τη συζήτηση και λήψη απόφασης επί του διανεμηθέντος πορίσματος της Ειδικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Προκαταρκτικής Εξέτασης, συσταθείσας με την από 21-2-2018 απόφαση της Ολομέλειας της Βουλής και την υπ’ αριθμ. πρωτ. 3169/2285/28-2-2018 απόφαση του Προέδρου της Βουλής, για την άσκηση ή μη δίωξης κατά των πρώην Πρωθυπουργών: 1) Αντωνίου Σαμαρά, 2) Παναγιώτη Πικραμμένου και κατά των πρώην Υπουργών: 1) Δημητρίου Αβραμόπουλου, 2) Ανδρέα Λοβέρδου, 3) Ανδρέα Λυκουρέντζου, 4) Μάριου Σαλμά, 5) Σπυρίδωνος-Άδωνι Γεωργιάδη, 6) Ιωάννη Στουρνάρα, 7) Ευάγγελου Βενιζέλου, 8) Γεωργίου Κουτρουμάνη για την ενδεχόμενη τέλεση των αδικημάτων: α) της δωροληψίας πολιτικών αξιωματούχων (άρθρο 159 παρ. 1 Π.Κ., όπως αντικαταστάθηκε με την υποπαρ. ΙΕ4 του άρθρου πρώτου του ν. 4254/2014), β) της παθητικής δωροδοκίας (άρθρο 235 παρ. 1-2 Π.Κ., όπως ίσχυε με το άρθρο δεύτερο παρ. 1 του ν. 3666/2008 και με την παρ. 9α  του άρθρου 24 του ν. 3943/2011) και γ) της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες (άρθρο 2 παρ. 2 α, γ και δ του ν. 3691/2008), σύμφωνα με τα διαλαμβανόμενα στο πόρισμα και σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 86 του Συντάγματος, 153 επ. του Κανονισμού της Βουλής και του ν. 3126/2003 «Ποινική ευθύνη των Υπουργών», όπως ισχύουν.

Αναλυτικά η ομιλία:

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, βρισκόμαστε σε μια πολύ σημαντική στιγμή και αυτή η Ολομέλεια θεωρώ ότι έχει μια ιστορική ευθύνη. Θα καταλήξω στο τέλος ποια είναι αυτή η ιστορική ευθύνη.

Διαβάζω ένα απόσπασμα για να ξεκινήσουμε λίγο τα πράγματα από την αρχή και να μην μπλέκουμε συνέχεια σε μια δαιδαλώδη αφήγηση και ερμηνεία της νομικής επιστήμης: «Η διαφθορά είναι κατ’ ουσία ταυτισμένη με την ανισότητα, την αδικία, την έλλειψη ορθολογισμού και διαφάνειας, τον κοινωνικό αποκλεισμό, τον αθέμιτο ανταγωνισμό, την απώλεια συγκριτικών πλεονεκτημάτων, την αδυναμία του κράτους δικαίου και του κοινωνικού κράτους, την κρίση νομιμοποίησης της σύγχρονης αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Είναι ένα σαράκι που θίγει κατ’ ουσία τη συνοχή της κοινωνίας».

Αυτά τα ωραία λόγια ανήκουν στον κ. Βενιζέλο, που έχει προλογίσει πόνημα για τη διαφθορά. Ωραία είναι αυτά τα λόγια που περιγράφουν ένα εκτεταμένο φαινόμενο που οδηγεί στην αποσταθεροποίηση της έννομης τάξης. Στο πλαίσιο αυτού του φαινομένου δημιουργούνται και εμπεδώνονται νοοτροπίες διαφθοράς. Μια ελίτ που ξεκινά από την πολιτική πυραμίδα και πιάνει οικονομικούς παράγοντες, πνευματικούς παράγοντες, δημιουργεί αυτήν τη νοοτροπία ότι η διαφθορά είναι σχεδόν ένα φυσικό φαινόμενο.

Στην Ελλάδα γνωρίζουμε ότι υπάρχει εκτεταμένο φαινόμενο διαφθοράς, από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, από τους εξοπλισμούς και κυρίως την υγεία. Αυτό έχει καταγγελθεί άπειρες φορές.

Ποια είναι η διαφορά της δικής μας Κυβέρνησης από τις προηγούμενες; Ότι εμείς τη διαφθορά δεν τη θεωρούμε φυσικό φαινόμενο. Εμείς τη θεωρούμε ανωμαλία, η οποία μπορεί -και το κάνει- να πλήξει βαθιά τα θεμέλια της Δημοκρατίας, γιατί σπάει ένα σημαντικό πράγμα: Διαρρηγνύει τον δεσμό εμπιστοσύνης ανάμεσα στην κοινωνία, ανάμεσα στους πολίτες και την πολιτική εξουσία.

Αυτό, λοιπόν, που εμείς θεωρούμε ανωμαλία και προσπαθούμε να φέρουμε την ομαλότητα, από κάποιους ερμηνεύεται άπειρες φορές -το είδαμε και στα μέσα μαζικής ενημέρωσης- ως θεσμική εκτροπή. Έχει φτάσει δικογραφία στη Βουλή για μία από τις εμβληματικές περιπτώσεις διαφθοράς, που είναι η υπόθεση NOVARTIS,γιατί διαφθορά τι είναι; Η προνομιακή σχέση ενός μεγάλου οικονομικού παράγοντα με την πολιτική εξουσία και άλλους παράγοντες που παίζουν ρόλο στην κοινωνική και την οικονομική ζωή.

Αυτό, λοιπόν, που βλέπουμε στη δικογραφία, χωρίς να αναφερθώ σε πρόσωπα -γιατί πολύ καλά είπε ο Πρόεδρος της Επιτροπής, ο κ. Δρίτσας, ότι εμείς σεβόμαστε πάρα πολύ αυτό που κάναμε στην Επιτροπή- είναι ότι και μόνο το γεγονός ότι ο Διευθυντής αυτής της πολυεθνικής εταιρείας, της NOVARTIS, επιβραβεύεται από την εταιρεία του για την πολιτική του και ενώ εν μέσω μνημονίων μειώνεται το κόστος φαρμάκου από τις κρατικές δαπάνες και μετακυλίεται στους ασθενείς, αυτός ο Διευθυντής επιβραβεύεται επειδή κατόρθωσε εν μέσω μνημονίων και περικοπών να κερδίσει η εταιρεία, αυτό κάτι δείχνει.

Δεν θα αναφερθώ σε όλα τα άλλα, δεν θα αναφερθώ στις συναλλαγές που περιγράφονται μέσα στη δικογραφία ανάμεσα στην εταιρεία και σε πολιτικά πρόσωπα.

Αυτό, όμως, που περιγράφεται ανάγλυφα μέσα στη δικογραφία είναι ότι έχουμε μία μεγάλη ανωμαλία, πολιτική, ηθική και ενδεχομένως ποινική, μία ανωμαλία στο ίδιο το δημοκρατικό σύστημα. Και είναι έλλειψη ηθικής και κυνισμός. Και αυτό που μετά λύπης μου διαπιστώνω στην Αντιπολίτευση είναι αυτός ο κυνισμός. Μιλάμε για ανθρώπους. Μιλάμε για ανθρώπους οι οποίοι πετάχτηκαν στο περιθώριο της κοινωνίας από τέτοιου είδους πολιτικές. Και αντί να μιλήσουμε με αφορμή και τη NOVARTIS γι’ αυτά τα θέματα, προσπαθούμε με χίλιους δυο τρόπους να αποδείξουμε ότι εμείς κάνουμε την ανωμαλία, γιατί δεν σεβόμαστε. Τι ακριβώς δεν σεβόμαστε; Αυτό δεν το κατάλαβα.

Αυτή η Κυβέρνηση, λοιπόν, θέλει να φέρει την ομαλότητα. Και θα τη φέρει χρησιμοποιώντας ακριβώς ως όπλο το Σύνταγμα, τους θεσμούς και τους κανόνες της Δημοκρατίας.

Το μεγάλο θέμα της Αντιπολίτευσης δεν είναι κυρίως αν τα εμπλεκόμενα πρόσωπα έχουν ποινικές ευθύνες και όλα αυτά. Πού πλήττει η ομαλότητα το παλαιό σύστημα; Το πλήττει στο ότι δεν μπορεί να αναπαραχθεί και στο ότι φέρνοντας πάλι την ομαλότητα, κόβονται οι δίαυλοι αναπαραγωγής ενός διεφθαρμένου συστήματος, με οικονομικούς και μιντιακούς παράγοντες. Αυτό είναι το μεγάλο της πρόβλημα. Γι’ αυτό έδωσε πραγματικά -επιτρέψτε μου την έκφραση- τα ρέστα της σ’ αυτήν την υπόθεση της NOVARTIS! Διότι η υπόθεση της NOVARTIS είναι παράδειγμα και θα αποδειχθεί.

Τι είπε, λοιπόν, η Αντιπολίτευση σε όλους τους τόνους; Μίλησε για σκευωρία. Δεν αντιπαρέθεσαν ένα άλλο σχέδιο αντιμετώπισης της διαφθοράς. Ευθύς εξ αρχής είπαν ότι πρόκειται για σκευωρία. Μάλιστα, προχώρησαν και σε μηνυτήριες αναφορές εναντίον όχι μόνο των «φυσικών αυτουργών», όπως τους θεωρούν, δηλαδή τους εισαγγελείς που όπως φαίνεται έκαναν τη δουλειά τους, αλλά και των «ηθικών αυτουργών», δηλαδή εναντίον του Πρωθυπουργού και του «εκτελεστικού του οργάνου», του κ. Παπαγγελόπουλου.

Τι λέει ο κ. Σαμαράς στη μηνυτήρια αναφορά του; Λέει ότι εξυφάνθη ένα σχέδιο από τον Αλέξη Τσίπρα για την πολιτική του εξόντωση και ότι αυτή η μηνυόμενη συμμορία -προσέξτε τώρα διατυπώσεις- δηλαδή ο Πρωθυπουργός ο Παπαγγελόπουλος κλπ., έφτιαξαν μία χυδαία πολιτικοδικαστική σκευωρία.

Εγώ θέλω να κάνω ένα απλό ερώτημα και στο Σώμα, αλλά και στον ελληνικό λαό που μας ακούει! Ένας Πρωθυπουργός, ένας πολιτικός Αρχηγός που κερδίζει με τον πλέον δημοκρατικό τρόπο -δηλαδή, στις εκλογές- έναν άλλον πολιτικό Αρχηγό ενός πολιτικού κόμματος δύο φορές σε εκλογές, γιατί να θέλει να κάνει σκευωρία να τον αναστήσει ξανά; Γιατί δεν καταφέρεται εναντίον άλλων προσώπων?

Γιατί, λοιπόν, η σκευωρία; Η σκευωρία είχε έναν λόγο ευθύς εξ αρχής και εδώ στην Ολομέλεια, αλλά και στην Επιτροπή. Ο κ. Βενιζέλος ήλθε στην Επιτροπή για να μιλήσει και το πρώτο που είπε είναι ότι αυτή η Επιτροπή πρέπει να αποσείσει το βάρος της σκευωρίας, την κατηγορία της σκευωρίας που έχει, λες και η Επιτροπή συνεδρίαζε για να αποσείσει ένα τέτοιο βάρος.

Άρα, η σκευωρία ήταν το καλύτερο μέσο για να δημιουργηθεί φόβος, όπως τον βλέπουμε συνεχώς και με κούνημα του δακτύλου και με καταγγελτικό λόγο.

Όμως, εγώ θα πω ένα πράγμα απ’ αυτά που έχω καταλάβει από όλη αυτήν την υπόθεση. Πέρα από τον κυνισμό της Αντιπολίτευσης -και αυτό θα το λέω συνέχεια- ποια είναι η μάχη του συστήματος ούτως ώστε η διαφθορά ναι μεν να περιγράφεται, αλλά ποτέ να μην μπορούμε να φτάσουμε το πολιτικό σύστημα να χτυπήσει τη διαφθορά; Κάποιες από τις προβλέψεις του άρθρου 86 του Συντάγματος -και όχι του άρθρου 86 γενικώς και αορίστως- αναφέρουν ποια είναι υπουργικά αδικήματα και άρα μένουν στη Βουλή, ποια δεν είναι και άρα πηγαίνουν στη Δικαιοσύνη, ποια αποσβεστική προθεσμία έχουν αυτά τα αδικήματα κλπ.

Δουλέψαμε άπειρες ώρες και είναι προς τιμήν αυτής της Επιτροπής. Και λυπάμαι πάρα πολύ που η Αντιπολίτευση δεν έμεινε, γιατί έχουμε ιστορική ευθύνη. Το απαιτεί ο ελληνικός λαός. Ο πιο θεσμικός τρόπος να συζητηθεί το άρθρο 86 και αυτές οι πτυχές του που δημιουργούν πρόβλημα ρήξης της εμπιστοσύνης της κοινωνίας με το πολιτικό σύστημα, ήταν σε μία τέτοια επιτροπή.

Ο κ. Δουζίνας έχει γράψει πολύ ωραία ότι με βάση το άρθρο 86 τελείται το τέλειο έγκλημα. Διότι θα καθόμασταν, θα συζητάγαμε με τις ώρες, με τις μέρες και με τους μήνες, θα φέρναμε και μάρτυρες, για να καταλήξουμε ότι έχουν παραγραφεί τα αδικήματα. Αυτά φωνάζει η ελληνική κοινωνία: «Παιδιά, τι κάνετε; Τα κουκουλώνετε μεταξύ σας».

Εγώ δεν θεωρώ ότι οι αναφερόμενοι δέκα έχουν διαπράξει ποινικά αδικήματα -ούτε το ξέρω άλλωστε- ούτε ότι σύσσωμη η Αντιπολίτευση είναι βουτηγμένη στη διαφθορά. Οφείλει, όμως, το πολιτικό σύστημα, μετά από μια τέτοια χρεοκοπία που έχει υποστεί αυτή η κοινωνία και που την έχει βυθίσει επί δέκα χρόνια σε αυτή την κατάσταση, να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και να πει, «Δεν θα αφήσουμε στη Βουλή τέτοια κρίσιμα ζητήματα». Εδώ χρειάζεται μια απάντηση: Η δωροδοκία μπορεί να θεωρηθεί, με οποιονδήποτε νου, υπουργικό αδίκημα και να μείνει στη Βουλή να εξεταστεί ή πρέπει να πηγαίνει στην ποινική Δικαιοσύνη, όπως πηγαίνουν όλοι οι Έλληνες πολίτες και εκεί να αποδειχθεί η αθωότητα, η ενοχή κ.λπ.;

Θέλω να πω στον κ. Μηταράκη ότι το πόρισμα της Επιτροπής είναι διαπιστωτικό. Έλεος! Και εγώ που δεν ξέρω τίποτα από νομικά, δεν μας διαβιβάζει η Δικαιοσύνη και ξαναδιαβιβάζουμε εμείς. Η Δικαιοσύνη διαβιβάζει για να πει ένα πράγμα: «Μου ανάβετε το πράσινο φως;». Αυτό λέει η Δικαιοσύνη με λίγα λόγια για να το καταλάβουμε. Και η Βουλή λέει «Ναι» ή «Όχι», «Σας το ανάβουμε» ή «Δεν σας το ανάβουμε».

Υπάρχουν τα τελευταία συνεχή παραδείγματα διαφθοράς, αυτής της διάχυτης νοοτροπίας διαφθοράς, που τη βλέπουμε με την εκμετάλλευση καρκινοπαθών και άλλα τέτοια φαινόμενα. Κυνισμός είναι αυτό. Πραγματικά κυνισμός! Το πολιτικό μας σύστημα πρέπει να αρθεί τώρα, αυτή τη στιγμή, και να πάρει την ιστορική απόφαση ότι το άρθρο 86 θα προστατεύει το πολιτικό σύστημα από διάφορα άλλα πράγματα τα οποία δεν πρέπει να δυσχεραίνουν τη λειτουργία του πολιτικού συστήματος. Όμως, για όλα τα άλλα που άπτονται θεμάτων διαφθοράς, αυτά τα θέματα θα πρέπει να τα εξετάζει η Δικαιοσύνη και να μην υπάρχει αυτή η σύντομη αποσβεστική προθεσμία, πράγματα τα οποία έχουν γράψει έγκριτοι νομικοί οι οποίοι δεν ανήκουν στον ΣΥΡΙΖΑ.

Εγώ θεωρώ ότι απόψε πρέπει να κάνουμε το βήμα με αποφασιστικότητα.

Το χρωστάμε στην ελληνική κοινωνία όλοι.