Ένα ιδιαίτερο live την Τετάρτη 28
Νοεμβρίου
Η Φρόσω Στυλιανού με
αφορμή το καινούριο της τραγούδι με τίτλο «Δάκρυα του Χειμώνα» ετοιμάζει ένα
ιδιαίτερο live στην σκηνή του Faust την Τετάρτη, 28 Νοεμβρίου.
Mαζί της τρεις μουσικοί που
έχουν μπει στις ζωές μας εδώ και χρόνια, αφήνοντας το στίγμα τους στα
σημαντικότερα τραγούδια της σύγχρονης ελληνικής μουσικής. Ο Αντρέας
Αποστόλου στο πιάνο, ο Γιώτης Κιουρτσόγλου στο ηλεκτρικό μπάσο
και ο Στέφανος Δημητρίου στα τύμπανα. Παίζουν ζωντανά για πρώτη φορά
το νέο single της Φρόσως, που
ηχογραφήθηκε live στο studio από τους ίδιους και
οπτικοποιήθηκε απο τον σκηνοθέτη Αριστοτέλη Παπακωνσταντίνου.
Η Φρόσω Στυλιανού λίγο πριν
ανέβει στη σκηνή μας μιλάει για αυτή τη νέα δουλειά.
Τι θα
παρουσιάσετε στο Faust; Θα υπάρχει νέο υλικό;
Στο Faust θα παρουσιάσουμε
τραγούδια δικά μου, απο τον πρώτο προσωπικό μου δίσκο με τίτλο «Άλλες μέρες»,
αλλά και πολλά τραγούδια που αγαπάμε, κι εμείς και ο κόσμος που έρχεται στα
live μας. Παίζουμε απο Χατζιδάκι και Σαββόπουλο μέχρι Lara Fabian και Lady
Gaga. Kάποια τραγούδια τα παρουσιάζουμε ατόφια, και άλλα τα «πειράζουμε».
Εξάλλου όταν έχεις μουσικούς σαν τους Αντρέα Αποστόλου, Γιώτη Κιουρτσόγλου και
Στέφανο Δημητρίου, κάθε εκτέλεση τραγουδιού, παλιού ή καινούριου, είναι μια
έκπληξη και μια εμπειρία! Νέο υλικό θα υπάρχει, βέβαια! Παρουσιάζουμε ζωντανά
για πρώτη φορά το καινούριο μου τραγούδι «Δάκρυα του Χειμώνα», όπου στο
ηχογράφημα και video clip έπαιξαν οι κύριοι που προανέφερα, όπως και ο σολίστας
David Lynch. Oπότε αυτό που θα ακούσετε στο live, θα είναι πολύ κοντά στον
αυθεντικό ήχο του τραγουδιού. Έχουμε επίσης και μια έκπληξη. Θα παρουσιάσουμε
για πρώτη φορά ένα τραγούδι ανέκδοτο, το οποίο δεν έχει δει ακόμα το «φως της
μέρας», και εκεί θα αποκαλύψουμε και την ταυτότητα του δημιουργού. To έγραψε για
΄μενα ένας άνθρωπος που τον αγαπάει όλη η Ελλάδα αλλά πολύ λίγοι ξέρουν ότι
γράφει τόσο όμορφα τραγούδια.Θέλω να μοιραστώ αυτό το υπέροχο νέο με τους
άνθρωπους που θα έρθουν να μας δουν εκείνο το βάδυ στο Faust!
Το νέο σας
τραγούδι λέγεται «Δάκρυα του χειμώνα». Τι σας συγκινεί, τι σας φέρνει γέλια και
δάκρυα;
Με συγκινεί και με δονεί
οτιδήποτε έχει αληθινή ένταση. Κι αυτό γιατί ζούμε σε μια εποχή όπου η φόρτηση,
αρνητική ή θετική, είναι λίγο «ντεμοντέ» . Δεν γελάμε δυνατά, δεν κλαίμε
δυνατά, κρύβουμε κάτω απ΄το χαλάκι τον πόνο μας, τον ενθουσιασμό μας…Έχουμε
γίνει ίδιοι με τις οθόνες των κινητών μας. Επίπεδοι. Δεν έχουμε χρόνο για
παραδοχές, για ενδοσκόπιση, για συναισθήματα ακραία, που μας παρασύρουν.
Υπάρχει μια παρεξηγημένη έννοια αξιοπρέπειας και μέτρου, που είναι στην
πραγματικότητα η αναπηρία μας να διαχείριστούμε τον εαυτό μας, ο οποίος είναι
πολυπλοκότερος απο αυτό που επιτάσσουν τα μεσα κοινωνικής δικτύωσης και οι
ρυθμοί της ζωής μας. Θέλω λοιπόν να θυμίσω στους άνθρωπους που θα ακούσουν τα
«Δάκρυα του Χειμώνα», πως είμαστε πολύ καλύτεροι απ΄αυτό. Πως είναι εντάξει να
νιώθουμε πολύ, είναι εντάξει να πέφτουμε αλλά και να ονειρευόμαστε σχεδόν
παράλογα. Πως έχουμε φλόγα, πως η δύναμη μας είναι ανεξάντλητη, πως μπορούμε να
ανεβαίνουμε ψηλά κι ακόμα ψηλότερα, ακόμα και στην πιο δύσκολη στιγμή. Και για
να απαντήσω στην ερώτηση σας, αυτή η ένταση, η αναμπουμπούλα, αυτή η
καμπύλη είναι που μπορεί να μου φέρει γέλιο ή δάκρυα.
Με ποιο
κριτήριο επιλέγετε τα τραγούδια που παίζετε στις εμφανίσεις σας; Τι ενώνει ένα
ρεμπέτικο με τους Queen και την Lara Fabian με τα παραδοσιακά της Κύπρου;
Μου αρέσουν πάρα πολύ οι
αντιθέσεις. Θεωρώ πως ένα πρόγραμμα πρέπει να έχει έντονες εναλλαγές. Κι αυτό
γιατί δεν θα ήθελα ποτέ να παρουσιάσω κάτι «πεθαμένο», «μουσειακό». Πάντα
φτιάχνω παραστάσεις που καθρευτίζουν την ζωή την ίδια. Οι εικόνες πρέπει να
μπερδεύονται όμορφα, τα συναισθήματα να αλλάζουν διαδοχικά, όπως συμβαίνει με
εμάς τους ίδιους. Ο κόσμος πρέπει να ταυτίζεται μ΄αυτό που ακούει και βλέπει.
Πρέπει να νιώσει οτι τον αφορά. Γι αυτό και το πρόγραμμα μου θέλω να είναι
πολυεπίπεδο, όπως οι χαρακτήρες μας και οι ζωές μας. Αυτό είναι και το κριτήριο
μου. Κουβαλάμε πάνω μας και την παράδοση αλλά και την εφηβεία μας.
Θέλουμε να θαυμάσουμε και να ενθουσιαστούμε, όπως συμβαίνει πχ στα ερωτικά
τραγούδια, αλλά θέλουμε και να συγκινηθούμε, να θυμηθούμε απο πού ερχόμαστε και
πώς μας μεγάλωσαν οι γονείς και οι δάσκαλοι μας, όπως περιγράφουν τα
παραδοσιακά τραγούδια του τόπου μας ή τα ρεμπέτικα. Για ΄μενα λοιπόν έχει
απόλυτη λογική το να μπεί σε ένα πρόγραμμα το «Άνοιξε γιατί δεν αντέχω» και το
» Je suis malade». Και βέβαια ας μην ξεχνάμε πως εμένα και την υπέροχη ομάδα
μου, μας ενώνει μια κοινή αισθητική και ένα συγκεκριμένο καλλιτεχνικό πρίσμα,
μέσα απο το οποίο βλέπουμε και αντιλαμβανόμαστε όλα τα τραγούδια σαν μικρα
μουσικά έργα.
Παράλληλα με το
τραγούδι, διδάσκετε και φωνητική σε νέα παιδιά. Η σημερινή νέα γενιά έχει
διαφορετικά χαρακτηριστικά από τη δική σας;
Ναι, φυσικά, όπως κάθε γενιά
με την προηγούμενη. Επειδή όμως διδάσκω σε έναν τομέα που έχει να κάνει με την
μουσική, εντοπίζω και πολλά κοινά στοιχεία. Θέλω να πω πως οι άνθρωποι που
ασχολούνται με την μουσική, σε όποια γενιά κι αν ανήκουν, είναι το ίδιο
ρομαντικοί και ευαίσθητοι, τους καθορίζουν πολύ έντονα τα όνειρα τους, έχουν
πάθος και αγάπη για την τέχνη τους και για την ζωή την ίδια. Βεβαια σαφώς και
όταν μου ζητάνε να δουλέψουμε τραγούδια πολύ καινούρια, αντιλαμβάνομαι την
διαφορά της γενιάς. Και ακόμα περισσότερο όταν είμαι εγώ η πρώτη που τους
φέρνει σε επαφή με τον Χατζιδάκι, τον Θεοδωράκη ή τον Λοίζο. Όταν ακούνε
για πρώτη φορά στο μάθημα την Φλέρυ Νταντωνάκη ή την Μαρία Δημητριάδη. Εκεί έχω
την ευθύνη απο τη μία να διαχωρίσω μέσα τους την βαρύτητα του κάθε είδους και
απο την άλλη να τους δώσω να καταλάβουν πως η μουσική είναι μία, και πως
υπάρχει χώρος για όλα, αρκεί να έχεις αισθητική, γνώση και καλλιτεχνικό
κριτήριο.
Αν υπάρχει ένα
τραγούδι που να νιώθετε ότι σας εκφράζει απόλυτα ποιο είναι;
Το Canto του Διονύση
Σαββόπουλου. Ολόκληρο. Απόλυτα!
«…Τραγούδια έγραψα για
φίλους
που από λογής κατοπτρισμούς
μέσα στους άξαφνους στροβίλους
χάθηκαν σαν τους ναυαγούς
Μα γι’ αυτούς
που στο πλάι μας συνεχίζουν
ψάχνω ακόμα τους ρυθμούς
που θα τους αξίζουν…”
που από λογής κατοπτρισμούς
μέσα στους άξαφνους στροβίλους
χάθηκαν σαν τους ναυαγούς
Μα γι’ αυτούς
που στο πλάι μας συνεχίζουν
ψάχνω ακόμα τους ρυθμούς
που θα τους αξίζουν…”
ΠΗΓΗ: in.gr
No comments:
Post a Comment
Προβάλλετε ή σχολιάστε την ανάρτηση
Σχόλιο που έχει ταυτότητα χρήστη δημοσιεύεται χωρίς λογοκρισία, αρκεί πάντα η κριτική αυτή να είναι κόσμια.
Ζητώ την κατανόηση σας!!! Από τους ανώνυμους χρήστες, οι οποίοι ως συνήθως αβασάνιστα και χωρίς προσωπικό κόστος γίνονται αμετροεπείς υβριστές.