Δεν είναι καινούργιο, αλλά πέρασε απαρατήρητο ενώ
αποτελεί άλλη μια απόδειξη όσον αφορά στον ποιόν των ανθρώπων με τους οποίους
έχουμε μπλέξει.
Στις 13 Νοεμβρίου, ο κ. Τσίπρας βρέθηκε στο Παλέρμο
της Σικελίας, προκειμένου να λάβει μέρος στη Διεθνή Διάσκεψη για τη Λιβύη.
Δεν καταλάβαμε πού κατέληξε και αυτή η διάσκεψη –
προφανώς… πουθενά – αλλά εκείνη την ημέρα έκαναν και πάλι την εμφάνισή τους οι
γνωστές «κυβερνητικές πηγές» και μας ενημέρωσαν ότι… «η Ελλάδα προσκλήθηκε για
πρώτη φορά σε Διεθνή Σύνοδο για τη Λιβύη. Ένα γεγονός, το οποίο αντανακλά τον
αυξημένο ρόλο της ως πυλώνα σταθερότητας και ειρήνης στην περιοχή».
Φυσικά, έλεγαν και πάλι ψέματα. Διότι η Ελλάδα έχει
ξαναπροσκληθεί και έχει λάβει μέρος σε διεθνείς διασκέψεις για την Λιβύη, οι
οποίες πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι στις 19 Μαρτίου και την 1η Σεπτεμβρίου
2011.
Και στις δύο αυτές διασκέψεις έλαβε μέρος ο Γ.
Παπανδρέου, ο οποίος μάλιστα πρωταγωνίστησε, καθώς αυτά τα διεθνή του αρέσουν
πολύ, ενώ για το ίδιο θέμα είχε συγκαλέσει και την Σοσιαλιστική Διεθνή στην
Αθήνα.
Ο κ. Παπανδρέου είχε εκείνη την περίοδο κάνει δηλώσεις
επί δηλώσεων και γενικά είχε παίξει έναν κεντρικό ρόλο, αφού είχε δεχθεί τον
απεσταλμένο του Καντάφι προκειμένου να μεταφέρει το μήνυμά του στους άλλους
ηγέτες.
Τότε, ο κ. Παπανδρέου είχε αναλάβει διαμεσολαβητικό
ρόλο και είχε επικοινωνήσει με πολλούς ομολόγους του.
Για τα παιδιά του Μαξίμου, όμως, όλα γίνονται για
πρώτη φορά επί των ημερών τους!
Και είναι απορίας άξιον πώς δεν αντέδρασε ο ίδιος ο κ.
Παπανδρέου που γενικά δεν αφήνει τίποτε να πέσει κάτω.
Προφανώς, δεν θέλει να προκαλέσει κάποια ενόχληση στον
ΣΥΡΙΖΑ και στον κ. Τσίπρα…
Το γενικό συμπέρασμα πάντως είναι πως όταν οι
Συριζαίοι ξεμένουν από ψέματα, καταφεύγουν σε ψέματα… Λιβύης!
Με λίγα λόγια, πρέπει οπωσδήποτε να πούνε ψέματα οι άνθρωποι!
ΠΗΓΗ: elzoni.gr
No comments:
Post a Comment
Προβάλλετε ή σχολιάστε την ανάρτηση
Σχόλιο που έχει ταυτότητα χρήστη δημοσιεύεται χωρίς λογοκρισία, αρκεί πάντα η κριτική αυτή να είναι κόσμια.
Ζητώ την κατανόηση σας!!! Από τους ανώνυμους χρήστες, οι οποίοι ως συνήθως αβασάνιστα και χωρίς προσωπικό κόστος γίνονται αμετροεπείς υβριστές.