Βιβλίο: ΙΟΛΗ – Μαρία Τζιρίτα, εκδόσεις Ψυχογιός 2015

Ιόλη

ΜΑΡΙΑ ΤΖΙΡΙΤΑ

Κατηγορία : Λογοτεχνία

Σειρά : Ελληνική λογοτεχνία

Ημ. Έκδοσης : 19/02/2015

Σελίδες : 368

Ηλικία : 18+

Ανατύπωση : 20^η

Κανέναν δεν ξεχνώ. Ούτε τους ζωντανούς, ούτε τους πεθαμένους. Τον παππού σου, τον Παντελή, τη γιαγιά Ιόλη… Όλοι τους κάτι μου έδωκαν, κάτι μου πήραν… Μα μη γελιέσαι κόρη μου… Αν γραφότανε ποτές ένα βιβλίο για τη δική μου ζωή, ένα τίτλο θα είχε, έναν και μόνο. Μια λέξη μοναχά: Ιόλη.

Όλη της η ζωή πέρασε μπροστά από τα μάτια της τη νύχτα εκείνη. Σε κάθε στιγμή της ζωής της, σημαντική κι ασήμαντη, η γιαγιά της ήταν εκεί. Και τότε η Ιόλη συνειδητοποίησε ότι σε όποια εικόνα κι αν έβλεπε τον εαυτό της, σε κάθε ηλικιακή της φάση, είχε γύρω της δυο τεράστιες φτερούγες που την έκαναν να νιώθει σιγουριά και ζεστασιά. Ναι, ήταν φτερούγες, δεν έκανε λάθος. Λευκές απαλές φτερούγες, σαν αυτές που έχουν οι άγγελοι.

Πώς το ’κανε αυτό το θαύμα η γυναίκα αυτή; Ένα κορίτσι που δεν είπε ποτέ τη λέξη «μαμά», να μη νιώσει την έλλειψη της σε όλη της τη ζωή; Πόσο μοναδικός, πόσο ιδιαίτερος άνθρωπος ήταν η κυρ Αγγέλω; Όσες ζωές και να ζούσε μαζί της η Ιόλη, ποτέ δε θα της έφταναν. Κι όσα ευχαριστώ και να της έλεγε, ποτέ δε θα ήταν αρκετά.

Διαβάστε απόσπασμα από το βιβλίο ...

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Κανέναν δεν ξεχνώ. Ούτε τους ζωντανούς, ούτε τους πεθαμένους. Τον παππού σου, τον Παντελή, τη γιαγιά Ιόλη… Όλοι τους κάτι μου έδωκαν, κάτι μου πήραν. Μα μη γελιέσαι κόρη μου… Αν γραφότανε ποτές ένα βιβλίο για τη δική μου ζωή, έναν τίτλο θα είχε, έναν και μόνο. Μια λέξη μοναχά… Ιόλη

Όλη της η ζωή πέρασε μπροστά από τα μάτια της τη νύχτα εκείνη… Σε κάθε στιγμή, σε κάθε περίσταση, σημαντική κι ασήμαντη, η γιαγιά της βρισκόταν δίπλα της. Και τότε η Ιόλη συνειδητοποίησε ότι σε όποια εικόνα κι αν έβλεπε τον εαυτό της, σε κάθε ηλικιακή της περίοδο, είχε γύρω της δυο τεράστιες φτερούγες που την έκαναν να νιώθει σιγουριά και ζεστασιά. Ναι, ήταν φτερούγες, δεν έκανε λάθος. Λευκές, απαλές φτερούγες, σαν αυτές που έχουν οι άγγελοι…

Πώς το ’κανε αυτό το θαύμα η γυναίκα αυτή; Ένα κορίτσι που δεν είπε καμία φορά τη λέξη «μαμά» να μη νιώσει ποτέ την έλλειψή της; Πόσο μοναδικός, πόσο ιδιαίτερος άνθρωπος ήταν η κυρα-Αγγέλω; Όσες ζωές κι αν περνούσε μαζί της η Ιόλη, ποτέ δε θα της έφταναν. Κι όσα ευχαριστώ κι αν της έλεγε, ποτέ δε θα ήταν αρκετά…

...και δυο λόγια από τη συγγραφέα

Νιώθω την ανάγκη να γράψω εδώ δυο λόγια για την δική μου κυρ’ Αγγέλω…

Την γνώρισα το 2005, όταν η εταιρεία στην οποία εργάζομαι μετακόμισε στα ιδιόκτητα γραφεία της. Στο ίδιο κτίριο το αφεντικό μου είχε φτιάξει ένα διαμέρισμα για τη μητέρα του. Τότε εκείνη ήταν τουλάχιστον ογδόντα πέντε χρονών και λέω τουλάχιστον, γιατί ποτέ δε μάθαμε την πραγματική της ηλικία… Διατεινόταν ότι στην ταυτότητα της είχαν κάνει λάθος. Προς τα πάνω ή προς τα κάτω, δεν το μάθαμε ποτέ!

Από τη γυναίκα αυτή και την τόσο ισχυρή προσωπικότητα της εμπνεύστηκα την κυρ’ Αγγέλω του βιβλίου μου. Όλες σχεδόν οι ιστορίες που αφορούν το παρελθόν της είναι αληθινές και μου τις διηγήθηκε η ίδια. Περνούσα πολύ χρόνο μαζί της καθημερινά. Ανέβαινα από το γραφείο μου πάνω στο σπίτι της και τη φρόντιζα, αλλά και με φρόντιζε. Ήταν τόσο δυναμική, ζωηρή και αεικίνητη, όπως ακριβώς την περιγράφω στο βιβλίο. Μου έφτιαχνε φαγητά που μου άρεσαν κι αν δεν είχα χρόνο ν’ ανέβω, τα κατέβαζε εκείνη στο γραφείο, με τη ρόμπα και τις παντόφλες, κάνοντας το αφεντικό μου – και γιο της – να γίνεται έξαλλος!

Πόσα πολλά θα είχα να διηγηθώ για τη δική μου κυρ’ Αγγέλω, που πάντα φώναζα «γιαγιά»… Προσπάθησα σ’ αυτό το βιβλίο, μέσα από τη μυθοπλασία ν’ αποτυπώσω τον χαρακτήρα της και την προσωπικότητα της, έτσι όπως εγώ την ένιωσα. Ας μη με παρεξηγήσουν οι δικοί της άνθρωποι που τώρα διαβάζουν αυτές τις γραμμές, μα αισθάνομαι πως εγώ με τη γιαγιά αναπτύξαμε μια σχέση μοναδική και πολύ ιδιαίτερη και κανείς άλλος δεν κατάφερε να τη δει ποτέ με τα δικά μου μάτια…

Έφυγε από κοντά μας τον Μάρτιο του 2012. Την είδα λίγες ώρες νωρίτερα και την διαβεβαίωνα πως θα γίνει καλά, πως θα είναι μια χαρά και της έλεγα να μην γκρινιάζει. Όμως εκείνη με κοίταξε πολύ διαφορετικά απ’ ότι τις προηγούμενες φορές που είχε αρρωστήσει κι όταν τη χαιρέτησα για να κατέβω στο γραφείο, μου έπιασε το χέρι και μου είπε: «η Παναγιά μαζί σου παιδί μου…». Είναι δικές της κουβέντες αυτές, οι τελευταίες της κουβέντες προς εμένα. Η ευχή της που θα την κουβαλάω για πάντα στην ψυχή και στο μυαλό μου.

Την επόμενη μέρα τα ξημερώματα έσβησε, ήσυχη μέσα στον ύπνο της. Στη μορφή ήταν όπως η Αγγέλω του βιβλίου μου και αποτύπωσα ακόμα και τον τρόπο που μιλούσε, με αυτό το χαρακτηριστικό «ου» στην κατάληξη των ρημάτων. Από τη μέρα εκείνη που την έχασα, καρφώθηκε στο μυαλό μου να γράψω ένα βιβλίο με εκείνην πρωταγωνίστρια. Δεν ήθελα να γράψω την ιστορία της ζωής της – αν και το έκανα εν μέρει – αλλά ένα μύθο που να μου δώσει την ευκαιρία να την παρουσιάσω και σε σας όπως την είδα εγώ κι έτσι όπως πίστευα πως ήταν στην πραγματικότητα.

Όσοι έκαναν το πέρασμα τους από τη ζωή της, ίσως να τη θυμούνται σαν τη «σιδηρά κυρία», που όλο φώναζε και μάλωνε με όλους. Σκληρή γυναίκα, δύσκολος χαρακτήρας, μα δυνατή αναμφισβήτητα. Ακόμα κι αν κάποιους τους πόνεσε και τους πλήγωσε, είμαι σίγουρη πως όλοι την έχουν συγχωρήσει στην ψυχή τους, όπως είμαι σίγουρη επίσης ότι κανείς δεν την έχει ξεχάσει. Πολύ απλά γιατί την κυρ’ Αγγέλω είναι αδύνατον να την ξεχάσεις, άπαξ και την έχεις γνωρίσει!

Αποφάσισα λοιπόν να φτιάξω μια ηρωίδα, πάνω στο δικό της πρότυπο. Τον μύθο που θα συμπλήρωνε την ιστορία μου, τον είχα ήδη σκεφτεί. Ήθελα η γιαγιά να μεγαλώνει μόνη της την εγγονή της, δίνοντας τις μάχες της μια ολόκληρη ζωή. Αυτό είχα κατά νου και ήξερα πως τα υπόλοιπα θα έρχονταν μόνα τους στην πορεία. Το μόνο που μου έλειπε ήταν το όνομα της εγγονής…

Το ίδιο καλοκαίρι του 2012 γνώρισα στην παραλία μια κοπέλα και πιάσαμε κουβέντα με αφορμή τα βιβλία που διαβάζαμε κι οι δυο. Την έλεγαν Ιόλη. Όταν άκουσα τ’ όνομα της, σκέφτηκα, αυτό είναι! Αυτό θα είναι το όνομα της εγγονής! Ήμουν πραγματικά ενθουσιασμένη, τόσο πολύ που το είπα και στην ίδια. Τότε αποφάσισα πως και ο τίτλος του βιβλίου μου θα ήταν αυτός: Ιόλη…

Επιστρέφοντας από τις διακοπές, ξεκίνησα να γράφω το βιβλίο μου αυτό. Είχε περάσει περίπου ένας μήνας, όταν ο μεγάλος γιος του αφεντικού μου μια μέρα στο γραφείο μου ανακοίνωσε πως θα βάφτιζε τη μικρή του κόρη.

«Πώς θα την βγάλετε;», τον ρώτησα, γνωρίζοντας πως το όνομα της μητέρας του το είχε δώσει ήδη στη μεγάλη του κόρη. «Ιόλη», μου απάντησε, συμπληρώνοντας: «είναι ένα όνομα που μας αρέσει πολύ, άσχετο με γιαγιάδες ή άλλους συγγενείς».

Νομίζω πως πραγματικά τρόμαξε με την αντίδραση μου! Δε μπορούσα να δω τον εαυτό μου, αλλά είμαι σίγουρη ότι άσπρισα γιατί θυμάμαι πως ζαλίστηκα και ζήτησα να καθίσω. Είχα μείνει με το στόμα ορθάνοιχτο, αδυνατώντας να πιστέψω αυτό που μόλις είχα ακούσει! Πώς θα μπορούσα να το δω σαν σύμπτωση; Ποτέ δεν είχα αναφέρει σε κανέναν από την οικογένεια τίποτα για το βιβλίο που έγραφα, πόσο μάλλον και τον τίτλο που ήθελα να του δώσω!

Ακόμα και τώρα που το σκέφτομαι νιώθω δέος. Χωρίς να το γνωρίζω καν, τελικά δεν υπάρχει μόνο πραγματική κυρ’ Αγγέλω, αλλά και πραγματική Ιόλη, η δισέγγονη της! Κατέληξα τελικά στο συμπέρασμα πως, ακόμα κι από κει πάνω, η Αγγέλω εξακολουθεί να κινεί τα νήματα της δικής μας ζωής…

Το βιβλίο αυτό είναι αφιερωμένο στη μνήμη της.

ΜΑΡΙΑ ΤΖΙΡΙΤΑ

Η ΜΑΡΙΑ ΤΖΙΡΙΤΑ γεννήθηκε στην Αθήνα το 1967. Από μικρή ηλικία έγραφε διηγήματα, εμπνευσμένα από την καθημερινότητα, και στο σχολείο αρκετές εκθέσεις της είχαν διακριθεί και βραβευτεί σε πανελλήνιους διαγωνισμούς. Σπούδασε ψυχολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Ασχολήθηκε με τη διδασκαλία, αλλά τα τελευταία χρόνια την κέρδισε ο κόσμος των επιχειρήσεων και του μάρκετινγκ. Σήμερα εργάζεται ως υπεύθυνη πωλήσεων σε κατασκευαστική εταιρεία στη Γλυφάδα. Έχει μια κόρη και το χόμπι της είναι τα ενυδρεία. Λατρεύει τα ζώα και πολύ συχνά γράφει ιστορίες με πρωταγωνιστές τα αγαπημένα της χρυσόψαρα. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν άλλα επτά μυθιστορήματά της.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ:

Η συγγραφέας Μαρία Τζιρίτα στις Σέρρες http://grafida-sintikis.blogspot.gr/2015/04/blog-post_929.html

Παρουσίαση του νέου της βιβλίου ΙΟΛΗ, Τρίτη 28 Απριλίου στις 19:30

ΠΗΓΗ: Εκδόσεις Ψυχογιός 2015

Γίνετε μέλη στη σελίδα μας στο Facebook: Η γραφίδα της Σιντικής