Μόλις το 1975 ο ΟΗΕ
κατοχύρωσε την 8η του Μάρτη, ως ημέρα των δικαιωμάτων των γυναικών, τιμώντας
την αιματηρή εξέγερση των εργαζομένων γυναικών στα κλωστουφαντουργία του
Σικάγου το 1857.
Ο δρόμος ήταν δύσκολος, για
όλους τους πολίτες και ιδιαίτερα για τις αδύναμες οικονομικά και μορφωτικά
ομάδες, ακόμη και στην "δημοκρατική δύση".
Δυστυχώς, ακόμη και σήμερα
υπάρχουν χώρες, πού υπάρχει καθολική καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και
η Τουρκία μας δείχνει ότι ο δρόμος της επιστροφής στο παρελθόν, είναι πάντα
ανοικτός.
Στην χώρα μας, καυχιόμαστε
ότι το κράτος δικαίου και τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι απολύτως κατοχυρωμένα
και απαραβίαστα, πόσο μακριά όμως είναι η πραγματικότητα.
Εύκολα καταλαβαίνουμε ότι
δεν αρκεί μόνο η θεσμική τους κατοχύρωση, αλλά χρειάζεται ο καθημερινός αγώνας,
ατομικός και συλλογικός για την αξιοπρέπεια, τα ατομικά και συλλογικά
δικαιώματα.
Μια μέρα πρίν τις 8 του
Μάρτη, η ΜΚΟ "ΕΛΛΗΝΙΟΝ", με μέλη κυρίως εκπαιδευτικούς όλων των
βαθμίδων, οργάνωσε μια εκδήλωση για τις έγκλειστες γυναίκες και παρουσίασαν τις
καλλιτεχνικές δημιουργίες των γυναικών στις φυλακές Διαβατών την περίοδο
2010-2016.
"εκκωφαντικές σιωπές,
έγκλειστες συναντήσεις |||"
Ποιήματα και κείμενα με πολύ
πόνο, συγνώμες, αγωνία και δίψα για ζωή.
Ευχαριστώ την καλή φίλη
Θεοδώρα Λειψιστινού, πού μας υπενθυμίζει πάντα ότι η εθελοντική προσφορά είναι
κατάθεση ψυχής και τρόπος ζωής και όχι υποκριτικές και ιδιοτελείς δημόσιες
σχέσεις.
No comments:
Post a Comment
Προβάλλετε ή σχολιάστε την ανάρτηση
Σχόλιο που έχει ταυτότητα χρήστη δημοσιεύεται χωρίς λογοκρισία, αρκεί πάντα η κριτική αυτή να είναι κόσμια.
Ζητώ την κατανόηση σας!!! Από τους ανώνυμους χρήστες, οι οποίοι ως συνήθως αβασάνιστα και χωρίς προσωπικό κόστος γίνονται αμετροεπείς υβριστές.