Γιάννης Μαγκριώτης: ΜΕΡΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΟΥ ΜΕ ΣΤΕΝΑΧΩΡΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.

Την επόμενη ημέρα τού συνεδρίου του Κινήματος Αλλαγής, την ωρα πού ετοιμάζομαι για την επιστροφή στην Θεσσαλονίκη, μάζεψα στην σκέψη μου τις εικόνες της Αθήνας και του Πειραιά, που αποτύπωσα το τριήμερο.

Από μακροσκοπικής πλευράς, το Λεκανοπέδιο της Αττικής τα τελευταία χρόνια, έχει βελτιώσει αισθητά την εικόνα του.

Έχουν προστεθεί σημαντικές δημόσιες και ιδιωτικές υποδομές, που συμπληρώνουν τις ήδη υπάρχουσες, μέχρι το ξέσπασμα της κρίσης.

Αυτό είναι αποτέλεσμα τόσο των δημοσίων πολιτικών, όσο και των ιδιωτικών.

Βεβαίως η Αθήνα είναι πολύ πίσω από μια Ευρωπαϊκή πρωτεύουσα ακόμη και δεν φαίνεται να το πετυχαίνει στο προσεχές μέλλον.

Οι λόγοι που έμεινε καθηλωμένη η Θεσσαλονίκη και δεν ειχε την ανάλογη εξέλιξη με την Αθήνα, είναι πολλοί.

Βασικοί είναι η υποχώρηση των δημοσίων πολιτικών που είχαν σχεδιαστεί τα προηγούμενα χρόνια και αρκετές είχαν αρχίσει να υλοποιούνται.

Η μεγάλη καθυστέρηση στην ολοκλήρωση των έργων συγκοινωνιακών και αναπτυξιακών υποδομών.

Η μεγάλη καθυστέρηση στις παραχωρήσεις σε διεθνείς ιδιωτικές κοινοπραξίες, σημαντικών αναπτυξιακών υποδομών, όπως του αεροδρομίου, του ΟΛΘ, της ΔΕΘ, των κέντρων logistics, που τις στέρησαν από επενδύσεις, τεχνογνωσία και διασύνδεση με τις οικονομίες και τις αγορές του εξωτερικού.

Η συντηρητικότητα πολλών τοπικών και περιφερειακών επιχειρηματιών, που προτίμησαν να γίνουν εισοδηματίες, ή μεταπράτες επιχειρηματιών του κέντρου, ή των ξένων.

Η αδυναμία των τοπικών και περιφερειακών πολιτικών εκπροσώπων, πού όχι μόνο δεν ολοκλήρωσαν ακόμη αναπτυξιακές υποδομές που είχαν ξεκινήσει τα προηγούμενα χρόνια, αλλά δεν σχεδίασαν, ούτε ξεκίνησαν καμία νέα, χάνοντας, ή σπαταλώντας τούς σημαντικούς κοινοτικούς πόρους της ΕΕ, που έχουν διατεθεί στην Θεσσαλονίκη και την Κεντρική Μακεδονία.

Σε ενα πλειοδότησαν όμως, στις δημόσιες σχέσεις και την προπαγάνδα, πώς για όλα πάντα φταίνε κάποιοι άλλοι, πού φοβούνται την Θεσσαλονίκη.

Κλείνω τις μελαγχολικες μου σκέψεις με θυμό, αλλά και πολύ πίστη.

Θυμό για τον καθένα απο εμάς, πού στον ένα, ή άλλο βαθμό εκπροσωπήσαμε την Πόλη μας και την Μακεδονία, τα προηγούμενα χρόνια σε διάφορους πολιτικούς θεσμούς, μα πιο πολύ θυμό όμως, για τους σημερινούς και για πολλούς λόγους.

Πίστη γιατί ειμαι βέβαιος ότι σε μια εποχή ρευστότητας, αλλαγών, αλλά και ευκαιριών, όπως αυτή πού περνάμε, έχουμε και το ανθρώπινο δυναμικό και τις γενικότερες προϋποθέσεις να τρέξουμε.

Είναι υπόθεση όλων μας, δεν είμαστε ούτε λίγοι, ούτε αδύναμοι, η Θεσσαλονίκη και η Βόρεια Ελλάδα γενικότερα, έχουν μοναδικά και διαρκή συγκριτικά πλεονεκτήματα.

Ας προσπαθήσουμε, τουλάχιστον!