Γ. Μαγκριώτης: ΣΤΟ ΓΚΡΙΖΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΟΙ ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ ΕΙΧΑΝ ΠΟΛΛΕΣ ΚΑΙ ΚΑΛΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

Ένα θεατρικό έργο το «Ντά» και μια κινηματογραφική ταινία «Να με φωνάζεις με το όνομά σου», με κοινό θέμα τις σχέσεις των γονιών με το παιδί τους, ήταν οι δικές μου επιλογές.
Δυο θαυμάσια έργα, γραμμένα στο δεύτερο ήμισυ του 20ο αιώνα, σε δυο καθολικές χώρες, μια του βορρά την Ιρλανδία και μια του νότου, την Ιταλία. 

Ένα αυτοβιογραφικό έργο του Ιρλανδού Χιού Λέοναρντ, σε σκηνοθεσία του Δημοσθένη Παπαδοπούλου, στο ΚΘΒΕ το πρώτο, βασισμένο στο βιβλίο του Αντρέ Ασιμάν σε σκηνοθεσία του Λούκα Γκουντανίνο, η κινηματογραφική ταινία.
Το ΚΘΒΕ επιβεβαιώνει την αποστολή του και σε εποχές λιτότητας, αποδεικνύοντας, πως αν οι άνθρωποι με ταλέντο δουλεύουν με μεράκι, ο περιορισμένος προϋπολογισμός δεν είναι εμπόδιο να παρουσιάσουν μια μεγάλη παράσταση.
Η τεχνολογία βοηθά και η αξιοποίηση του φωτισμού δίνει μοναδικά σκηνικά, που αποτυπώνουν την αλλαγή του χρόνου και του χώρου, με υψηλή αισθητική πιστότητα.
Φτωχοί και εθνικιστές οι Ιρλανδοί γονείς, διανοούμενοι και κοσμοπολίτες οι Ιταλοί.
Το παιδί της Ιρλανδικής οικογενείας, είναι υιοθετημένο και το παιδί της Ιταλικής είναι το βιολογικό τους παιδί.
Μια σχέση γεμάτη αγωνίες, έγνοιες και αντιφάσεις, συγκρούσεις και αβεβαιότητες.
Η αγάπη, μεγάλη και καταπιεστική στην πρώτη περίπτωση, μεγάλη και λυτρωτική στην δεύτερη.
Στο έργο του Λέοναρντ, είναι έκδηλες οι συγκρούσεις και οι αντιφάσεις στις ζωές των Ιρλανδών, η ανάμνηση του Αγγλικής καταπίεσης στο πρόσωπο του πατέρα αγωνιστή του ΙΡΑ και η αντίφαση στο πρόσωπο του γιου, που βρίσκει επαγγελματική και καλλιτεχνική καταξίωση στο Λονδίνο .
Στην ταινία του Γκουαντανίνο, είναι παρούσες και οι διαφορές στην κουλτούρα και τις αντιλήψεις των δυο νέων πρωταγωνιστών, παρ’ ότι και οι δυο είναι Εβραϊκής καταγωγής.
Ορθολογιστής με αυτοπεποίθηση ο Αμερικανοεβραίος, που έρχεται στην Ιταλία για να κάνει το διδακτορικό του στον Ελληνορωμαϊκό πολιτισμό, αναγνωρίζοντας τις βάσεις του δυτικού πολιτισμού, ευφυής με βάθος γνώσεων σε πολλές τέχνες ο Ιταλοεβραίος, άλλα με σύγχυση γύρω από την ταυτότητα και την ζωή του.
Οι πρώτες ερωτικές αναζητήσεις των παιδιών, στην περίοδο της εφηβείας και η στάση των γονιών, είναι πάντα το κεντρικό θέμα και καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την συνέχειά τους.
Ο Λέοναρντ υπαινίσσεται μια ταραγμένη συνέχεια και ο Γκουαντανίνο αφήνει στον θεατή να σκεφτεί όλες τις πιθανές εκδοχές, με μοναδικό τρόπο στην τελευταία σκηνή.