Ζωή Κωνσταντοπούλου: Περί Πλαστογραφίας και περί Δικαιοσύνης

Το σημερινό άρθρο-παρέμβαση της Ζωής στα Παραπολιτικά για την ελεγχόμενη και εξαρτημένη Δικαστική εξουσία, που φυλάκισε την καθαρίστρια με το πλαστό ενδεικτικό, αλλά αφήνει ελεύθερους τους κατηγορούμενους της Siemens και τους εκλεκτούς της Κυβέρνησης.

__________________________________

Περί Πλαστογραφίας και περί Δικαιοσύνης

Της Ζωής Κωνσταντοπούλου, τ. Προέδρου της Βουλής, επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας

Η Δικαιοσύνη ξεθύμανε στην καθαρίστρια που πλαστογράφησε το ενδεικτικό της για να φαίνεται ότι τελείωσε το δημοτικό, ενώ είχε πάει μέχρι την Πέμπτη τάξη. Για να προσληφθεί και να δουλέψει ως καθαρίστρια. Όπως και έκανε για δεκαετίες. Αμειβόμενη για τη δουλειά της ως καθαρίστρια, που μάλλον την έκανε καλά κι ας μην τέλειωσε το δημοτικό…

Οι δικαστές που την έστειλαν φυλακή ως καταχράστρια του ελληνικού δημοσίου δεν έδρασαν μόνοι τους. Ενήργησαν στο πλαίσιο μιας δικαστικής λειτουργίας και πρακτικής, που δρα τιμωρητικά και εκδικητικά κι έχει ξεχάσει την αρχή της επιεικείας, που είναι βασικό στοιχείο της δικαιοσύνης και του πολιτισμού.

Την έχει ξεχάσει, βέβαια, για την καθαρίστρια, τον εργάτη, το φοιτητή, τον συνταξιούχο, για τους απλούς ανθρώπους. Σε αυτούς εξαντλεί υποκριτικά την αυστηρότητά της, την ώρα που κλείνει το μάτι στις πάσης φύσεως εξουσίες.
Τι άλλο, όμως, μπορεί να περιμένει κανείς όταν η ηγεσία της Δικαιοσύνης διορίζεται από την Κυβέρνηση και δικαστές κάνουν ουρά έξω από τα Πρωθυπουργικά Γραφεία; Και όταν, μετά το διορισμό και τη συνταξιοδότηση, διορίζονται σε παχυλά αμειβόμενες θέσεις του δημοσίου ή αναλαμβάνουν θέση συμβούλου του Πρωθυπουργού ή του Προέδρου της Δημοκρατίας;

Τι μπορεί να περιμένει κανείς από μια Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου που κατά βάση ασχολείται με την εξυπηρέτηση της Κυβέρνησης, ακόμη και για κακουργήματα όπως οι ανθρωποκτονίες στο Μάτι; Τώρα ανασύρει υποκριτικά την υπόθεση της καθαρίστριας, υπό την κοινωνική κατακραυγή.
Δικαιοσύνη που έχει άλλο μέτρο για τον ισχυρό κι άλλο για τον αδύναμο, δεν είναι Δικαιοσύνη.

Ζούμε στη χώρα όπου πλαστογραφούνται τα πρακτικά της Βουλής και τα πρακτικά δικαστικών αποφάσεων. Και δεν ελέγχεται κανείς.
Ζούμε στη χώρα όπου η Κυβέρνηση επιχείρησε να προχρονολογήσει και να πλαστογραφήσει ακόμη και την ημερομηνία κατάθεσης του 3ου Μνημονίου.
Ζούμε στη χώρα όπου καταγγέλλεται πλαστογραφία των πρακτικών του Υπουργικού Συμβουλίου. Την ίδια ώρα που ο Αν. Υπουργός Υγείας κομπάζει ότι η Κυβέρνηση «σπρώχνει τη Δικαιοσύνη». Και δεν ελέγχεται κανείς.

Ζούμε στη χώρα όπου ο Υπουργός Επικρατείας Φλαμπουράρης για να μην εκπέσει της θέσης του προσκόμισε εκ των υστέρων ιδιωτικό συμφωνητικό μεταβίβασης των μετοχών του με δήθεν βεβαίωση του γνησίου της υπογραφής στο αρχηγείο της Ελληνικής Αστυνομίας…

Για χρήση πλαστού σε διαδικασία δημοσίων έργων ασκήθηκε δίωξη στον αδελφό του Πρωθυπουργού. Και η Δικαιοσύνη αποφάνθηκε ότι το αδίκημα παραγράφηκε δυνάμει νόμου που είχε ψηφιστεί επί Πρωθυπουργίας του αδελφού του. Ο ίδιος νόμος δεν εφαρμόσθηκε για την καθαρίστρια.

Ενώ γράφονται αυτές οι γραμμές, ο μεγαλοκατηγορούμενος Όσβαλντ για την υπόθεση Siemens και τις υποθέσεις των εξοπλιστικών διέφυγε σπάζοντας το ηλεκτρονικό βραχιολάκι. Η δίκη της Siemens δεν έχει τελειώσει ούτε σε πρώτο βαθμό, 21 χρόνια μετά και όλοι οι κατηγορούμενοι είναι ελεύθεροι.
Η καθαρίστρια όμως είναι στη φυλακή.
Και δεν θα είναι η τελευταία.

Η λύση στο πρόβλημα της ελεγχόμενης, εξαρτημένης και εκδικητικής δικαιοσύνης είναι μία: μεικτά ορκωτά δικαστήρια σε όλες τις υποθέσεις, ποινικές και αστικές. Με πλειοψηφία ενόρκων, δηλαδή πολιτών, που θα αποκαταστήσει το αίσθημα δικαίου της κοινωνίας και θα επανασυνδέσει τη δικαιοσύνη με τη δημοκρατία. Για να μην διαφεύγουν οι πραγματικοί καταχραστές. Και να μην εξουθενώνονται οι ενδεείς πολίτες. Αυτή είναι μια από τις βασικές προτάσεις της Πλεύσης Ελευθερίας.