Η συνέντευξη της Ζωής Κωνσταντοπούλου στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ FM 90.1 και στον Ανδρέα Παπαδόπουλο (05/02/2019)

Η Ζωή μιλά στα Παραπολιτικά και στον Ανδρέα Παπαδόπουλο για την “Βουλή Πλυντήριο”, τους αλληλο-εκβιασμούς Τσίπρα – Κοτζιά – Καμμένου, τη Συμφωνία των Πρεσπών, τους συμψηφισμούς ΝΔ-Μητσοτάκη και εξηγεί γιατί η Πλεύση Ελευθερίας θα κατέβει αυτόνομα στις εκλογές.

Ανδρέας Παπαδόπουλος: Όπως σας έχουμε προαναγγείλει έχουμε την πρ. Πρόεδρο της Βουλής και Επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας, την κυρία Κωνσταντοπούλου, μαζί μας. Γεια σας, κυρία Πρόεδρε, τι κάνετε;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Καλή σας μέρα.

ΑΠ: Να είστε καλά κι ευχαριστώ για την ανταπόκριση. Λοιπόν, να σας ρωτήσω πώς αξιολογείτε όλα αυτά που γίνονται, κυρία Κωνσταντοπούλου, τις τελευταίες μέρες, στη Βουλή, μετά την ψήφο εμπιστοσύνης και τα χθεσινά, με την επιστολή των έξι που στηρίζουν, αλλά δεν εντάσσονται στον ΣΥΡΙΖΑ;

ΖΚ: Νομίζω ότι οι πολίτες, πρώτοι απ’ όλους, μπορούν να αξιολογήσουν αυτό που συμβαίνει. Κι αυτό που συμβαίνει είναι προσβλητικό για τη Δημοκρατία, που έχει καταλυθεί ούτως ή άλλως, είναι προσβλητικό για τη νοημοσύνη μας και είναι συνολικά προσβλητικό και για την αξίωση δημοκρατικής λειτουργίας των θεσμών και ιδιαίτερα της Βουλής. Το Κοινοβούλιο θα έπρεπε να είναι ο ναός της Δημοκρατίας, θα έπρεπε να είναι η γνήσια, η αυτόνομη έκφραση των πολιτών -εγώ αυτό υπηρέτησα ως Πρόεδρος της Βουλής- και, δυστυχώς, έχει καταντήσει το επικυρωτήριο των επιθυμιών του κυρίου Τσίπρα και των Δανειστών. Έχουμε μια Βουλή- πλυντήριο, στην κυριολεξία, μια Βουλή «όπως την ξέρανε»… Αυτό άλλωστε δεν ήτανε και το συγχαρητήριο μήνυμα του κυρίου Παυλόπουλου στον κύριο Βούτση; «Σε ευχαριστούμε που έκανες την Βουλή όπως την ξέραμε.». Μια Βουλή, δηλαδή, η οποία δεν υπηρετεί ούτε την Δημοκρατία, ούτε τη λαϊκή κυριαρχία, αλλά υπηρετεί τις διάφορες σκοπιμότητες, οι οποίες, ξετσίπωτα, προωθούνται. Θα σας έλεγα ότι το γεγονός ότι ο κύριος Τσίπρας ζήτησε ψήφο εμπιστοσύνης για να προχωρήσει στην προδοσία της Συμφωνίας των Πρεσπών, της ψήφισης, δηλαδή, μιας Συμφωνίας που δεν έχει λαϊκό έρεισμα, ούτε δημοκρατική νομιμοποίηση, είναι γεγονός ακραίας περιφρόνησης στο δημοκρατικό αίσθημα του ελληνικού λαού. Το γεγονός ότι ο κύριος Βούτσης, ό,τι του ζητάει ο κύριος Τσίπρας βρίσκει φόρμουλες για να το υπηρετήσει, είτε αυτό είναι η άρον-άρον εισαγωγή θεμάτων προς ψήφιση για να εξυπηρετήσουν τους Δανειστές είτε αυτό είναι αλλαγές του Κανονισμού της Βουλής για να υπηρετηθούν οι συναλλαγές τις οποίες κάνουν. Γιατί, αυτή τη στιγμή, δεν είναι η πρώτη αλλαγή στον Κανονισμό της Βουλής, αυτή η οποία μεθοδεύεται. Έχουν γίνει, εδώ και τριάμισι χρόνια, από τον κύριο Βούτση οργιώδεις αλλαγές του Κανονισμού…

ΑΠ: Ωστόσο ο κύριος Τσίπρας έστειλε χθες μια επιστολή, όπως ξέρετε, και είπε «Επειδή, ακριβώς, δεν θέλω κανένας να αμφισβητήσει τη δημοκρατική μου ευαισθησία, ούτε σημείο στίξης να μην αλλάξει.»

ΖΚ: Δεν μπορώ να μην γελάσω γιατί, πρώτον, από μόνη της αυτή η επιστολή αυτογελοιοποιείται και αυτοδιαψεύδεται. Εάν έχεις δημοκρατική ευαισθησία δεν δίνεις εντολές στον Πρόεδρο της Βουλής ούτε να αλλάξει ούτε να μην αλλάξει. Καμία δημοκρατική ευαισθησία δεν έχει ούτε ο κύριος Τσίπρας ούτε ο κύριος Βούτσης. Νομίζουν ότι ο φραξιονισμός είναι θεσμική λειτουργία και νομίζουν ότι αυτά που κάνανε στο παρασκήνιο, όπως αποδεικνύεται, πίσω από τις κομματικές κουίντες, μπορούν να τα κάνουν και στο προσκήνιο της πολιτικής ζωής και να μην τα καταλαβαίνει ο κόσμος. Η επιστολή αυτή είναι μια ομολογία του κυρίου Τσίπρα ότι παρεμβαίνει ευθέως και συνεννοείται ευθέως για εξυπηρετήσεις μέσω αλλαγών στον Κανονισμό της Βουλής. Αυτό δεν είναι νέο, βεβαίως. Ήδη στην έναρξη της θητείας του κυρίου Βούτση, έκανε αλλαγές με τις οποίες έδωσε τη δυνατότητα στο συνεταίρο Καμμένο να έχει Αντιπρόεδρο της Βουλής, να έχει μια σειρά προνομίων, τα οποία δεν προβλέπονταν για μια Κοινοβουλευτική Ομάδα αυτής της δύναμης. Του κάνανε, λοιπόν, φωτογραφικές εξυπηρετήσεις. Δεν στηλιτεύτηκαν αυτά τότε, αντιθέτως κρύφθηκαν και υπάρχει και μια ευθύνη και στα Μέσα Ενημέρωσης γιατί, σας θυμίζω, ότι τον κύριο Βούτση τον λιβανίζατε και εσείς ως τον «θεσμικό», τον «νηφάλιο» που «αποκατέστησε το κύρος της Βουλής», αυτό δεν είχατε γράψει;

ΑΠ: Εγώ, εννοείτε, προσωπικά;

ΖΚ: Εσείς, εσείς προσωπικά. Νομίζω τώρα δεν θα το ξαναγράφατε.

ΑΠ: Μπορεί. Δεν θυμάμαι. Δεν θυμάμαι. Αλλά για να το λέτε, ξέρω ότι είστε μελετηρή.

ΖΚ: Νομίζω δεν θα το ξαναγράφατε, κύριε Παπαδόπουλε. Και νομίζω ότι θα πρέπει να κάνουμε μια αποτίμηση, πολύ αυστηρή, διότι οι άνθρωποι, οι οποίοι παίζουν με τους θεσμούς και νομίζουν ότι οι θεσμοί είναι το τσιφλίκι τους, οι άνθρωποι, οι οποίοι παίζουν με τη Δημοκρατία και νομίζουν ότι μπορούν να πατάνε το κουμπί και να κλείνουν την Δημοκρατία, όποτε τους συμφέρει, είναι πολύ επικίνδυνοι για την πολιτική ζωή, είναι πολύ επικίνδυνοι για το λαό και η επικινδυνότητά τους, αυτή τη στιγμή, αποκαλύπτεται με τον πιο κραυγαλέο τρόπο, με την, μπροστά στα μάτια μας, συναλλαγή, εξαγορά κοινοβουλευτικών ψήφων, διότι είναι ξεκάθαρο ότι μιλάμε…

ΑΠ: Με ποιο τρόπο; Δηλαδή, πολιτικά εννοείτε ή κάτι άλλο; Δηλαδή αυτοί οι έξι που στηρίζουν…

ΖΚ: Τι εννοώ συναλλαγή;

ΑΠ: Ναι. Εξαγοράζονται μέσω μιας θέσης στην Κυβέρνηση…

ΖΚ: Εννοώ αυτό που λέω. Εγώ έχω το κακό να λέω αυτά που εννοώ και να εννοώ αυτά που λέω. Δηλαδή, τι εννοώ: Εννοώ ότι ανταλλάξανε την ψήφο τους αυτοί οι έξι με την παραμονή στην κοινοβουλευτική τους καρέκλα, με ανταλλάγματα, που ήδη απολαμβάνουν, έτσι; Κάποιοι έχουν και κυβερνητικούς θώκους από το πουθενά. Και με άλλου είδους ανταλλάγματα, που θα πρέπει να διερευνηθούν, διότι όταν, στην γείτονα χώρα, βλέπουμε οι ψηφοφορίες να μετακυλύονται από το πρωί για το βράδυ, μέχρι να βρεθούν οι πρόθυμοι ή από την Πέμπτη για την Παρασκευή, όταν βοά το σύμπαν για δωροδοκία βουλευτών και όταν, και στο εσωτερικό της δικής μας χώρας, υπάρχουν καταγγελίες στο Υπουργικό Συμβούλιο, από τον συνεταίρο, από τον συνένοχο, -εγώ δεν θα ξεπλύνω τον Καμμένο-, αλλά υπάρχει μια καταγγελία του ιδίου περί εξαγοράς ακόμη και Υπουργών. Όταν, λοιπόν, συμβαίνουν όλα αυτά και κάποιοι επιχειρούν να τα κρύψουν κάτω από το χαλί, δεν μπορεί οι υπόλοιποι ούτε να είμαστε ούτε να κάνουμε τους ανυποψίαστους.

ΑΠ: Λένε πολλοί γιατί δεν υπάρχει καμία παρέμβαση και για τις καταγγελίες Καμμένου, αλλά και για τα όσα είχε απαντήσει ο κύριος Κοτζιάς για τον κύριο Καμμένο;

ΖΚ: Εγώ από την πρώτη στιγμή κύριε Παπαδόπουλε, είπα ότι θα έπρεπε να έχει υπάρξει εισαγγελική παρέμβαση και να διαταχθεί έρευνα. Βεβαίως, είμαστε στη συνθήκη όπου η Κυβέρνηση παρεμβαίνει στη Δικαιοσύνη και ελέγχει Ανώτατους Δικαστικούς και Εισαγγελικούς  λειτουργούς, μεταξύ των οποίων η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, που κάνει μόνο ό,τι εξυπηρετεί την Κυβέρνηση και δεν κάνει τίποτα που δεν την εξυπηρετεί. Όμως, θα έπρεπε να έχει παρέμβει η Δικαιοσύνη και δεν επιτρέπεται να μην έχει διερευνηθεί το θέμα αυτής της καταγγελίας, όπως δεν επιτρέπεται να μην έχει ζητηθεί να κατατεθεί στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας η επιστολή Κοτζιά στον Τσίπρα. Εκβιάζει ο αποχωρών, υπό καταγγελίες, Υπουργός Εξωτερικών με 9σέλιδες επιστολές τον Πρωθυπουργό και ο Πρωθυπουργός βάζει την επιστολή στο συρτάρι και την ίδια ώρα μας λέει «Δεν είμαι εκβιαζόμενος»; Εκβιάζει, στη συνέχεια, ο Καμμένος, και λέει «Θέλω να κρατήσω τα προνόμια Κοινοβουλευτικής Ομάδας και Αρχηγού Κοινοβουλευτικής Ομάδας» και δρομολογείται αυτή η διαδικασία μπροστά στα μάτια μας και γράφει επιστολή ο Τσίπρας «Δεν είμαι εκβιαζόμενος»; Νομίζω ότι η συναλλαγή και οι αλληλοεκβιασμοί που παραπέμπουν σε μαφίες…

ΑΠ: Ναι, αυτό θα σας ρώταγα… Και όχι σε κανονική Κυβέρνηση.

ΖΚ: Ακριβώς. Αυτές οι πρακτικές, οι μαφιόζικες, έχουν πραγματικά οργιάσει, το τελευταίο διάστημα, υπό το φως, μάλιστα, της δημοσιότητας. Γίνονται μπροστά στα μάτια μας. Κάποιοι πιστεύουν ότι μπορούν να τα κάνουν επειδή συμβαίνει να βρίσκονται στην καρέκλα αυτή τη στιγμή. Εγώ λέω ότι δεν πρέπει να χαίρονται, διότι θα τελειώσει ο χρόνος τους στην εξουσία και θα έρθει η επόμενη μέρα. Αυτό είναι το ωραίο πράγμα με την Ιστορία, ότι δεν σταματάει. Κι αυτό είναι το υπέροχο πράγμα με τη Δημοκρατία, ότι ο λαός, κάποια στιγμή, εκφράζεται και τιμωρεί.

ΑΠ: Πέρα από το λαό, βλέπετε, όμως, ότι θα έρθουν και εξελίξεις στο δικαστικό επίπεδο με την όποια επόμενη Κυβέρνηση; Δηλαδή, πολλά πράγματα από αυτά που ζούμε θα πάρουν το δρόμο της Δικαιοσύνης;

ΖΚ: Η Πλεύση Ελευθερίας δεσμεύεται ότι θα πάρουν το δρόμο της Δικαιοσύνης και γι’ αυτό ζητάμε την αμέριστη στήριξη των πολιτών. Για να πάρουν το δρόμο της Δικαιοσύνης πρέπει να αναλάβει, όμως, μια πολιτική δύναμη και μια Κυβέρνηση, η οποία δεν θα έχει εξαρτήσεις. Δεν θα το κάνει αυτό ο κύριος Μητσοτάκης, γιατί ο κύριος Μητσοτάκης έχει ανοιχτούς λογαριασμούς σε πάρα πολλά θέματα: το Κόμμα του έχει ανοιχτά θέματα και, δυστυχώς, αυτό το οποίο φάνηκε είναι ότι αυτά τα ανοιχτά θέματα τα συμψηφίζει και ο ίδιος και το Κόμμα του. Συμψήφισε την Novartis με την υπόθεση της πώλησης όπλων στη Σαουδική Αραβία και δεν έκανε αυτά τα οποία έπρεπε σε σχέση με αυτό το σκάνδαλο της πώλησης όπλων στη Σαουδική Αραβία από τον Τσίπρα και τον Καμμένο. Συμψήφισε, ξανά, τις ανοιχτές του υποθέσεις με την υπόθεση της Μακεδονίας και με την Συμφωνία των Πρεσπών και δεν έκανε ούτε πρόταση μομφής, ενώ το προανήγγειλε, ούτε πρόταση για διεξαγωγή δημοψηφίσματος, ενώ είχε την δυνατότητα, αντιπολιτευτικά, διότι χρειάζονταν 120 βουλευτές για να προταθεί κοινοβουλευτικό δημοψήφισμα. Το δημοψήφισμα, δηλαδή, το οποίο προτείνεται επί ψηφισμένου νομοσχεδίου.

ΑΠ: Θα είχε καμία αξία; Αν σκεφτείτε τι ζήσαμε το καλοκαίρι του ‘15 με εκείνο το  δημοψήφισμα…, δεν ξέρω τι αξία θα είχε εντέλει. Τι θα το έκανε ο κύριος Τσίπρας αυτό το αποτέλεσμα.

ΖΚ: Κοιτάξτε, ο κύριος Τσίπρας δεν τολμάει να ξανακάνει δημοψήφισμα και να το παραβιάσει και γι’ αυτό δεν κάνει. Ο φίλος του, ο αδελφοποιητός του, ο κύριος Ζάεφ, έκανε δημοψήφισμα και έκανε το ίδιο που είχε κάνει ο Τσίπρας. Δηλαδή, ενώ το 65% είχε…

ΑΠ: Είχε αποχή, ναι. Δεν πήγε να ψηφίσει…

ΖΚ: …απονομιμοποιήσει: η αποχή αυτή ήταν απονομιμοποίηση, δεν ήταν απλή αποχή. Ήταν απόρριψη. Ενώ, λοιπόν, το 65% απέρριψε την Συμφωνία των Πρεσπών, δια της αποχής, και άλλο ένα 7% καταψήφισε από τους ψηφίσαντες, ενώ, λοιπόν, η μεγάλη πλειοψηφία των εκλογέων απονομιμοποίησε το δημοψήφισμα, στη συνέχεια ο ίδιος είπε «Εγώ θα το φέρω, όπως και να έχει.»

ΑΠ: Να ρωτήσω κάτι, κυρία Κωνσταντοπούλου…

ΖΚ: Παρακαλώ.

ΑΠ: … σε σχέση με τον κύριο Τσίπρα. Λένε πολλοί, βλέποντας και πώς φέρεται, τις τελευταίες ημέρες, στον κύριο Καμμένο, ότι «Είναι ένας πολιτικός που…», σε εισαγωγικά το είπαν προφανώς, «…σκοτώνει όσους συνεργάστηκαν μαζί του.» Αναφέρουν κι εσάς γιατί ήσασταν κορυφαίο στέλεχος, τον κύριο Αλαβάνο, τον κύριο Λαφαζάνη. Τώρα, λένε, τα ίδια κάνει στον κύριο Καμμένο και τον εξευτελίζει με βάση και τη χθεσινή επιστολή των έξι. Έχετε κάποιο προσωπικό σχόλιο για τον τρόπο που πολιτεύεται ο Πρωθυπουργός;

ΖΚ: Κοιτάξτε… Αυτές οι περιπτώσεις που αναφέρατε δεν είναι ίδιες.

ΑΠ: Όχι, προφανώς, δεν είναι ίδιες. Προφανώς.

ΖΚ: Υπάρχουν εκείνοι οι οποίοι επέλεξαν να είναι συνένοχοι σε όλη αυτήν την αντιδημοκρατική και μαφιόζικη δράση και, στο τέλος, τους πέταξε, με τον τρόπο που έκανε και σε άλλους, στον Φίλη και ούτω καθεξής… Αυτά τα πρόσωπα ήταν απολύτως συνένοχα και είχαν προηγουμένως συμπράξει στο πραξικόπημα που έκανε ο κύριος Τσίπρας. Από την άλλη, το πώς συμπεριφέρθηκε σε ανθρώπους, οι οποίοι υπηρέτησαν τις αρχές και τις αξίες που ο ελληνικός λαός νομιμοποίησε, είναι κάτι διαφορετικό. Για μένα, το πιο βαρύ, κύριε Παπαδόπουλε, δεν είναι πώς συμπεριφέρθηκε, πάντως, σε εμένα, ας πούμε, ή σε οποιονδήποτε άλλο. Το πιο βαρύ είναι το πώς συμπεριφέρθηκε στον ελληνικό λαό. Το πώς, δηλαδή, πήρε αυτήν την άπλετη εμπιστοσύνη, αυτήν την ελπίδα, αυτήν την προσδοκία και όλη αυτήν την στήριξη, που δεν είχε κανένας. Κανένας Πρωθυπουργός δεν είχε αυτήν την στήριξη που έδωσε ο ελληνικός λαός το 2015 και ειδικά το καλοκαίρι του 2015, σε καθεστώς εκβιασμών, πιέσεων, κλεισίματος τραπεζών, έλλειψης ρευστότητας και ούτω καθεξής. Αυτό που έκανε τότε, ότι πήρε αυτήν την ελπίδα, την εμπιστοσύνη και την πρόδωσε με αυτόν τον κυνικό τρόπο είναι απολύτως ασυγχώρητο, απολύτως επιζήμιο και επιβλαβές, όχι απλώς για τον ελληνικό λαό, συνολικά για την Δημοκρατία…

ΑΠ: Ναι, αλλά βλέπω ότι δεν κινείται φύλλο, αν μου επιτρέπετε. Δηλαδή, στη Βουλή, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, μαζεύει από 151 έως 154 και στην ελληνική κοινωνία δεν κινείται φύλλο. Δεν ξέρω πώς θα εκφραστεί στην κάλπη…

ΖΚ: Δεν είναι αλήθεια αυτό.

ΑΠ: Σε επίπεδο κινήματος, αντιδράσεων, διαδηλώσεων και ούτω καθεξής.

ΖΚ: Θα σας πω την δική μου εμπειρία.

ΑΠ: Παρακαλώ.

ΖΚ: Αυτό που γίνεται στη Βουλή, προφανώς είναι σε πλήρη αναντιστοιχία με αυτό που συμβαίνει στην κοινωνία. Μιλάμε για μια Βουλή εκτροπής, ούτως ή άλλως, για μια Βουλή μειοψηφίας,  γιατί η Βουλή αυτή, το θυμίζω, έχει εκλεγεί από το 42% των εκλογέων. Συνολικά η Βουλή, οι 300 έχουν εκλεγεί από το 42% διότι στις εκλογές του ‘15 το 48,5% απείχε, το 3,5% ψήφισε άκυρο ή λευκό και άλλο ένα 6% ψήφισε κόμματα που δεν μπήκαν στη Βουλή. Επομένως, οι 300 της Βουλής έχουν εκλεγεί από μία μειοψηφία. Οι κυβερνητικοί βουλευτές από μία ακόμη μικρότερη μειοψηφία, αν συνυπολογίσει κανείς και τους 50 μπόνους βουλευτές, αλλά και το γεγονός ότι οι περισσότεροι δεν ήταν προηγουμένως εκλεγέντες με σταυρό, αλλά ήταν αυτοί που έβαλε στη λίστα προκειμένου να αντικαταστήσουν τους βουλευτές του ΟΧΙ, τους οποίους εκκαθάρισε. Με αυτό, λοιπόν, το δεδομένο είναι, αν θέλετε, ευεξήγητο αυτά που συμβαίνουν στη Βουλή να μην έχουν σχέση με αυτά που συμβαίνουν στην κοινωνία. Η κοινωνία τώρα, κύριε Παπαδόπουλε, μην γελιόμαστε, το γεγονός ότι προδόθηκε, τραυματίστηκε και υπαναχώρησε σε ένα επίπεδο κινητοποιήσεων καθόλου δεν σημαίνει ούτε ότι νομιμοποιεί ούτε ότι αρέσκεται σε αυτό που συμβαίνει. Οι πολίτες, αυτή τη στιγμή, συγκρατούν το θυμό τους και θα τον εκφράσουν. Εγώ το εισπράττω, καθημερινά, σε κάθε γωνιά της Ελλάδας που πηγαίνω και σε κάθε δρόμο και πεζοδρόμιο που περπατάω. Το εισπράττω αυτό και θα το εισπράξει και η Κυβέρνηση και η δήθεν Αντιπολίτευση. Θα το εισπράξουν στην κάλπη.

ΑΠ: Μιας και το θέτετε, για την κάλπη. Ρωτάει φίλος ακροατής, γιατί δεν ενώνεστε οι δυνάμεις που έχετε κοινές αναφορές, κοινή αντίληψη απέναντι στο Μνημόνιο και ούτω καθεξής και γιατί υπάρχουν πολλές σκόρπιες δυνάμεις;

ΖΚ: Είναι μια μεγάλη συζήτηση, αλλά θα απαντήσω περιληπτικά.

ΑΠ: Ραδιοφωνικά.

ΖΚ: Εγώ, ένα πράγμα έμαθα πολύ καλά από αυτήν την εμπειρία και είναι ότι το να μην πατήσεις σάπιο σανίδι και να μην νομιμοποιήσεις πρόσωπα που δεν είναι αυτό το οποίο ευαγγελίζονται ότι είναι, είναι κεφαλαιώδους σημασίας. Το να μην ξαναγίνει προδοσία και να μην ξανα-εξαπατηθεί ο λαός μας είναι κεφαλαιώδους σημασίας. Άρα, εγώ αντιλαμβάνομαι ότι έχω μια υποχρέωση να μην συμπράξω σε κανενός είδους παρουσίαση που δεν θα είναι αυτό που λέει. Υπ’ αυτήν την έννοια, οι προϋποθέσεις που η Πλεύση Ελευθερίας έβαλε για συζητήσεις για συμπράξεις που κάναμε…

ΑΠ: Για παράδειγμα με τον κύριο Λαφαζάνη και τη ΛΑ.Ε που είχατε κατέβει από κοινού το 2015.

ΖΚ: Οι προϋποθέσεις που εμείς βάλαμε ήταν τέσσερις πολύ αυστηρές. Καμία σχέση με ΣΥΡΙΖΑ. Πουθενά. Ούτε σε Περιφέρειες, ούτε σε Αυτοδιοίκηση, ούτε σε συνδικαλιστικές παρατάξεις. Καμία σχέση με συγκοινωνούντα δοχεία, δηλαδή, με αυτούς που είναι και με το ΣΥΡΙΖΑ και με τους αντιμνημονιακούς, φέρ’ ειπείν, ο πρώην Γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ και ούτω καθεξής. Πρόσωπα, δηλαδή, που έχουν μια ιστορική ευθύνη για αυτό που έγινε. Καμία σχέση με βρώμικους, με εξωνημένους, με ελεγχόμενους από ολιγαρχίες. Και καμία σχέση με Ακροδεξιούς. Αυτές τις τέσσερις προϋποθέσεις βάλαμε. Αυτές οι τέσσερις προϋποθέσεις δεν πληρούνται αυτή τη στιγμή και γι’ αυτό, η Πλεύση Ελευθερίας που πιστεύει σε μια πολιτική Αρχών, όχι σε μια πολιτική καρεκλών, σε μια πολιτική Αξιών και όχι σε μια πολιτική ωφελημάτων κι ανταλλαγμάτων, θα κατέβει στις εκλογές αυτόνομα και ανεξάρτητα, διεκδικώντας την ψήφο των πολιτών που πιστεύουν σε αυτό, διεκδικώντας τη συμμετοχή τους και λέγοντας ξεκάθαρα ότι, μόνο με την ενεργοποίηση καθαρών προσώπων που έχουν βγει μέσα από την κοινωνία και δοκιμάζονται καθημερινά μέσα από τη δουλειά τους και μέσα από μια διάφανη και διαφανή και διαρκή δράση, μόνο με τέτοιες προϋποθέσεις μπορούμε να ανατρέψουμε αυτό το σύστημα. Αναπαράγοντας τις στρεβλώσεις του συστήματος ή αναπαράγοντας μια μικρογραφία του ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να υπάρξει ούτε ανατροπή ούτε αποτίναξη του ζυγού αυτού που έχει επιβληθεί στη χώρα μας.

ΑΠ: Σας ευχαριστώ πολύ, κυρία Κωνσταντοπούλου.

ΖΚ: Εγώ σας ευχαριστώ.

ΑΠ: Να είστε καλά. Καλημέρα.

ΖΚ: Καλή σας μέρα.