Αυγουστιάτικες ανησυχίες

Της Ελένης ( Έλενας) Σταύρου

Και να μαστε εν μέσω καύσωνα, να δεχόμαστε έναν καταιγισμό από πληροφορίες για αλλαγές που γίνονται ήδη ή που πρόκειται να συμβούν σε διάφορους τομείς της ζωής μας. Σίγουρα, υπάρχουν πολλά που πρέπει να αλλάξουν για να φτάσουμε στην "κανονικότητα" που κάποιοι επικαλούνται, όμως αμφισβητώ το γεγονός εάν είναι τόσο απλό όσο το κάνουν να φαίνεται.

          Παρακολουθώντας όσο είναι εφικτό τις εξελίξεις, αντιλαμβάνομαι πως αν και ξεκίνησαν με κάποιες θετικές προτάσεις, τείνουν να ξεχάσουν κάτι σημαντικό. Η Δημοκρατία υπάρχει για να μπορεί να υπάρχει διάλογος και φυσικά αντίλογος. Οτιδήποτε άλλο, δε μπορεί να καλύπτει τον Έλληνα που τόσους αγώνες έδωσε για τη Δημοκρατία.

          Εν έτει 2019, δε θα έπρεπε να γράφεται ένα άρθρο που να αμφισβητεί εάν η Δημοκρατία μας σήμερα υφίσταται στην ουσία της, όμως φαίνεται πως ολοένα και απομακρυνόμαστε από δημοκρατικές κατακτησεις, όπως η ψήφος, η συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων κ.α. Από το ίδιο το πολιτικό σύστημα, μέχρι τον καθένα από μας, γίνεται ευκολα αντιληπτό πως σπάνια πλέον εφαρμόζεται αυτό που για μένα αποτελεί τον πυλώνα της Δημοκρατίας: ο διάλογος. Άλλοτε έχουμε την ευκαιρία να συμμετέχουμε, -όπως για παράδειγμα στα εργατικά συνδικάτα- και δεν το κάνουμε συχνά από ανάγκη, αλλά δυστυχώς ακόμα πιο συχνά από ωχαδερφισμό, τύπου αφού τίποτα δεν αλλάζει. Άλλοτε, πάλι, δε δίδεται καν η ευκαιρία για διάλογο, όπως για παράδειγμα όταν κατεβαίνουν τροπολογίες της τελευταίας στιγμής στη Βουλή, χωρίς να έχει προηγηθεί η ανάλογη συζήτηση, όταν βασικά ζητήματα δεν συζητιούνται πρώτα με τους ενδιαφερόμενους, είτε αυτοί λέγονται εργατικά συνδικάτα, είτε αγροτικοί συνεταιρισμοί, είτε οποιοδήποτε άλλο κομμάτι της κοινωνίας. Θα πρόσθετα εδώ ως αρνητικό παράδειγμα και την πρόταση για ηλεκτρονική ψηφοφορία σε γενικές συνελεύσεις (συνδικάτων κλπ) που κυκλοφορεί, γιατί πιθανόν να αυξηθεί έτσι η συμμετοχή στις αποφάσεις, όμως χάνεται η ουσία που είναι η φυσική παρουσία για να υπάρξει διάλογος και γιατί όχι αντίλογος.  

          Κάθε νόμος, κάθε αλλαγή δε μπορεί να εφαρμοστεί αν δεν έχει τη συναίνεση ή τουλάχιστον τη στήριξη, από πολλές πλευρές και κυρίως από τις παραγωγικές τάξεις και τις ομάδες στις οποίες αναφέρεται. Δεν είναι αρκετή η θέληση του νομοθέτη. Απαιτείται η κοινωνική συναίνεση ακόμα και αν αυτό συνεπάγεται συγκρούσεις. Άλλωστε, η σύγκρουση των κοινωνικών ομάδων οδηγεί στη σύνθεση απόψεων και εν τέλει στην πρόοδο. Η πρόοδος λοιπόν και η εξέλιξη μπορούν να προκύψουν μόνο μέσα από το διάλογο. Διάλογο κάθε φορά ανάμεσα στους αρμόδιους φορείς, έτσι ώστε να προκύπτουν βελτιωμένες προτάσεις και νομοθετικές ρυθμίσεις. 

          Βέβαια, αυτή είναι η δική μου οπτική των πραγμάτων. Πολλοί ίσως συμφωνήσουν, άλλοι ίσως ξεσηκωθούν, όμως για μένα ο συνεχής διάλογος και η συνεχής διαπραγμάτευση για καλύτερες συνθήκες σε όλους τους τομείς, είναι αυτά που μπορούν να επιφέρουν τη βελτίωση. Σε αυτή την κατεύθυνση, όμως, επιβάλλεται η πολιτική σκέψη. Χρειάζεται η εκάστοτε κυβέρνηση, ο εκάστοτε πολιτικός να θυμάται πως οι ανθρώπινοι πόροι είναι αναντικατάστατοι. Μόνο με αυτούς μπορούμε να κερδίσουμε τις μάχες. Κι η χώρα μας, φαίνεται να έχει μπροστά της, πολλές μάχες ακόμα. 

Ελένη (Έλενα) Σταύρου

Η αρθρογράφος της Γραφίδας Σιντικής, κα Ελένη (Έλενα) Σταύρου του Δημητρίου, από το Σιδηρόκαστρο, κατοικεί στις Σέρρες και είναι απόφοιτος του τμήματος Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης της Παιδαγωγικής Σχολής του Α.Π.Θ.