Στο φοιτητικό μου δωμάτιο είχα την αφίσα του Δώρου
Λοΐζου, του ανυπότακτου ποιητή και αγωνιστή της ΕΔΕΚ, τον οποίο -το πρωινό της
30ής Αυγούστου 1974- δολοφόνησαν σε ενέδρα -που είχε στόχο τον Βάσο Λυσαρίδη-
τα απομεινάρια της χούντας και της ΕΟΚΑ Β.
Όλοι εκείνοι που δεν αρκέστηκαν στην
προδοσία που παρέδωσε το νησί στη μανία του Αττίλα, αλλά ήθελαν να εξοντώσουν
και τους ανυπότακτους πατριώτες, που αντιστάθηκαν τόσο στους πραξικοπηματίες
όσο και στον Τούρκο εισβολέα.
Σε μια εκδήλωση τιμής για τον Δώρο "του έρωτα και
της λευτεριάς" θα συμμετέχω αύριο και η συγκίνησή μου είναι μεγάλη.
Αύριο θα γράψω περισσότερα για τον Δώρο και την Κύπρο.
Τώρα θέλω να μιλήσω λίγο για τη χαρά μου, αφού το
αεροπλάνο σε λίγο τροχοδρομεί στον διάδρομο 10-28, εκείνον που τόσο μας
ταλαιπώρησε μέχρι να τελειώσει.
Θυμάμαι την ημέρα που τον δημοπρατήσαμε το 2011 και
έπρεπε να τελειώσει το αργότερο το 2014.
Εντάξει, βρέθηκαν και κάτι βόμβες του Β' Παγκοσμίου
Πολέμου, αλλά τέσσερα χρόνια ακόμη είναι πολλά.
Δεν πειράζει - τέλος καλό, όλα καλά!
No comments:
Post a Comment
Προβάλλετε ή σχολιάστε την ανάρτηση
Σχόλιο που έχει ταυτότητα χρήστη δημοσιεύεται χωρίς λογοκρισία, αρκεί πάντα η κριτική αυτή να είναι κόσμια.
Ζητώ την κατανόηση σας!!! Από τους ανώνυμους χρήστες, οι οποίοι ως συνήθως αβασάνιστα και χωρίς προσωπικό κόστος γίνονται αμετροεπείς υβριστές.