Γιάννης Μαγκριώτης: ΟΙ ΔΥΣΤΡΟΠΙΕΣ ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΗ ΚΑΙ ΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΕΣ ΑΝΑΣΕΣ

Ο Νοέμβριος ξεκίνησε με δύστροπα γεγονότα και όλα δείχνουν πως θα είναι δύσκολος.

Όμως, μια βουτιά το Σαββατοκύριακο στον κινηματογράφο και μια επίσκεψη στο Αρχαιολογικό Μουσείο φορτώνουν τη σκέψη δημιουργικούς προβληματισμούς και δίνουν ανάσες για τη συνέχεια.
Η Θεσσαλονίκη συνεχίζει να υποχωρεί οικονομικά και κοινωνικά, όμως έχει ενεργές εστίες που ανατροφοδοτούν τις ελπίδες της ανάταξής της.
Το 59ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου είναι το λαμπερό πρόσωπο της πόλης και τον φετινό Νοέμβριο.
Το Αρχαιολογικό Μουσείο, ένα διαρκές φωτεινό σημείο στην καρδιά της πόλης.

• Η ταινία «Night Out» του Στράτου Τζίτζου, γυρισμένη στο Βερολίνο, παρουσιάζει την «εκτός ορίων» αναζήτηση της έκστασης τις νύχτες στο Βερολίνο από ένα ετερόκλητο πλήθος, που συγκεντρώνεται από διαφορετικές περιοχές του κόσμου με διαφορετικούς πολιτισμούς και για τελείως διαφορετικούς λόγους.
Η υπέρβαση των ορίων γίνεται αυτοσκοπός, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια ισοπεδώνεται και οι πολιτισμικές ταυτότητες πολτοποιούνται.
Στην Ελλάδα της κρίσης το φαινόμενο δεν είναι ορατό, όπως στο ισχυρό, αυτάρεσκο και κοσμοπολίτικο Βερολίνο, όμως οι ίδιες συμπεριφορές ενυπάρχουν στην καθημερινότητά μας.
• Το Αρχαιολογικό Μουσείο έχεις πολλούς λόγους να το επισκεφθείς, όπως μια εκδήλωση των Φίλων των Μνημείων της Θεσσαλονίκης με την ομότιμη καθηγήτρια του ΑΠΘ Χρυσούλα Παλιαδέλη να παρουσιάζει τη μοναδική προσφορά του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στην αρχαιολογική έρευνα στο Δίον και τα λαμπερά ευρήματα της βασιλικής οικογένειας των Μακεδόνων.
• Στους κινηματογράφους της πόλης αυτές τις ημέρες προβάλλεται μια ξεχωριστή ταινία του Πολωνού Πάβελ Παβλικόφσκι με τίτλο «Ψυχρός Πόλεμος».
Αν ο τίτλος ήταν «Serce», που σημαίνει καρδιά στα πολωνικά, δεν θα ήταν ελκυστικός στο μη πολωνικό κοινό, αφού κανείς δεν θα τον καταλάβαινε.
Αυτή η λέξη, όμως, στους στίχους ενός παραδοσιακού τραγουδιού, δηλαδή τα συναισθήματα του έρωτα και της αγάπης, διαπερνά όλη την ταινία, όπως και τα σύνορα του Ψυχρού Πολέμου, που χωρίζουν τους δύο κόσμους στις δύο πρώτες δεκαετίες μετά τον καταστροφικό πόλεμο.
Αυτά καθορίζουν και τις επιλογές των δύο πρωταγωνιστών καλλιτεχνών είτε ζουν στην ανελεύθερη μεταπολεμική Πολωνία της στρατευμένης τέχνης στο κόμμα και στον «πατερούλη» Στάλιν, είτε ζουν στο ελεύθερο Παρίσι της ματαιοδοξίας και στο αμοραλιστικό κυνήγι του πλούτου και της επιτυχίας.
Ορθολογισμός και ανορθολογισμός συνυπάρχουν παντού και πάντα, μετεωρίζοντας τις ανθρώπινες ζωές και σχέσεις, που αδυνατούν να βρουν το νόημά τους μέσα στα όρια και τα σύνορα των υπάρξεών τους.
Αυτήν τη σύγκρουση ζούμε κι εμείς και δεν μπορούμε να ψηλαφήσουμε τις λυτρωτικές αλήθειες, που συνθλίβονται από τις ατομικές και συλλογικές ψευδαισθήσεις μας.