Γιάννης Μαγκριώτης: Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ

Τα κυρίαρχα πολιτικά ρεύματα στην Ευρώπη, το σοσιαλδημοκρατικό και το κεντροδεξιό, συνέβαλαν αποφασιστικά στο ειρηνικό μεταπολεμικό θαύμα της μεγάλης ανάπτυξης και της κοινωνικής ευημερίας.

Στην περίοδο της φιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, τα δύο πολιτικά ρεύματα δεν διέγνωσαν έγκαιρα τις μεγάλες παραγωγικές και κοινωνικές αλλαγές που έφερνε το άνοιγμα των αγορών χρήματος και αγαθών, ούτε τον ρόλο των νέων τεχνολογιών και ιδιαίτερα των τεχνολογιών πληροφορικής και επικοινωνιών.

Το αδιέξοδο της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας είναι ακόμη πιο μεγάλο γιατί συρρικνώθηκαν οι δύο βασικοί πυλώνες της πολιτικής της, η μεσαία τάξη και το κοινωνικό κράτος.

Στα δύο αυτά μεγάλα προβλήματα προστέθηκε και η μεγάλη προσφυγική και μεταναστευτική πίεση των τελευταίων χρόνων, με αποτέλεσμα να ενταθούν τα κοινωνικά προβλήματα και να προστεθούν προβλήματα ασφάλειας και ταυτότητας.

Μεγάλα τμήματα των κοινωνιών αμφισβήτησαν τα δύο ρεύματα και αναζήτησαν εκπροσώπηση σε ριζοσπαστικές πολιτικές δυνάμεις που εμφανίστηκαν κυρίως στα δεξιά της κεντροδεξιάς, αλλά και αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας στις χώρες του Νότου.

Στις επερχόμενες ευρωεκλογές μπορεί να μη δικαιωθεί ο Σαλβίνι, που βλέπει τα δεξιά και γενικά ευρωσκεπτιστικά κόμματα να γίνονται κυρίαρχα, είναι όμως βέβαιο ότι θα ισχυροποιηθούν κυρίως εις βάρος των σοσιαλδημοκρατικών.

Η κεντροδεξιά όλα δείχνουν -και η εκλογή Βέμπερ το επιβεβαιώνει- ότι μετακινείται δεξιότερα, η σοσιαλδημοκρατία δυστυχώς πελαγοδρομεί.

Η κρίση των δύο ισχυρών κομμάτων σε Γερμανία και Γαλλία το μαρτυρά απόλυτα.

Στην Ελλάδα, ο Τσίπρας με το νέο σύνθημα περί "Ρεαλιστικής Αριστεράς" -διαγράφοντας στην πράξη τον ριζοσπαστικό χαρακτήρα που έσπρωξε και εξέφρασε, με ή χωρίς "αυταπάτες", τον θυμό και το αδιέξοδο μεγάλου τμήματος της ελληνικής κοινωνίας- διεκδικεί τον σοσιαλδημοκρατικό χώρο. Είναι όμως αυτή η απάντηση στην κρίση της σοσιαλδημοκρατίας;

Ασφαλώς όχι - ποια είναι όμως;

Το Κίνημα Αλλαγής, ως ιστορικός κληρονόμος του μεταρρυθμιστικού κέντρου και της σοσιαλδημοκρατίας, και σε ένα βαθμό το Ποτάμι, μπορούν;