Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος
Κοινωνιολόγοι, πολιτικοί επιστήμονες και οι απανταχού της γης απλοί πολίτες, και μαζί η παγκόσμια κοινή γνώμη, θεώρησαν και θεωρούν τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, που γεννήθηκε στην αρχαία Ελλάδα και στο πέρασμα των αιώνων υιοθετήθηκε ως επιθυμητά κυρίαρχο πολίτευμα στις περισσότερες χώρες του πλανήτη, ως το πολιτικό σύστημα που αγγίζει την τελειότητα.
Είναι, όμως, το δημοκρατικό πολίτευμα ταυτόχρονα ευαίσθητο και εύθραυστο.....
Στα δημοκρατικά πολιτεύματα υπάρχουν οι δομές που χαρακτηρίζονται ως Κόμματα που εκφράζουν συγκεκριμένες ιδεολογικές, οικονομικές, θεωρίες, θέσεις και προγράμματα δράσης και προσελκύουν ψηφοφόρους.
Πολλοί «αναθεματίζουν» τα Κόμματα κατηγορώντας τα ότι ευθύνονται για πολλά δεινά, αλλά η απλή αλήθεια είναι ότι τα Κόμματα είναι μέρος των δομών της Δημοκρατίας.
Στην Ελλάδα, αυτή τη σύγχρονη Δημοκρατία, οι πολίτες βιώνουν το οικονομικό δράμα του αποσυντονισμού της οικονομίας, των απίστευτων επιπέδων ανεργίας, της φτωχοποίησης συνταξιούχων, των «capital controls» και του διαρκούς φόβου της «τυπικής» κατάρρευσης, της τυπικής πτώχευσης, όπως την ουσιαστική που βιώνει η χώρα-Πατρίδα μας.
Ελάχιστοι αμφισβητούν το γεγονός ότι η οικονομική, κοινωνική, πολιτιστική και πολιτική κρίση που βιώνουν οι Έλληνες, στο μεγαλύτερο μέρος της, οφείλεται σε πράξεις και παραλείψεις των δύο μεγάλων Κομμάτων εξουσίας δηλαδή της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ που την Κυβέρνησαν από το καλοκαίρι του 1974 έως το καλοκαίρι του 2010 (αφού την είχαν κυβερνήσει ως ΕΡΕ και Ένωση Κέντρου έως και την 20η Απριλίου του 1967).
Καθώς τα οικονομικά μέτρα που μας επιβάλλονται από την περίφημη τρόικα (τώρα πια μετουσιωμένη περίτεχνα σε «θεσμούς») γίνονται ολοένα και πιο δυσβάστακτα, διογκώνονται με το πέρασμα κάθε ημέρας και καθίστανται ορατοί οι κίνδυνοι πλήρους αποσύνθεσης της κοινωνικής αλληλεγγύης και ίσως (Θού Κύριε…) ακόμη και αποσταθεροποίησης του Δημοκρατικού μας πολιτεύματος…
Περιλαμβάνω στο σημερινό μου κείμενο ένα, ίσως γνωστό σε πολλούς αναγνώστες του blog, πραγματικά συγκλονιστικό, κείμενο για την τυφλή κοπέλα και το παλληκάρι που την λάτρευε.
Παραθέτω την «ιστορία» συνοδεύοντάς την με τη θερμή παράκληση να φροντίσουν ΣΑΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥΣ την Ελλάδα μας, την κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη των Ελλήνων, την ΠΑΤΡΙΔΑ μας, οι ηγέτες ΟΛΩΝ των Κομμάτων, που εμείς ψηφίσαμε και μαζί ο Πρόεδρος κ Παυλόπουλος (τον οποίο, κατά το Σύνταγμα, ψήφισαν οι Βουλευτές και όχι οι Πολίτες) καθώς κρατούν στα χέρια τους τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ μας!..
Η ιστορία μιας τυφλής κοπέλας γραμμένη από «ανώνυμο» λαϊκό συγγραφέα…
Υπήρχε μια κοπέλα που είχε χάσει το φως της και επειδή ήταν τυφλή μισούσε τον εαυτό της, την οικογένεια και τους συγγενείς της, μισούσε τους πάντες, εκτός από τον ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ της.
Αυτός ήταν πάντα εκεί δίπλα της έτοιμος να ικανοποιήσει την κάθε ανάγκη και επιθυμία της καθώς δεν την αγαπούσε απλά αλλά κυριολεκτικά την λάτρευε!
Του είχε εκμυστηρευτεί πολλές φορές ότι αν μια μέρα γινόταν ένα θαύμα και μπορούσε να δει τον κόσμο, τότε θα τον παντρευόταν!
Κάποια μέρα ένας άγνωστος ευεργέτης της δώρισε δυο μάτια και η μέχρι χτες τυφλή κοπέλα μπόρεσε να δει τον κόσμο που τόσο πολύ επιθυμούσε.
Είδε μετά από λίγες μέρες και το πρόσωπο του ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥ της ο οποίος γεμάτος αγωνία τη ρώτησε:
«τώρα που βλέπεις τον κόσμο, θα με παντρευτείς;»
Η κοπέλα έκπληκτη διαπίστωσε ότι ο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ της ήταν κι αυτός τυφλός και σοκαρισμένη από το γεγονός αρνήθηκε να τον παντρευτεί.
Το παλικάρι απομακρύνθηκε άμεσα από τη ζωή της αγαπημένης του με δάκρυα να πλημμυρίζουν μόνιμα τις κόγχες των ματιών του.
Καθώς δεν μπορούσε πια να βλέπει και να γράφει ζήτησε από ένα φίλο να του ετοιμάσει ένα σημείωμα ΜΙΑΣ μόνο αράδας και το έστειλε στην «ευεργετημένη» τυφλή κοπέλα:
«Αγαπημένη μου, σε παρακαλώ, να φροντίζεις τα μάτια μου...»
**********************
Χωρίς άλλα σχόλια κλείνω επαναλαμβάνοντας τον τίτλο του άρθρου μου:
«Πολιτικοί, την Πατρίδα μας, σαν τα μάτια σας!..»
No comments:
Post a Comment
Προβάλλετε ή σχολιάστε την ανάρτηση
Σχόλιο που έχει ταυτότητα χρήστη δημοσιεύεται χωρίς λογοκρισία, αρκεί πάντα η κριτική αυτή να είναι κόσμια.
Ζητώ την κατανόηση σας!!! Από τους ανώνυμους χρήστες, οι οποίοι ως συνήθως αβασάνιστα και χωρίς προσωπικό κόστος γίνονται αμετροεπείς υβριστές.