Ο χαιρετισμός της Ζωής στην παρουσίαση του βιβλίου «Η Οφειλή των Επανορθώσεων: Υποθήκες της Γερμανικής Κατοχής στην Ελλάδα και την Ευρώπη»

Ο Χαιρετισμός της Ζωής Κωνσταντοπούλου, Επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας και τ. Προέδρου της Βουλής, στην παρουσίαση του βιβλίου «Η Οφειλή των Επανορθώσεων: Οι υποθήκες της Γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα και την Ευρώπη» των Karl Heinz Roth και Hartmut Rübner (Πολεμικό Μουσείο, 13 Φεβρουαρίου 2019)

Ο χαιρετισμός της Ζωής στην παρουσίαση του βιβλίου «Η Οφειλή των Επανορθώσεων» https://youtu.be/Vq2_K5MiY4U

Καλησπέρα σας και ευχαριστώ θερμά την Εθελοντική Ομάδα Δράσης Νομού Πιερίας για αυτήν την πρόσκληση. Να σας πω ότι είστε οι πρώτοι που με προσκαλείτε και μας προσκαλείτε, την «Δικαιοσύνη για Όλους» σε εκδήλωση για τις Γερμανικές Οφειλές.

Και ευχαριστώ ιδιαιτέρως τον παρόντα συγγραφέα, τον κύριο Karl Heinz Roth, και τον απολειπόμενο Hartmut Rübner, για αυτήν την εξαιρετική δουλειά που έχουν κάνει.

«Οι υποθήκες της Γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα και την Ευρώπη» δεν είναι επιμνημόσυνη καταγραφή, αλλά είναι μια συμβολή στην ιστορική αποτύπωση της αλήθειας σε σχέση με τις θηριωδίες των Ναζί στη χώρα μας κι αλλού. Είναι ένα εργαλείο διεκδίκησης που αποδίδει εκείνα τα οποία πρέπει, εκεί όπου πρέπει και που, κυρίως, ασχολείται με φιλαλήθεια με αυτά που σήμερα γίνονται.

Στην σύντομη απεύθυνσή μου, θα ήθελα να διατρέξω κάποια πολύ βασικά γεγονότα. Πρώτον, από το 1990 και την επανένωση των δύο Γερμανιών είναι διεκδικήσιμες οι Αποζημιώσεις και οι Επανορθώσεις και το Κατοχικό Δάνειο έναντι της Ενωμένης Γερμανίας. Δεύτερον, από το 1990 μέχρι σήμερα, η μόνη επίσημη Κυβερνητική ενέργεια διεκδίκησης που έχει γίνει είναι η ρηματική διακοίνωση του Πρέσβεως Μπουρλογιάννη, το 1995, στη Βόννη. Τρίτον, από το 2013 και το 2014, υπάρχουν αναλυτικά Πορίσματα του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους που δείχνουν τον δρόμο της διεκδίκησης. Και τέταρτον, από το 2015, υπάρχει η αναλυτική καταγραφή του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους που, για πρώτη φορά, αποτυπώνει σε ποσό την διεκδίκηση και την ορίζει στο ποσό των 278 έως 341 δισεκατομμυρίων ευρώ κατ’ ελάχιστον, σύμφωνα με υπολογισμούς πάρα πολύ συγκεκριμένους για τους οποίους, στην Διακομματική Επιτροπή της Βουλής, το 2015, που συστήθηκε με πρότασή μου, τα μέλη της Επιτροπής εξήγησαν αναλυτικά πώς στοιχειοθέτησαν αυτήν την οφειλή.

Το πρόβλημα ποιο είναι; Το πρόβλημα είναι, και αυτό καταγράφεται εξαιρετικά στο βιβλίο, ότι ο λεγόμενος «Πολιτισμός της Μνήμης» δεν λειτουργεί για την διεκδίκηση, αλλά αντίθετα λειτουργεί χάριν κουκουλώματος της διεκδίκησης. Να κάνουμε Μουσεία, να κάνουμε καταγραφές, αλλά για την οικονομική διεκδίκηση να μην λέμε τίποτε ή να λέμε ωραία παχιά λόγια. Και αυτή είναι, δυστυχώς, η σημερινή πραγματικότητα, όπως καταγράφεται.

Η Επιτροπή της Βουλής, υπό τον κύριο Μηταφίδη, που χαιρέτησε προηγουμένως, κατέθεσε Πόρισμα, το καλοκαίρι του 2016, και όπως γράφουν οι συγγραφείς στο βιβλίο, από το καλοκαίρι του ‘16 που διαφήμιζαν ότι τον Σεπτέμβριο του ‘16 θα ερχόταν αυτό το Πόρισμα στην Ολομέλεια της Βουλής, φθάσαμε Φλεβάρη του ‘19 και δεν έχει έρθει. Γιατί δεν έχει έρθει; Δεν έχει έρθει για να μην γίνει εκτελεστό. Για να μην υποχρεωθούν, δηλαδή, σε πράξεις διεκδίκησης και έτσι το αφήνουν να είναι ένα Πόρισμα γενικό, αλλά ανεκτέλεστο.

Προς επίρρωση αυτής της στρατηγικής, και οι Έλληνες Υπουργοί Δικαιοσύνης, από το 2000, όταν έγινε αμετάκλητη η Απόφαση για το Δίστομο, 8 Απριλίου του 2000, και η Ελληνική Δικαιοσύνη, η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, αποφάσισε την αποζημίωση των θυμάτων, με αμετάκλητη δικαστική απόφαση, από το 2000, λοιπόν, η Γερμανία αρνείται να καταβάλει και αυτά τα χρήματα της δικαστικής απόφασης και βασίζεται στην προστασία που της παρέχουν οι Ελληνικές Κυβερνήσεις και οι Έλληνες Υπουργοί Δικαιοσύνης. Γιατί; Γιατί όταν δυστροπεί ο Οφειλέτης εκείνο το οποίο μπορεί να γίνει είναι αναγκαστική εκτέλεση. Τι δηλαδή; Αυτό που γίνεται σήμερα στο σπιτάκι, στο χωραφάκι και το μαγαζάκι του κάθε πολίτη που υφίσταται κατάσχεση και πλειστηριασμό. Στην περιουσία της Γερμανίας, όμως, για να γίνει η ίδια διαδικασία χρειάζεται υπογραφή του Υπουργού Δικαιοσύνης. Από το 2000 μέχρι σήμερα, 14 Υπουργοί Δικαιοσύνης αρνούνται να βάλουν αυτήν την υπογραφή για να εκτελεστεί μια αμετάκλητη δικαστική απόφαση.

Νομίζω ότι είναι η ώρα της αλήθειας και είναι η ώρα να πούμε ότι κάποιοι διεκδικούν κι αυτοί, κυρίως, είναι τα θύματα και αυτοί που δεν αλώθηκαν από τον Πολιτισμό της Μνήμης και κάποιοι άλλοι λένε παχιά λόγια περί απαράγραπτων διεκδικήσεων, αλλά στην πραγματικότητα υπονομεύουν τις διεκδικήσεις. Και το βιβλίο το δείχνει αυτό, το καταγράφει. Εγώ προσωπικά εντυπωσιάστηκα που είδα να υπάρχει αυτή η καταγραφή και αισθάνομαι ευγνώμων ως Ελληνίδα πολίτης γιατί υπάρχει αυτή η καταγραφή της αλήθειας. Στη σελίδα ειδικά 249 που μιλάει για τις εξελίξεις την Ελλάδα, μιλάει πολύ συγκεκριμένα για όλα αυτά που έχουν γίνει.

Θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι, με πρωτοβουλία μου και με πρωτοβουλία της Πλεύσης Ελευθερίας, το 2016, δημιουργήθηκε αυτός ο νομικός φορέας, που λέγεται «Δικαιοσύνη για Όλους» και πήρε πρωτοβουλίες για τα θέματα των Γερμανικών Οφειλών. Από τις επίσημες παραστάσεις και προσκλήσεις έχουμε εξαιρεθεί και, ίσως, είναι και τιμητικό. Και είναι διπλά τιμητικό που μας καλέσατε σήμερα. Στο πλαίσιο των πρωτοβουλιών που πήραμε, καταθέσαμε μηνυτήρια αναφορά, το 2017, εναντίον των Ελλήνων υπευθύνων, Προέδρου Δημοκρατίας, Πρωθυπουργού, Προέδρου της Βουλής, Υπουργών Οικονομικών, Δικαιοσύνης και ούτω καθεξής για το γεγονός ότι δεν διεκδικούν. Διότι, για πρώτη φορά υπάρχει επίσημη αποτύπωση χρηματική, άρα υποχρέωση συγκεκριμένης διεκδίκησης, και αυτή η διεκδίκηση δεν συμβαίνει.

Και εντεύθεν, απευθύναμε και τέσσερα εξώδικα, στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, στον Πρωθυπουργό, στον Πρόεδρο της Βουλής, και ένα και στους τρεις ενόψει της επίσκεψης της κυρίας Μέρκελ, λέγοντάς τους ότι «Έχετε υποχρέωση να διεκδικήσετε και δεν αρκεί να κάνετε δηλώσεις εσωτερικής κατανάλωσης σε τόπους μνήμης, αλλά όταν έρχεστε σε συνάντηση με τους ομολόγους σας, είτε με τον Στάινμαγερ…», καταγράφεται αυτό στο βιβλίο, ο Παυλόπουλος, που δήλωσε «Δεν θα διεκδικήσουμε μονομερώς», «…είτε με την Μέρκελ» ο Τσίπρας και ο Παυλόπουλος που, επίσης, δεν λένε τίποτα σε επίπεδο ρηματικής διακοίνωσης, «να ποιείτε, ουσιαστικά, την νήσσαν.»

Ήθελα, λοιπόν, ως δική μας συμβολή, συμβολή της «Δικαιοσύνης για Όλους», σε αυτή την δουλειά που έγινε από την Εθελοντική Ομάδα Δράσης Πιερίας και από τους συγγραφείς, να τους παραδώσω αυτά που έχουμε ήδη κάνει.

Εμείς δεν πιστεύουμε ότι αυτοί που αρνούνται να καταβάλουν τις αποζημιώσεις μπορούν να καταθέτουν στεφάνια. Και δεν πιστεύουμε ότι το θέμα είναι συμβολικό, μόνο, και ηθικό, μόνο. Είναι βαθιά ανθρωπιστικό, είναι ιστορικό, είναι και οικονομικό. Είναι, για να κλείσω με την φράση που περιέχεται στο βιβλίο, ζήτημα Κοινωνικής Δικαιοσύνης και Πολιτικής Εντιμότητας. Οι συγγραφείς μιλούν για 930 δισεκατομμύρια ευρώ που οφείλει η Γερμανία να διαθέσει –αυτή είναι η πρότασή τους κι αυτό είναι ένα κλάσμα των οφειλομένων- προκειμένου να κατανεμηθούν μεταξύ των χωρών που έχουν διεκδικήσεις, ανάμεσα στις οποίες και η Ελλάδα. Είναι μια πρόταση συγκεκριμένη, από τις πολλές που μπορούν να γίνουν. Εκείνο το οποίο έχει σημασία είναι να μην παριστάνουμε ότι τα απαράγραπτα αδικήματα, οι θηριωδίες και τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και η γενοκτονία ξεγράφονται και ξεπλένονται με ιδρύματα, σεμινάρια και με υποτροφίες. Σας ευχαριστώ πολύ.