Γιάννης Μαγκριώτης: ΕΝΑ ΦΩΤΕΙΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΣΕ ΜΙΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ

Ναι, μέσα στο μελαγχολικό περιβάλλον της τραγωδίας στην Αττική, ένα φωτεινό πρόσωπο, ένα κορίτσι 31 ετών, έδειξε τη δύναμη της ζωής.

Το Σάββατο ήταν ένας σημαντικός σταθμός της ζωής της: ο γάμος της με τον συνομήλικο νέο από τη Βηρυτό, που γνώρισε στο Λονδίνο στα χρόνια του μεταπτυχιακού της.

Ναι, μοιάζει με παραμύθι: στην καρδιά της κρίσης φεύγει για το μεγάλο βήμα στη ζωή της, αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές της στο Πολυτεχνείο.

Ήταν μια πορεία, όπως πολλών παιδιών, αλλά δεν ήταν έτσι, την έκανε να είναι τέτοια.

Το μεταπτυχιακό οδήγησε στο διδακτορικό στον τομέα των υδρογονανθράκων και, προτού πατήσει στα τριάντα, πήρε με το σπαθί της μια θέση καθηγήτριας στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο του Ντουμπάι, ένας χώρος παγκόσμιας επιρροής.

Και να πίσω στην Ελλάδα, εδώ να ζήσει τη μεγάλη στιγμή για κάθε νέο παιδί, που έμαθε να αγωνίζεται, να προχωράει και να πετυχαίνει τους στόχους του.

Δεν ξέρει, βέβαια, αν τις γνώσεις και τις εμπειρίες που απέκτησε και συνεχίζει να αποκτά εκτός Ελλάδας θα μπορέσει ποτέ να τις προσφέρει στην πατρίδα της, όπως και χιλιάδες άλλοι νέοι.

Αν νομίζετε ότι η επιλογή για τον γάμο στην πατρίδα θα ήταν ένας ευχάριστος σταθμός, γελιέστε - πολλά εμπόδια ξεπέρασε, τη γραφειοκρατία και τα μεσαιωνικά μυαλά της ελληνικής Εκκλησίας, όχι.

Ο νέος είναι καθολικός και η ιεραρχία της Εκκλησίας, μετά από μήνες αναμονής, απάντησε ότι δεν δέχεται να κάνει τον ορθόδοξο γάμο!

Γιατί τα παιδιά, αμέσως μετά τον ορθόδοξο γάμο, ήθελαν να κάνουν και τον καθολικό στην αυλή της εκκλησίας.

Ο καθολικός ιερέας της Θεσσαλονίκης συμφώνησε, η ιεραρχία, όμως, αφού ο οικείος μητροπολίτης αδυνατούσε να αποφασίσει, απάντησε ότι δεν παραχωρεί την αυλή της εκκλησίας.

Αν σας θυμίζει την ιστορική φράση του Λουκά Νοταρά που ενσάρκωνε με πάθος ο πρώτος πατριάρχης, που διορίστηκε απο τον Μωάμεθ Β' τον Πορθητή, τον Γεννάδιο, "Καλύτερα το τουρκικό φέσι παρά η παπική τιάρα", που οδήγησε στην Άλωση της Πόλης και τους πέντε αιώνες και πλέον σκλαβιάς και σκοταδισμού της Θεσσαλονίκης, μη σας παραξενέψει.

Τι και αν είμαστε στον 21ο αιώνα, τι και αν μας κυβερνά αριστερή κυβέρνηση, κάποιοι θέλουν και μπορούν να μας κρατούν δέσμιους των προλήψεων και των συντεχνιακών συμφερόντων τους, αφού έτσι συμπεριφέρθηκε κοτζάμ ιεραρχία της Εκκλησίας.

Τα παιδιά, απογοητευμένα για την αδικία που ζούσαν, επέλεξαν να μην περιορίσουν την αξιοπρέπειά τους και έκαναν έναν όμορφο γάμο στην καθολική Εκκλησία στη Φράγκων.

Τα πάρτι, τόσο πριν όσο και το βράδυ του γάμου, ήταν γεμάτα κέφι και χαρά, αφού οι συγγενείς και οι φίλοι από τον Λίβανο μαζί με την πολυεθνική κοινότητα των συμφοιτητών και συνεργατών, που έφθασε στη Θεσσαλονίκη, μέρες πριν από την τελετή, δεν σταμάτησαν στιγμή να χορεύουν και να τραγουδούν.

Μια παρέα, με τους συγγενείς, συμμαθητές και φίλους του κοριτσιού, δεν έδειξαν ούτε στιγμή να αλλάζουν ρυθμό, στις εναλλαγές της μουσικής από τον ιδιαίτερο κόσμο των δύο νέων.

Να μην ξεχάσω, πριν πάνε στην εκκλησία, καλού-κακού, έκαναν και έναν πολιτικό γάμο στο δημαρχείο Θεσσαλονίκης, έστω και με αρκετή γραφειοκρατία.

Ναι, η σφραγίδα της ήταν σε όλα, το φωτεινό της χαμόγελο μας γοήτευσε και η δύναμη της θέλησής της βεβαιώνει τη λαμπρή συνέχεια.

Μπράβο, παιδιά, τα καλύτερα μπροστά σας!