Ζωή Κωνσταντοπούλου: Εθνική τραγωδία, ποινική ευθύνη και δημοκρατικό καθήκον

Για τις εθνικές τραγωδίες δεν ευθύνονται τα καιρικά φαινόμενα.

Υπάρχουν ευθύνες προσωπικές, πολιτικές και ποινικές.

Σε αυτούς που οργανώνουν φιέστες και φωτογραφίζονται βραβευόμενοι, την ώρα που έχουν αφήσει τη χώρα στο έλεος του καιρού και τους πολίτες εγκαταλελειμμένους και αβοήθητους.

Για τους σημερινούς νεκρούς και για την ανείπωτη καταστροφή υπάρχει ευθύνη.

Που δεν κρύβεται.

Στην Κυβέρνηση και στην Περιφέρεια, που μετά την τραγωδία στη Μάνδρα και την περιβαλλοντική καταστροφή από την πετρελαιοκηλίδα στον Σαρωνικό, δεν έλαβαν κανένα μέτρο προστασίας των αθώων συνανθρώπων μας και της χώρας μας, γιατί ασχολούνταν να γιορτάζουν την δήθεν έξοδο από τα Μνημόνια και να κάνουν δημόσιες σχέσεις.

Και σε μια σειρά ιθυνόντων, που αντί να πράττουν το καθήκον τους έναντι των πολιτών και της πατρίδας, ασχολούνταν με το να κάνουν τα υπεσχημένα έναντι των δανειστών και των πάσης φύσεως πατρόνων.

Τα περί ασύμμετρων απειλών αποτελούν πρόκληση στην κοινή λογική. Τα καιρικά φαινόμενα αυτών των ημερών είναι από πολλού χρόνου γνωστά και αντιμετωπίσιμα, με τη δέουσα οργάνωση, πρόβλεψη., σχέδιο και εποπτεία, με την ορθή κατανομή των δημοσίων δαπανών και των ανθρώπινων πόρων. Εκείνοι που είχαν προτεραιότητα την αυτοπροβολή τους, την εξαπάτηση των πολιτών και την παράδοση της χώρας, ας μην παριστάνουν τα θύματα.

Μόλις χθες, ο Πρωθυπουργός της χώρας έκανε ανέμελα ταξίδια στο εξωτερικό για να βραβευτεί , ο Υπουργός Εξωτερικών παρίστανε το λιοντάρι σε μια αυτοσχέδια σκιαμαχία με αφηγήματα περί πρακτόρων στο Μακεδονικό, ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη ασχολείτο με το πώς θα προστατεύσει τους παράνομους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς και τους παράνομους ΧΥΤΑ, η Περιφερειάρχης συμμετείχε στις κομματικές φιέστες του ΣΥΡΙΖΑ, ο Υπουργός Άμυνας εμπορευόταν όπλα και συνολικά τα κονδύλια των δημοσίων δαπανών κατασπαταλούνταν, όπως συμβαίνει επί δεκαετίες, σε σκοπούς διαφορετικούς από την θωράκιση της χώρας μας και την προστασία των πολιτών της.

Δεν αρκεί λοιπόν καμμία ακύρωση Προεδρικής Δεξίωσης, δεν αρκούν ούτε οι επικοινωνιακές επιτελικές συσκέψεις, ούτε η μεσίστια σημαία της Βουλής, ούτε η καθυστερημένη Εισαγγελική έρευνα. Δεν αρκούν τα ψεύτικα λόγια πάνω από τους νεκρούς και τις στάχτες.

Και δεν ξεγελιέται κανείς από την ξετσίπωτη επικοινωνιακή εκστρατεία της κυβερνητικής τηλεόρασης- εκεί κατάντησαν την ΕΡΤ- που στην ολονύχτια αναμετάδοση ειδήσεων κοπτόταν να φιλοτεχνήσει το προφίλ του Πρωθυπουργού και όχι να ενημερώσει για την τραγωδία, επιχειρώντας προκλητικά να υποβαθμίσει την τραγωδία, όπως έκανε χοντροκομμένα και η κυβερνητική ΑΥΓΗ, που κυκλοφόρησε σήμερα με πρωτοσέλιδο αποπροσανατολισμού, με αναφορά σε 2 νεκρούς- με ψιλά γράμματα.

Η Επέτειος της πτώσης της αμερικανοκίνητης Χούντας και της αποκατάστασης της Δημοκρατίας (23-24 Ιουλίου) είναι επέτειος μιας άλλης εθνικής τραγωδίας- του Κυπριακού. Στην επέτειο αυτή, και ενώ θρηνούμε θύματα, αποτελεί μέγιστη πρόκληση, αλλά και μέγιστη ένδειξη υποτέλειας και επικινδυνότητας, το γεγονός ότι ο Κυβερνητικός εκπρόσωπος ανακοίνωσε τα ξημερώματα ότι ζήτησε επίσημα από την Κυβέρνηση Τραμπ την υπέρπτηση αμερικανικού αεροσκάφους παρακολούθησης και καταγραφής των κινήσεων και επικοινωνιών των ελλήνων πολιτών- δήθεν για το καλό μας. Αποτελεί ισότιμη πρόκληση το γεγονός ότι επιχειρείται να εμφανισθούν οι δυνάστες της χώρας, εκείνοι οι οποίοι απαίτησαν και επέβαλαν την ακραία περιστολή δαπανών σε νοσοκομεία και υπηρεσίες πολιτικής προστασίας, ως ευεργέτες που τώρα θα μας σώσουν.

Γράφω αυτές τις σειρές ενώ ετοιμάζομαι να μεταβώ στον τόπο της πυρκαγιάς.

Η τραγωδία που βιώνουμε ας είναι η θρυαλλίδα της αφύπνισης κι ας μην αφήσουμε να τη χρησιμοποιήσουν για την ύπνωσή μας. Δεν θα μας σώσουν ούτε οι ιδιοτελείς εθελόδουλοι κυβερνήτες ούτε οι αδίστακτοι δυνάστες, που και αυτήν την τραγωδία αντιμετωπίζουν ως ένα ακόμη εφαλτήριο αποικιοποίησης της πατρίδας μας.

Αυτή τη στιγμή, ας βοηθήσουμε ο καθένας με τις δυνάμεις του και όλοι μαζί κάθε συνάνθρωπό μας που δοκιμάζεται. Με ψυχή, αλληλεγγύη, ανθρωπιά και με επίγνωση.

Ας κάνουμε εμείς, αυτά που δεν θα κάνει κανείς.