Γιάννης Μαγκριώτης: Οι συναντήσεις με τους συμμαθητές είναι πάντα ξεχωριστές.

Η φετινή, με αφορμή την κοπή της πίτας, είχε όλα τα κλασικά, επιτηδευμένα και μη, επιφωνήματα.

Είχε βραβεύσεις αριστούχων, που πάντα ήταν πολλές για το Ε' Γυμνάσιο Αρρένων -μέχρι το 1981 και μεικτό στη συνέχεια- βραβεύσεις διακριθέντων στην πολιτική, την καλλιτεχνική, την επιστημονική και επαγγελματική πορεία των αποφοίτων.

Φέτος είχε και πολλούς υποψηφίους δημάρχους Θεσσαλονίκης, αποφοίτους ή φίλους των αποφοίτων, με τις προβλέψεις να κλίνουν πως απόφοιτος του Ε' θα είναι ο νέος δήμαρχος.

Ανάμεσα στα γεια και στις συζητήσεις για τα μαθητικά μας χρόνια και την πολιτική, για το κτήριο του σχολείου μας στην Κριεζώτου, που μένει κλειστό πολλά χρόνια λόγω στατικών προβλημάτων και αβελτηριών των αρμοδίων τα τελευταία χρόνια, η σκέψη μου έτρεξε στο πρώτο μου σχολείο, το δημοτικό στο Στρυμονικό, χτισμένο από την κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου με υπουργό Παιδείας τον Γεώργιο Παπανδρέου.

Δεν είναι η αρχιτεκτονική ομορφιά του μόνο που με γυρίζει πίσω πάντα, είναι κυρίως η πρώτη επαφή με τη γνώση και τον κόσμο πέρα από τα όρια της μικρής κοινωνίας του χωριού μου.

Σκέψεις νοσταλγικές αλλά και αναστοχασμού για το ποιοι είμαστε, πώς προχωρήσαμε στη ζωή και το νόημα που της δώσαμε.

Σκέψεις αναγεννητικές και ορθολογικά αισιόδοξες...