Το «μαύρο
μέτωπο» δεν έχει κομματικό χρώμα ούτε μια ενιαία στάση σε μείζονα θέματα
Ανώτατος οικονομικός
παράγοντας με συνεχείς επαφές με ισχυρά ονόματα από το εξωτερικό εκμυστηρεύτηκε
πρόσφατα σε κυβερνητικό στέλεχος τις ανησυχίες του για το σκηνικό βίας που έχει
επεκταθεί στην Ελλάδα. Τότε μιλούσε για τις επιπτώσεις στην οικονομία και στην
προσπάθεια εξόδου από το μνημόνιο.
Σήμερα ο ίδιος παράγοντας,
μετά την επίθεση στον Γιάννη Μπουτάρη και το εμφυλιοπολεμικό κλίμα που έχει
δημιουργηθεί τονίζει: «Το κλίμα υφέρποντος φασισμού, οι συνεχείς επιθέσεις, η
λεκτική και σωματική βία και η απαξίωση της πολιτικής απειλούν να τινάξουν στον
αέρα τη χώρα. Από τα μνημόνια στην οικονομία μπορεί να βγούμε. Από το
πολιτικο-κοινωνικό μνημόνιο, από τον Μεσαίωνα των αξιών πολύ δύσκολα θα
γλιτώσουμε».
Πράγματι, η δολοφονική
επίθεση σε βάρος του δημάρχου Θεσσαλονίκης δεν ήταν παρά η κορυφή του παγόβουνου.
Μια ομάδα ακραίων, απολιτίκ Ελλήνων που συγκροτούν τις… «αντισυστημικές
δυνάμεις»(παντός είδους, πολιτικού χρωματισμού και ταυτότητας) που αυξάνονται
και απειλούν, σε αγαστή συνεργασία με μέλη ή υποστηρικτές της Ακρας Δεξιάς αλλά
και ιδεολογικά «ψεκασμένους», έχουν στήσει ένα ιδιότυπο «μαγαζάκι» που
προσπαθεί να ανακόψει όλες τις προσπάθειες εκσυγχρονισμού κι εκδημοκρατισμού
της ελληνικής κοινωνίας.
Καλά ενημερωμένες πηγές
αναφέρουν ότι πρόκειται για ένα «μαύρο μπλοκ» που δεν έχει σχέση με αυτό που
κατηγορεί ο Αλέξης Τσίπρας την αξιωματική αντιπολίτευση.
Το «μαύρο μέτωπο» δεν έχει
κομματικό χρώμα ούτε μια ενιαία στάση σε μείζονα θέματα. Πρόκειται απλά για
ομάδες «αγανακτισμένων» πολιτών που βγαίνουν στους δρόμους, σπάνε, καίνε,
εκφοβίζουν για θέματα που οι ίδιοι θεωρούν «πατριωτικά».
Μέσα σε τρεις ημέρες
καταγράφηκαν περιστατικά που επιβεβαιώνουν αυτή την τάση απαξίωσης του
πολιτικού προσωπικού με αποτέλεσμα να αναδύονται στον αφρό ξανά, ακροδεξιά
«φυντάνια», τηλεπωλητές – σωτήρες της χώρας, οι Ρουβίκωνες εν είδει προστατών
των φτωχών και των κατατρεγμένων, πολιτικά «ρετάλια» που έχουν αποβληθεί από
την ελληνική κοινωνία, «τελειωμένα» στελέχη μιας άλλης γραφικής εποχής.
Από τις επιθέσεις σε
συμβολαιογραφεία όπου τα κάνουν γυαλιά – καρφιά αδιαφορώντας για το αν έχουν
πάρει μέρος σε πλειστηριασμούς μέχρι το ξυλοδαρμό του Μπουτάρη αλλά και τις
καθημερινές προστριβές κυβέρνησης – αντιπολίτευσης που ρίχνουν νερό στον μύλο
της αντιπαράθεσης.
Το «μαύρο μέτωπο» δεν έχει
ιδεολογία. Μπορούν να «στριμώχνονται» ακροδεξιοί ή ακροαριστεροί υπερασπιστές
της πατρίδας.
Μπορεί αυτοί που χτύπησαν
τον δήμαρχο να ήταν φασίστες, όπως ο ίδιος ο Μπουτάρης είπε, όμως, εκείνοι που
είναι ηθικοί αυτουργοί κρύβονται στο ανώνυμο πλήθος ή σε πολιτικές δυνάμεις που
αδιαφορούν για τη ζημιά που μπορεί να προκαλέσουν. Αλλωστε, δεν έχει ξεχάσει ο
ελληνικός λαός τον πολιτικό αρχηγό που προέτρεπε το πλήθος σε λιντσάρισμα
δημάρχου.
Επικίνδυνοι
Αλλά και από όλους εκείνους
τους επικίνδυνους γραφικούς που έστησαν τα πρόσφατα συλλαλητήρια επιδιώκοντας
τη δική τους πολιτική ανέλιξη και «ποντάροντας» στον αγνό πατριωτισμό χιλιάδων
Ελλήνων, αδιαφορώντας ωστόσο για τη ζημιά που προκαλούν ρίχνοντας νερό στο μύλο
της ακροδεξιάς, δεν θα γλιτώσουμε ποτέ.
Από τους Χρυσαυγίτες που
βρήκαν πεδίον δόξης λαμπρό και επανέρχονται στο πολιτικό σκηνικό, μετά τη
δολοφονία Φύσσα και τη δίκη που ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί.
Μέχρι την κυβέρνηση της
αριστεράς που δεν έχει συλλάβει ούτε ένα μέλος του Ρουβίκωνα σ’ αυτόν τον
ιδιαίτερο πόλεμο που βρίσκεται σε εξέλιξη. Και μέχρι τον κύριο Τόσκα που
αδιαφορεί για τις «αποστολές» της ομάδας των αντιεξουσιαστών που πλέον έχουν
αναβαθμίσει τις επιθέσεις της. Η χθεσινή επίθεση στο κτίριο του ΣτΕ, την ώρα
μάλιστα που εκδικαζόταν η υπόθεση του νόμου Κατρούγκαλου, απλά επιβεβαιώνει ότι
οι ακτιβιστικές δράσεις έχουν περάσει σε άλλο επίπεδο. Ακόμη και αυτό του
εκφοβισμού των δικαστών.
Απειλή της χώρας
Αυτοί είναι που απειλούν τη
συνοχή της χώρας και τρομάζουν και την κυβέρνηση και τα κόμματα. Σε πολιτικό
επίπεδο, το κυβερνητικό στρατόπεδο όφειλε να διαβάσει τα λάθη του και να μένει
πίσω. Από τις πλατείες της οργής (δίκαιης μεν για την οικονομική κατάσταση της
χώρας, αλλά εκφραζόμενες πολλές φορές με λανθασμένο τρόπο) και την πλήρη
απαξίωση του πολιτικού συστήματος μέχρι την περίπτωση του βουλευτή της Ενωσης
Κέντρου, κ. Φωκά, όπου τραγουδούσε με τους φιλάθλους του ΠΑΟΚ «να καεί το μπο…
ο η Βουλή». Κι από τους υπουργούς και στελέχη κάθε κόμματος που βάζουν το
σπίρτο στην πυριτιδαποθήκη του λαϊκισμού μέχρι τους… ενεργούς πολίτες τω social
media που άγονται και φέρονται από «ειδήσεις» και fake news ή από
εθνικοπατριωτικές αναλύσεις.
Το ανησυχητικό στοιχείο σε
όλο αυτό το σκηνικό είναι το κλίμα διχασμού, το μίσος που υπάρχει για τον
αντίπαλο, απ’ όποιο πολιτικό φάσμα κι αν ανήκει. Οταν η πολιτική επικαιρότητα
ασχολείται με «τρίκυκλα» και επαναφέρει τις εποχές των Γκοτζαμάνηδων και της
δολοφονίας του Λαμπράκη, μια από τις πιο μαύρες σελίδες της σύγχρονης ελληνικής
ιστορίας, τότε είναι πράγματι πολύ επικίνδυνα τα πράγματα.
Η ρητορική του μίσους, η
οξύτατη, καθημερινή πολιτική αντιπαράθεση για όλα τα θέματα, από το Σκοπιανό
μέχρι τον Ρουβίκωνα κι από την οικονομία μέχρι την επίθεση κατά του Μπουτάρη,
σίγουρα δεν προοιωνίζονται ομαλές πολιτικές εξελίξεις.
Αλλωστε, ο φανατισμός
φαίνεται κατά κύριο λόγο να κρύβεται και πίσω από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης,
εκεί όπου βγαίνει ένα απίστευτο μένος κατά της άλλη άποψης.
H πολιτική έχει χάσει τη
θέση της και πλέον κυρίαρχη είναι η ιδεολογία της μη ανεκτικότητας, της οργής,
της αντιπαράθεσης, ακόμη και χωρίς ουσιαστικό λόγο.
Και φτάνουμε στο σημείο να
βγαίνουν τα κουμπούρια στα γήπεδα, και να δικαιολογούνται τέτοιες πράξεις, μέχρι
τις αθλιότητες που γράφονται στο διαδίκτυο, ακόμη και για νεκρούς όπως ο ήρωας
σμηναγός Μπαλταδώρος ή το θύμα δολοφονικής επίθεσης όπως πρόσφατα ο Λουκάς
Παπαδήμος ή χθες ο Γιάννης Μπουτάρης.
Αυτή η φασίζουσα ιδεολογία
του τραμπουκισμού, της απαξίωσης των θεσμών, της νοοτροπίας των άκρων δυστυχώς
έχει γίνει «κανονικότητα» και απειλεί να τινάξει στον αέρα τις προσπάθειες
εξόδου από την κρίση και της αγωνίας να ξαναστηθεί η Ελλάδα στα πόδια της.
ΠΗΓΗ: in.gr
No comments:
Post a Comment
Προβάλλετε ή σχολιάστε την ανάρτηση
Σχόλιο που έχει ταυτότητα χρήστη δημοσιεύεται χωρίς λογοκρισία, αρκεί πάντα η κριτική αυτή να είναι κόσμια.
Ζητώ την κατανόηση σας!!! Από τους ανώνυμους χρήστες, οι οποίοι ως συνήθως αβασάνιστα και χωρίς προσωπικό κόστος γίνονται αμετροεπείς υβριστές.