ΜέΡΑ25: Η σημασία μιας αποφυλάκισης

Έντεκα χρόνια μετά τη δολοφονία που ανατίναξε τον συλλογικό ψυχισμό, ο δράστης κυκλοφορεί ξανά ελεύθερος.

Με όποιο ζύγι και να το μετρήσει κανείς, έντεκα χρόνια για τη ζωή ενός παιδιού 15 χρόνων δοκιμάζουν την ανοχή και του πιο πιστού στην καλή λειτουργία της Ελληνικής Δικαιοσύνης, πολλώ δε μάλλον όταν ο δράστης κρίθηκε ένοχος και στο δεύτερο βαθμό μόλις μία μέρα πριν από την αποφυλάκισή του.

Ξεδιαλύνοντας κανείς τον μίτο μιας παραφιλολογίας για «ποινικούς κώδικες του ΣΥΡΙΖΑ», ο ακριβοδίκαιος παρατηρητής θα αποφανθεί ότι το σημείο κλειδί δεν ήταν οι τυχόν ευεργετικές διατάξεις προς ισοβίτες,
αλλά η απόφανση (απολύτως στην κρίση των δικαστικών αρχών) για «πρότερο έντιμο βίο» του Επαμεινώνδα Κορκονέα. Κι εδώ υπάρχει ένα ζήτημα προς συζήτηση. Ο Επαμεινώνδας Κορκονέας δεν είναι ένας τυχαίος πολίτης. Ήταν ένα όργανο επιφορτισμένο να διαφυλάττει την τάξη, που αποδείχθηκε εκ των πραγμάτων ακατάλληλος για αυτή τη θέση, ανοίγοντας τότε μια τεράστια συζήτηση τόσο για το σύστημα αξιολόγησης που του άνοιξε το δρόμο προς την οδό Μεσολογγίου το δραματικό εκείνο βράδυ, όσο και για την κουλτούρα μηδενικής ανοχής και ασύμμετρης
βίας με την οποία εμποτίζονταν οι υπηρετούντες στην περιοχή των Εξαρχείων.

Όλα αυτά δεν είναι μια φιλολογική συζήτηση. Η απόφαση δεν πάρθηκε σε ιστορικό κενό, αλλά στην απαρχή μιας κυβέρνησης η οποία έχει διαμηνύσει σε όλους τους τόνους την πίστη της στο δόγμα της
μηδενικής ανοχής και σκληρής αστυνόμευσης, ειδικά εστιασμένης στην περιοχή των Εξαρχείων.

Ένας Κορκονέας αποφυλακίστηκε. Μετράει αντίστροφα ο χρόνος για τον επόμενο;