Τετάρτη 12.6.2019 - Η Ν.Βαλαβάνη συμμετέχει στην παρουσίαση του βιβλίου του Κ. Ζαγάρα Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΥΠΑΡΚΤΟΥ ΚΑΙ Η ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ - Η ΚΟΜΒΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΟΥ 1991

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΕΝΟΣ ΒΙΒΛΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ

Αγαπητές φίλες και φίλοι,

Θα ήθελα να σας προσκαλέσω στην παρουσίαση του εξαιρετικά ενδιαφέροντος βιβλίου του Κωνσταντίνου Ζαγάρα «Η κατάρρευση του “υπαρκτού” και η διάσπαση KKE – Η κομβική στιγμή του 1991», που κυκλοφόρησε τον Μάιο από τις Εκδόσεις Θεμέλιο. Πρόκειται για μια συντομευμένη εκδοχή του διδακτορικού που εκπόνησε με επιτυχία με την καθοδήγηση του Ηλία Νικολακόπουλου: Συντομευμένη, προκειμένου να μπορέσει να συμπεριλάβει στον ίδιο τόμο ως χωριστά αυτούσια κείμενα επίσης τις μαρτυρίες 15 προσώπων, που διαδραμάτισαν ρόλο αυτή την περίοδο. Από τις μαρτυρίες αυτές, συχνά αντιφατικές μεταξύ τους και με ορισμένες αναφορές σε γεγονότα που δημοσιοποιούνται για πρώτη φορά, τα κείμενα του Άγγελου Χάγιου και το δικό μου «σταματούν» ως προς τη σφαίρα της άμεσης προσωπικής εμπειρίας το 1989, χρονιά της αποχώρησης μας από το ΚΚΕ μαζί με πολλούς άλλους συντρόφους και συντρόφισσες και τη μεγάλη πλειοψηφία της ΚΝΕ. Ωστόσο, οι εξελίξεις της  διετίας 1989-1991 είχαν ήδη προδιαγραφεί την τελευταία περίοδο που το ΚΚΕ ήταν το κόμμα μας.

Συμμετείχα στο δύσκολο εγχείρημα του συγγραφέα Κωνσταντίνου Ζαγάρα να φωτίσει για πρώτη φορά από διαφορετικές σκοπιές μια περίοδο που έκλεισε τον μεταπολιτευτικό κύκλο του ΚΚΕ - ανοίγοντας ένα νέο κύκλο, στην τροχιά του οποίου βρίσκεται μέχρι σήμερα - επειδή πιστεύω ότι η ιστορική πείρα του ΚΚΕ είναι πολύτιμη, αλλά και ότι ένα κόμμα δεν μπορεί ποτέ το ίδιο να γράψει τη δική του ιστορία μέσα από το Ιστορικό του Τμήμα. Αυτό είναι έργο, αντίθετα, της προσωπικής ερευνητικής δουλειάς πριν απ’ όλα του καθένα ξεχωριστά απ’  τους εξαιρετικούς ιστορικούς που ανήκουν σήμερα στις γραμμές του ΚΚΕ. Και αντικείμενο όχι μόνο, βέβαια, της δικής τους έρευνας.   

Θεωρώ το βιβλίο ένα πρώτο σοβαρό ερέθισμα για ν’  ασχοληθούν ιστορικοί και άλλοι ερευνητές – και ακόμα πιο ιδιαίτερα, ιστορικοί και ερευνητές της νεώτερης γενιά, στην οποία ανήκει και ο Κωνσταντίνος Ζαγάρας - με μια περίοδο εμβληματική για τους εναλλακτικούς δρόμους που υπήρχαν ακόμα τότε ανοιχτοί και θα μπορούσαν ν’  ακολουθηθούν στην ελληνική κοινωνία – αλλά και παγκόσμια.

Έχω επίσης την ισχυρή πεποίθηση ότι παρά τα επιφαινόμενα, η ιστορική αλήθεια, όσον αφορά τις διαφορετικές οπτικές όχι ως προς την ερμηνεία - κάτι απολύτως φυσιολογικό -, αλλά και ως προς τα ίδια τα γεγονότα, μπορεί να κατακτηθεί: Εφόσον η έρευνα προλάβει τη φυσιολογική φθορά του χρόνου και τη βιολογική εξάλειψη των χιλιάδων ανθρώπων που έζησαν από τα μέσα αυτή την περίοδο από τη βάση του κόμματος μέχρι την ηγεσία του – κάτι που εν πολλοίς ελάχιστα έγινε με τη γενιά της Αντίστασης και του Εμφυλίου. Κι εφόσον δοθεί η δυνατότητα πρόσβασης στα μοναδικά και πολύτιμα αρχεία του ΚΚΕ σε κάθε ιστορικό που ενδιαφέρεται για μια έντιμη επαφή με την ιστορική αλήθεια.

Μια τέτοια προσέγγιση της Ιστορίας θα ήταν πραγματικά πολύτιμη παρακαταθήκη στις σημερινές εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες για το κίνημα, το λαό και τη χώρα.