Πολίτες, Κόμματα, Κράτος!... Και η Πατρίδα;

Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος 

    

 Με αφορμή το νέο «μπάχαλο σκανδαλολογίας» στην πολιτική μας καθημερινότητα θα αναφερθώ σήμερα στα πολιτικά Κόμματα που αποτελούν απαραίτητο συστατικό κάθε Δημοκρατίας και ιδιαίτερα στο ρόλο τους στη διαμόρφωση σχέσεων Πολιτών- Κράτους.

     Στην πατρίδα μας οι σχέσεις Κράτους - Πολιτών υπήρξαν ανέκαθεν, όχι μόνο δυσλειτουργικές, αλλά εάν τις δούμε με ένα πρίσμα υπερβολής ίσως και ψυχοπαθολογικές. Η παθολογική συμπτωματολογία αυτής της σχέσης (που τα βαθύτερα αίτιά της μόνιμα και σφαλερά ανάγονται ή στην Τουρκοκρατία ή σε ξένους…δακτύλους, και τελευταία σε ψεκασμούς και ληγμένα που έχουν επηρεάσει, έλεος πια, ακόμη και το DNA μας) συνίσταται στην εντυπωσιακή αντίφαση της συμπεριφοράς του πολίτη απέναντι στον ασφυκτικό έλεγχο του Κομματισμού.

     Έτσι, ενώ οι Έλληνες θεωρούσαμε και συνεχίζουμε να θεωρούμε το Κράτος ως «καταπιεστικό, φορομπηχτικό, υδροκέφαλο και άσπλαχνο αφεντικό» ταυτόχρονα κοινωνικοποιούμε τις νεότερες γενιές να προσβλέπουν σε αυτό το δυσλειτουργικό Κράτος ως «τον στοργικό πατέρα, τον πιο σίγουρο εργοδότη, ως μία παροιμιακή αγελάδα που περιμένει την κατάληψη της Κρατικής εξουσίας από το δικό μας Κόμμα για να αρμεχτεί από τα…δικά μας παιδιά».

       Με άλλα λόγια, γενιά μετά από γενιά, οι Έλληνες αναπτύξαμε μια ιδιόμορφου τύπου ψυχοπαθολογική συμπεριφορά, σαδομαζοχιστικών τάσεων, όπου περιμένουμε να ευνοηθούμε από το Κράτος το οποίο αντιμετωπίζουμε με καχυποψία αλλά και με εμφανή συμπτώματα παράνοιας άσχετα με το που ανήκουμε Κομματικά!

    Οι εποχές ΑΠΑΙΤΟΥΝ να θυμηθούμε, ξανά και ξανά, αυτό που προφανώς βολεύει ‘κάποιους’ να ξεχνάμε: ότι ουσιαστικά δεν είναι όμοιες ούτε ίδιας αξίας οντότητες οι έννοιες Κράτους και… Πατρίδας!..

     Σας προσκαλώ να πιέσετε τον παρακάτω σύνδεσμο και συνεχίσετε το διάβασμα ακούγοντας το γνωστό λαϊκό άσμα: 

https://www.youtube.com/watch?v=fFaljbyX1WY

    Δεν είναι εξωπραγματική η εκτίμηση ότι το ελληνικό ΚΡΑΤΟΣ από συστάσεώς του ήταν, και δυστυχώς κάποιοι φροντίζουν να παραμένει, προβληματικό για να το ελέγχουν και να εξυπηρετούν ιδιοτελείς πολίτες που προσδοκούν να «βολευτούν».

     Η ΠΑΤΡΙΔΑ βρισκόταν και βρίσκεται ζωντανή στην ψυχή όλων εκείνων που έπεσαν στα πεδία μαχών και άλλων που ‘τιμωρήθηκαν’ για την φιλοπατρία τους και όσων παραμένουν όχι απλά Έλληνες αλλά φλογεροί ‘Φιλέλληνες’ που η Πατρίδα τους ‘πληγώνει’ όπου και αν βρεθούν.

    Μία επιστημονική αξιολόγηση της κατάστασης, πέρα από τις ανόητες αιτιολογίες «της Τουρκοκρατίας, των ξένων δακτύλων και του θεωρούμενου ως μεταλλαγμένου πλέον εθνικού μας DNA» μας προσφέρει η θεωρία της ‘νοηματικής αντινομίας’ ή με άλλη απόδοση της ‘γνωστικής ασυμφωνίας’.

   Η συγκεκριμένη ψυχολογική θεωρία εξηγεί ότι ένα άτομο, ή μια ολάκερη ομάδα, μπορεί να διατηρεί τόσο διανοητικά όσο και συναισθηματικά αντικρουόμενα στοιχεία και να συμπεριφέρονται επηρεαζόμενα από αυτά επειδή οι άνθρωποι έχουμε την ικανότητα να αιτιολογούμε και να διατηρούμε, σε παράλληλη διάταξη και ταυτόχρονα, ασυμβίβαστα δεδομένα εφόσον αυτά ικανοποιούν κάποιες αντικρουόμενες μεν, αλλά θεμελιακές μας ανάγκες, τόσο πραγματικές όσο και συμβολικές.

    Στην περίπτωση της τρέχουσας ελληνικής πραγματικότητας η θεωρία της ‘νοηματικής αντινομίας ή γνωστικής ασυμφωνίας’ είναι εκείνη που βοηθούσε τους ψηφοφόρους των δύο Κομμάτων Εξουσίας, δηλαδή ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, που μας Κυβέρνησαν από το καλοκαίρι του 1974 εναλλάξ και από το καλοκαίρι του 2010 μέχρι πέρυσι με απρόβλεπτες Συγκυβερνήσεις και «μπόνους αυτοδυναμίας» να προσβλέπουν στα Κόμματα και να επιβεβαιώνουν την διαιώνισή τους, καθώς έτσι διασφάλιζαν για εαυτούς και τα τέκνα τους Κρατικά «προνόμια»!…

    Ξεπερνώντας την εντυπωσιακή και ιστορικά ανιστόρητη, αγαστή συνεργασία της Ν.Δ. του κ Σαμαρά και των στελεχών της Πολ. Αν. και του μικρού ‘υπολοίπου’ ΠΑΣΟΚ του κ Βενιζέλου, και μετά ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τώρα με αυτοδύναμη Κυβέρνηση «νέας» ΝΔ το θεμελιακό ερώτημα παραμένει αδυσώπητα σθεναρό και απαιτεί απαντήσεις από τους Έλληνες πολίτες: 

      Θα συνεχίσουμε να συγχέουμε Κράτος και Πατρίδα και να επιτρέπουμε στους εαυτούς μας την ιδιοτελή εμμονή στην ταύτιση Κόμματος και Κράτους ή θα συνειδητοποιήσουμε ότι η Ελλάδα ΔΕΝ ανήκει στα Κόμματα και στους ψηφοφόρους τους και το Κράτος ΔΕΝ επιτρέπεται να συνεχίσει την τακτική της ‘αποκατάστασης’ των Κομματικών «παροχών» που μας κατάντησαν στα ΜΝΗΜΟΝΙΑ!...

     Κρίσιμες οι επόμενες εκλογές που πρώτη φορά μετά την αντιπολίτευση θα είναι εκλογές με «απλή αναλογική» που κάποιοι πιστεύουν ότι θα καταλήξουν σε «ακυβερνησία»! Προσωπικά είμαι σίγουρος ότι οι Κομματικοί μηχανισμοί θα βρούνε τρόπους κατάκτησης της πολυπόθητης εξουσίας εφαρμόζοντας «δημιουργική λογιστική» στα πολιτικά δρώμενα. 

     Παραμένει, όμως, όπως προανέφερα, επιτακτική η ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε ότι ΔΕΝ είναι το ίδιο πράγμα ΚΡΑΤΟΣ και ΠΑΤΡΙΔΑ!…

     Βιώσαμε την απροσδόκητη κοινωνικό-οικονομική λαίλαπα της πανδημίας covid-19 με lockdown που «σακάτεψαν» την Παγκόσμια Οικονομία και έσβησαν ανάλγητα και ξαφνικά τα χαμόγελα που με την αύξηση των τουριστικών ροών είχαν αρχίσει να ανθίζουν στα πρόσωπα των Ελλήνων τα τελευταία 2-3 χρόνια Τρόικας και Θεσμών.

    Καλόπιστοι ντόπιοι και ξένοι παρατηρητές διαπιστώνουν ότι βρισκόμενοι αντιμέτωποι με την κατάρρευση των Μικρών και Μεσαίων Επιχειρήσεών τους δυστυχώς πάρα πολλοί Έλληνες και Ελληνίδες αρχίζουν πάλι να προσβλέπουν στην έννοια του ΚΡΑΤΟΥΣ που ήταν, είναι και μάλλον θέλουν να παραμείνει ‘έρμαιο’ της νοοτροπίας του Κομματισμού.

      Είναι ανυπέρβλητης γοητείας και ευστοχίας ο στίχος που δηλώνει ότι στην Ελλάδα (του Κομματικού Κράτους που ΔΕΝ είναι ταυτόσημο με την Πατρίδα) «όλα τριγύρω αλλάζουνε και ΟΛΑ τα ίδια μένουν!…»

      Συνιστώ, χωρίς παρεξήγηση, να… Αυτό-χειροκροτηθούμε!!!