Για την κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία

Άρθρο του βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Αχαϊας Ανδρέα Ριζούλη 

Κατατέθηκε στην ολομέλεια της βουλής και ψηφίζεται την Πέμπτη 20/10/16 το νομοσχέδιο για την Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία .                                  

Το συγκεκριμένο νομοθέτημα δεν αποτελεί αντικείμενο πολιτικής αντιπαράθεσης αλλά μια πρόταση προς την κοινωνία για μια διαφορετική αντίληψη της οργάνωσής της.

Έχει μεγάλη σημασία οι πολίτες να ενημερωθούν για τις νέες δυνατότητες που δίνονται σε ζητήματα απασχόλησης  και συνέργειας με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο απασχόλησης στην οικονομία, με όρους  ισοτιμίας και δημοκρατικής συνεργασίας.

Σε περιόδους κρίσης, κυρίως, αναπτύσσονται πρακτικές αλληλεγγύης ως πρωτοβουλίες πολιτών. Σε πολλές μεριές του κόσμου, Ευρώπη-Αμερική, έχουν αναπτυχθεί κοινωνικά σχήματα κοινωνικής οικονομίας που έδωσαν και δίνουν διέξοδο στη εργασία όχι μόνο σε περιόδους κρίσης αλλά και στη συνέχεια.

Ανάλογες προσπάθειες έγιναν και στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Οι πολίτες ανέπτυξαν πρωτοβουλίες ώστε να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα της καθημερινότητας που προκλήθηκαν από την οικονομική κρίση.

Η κυβέρνηση έρχεται να θεσμοθετήσει την Κοινωνική και Αλληλέγγυα οικονομία, να ορίσει τη διαδικασία λειτουργίας αλλά και χρηματοδότησης. Η ΚΑΛΟ αποτέλεσε και αποτελεί αποτελεσματικό παράγοντα καταπολέμησης των οικονομικών και κοινωνικών ανισοτήτων.

Μιλάμε λοιπόν, για συνεργατική οργάνωση της παραγωγής, διανομής κατανάλωσης και επανεπένδυσης με όρους δημοκρατίας , ισοτιμίας και αλληλεγγύης. Ορίζονται, με τους παραπάνω τρόπους οι όροι αμοιβών, συμμετοχής, διανομής και επανεπένδυσης των κερδών στις επιχειρήσεις Κοινωνικής Οικονομίας που θα συστήσουν εργαζόμενοι.

Η κοινωνική αλληλέγγυα οικονομία διαφοροποιείται από την τυπική ιδιωτική αγορά παρέχοντας εκτός των άλλων, ίσα ή ελαφρώς διαφοροποιημένα εισοδήματα. Βασικός στόχος είναι η κάλυψη κοινωνικών αγαθών και αναγκών.

Η όλη λογική του εγχειρήματος είναι, πως τίθεται στο επίκεντρο ο άνθρωπος και οι ανάγκες του, λειτουργώντας στον αντίποδα του κοινωνικού ανταγωνισμού και ατομισμού, δηλαδή του νεοφιλελευθερισμού.