Γιάννης Μαγκριώτης: Κόμματα και βουλευτές στην εποχή της κρίσης

Ο Καμμένος κατηγορεί τον Τσίπρα ότι τον ξεγέλασε για τη συμφωνία των Πρεσπών, αλλά πολύ περισσότερο ότι του διέλυσε την κοινοβουλευτική ομάδα.

Φαίνεται να έχει δίκιο ‒ μόνο που κοιτάει τα γεγονότα όπως τον συμφέρουν.
1. Σε όλες τις προγραμματικές δηλώσεις η κυβέρνηση που στήριζε έλεγε ότι στηρίζει την επίλυση του προβλήματος με σύνθετη ονομασία που θα περιείχε το όνομα «Μακεδονία».
Ίσως πίστευε ότι δεν θα το έκανε ο Τσίπρας, αφού κοτζάμ «Όχι» του δημοψηφίσματος το έκανε «Ναι» σε 24 ώρες.
2. Ο Καμμένος μέχρι πρόσφατα ‒και ενώ είχε γνωστοποιηθεί η συμφωνία‒ συνέχιζε να δηλώνει δημόσια ότι έχει εμπιστοσύνη στον Κοτζιά∙ τη συνέχεια την ξέρουμε.
Βέβαια υπάρχουν δύο εύλογες επισημάνσεις:

Τέσσερα χρόνια κυβέρνησαν μαζί, καταπατώντας κάθε προεκλογική τους διακήρυξη, δεν χρειαζόταν και πολύ μυαλό να καταλάβει κάποιος ότι το βασικό κίνητρο της «έντιμης» συνεργασίας ήταν η εκμετάλλευση της κρίσης και η κατάληψη και διατήρηση της εξουσίας.
Συνεπώς, τώρα που το αφήγημα των εξυγιαντών από κάθε παρασιτικό στοιχείο θόλωσε, είναι βέβαιο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, ο ισχυρός πόλος της κυβέρνησης, θα αναζητούσε νέα στρατηγική με τους κλασικούς διαιρετικούς όρους «πρόοδος-συντήρηση», που βλέπει ότι τον ευνοεί.
Υπάρχει όμως και μια αλήθεια που διαπερνά σχεδόν όλα τα κόμματα, πλην ΚΚΕ, οριζόντια.
Τα κόμματα είναι δημιουργήματα της κρίσης, των αδυναμιών των πρώην κυβερνητικών κομμάτων, του θυμού, της απογοήτευσης των πολιτών και της αδυναμίας κατανόησης των αιτιών της κρίσης και των επιλογών της υπέρβασής της.
Επίσης και τα κριτήρια εκλογής των βουλευτών τα τελευταία χρόνια είναι ανάλογα, συνεπώς και οι μετακινήσεις βουλευτών μεταξύ των κομμάτων εύκολα ερμηνεύονται και φυσικά η ροπή θα είναι προς την προσωπική πολιτική τους επιβίωση.
Εξίσου αξιοσημείωτο είναι ότι οι μετακινήσεις των βουλευτών διαφοροποιούνται σε δύο κρίσιμα σημεία σε σχέση με το παρελθόν, είναι απίστευτα γρήγορες και γίνονται προς κάθε κατεύθυνση.
Το φαινόμενο αυτό είναι αποτέλεσμα του τρόπου με τον οποίο συγκροτήθηκαν τα κόμματα και οι κοινοβουλευτικές ομάδες τους, αλλά και των βίαιων κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών ανακατατάξεων.
Και φυσικά τα κόμματα της κρίσης με τον πιο τυχάρπαστο χαρακτήρα είχαν και τις μεγαλύτερες απώλειες βουλευτών.
Δυστυχώς δεν φαίνεται ότι και η νέα κομματική διάταξη θα γίνει με βάση τις πραγματικές ανάγκες της χώρας και της κοινωνίας, αλλά με νέα προσχηματικά αφηγήματα.