Θυσιάζουν τη Θράκη για τις ψήφους της μειονότητας

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη 

Μπορούμε πλέον να πούμε με βεβαιότητα ότι η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχει αρχίσει το ξήλωμα της Συνθήκης της Λοζάνης. Και με ακόμη μεγαλύτερη βεβαιότητα μπορούμε να πούμε ότι κάθε άλλο παρά τυχαία ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επιμένει τόσο πολύ εδώ και μήνες να αναφέρεται στο αδιαπραγμάτευτο της Συνθήκης της Λοζάνης.

Βάσει της Συνθήκης, η μειονότητα που παρέμεινε στην Ελλάδα μετά την ανταλλαγή πληθυσμών είναι θρησκευτική (μουσουλμανική), ενώ αυτή που παρέμεινε στην Τουρκία ελληνική.

Η Συνθήκη δεν προβλέπει μεν τον τρόπο επιλογής των μουφτήδων, ωστόσο κατοχυρώνει απόλυτα τη θρησκευτική ελευθερία (άρθρο 42). Προβλέπει, όμως, θρησκευτική και όχι εθνική μειονότητα. Ακριβώς γι’ αυτό, δηλαδή για να εξασφαλίζεται η θρησκευτική ελευθερία, αλλά και για να κατοχυρωθεί και να υπογραμμιστεί ο θρησλευτικός χαρακτήρας της μειονότητας, στην Ελλάδα επελέγη το μοντέλο εφαρμογής μιας ιδιότυπης Σαρίας, ώστε οι μουσουλμάνοι Έλληνες υπήκοοι να μην αισθάνονται ότι στερούνται των θρησκευτικών ελευθεριών τους, του δικαιώματός τους δηλαδή να απευθύνονται για διάφορα θέματα στους ιερωμένους τους.

Ακριβώς, όμως, επειδή οι μουφτήδες με τον τρόπο αυτό απέκτησαν εκτός από θρησκευτικές και δικαστικές αρμοδιότητες, κατέστησαν κρατικοί λειτουργοί μισθοδοτούμενοι από το Κράτος. Και ακριβώς επειδή έχουν διττό ρόλο, πουθενά στον κόσμο δεν εκλέγονται.

Η Ελλάδα δεν έχει δεχθεί διαχωρισμό αρμοδιοτήτων, διότι κάτι τέτοιο θα κινδύνευε να οδηγήσει σε εθνική μειονότητα.

Γι’ αυτό και το Σύνταγμα θέτει υπό την εποπτεία της Πολιτείας τόσο την επικρατούσα θρησκεία όσο και τις άλλες αναγνωρισμένες θρησκείες. Και γι’ αυτό θα ήταν λάθος ένας χωρισμός Κράτους και Εκκλησίας.

Ο Ερντογάν εδώ και πάνω από δέκα χρόνια επαναλαμβάνει συνεχώς τα ίδια: Επικαλούμενος τη Συνθήκη της Λοζάνης και ερμηνεύοντάς την κατά το δοκούν, εξισώνοντας τον Πατριάρχη με τον αρχιμουφτή.

Και επαναλαμβάνει ότι οι μουφτήδες πρέπει να εκλέγονται, λέγοντας πως η Τουρκία έδωσε την τουρκική υπηκοότητα σε ιερωμένους που περιέλαβε σε κατάλογο το Πατριαρχείο, προκειμένου να μπορούν να λαμβάνουν μέρος ως υποψήφιοι στη διαδικασία εκλογής Πατριάρχη.

«Η ελληνική κυβέρνηση διορίζει τον αρχιμουφτή σα να είναι υπάλληλός της», είχε πει τον Οκτώβριο του 2013 μιλώντας σε βουλευτές του. Και πρόσθεσε: «Λες και διορίζω εγώ τον Πατριάρχη»…

Ωστόσο, το αξίωμα του Πατριάρχη είναι το ανώτατο ιερατικό αξίωμα, ενώ αυτό του μουφτή δεν είναι. Ο αντίστοιχος του Πατριάρχη στη μουσουλμανική θρησκεία είναι ο Χαλίφης ή ο Σεϊχ-Ουλ-Ισλάμ.

Επομένως, οι συγκρίσεις που κάνει ο Ερντογάν πρέπει να απορρίπτονται αμέσως. Κάτι που όχι μόνο δεν συνέβη, αλλά ο υπουργός Παιδείας κ. Γαβρόγλου, στη γνωστή συνέντευξή του στο Κανάλι της Βουλής (15 Νοεμβρίου) με την οποία ξεκίνησε αφρόνως τη συζήτηση περί μουφτήδων, έκανε αναφορά στον τρόπο εκλογής του Πατριάρχη – ουσιαστικά αποδεχόμενος τον συσχετισμό.

Όπως πρέπει να απορρίπτεται κάθε απαίτησή του, αφού κάτι τέτοιο θα αποτελούσε παραβίαση της Συνθήκης της Λοζάνης, η οποία στο άρθρο 27 αναφέρει:

«Ουδεμία πολιτική, νομοθετική ή διοικητική εξουσία ή δικαιοδοσία θέλει ασκηθή, δι’ οιονδήποτε λόγον, υπό της Κυβερνήσεως ή των Αρχών της Τουρκίας εκτός του τουρκικού εδάφους επί των υπηκόων εδάφους διατελούντος υπό την κυριαρχίαν ή το προτεκτοράτον των λοιπών Δυνάμεων των υπογραψασών την παρούσαν Συνθήκην και επί των υπηκόων εδάφους αποσπασθέντος της Τουρκίας. Εννοείται ότι η πνευματική δικαιοδοσία των θρησκευτικών μουσουλμανικών Αρχών δεν θέλει ποσώς θιγή».

Δεν επιτρέπει δηλαδή η Συνθήκη οποιαδήποτε παρέμβαση στην Τουρκία, αναγνωρίζοντας μόνο τον σεβασμό στη θρησκευτική ελευθερία.

Με τη συμπεριφορά της, όμως, και με την πολύχρονη δράση του τουρκικού προξενείου, η Τουρκία αυτό ακριβώς επιδιώκει: Πολιτική παρέμβαση επί ξένου εδάφους – εν προκειμένω του ελληνικού.

Μάλιστα, ο Ερντογάν, σε σειρά δηλώσεών του όλα αυτά τα χρόνια συνδέει την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης με την «επίλυση» του θέματος των μουφτήδων. Έτσι, όχι μόνο παραβιάζει τη Συνθήκη της Λοζάνης που επιβάλλει στην Τουρκία τον σεβασμό των θρησκευτικών ελευθεριών και την παραχώρηση κάθε διευκόλυνσης για την άσκηση των θρησκευτικών καθηκόντων της ελληνικής μειονότητας, αλλά θέτει και θέμα αμοιβαιότητας.

Αλλά στη Συνθήκη της Λοζάνης ο όρος «αμοιβαιότητα» δεν υπάρχει!

Στην πραγματικότητα, αυτό που επιδιώκει η Τουρκία είναι η μετατροπή της θρησκευτικής μειονότητας σε εθνική δια της εκλογής ενός πολιτικοθρησκευτικού ηγέτη.

Δεν τα γνωρίζουν όλα αυτά ο κ. Τσίπρας και οι λοιποί;

Ή τα γνωρίζουν και παρ’ όλα αυτά συνεχίζουν;

Και στις δύο περιπτώσεις, είναι επικίνδυνοι.

Προφανώς, ο Ερντογάν βρίσκει και τα κάνει. Το 2005, όταν είχε επισκεφθεί τη Θράκη απέφυγε να δει δημοσίως τους ψευδομουφτήδες (που είχαν εκλεγεί με… ανάταση των χεριών).

Επί ελληνικού εδάφους το θέμα το έθεσε τον Μάιο του 2010 – και μετά έλεγε δεξιά αριστερά ότι ο Γ. Παπανδρέου του έδωσε μια υπόσχεση την οποία, όμως, δεν κράτησε.

Επί κυβέρνησης Σαμαρά ελήφθησαν μια σειρά πρωτοβουλίες που προκάλεσαν αντιδράσεις στην τουρκική πλευρά.

Τον Ιανουάριο του 2013 ψηφίστηκε τροπολογία με την οποία για πρώτη φορά δόθηκε η δυνατότητα σε 240 ιεροδιδασκάλους των τριών μουφτειών της Θράκης να διδάσκουν το Κοράνιο και σε δημόσια σχολεία της Θράκης σε μαθητές της μειονότητας που έχουν απαλλαγεί από το μάθημα των θρησκευτικών, εντός του ωραρίου διδασκαλίας τους και χωρίς η διδασκαλία αυτή να αποτελεί μέρος του επισήμου σχολικού προγράμματος. Ο Τούρκος πρόξενος στην Κομοτηνή είχε τότε δηλώσει πως «όσο είμαι εγώ εδώ, δεν θα περάσει».

Είναι προφανές ότι οι Τούρκοι δεν θέλουν καμιά εποπτεία από το ελληνικό κράτος ως προς το περιεχόμενο των σπουδών τους.

Τον Ιανουάριο του 2014, με άλλη τροπολογία επιβεβαιώθηκε ο νόμος 1920/1991 (θυμίζω ότι το 1990, επί κυβέρνησης Κ. Μητσοτάκη, κηρύχθηκε απόλυτη ισονομία, με αποτέλεσμα τον Σεπτέμβριο του 2006 ο Ερντογάν να παραδεχθεί ότι «η κατάσταση στη Δ. Θράκη σήμερα είναι καλύτερη), που προέβλεπε ότι οι μουφτείες είναι δημόσιες υπηρεσίες. Με την τροπολογία του 2014 ορίσθηκε ότι οι μουφτείες είναι δημόσιες υπηρεσίες επιπέδου γενικής διεύθυνσης.

Και μερικές ακόμη παρατηρήσεις:

Στις 11 Μαΐου 2015, ενόψει της επίσκεψής του στην Τουρκία, ο υπουργός των Εξωτερικών κ. Κοτζιάς είχε παραδεχθεί μιλώντας στην τουρκική δημόσια τηλεόραση πως η μειονότητα υποστήριξε τον ΣΥΡΙΖΑ σε ποσοστό 40% - οπότε τώρα σκέπτονται να ανταποδώσουν κάνοντας τα χατίρια στην Άγκυρα.

Είναι άλλωστε γνωστό ότι η Τουρκία (όπως προκύπτει και από δηλώσεις των μουσουλμάνων βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ στον τουρκικό Τύπο) θεωρούσε πως μια νίκη του ΣΥΡΙΖΑ θα διευκόλυνε τα σχέδιά της στη Θράκη με την αποδοχή των «αιτημάτων» της περί μουφτήδων κλπ.

Επίσης, πριν από το γελοίο δημοψήφισμα του Ιουλίου 2015, ο Τούρκος υπουργός ΠΕΧΩΔΕ περιόδευσε σε Ξάνθη, Κομοτηνή και Μεγάλο Δέρειο και σύμφωνα με δημοσιεύματα του τοπικού Τύπου έδωσε μάχη υπέρ του «Όχι».

Από τα παραπάνω προκύπτει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να κάνει τα χατίρια της Τουρκίας, ώστε να έχει την υποστήριξή της στις επόμενες εκλογές, με ανάλογο επηρεασμό της μειονότητας.

Με λίγα λόγια, δεν ορρωδούν προ ουδενός: Προκειμένου να εξασφαλίσουν τις ψήφους της μειονότητας την οποία η Τουρκία κάνει το παν για να χειραγωγεί, ετοιμάζονται να δεχθούν την μετατροπή της από θρησκευτική σε εθνική, προσφέροντάς της έναν – ανεξάρτητο από το ελληνικό κράτος αφού θα εκλέγεται – πολιτικοθρησκευτικό ηγέτη.

Υ.Γ. Αυτά που λέει τώρα ο κ. Τσίπρας περί νομοθεσίας – τομής σχετικά με την ψήφιση της προαιρετικής υπαγωγής στη Σαρία και στον Μουφτή είναι παραμύθια. Αυτό ίσχυε. Τον Μάρτιο του 2008, το Μονομελές Πρωτοδικείο της Ροδόπης αποφάσισε ότι οι δικαιοδοτικές αρμοδιότητες του μουφτή δεν μπορούν να λειτουργούν σε βάρος των ατομικών δικαιωμάτων. Άλλωστε, από το 2006 είχε αποφασιστεί από το Υπουργείο των Εξωτερικών ο συστηματικότερος έλεγχος των δικαστικών αποφάσεων ώστε να είναι συμβατές με το ευρωπαϊκό Δίκαιο.

Και στις 19 Φεβρουαρίου 2009, το Μονομελές Πρωτοδικείο της Ροδόπης δικαίωσε μια μουσουλμάνα και της έδωσε την επιμέλεια των παιδιών της κόντρα στην απόφαση του μουφτή.

Μπορούμε μάλιστα να πούμε πως με την τελευταία ρύθμιση περί προαιρετικής προσφυγής στη Σαρία, θα πλήττονται εκείνοι οι μουσουλμάνοι (και κυρίως οι μουσουλμάνες) που θα υποχρεώνονται να πηγαίνουν… προαιρετικά στον μουφτή, οπότε μετά θα είναι υποχρεωμένες να αποδέχονται τις αποφάσεις τους. Διαφορετικά, θα τους λένε, ας πήγαινες στα τακτικά δικαστήρια…

Πηγή: elzoni.gr