Ο Αντώνης,
δεν είναι ο Διόνυσος, ο γιός του Δία και της Περσεφόνης και κάτοικος του
Ολύμπου, ο "αιώνιος έφηβος", όπως τον παρουσιάζει η Ελληνική
μυθολογία, σύζυγος της Κρητικοπούλας Αριάδνης, και σύντροφος της Αφροδίτης.
Ομως,
η Κρητική του καταγωγή και η Μακεδονική του ζωή, είναι παρούσα, σε κάθε του
επιλογή και αρκούντως, Διονυσιακή.
Στις παρυφές της Θέρμης, δίπλα στον Αϊ
Τρύφωνα, δημιουργεί κάθε χρόνο, μοναδικές στιγμές.
Ο
Μάνος και ο Δημήτρης, οι δυο γιοί του, πού σμίγουν αυτή τη μέρα, με την λύρα,
το λαούτο και το τραγούδι τους, μεθούν, όποιον βρεθεί, στην μεγάλη παρέα του
πατέρα τους.
Το
τσίπουρο, από το φετινό καζάνι, είναι η αφορμή, για την συνάντηση, αλλά και η
αιτία, για τις εικόνες κατάνυξης.
Φέτος
έφυγα, πρίν πέσει ο ήλιος, στον ορίζοντα.
Είχα,
μοιραστεί όμως, την έκσταση των συναισθημάτων, πού γεννούν οι Κρητικές
μαντινάδες.
"Μην
περνάς την χαρακιά, η ζωή είναι πιο γλυκιά...!!!"
Η
κορύφωση, της λυρικής δημοτικολαικής δημιουργίας.
No comments:
Post a Comment
Προβάλλετε ή σχολιάστε την ανάρτηση
Σχόλιο που έχει ταυτότητα χρήστη δημοσιεύεται χωρίς λογοκρισία, αρκεί πάντα η κριτική αυτή να είναι κόσμια.
Ζητώ την κατανόηση σας!!! Από τους ανώνυμους χρήστες, οι οποίοι ως συνήθως αβασάνιστα και χωρίς προσωπικό κόστος γίνονται αμετροεπείς υβριστές.