Μαρία Ιωαννίδου: ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ - ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ

ΑΡΘΡΟ

ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ - ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ

Αναμφίβολα, το ζήτημα που απασχόλησε πιο έντονα την τοπική κοινωνία του Δήμου Σιντικής τον τελευταίο μήνα, εκτός βέβαια από την πανδημία του κορονοϊού και την άσχημη οικονομική κατάσταση που βιώνει ο λαός, ήταν η δημιουργία της δομής φιλοξενίας προσφύγων – μεταναστών στη θέση «Κλειδί» κοντά στον Προμαχώνα. Ήταν μια πολιτική απόφαση – τετελεσμένο της κυβέρνησης της ΝΔ, που κυριολεκτικά με το «έτσι θέλω» και σε συνεργασία πάντα με τη Δημοτική Αρχή και τις υπόλοιπες παρατάξεις στη συνέχεια ύστερα από έναν διαδικαστικό τραγέλαφο (πρώτα στη Ροδόπολη, μετά στη Βυρώνεια, τέλος στο Κλειδί) και μια σειρά παλινωδιών (ανοιχτή ή κλειστή δομή, για 30 μέρες ή μόνιμη εγκατάσταση) έκαναν το χειρότερο που μπορούσαν: Αποφάσισαν ελαφρά τη καρδία να στοιβάξουν κυριολεκτικά στην κοίτη ενός χειμάρρου ανθρώπους ταλαιπωρημένους μέσα στις λάσπες σε ένα εργοτάξιο που το ονόμασαν δομή φιλοξενίας. Τα υπόλοιπα είναι λίγο – πολύ γνωστά σε όλους καθώς στο θέμα δόθηκε μεγάλη δημοσιότητα από τα τοπικά ΜΜΕ. Αποκαλύφθηκε δε πλήρως ο ρόλος που έπαιξε η δημοτική αρχή, αφού συντάχθηκε με την κυβέρνηση και υπέδειξε το χώρο, αλλά και η υπόλοιπη αντιπολίτευση που στήριξε αυτή την απόφαση. Η θέση της Λαϊκής Συσπείρωσης κατατέθηκε μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο ενάντια στη δημιουργία της δομής αυτής, αφού δεν λύνει κανένα πρόβλημα, αντιθέτως δημιουργεί περισσότερα για τους ανθρώπους αυτούς.

Ωστόσο δεν θα αναφερθούμε άλλο στα γεγονότα που όπως είπαμε είναι λίγο – πολύ γνωστά. Για να πιάσουμε το νήμα από την αρχή, οφείλουμε να εξετάσουμε το ζήτημα «Προσφυγικό – Μεταναστευτικό» στη σωστή του διάσταση. Αυτό είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να βγάλουμε σωστά συμπεράσματα και να θέσουμε σωστούς στόχους πάλης.

Το ζήτημα «Προσφυγικό – Μεταναστευτικό» δεν είναι καθόλου νέο. Άλλωστε σαν λαός το ξέρουμε πολύ καλά, και την προσφυγιά (βλ. Μικρασιατική καταστροφή, πολιτική προσφυγιά), και τη μετανάστευση (βλ. Αμερική, Αυστραλία, Δυτ. Ευρώπη). Έχει όμως πάντα τη ίδια μήτρα: τον πόλεμο, την καταπίεση και την φτώχεια.

Είναι γνωστό ότι οι πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν στο Κλειδί είναι ένα μέρος από αυτούς που ήρθαν με τα τελευταία καραβάνια των κυνηγημένων, αποτέλεσμα της επιδίωξης Ερντογάν να χρησιμοποιεί τις ροές προσφύγων - μεταναστών προς την ΕΕ και την Ελλάδα σαν πρώτη χώρα υποδοχής, για να προωθεί τις γεωπολιτικές επιδιώξεις της άρχουσας τάξης της Τουρκίας.

Το ΚΚΕ με συνέπεια αντιπαλεύει τόσο τη θεωρία των «ανοιχτών συνόρων», που αθωώνει την τουρκική αστική τάξη, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ, όσο και τον αντιδραστικό εθνικισμό και ρατσισμό των ακροδεξιών και φασιστών, που κρύβουν τον πραγματικό εχθρό και ένοχο, μετατοπίζοντας το πρόβλημα στους ξεριζωμένους και στα άλλα θύματά τους.

Ειδικότερα, αυτές οι εξελίξεις μπορούν να αποδείξουν σε ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις την άμεση σχέση που έχει το ιμπεριαλιστικό μακελειό με τις προσφυγικές ροές και το πόσο επικίνδυνη είναι η πολιτική της ΕΕ στο Προσφυγικό - Μεταναστευτικό.

Πολιτική που εγκαινίασε ο ΣΥΡΙΖΑ με τη συνθήκη ΕΕ - Τουρκίας τον Μάρτη του 2016, προχωρώντας πάνω στη συνθήκη του Δουβλίνου ΙΙΙ. Έτσι, δημιούργησαν τον εγκλωβισμό πάνω από 100.000 ανθρώπων, παρά τη θέλησή τους, στην Ελλάδα.

Χρειάζεται να απαντήσουμε και σε ορισμένα ουσιαστικά ερωτήματα:

Είναι άραγε αυτοί οι άνθρωποι εχθροί μας; Ευθύνονται για κάτι; Μας απειλούν; Τίποτα από όλα αυτά. Αναγκάστηκαν να ξεσπιτωθούν. Να αφήσουν τις πατρίδες τους, ρισκάροντας τη ζωή τους. Είναι τα θύματα του πολέμου, της καταπίεσης και της φτώχειας. Θύματα της πολιτική της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, της Ρωσίας, των ΗΠΑ και άλλων καπιταλιστικών χωρών και ενώσεων, μαζί και οι ελληνικές κυβερνήσεις, που ευθύνονται αφ’ ενός για τη διάλυση χωρών και τον ξεριζωμό λαών (βλ. Συρία, Ιράκ, Αφγανιστάν, Σουδάν, Λιβύη) και αφ’ ετέρου για τον εγκλωβισμό των ξεριζωμένων σε νησιά και σύνορα. Στον Έβρο και το Αιγαίο εχθρός του ελληνικού λαού δεν είναι τα θύματα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, οι ξεριζωμένοι απ’ τους πολέμους και τις επεμβάσεις που έχουν εξαπολύσει οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, με τη στήριξη όλων των ελληνικών κυβερνήσεων. Εχθρός είναι η πολιτική που απ’ τη μια στηρίζει τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους αυξάνοντας τα κύματα των προσφύγων και απ’ την άλλη μετατρέπει την Ελλάδα και άλλες χώρες του νότου, σε χώρα – φυλακή για να προστατεύεται το “φρούριο” της ΕΕ.

Κανείς δεν φεύγει από τον τόπο του όταν έχει μια ζωή με ασφάλεια και ευημερία. Σαν λαός το ξέρουμε και εμείς καλά αυτό. Φεύγει γιατί κινδυνεύει η ζωή του, είτε από τον πόλεμο είτε από την φτώχεια και την εξαθλίωση. Φεύγει και γίνεται εμπόρευμα από κάποιους επιτήδειους σύγχρονους δουλεμπόρους, που τον έπεισαν να πουλήσει ότι έχει και δεν έχει για τα ναύλα προς τη γη της «επαγγελίας», κάπου στην Ευρώπη, που αν επιζήσει από το ταξίδι, θα γίνει στην καλύτερη φθηνό, ευέλικτο εργατικό δυναμικό, χωρίς δικαιώματα, για να αυγατίσουν τα υπερκέρδη κάποιου ευρωπαίου καπιταλιστή.

Και τελικά ποιος θα το λύσει το πρόβλημα; Και με ποιον τρόπο; Μας λένε ότι θα μας λύσει η Ε.Ε. το πρόβλημα και ότι τα σύνορά μας είναι και δικά της. Ψέμα! Και όλα αυτά την ώρα που η συνθήκη Σένγκεν και ο κανονισμός Δουβλίνο ΙΙ, που υπέγραψαν ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, και είναι που οδηγούν στον διπλό εγκλωβισμό γιατί δίνεται η δυνατότητα σε όλες τις χώρες της Βόρειας και Κεντρικής Ευρώπης, που είναι άλλωστε και οι χώρες προορισμού των ανθρώπων αυτών, που δεν υπέστησαν και την οικονομική κρίση που υπέστη η Ελλάδα, να επιστρέψουν τους πρόσφυγες και μετανάστες στις χώρες υποδοχής, όπως η Ελλάδα αφού δεν δέχονται κανένα αίτημα ασύλου. Και έτσι δημιουργείται τεράστιο πρόβλημα και ηθικό και οικονομικό και πολιτικό για τους ανθρώπους αυτούς, αλλά και για τους κατοίκους μόνο στις χώρες πρώτης υποδοχής. Και αυτές είναι η Ελλάδα, η Κύπρος, η Ιταλία, η Μάλτα. Όσον αφορά δε τη συμφωνία Ευρωπαϊκής Ένωσης-Τουρκίας, οδηγεί στον διπλό εγκλωβισμό, γιατί έδωσε τη δυνατότητα μόνο στην τουρκική πολιτική να ανοίγει και να κλείνει την στρόφιγγα ανάλογα, πότε με τις γεωστρατηγικές της επιδιώξεις και πότε με τη χρηματοδότηση για να παίρνει ζεστό χρήμα που το πληρώνουν οι λαοί της Ευρώπης. Είναι απαράδεκτη και πρέπει να καταργηθεί. Μετέτρεψε την Ελλάδα από χώρα διέλευσης σε χώρα προορισμού.

Εμείς πιστεύουμε ότι με όρους κινήματος πρέπει να εκφραστεί η εναντίωση - καταγγελία της διαχείρισης του εγκλωβισμού από την κυβέρνηση και άλλες πολιτικές δυνάμεις, που απαιτούν ομοψυχία στην επικίνδυνη πολιτική τους, η οποία μετατρέπει την Ελλάδα σε φυλακή της ΕΕ για πρόσφυγες και μετανάστες και ΝΑΤΟικό στρατόπεδο - ορμητήριο των ΗΠΑ.

Γι’ αυτό και καταθέσαμε από την πρώτη στιγμή σαν Λαϊκή Συσπείρωση τα παρακάτω αιτήματα-διεκδικήσεις:

Το κλείσιμο όλων των hot spot στα νησιά και στον Έβρο και η μεταφορά των αιτούντων άσυλο καταρχήν στην ηπειρωτική χώρα σε δημόσιους ανοιχτούς χώρους φιλοξενίας και στη συνέχεια η άμεση μεταφορά τους στις χώρες προορισμού τους.

Να δοθεί άσυλο σε όσους προέρχονται από χώρες που είναι εστίες πολέμου, εμφυλίων, υπό κατοχή ή είναι θύματα αντιδραστικών καθεστώτων και κινδυνεύει η ζωή τους και βεβαίως πρέπει να εξασφαλιστούν γρήγορες διαδικασίες για τα αιτήματα ασύλου μέσω πρόσληψης αναγκαίου προσωπικού.

Όσο μένουν οι πρόσφυγες και μετανάστες πρέπει να εξασφαλίζεται ιατρική περίθαλψη, εμβολιασμοί, πρόσβαση των παιδιών τους στην εκπαίδευση, χωρίς εμπλοκή των ΜΚΟ και με την απαραίτητη στελέχωση όλων των σχετικών υπηρεσιών.

Πρέπει να υπάρξει αποζημίωση των κατοίκων των νησιών και της ενδοχώρας που έχουν υποστεί ζημιές από τον διπλό εγκλωβισμό προσφύγων και μεταναστών που επιβάλλει η Ε.Ε. και για τον οποίο έχει συμφωνήσει και η προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και η νυν της ΝΔ.

Η ΕΕ και ο ΟΗΕ να οργανώσουν διαδικασίες υποβολής αιτήσεων ασύλου μέσα στην Τουρκία στα σύνορα με την Ελλάδα και στα σύνορα με τη Συρία και απευθείας μετακίνηση στις χώρες προορισμού τους, με πλήρη διασφάλιση των δικαιωμάτων τους .

Κλείνοντας πρέπει να πούμε ότι εμείς με σταθερότητα στεκόμαστε απέναντι στον εθνικισμό, στην πατριδοκαπηλία, στην ανοιχτή ή καλυμμένη φασιστική προπαγάνδα. Στεκόμαστε απέναντι στον κοσμοπολιτισμό του κεφαλαίου και σε θελημένους ή «αθέλητους» υποστηρικτές του με τις θεωρίες περί ανοιχτών συνόρων, με αυτούς που σπρώχνουν με τις ευχές των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στη συνδιαχείριση στο Αιγαίο.

Τελικά το πρόβλημα θα λυθεί οριστικά μόνο όταν ο κάθε λαός στη χώρα του οργανωθεί και παλέψει για να σταματήσουν οι στρατιωτικές επεμβάσεις, με ανυπακοή στη Σένγκεν και τον Κανονισμό Δουβλίνο ΙΙ, για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος, που γεννά πόλεμο, φτώχεια, προσφυγιά.

Η επικεφαλής

Ιωαννίδου Μαρία