ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ;

Γράφει ο Γιάννης Μαγκριώτης 

Το ποδόσφαιρο, είναι ιδιαίτερα αγαπητό άθλημα, σχεδόν σε όλο τον κόσμο.

Ξεκίνησε τον 19ο αιώνα, ως αθλητικό, ψυχαγωγικό και κοινωνικό γεγονός, συνήθως σε εργατικές γειτονιές και σχολεία.

Σταδιακά, εξελίχτηκε, σε μεγάλη επιχειρηματική δραστηριότητα, που στις περισσότερες περιπτώσεις, είχε και έχει, πολλές αδιαφανείς πλευρές.

Χρησιμοποιήθηκε, από φασιστικά και ολοκληρωτικά καθεστώτα, για προπαγανδιστικούς λόγους, για την απορρόφηση της κοινωνικής διαμαρτυρίας και ως εργαλείο πολιτικής χειραγώγησης.
Κάποτε μάλιστα η Αριστερά το χαρακτήριζε, παραφράζοντας την γνωστή φράση του Μάρξ, ως "όπιο του λαού".

Η χώρα μας, όπως σχεδόν σε όλα τα οικονομικά κοινωνικά και θεσμικά θέματα, ακολούθησε με απόσταση τις εξελίξεις στην Ευρώπη, με πολύ πιο έντονες τις παθογένειές της.

Τις τελευταίες δεκαετίες, το ποδόσφαιρο, όπως και άλλα ομαδικά, αλλά και ατομικά αθλήματα, έχουν πλήρως εμπορευματοποιηθεί.

Ο απόλυτος ρυθμιστής, είναι πλέον η τηλεόραση και οι χορηγοί.

Όσο αναπτύσσεται η τεχνολογία, μετάδοσης εικόνας και ήχου, τόσο η εξάρτηση, είναι πιο μεγάλη.

Είναι γνωστό, ότι το 80% των εσόδων μιας επαγγελματικής ομάδας ποδοσφαίρου, είναι τα τηλεοπτικά δικαιώματα.

Το Πρωτάθλημα της SUPER LEAGUE δεν θα ξεκινούσε, αν δεν βρισκόταν τελικά ο συμβιβασμός, μεταξύ της διοργανώτριας αρχής και του συνδρομητικού καναλιού.

Τα μοντέλα του Επαγγελματικού ποδοσφαίρου στη Ευρώπη, είναι σε γενικές γραμμές τρία.

-Το Αγγλοσαξονικό, που είναι show και είναι απολύτως διεθνοποιημένο, με τις ομάδες εισηγμένες οι περισσότερες στο Χρηματιστήριο, ή να ανήκουν σε ξένους, Ρώσους και Άραβες ολιγάρχες, που αποδέχτηκαν όμως, πλήρως τους διαφανείς κανόνες των ανάλογων επενδύσεων στην Μεγάλη Βρετανία.

-Το Σκανδιναβικό, που είναι ημιεπαγγελματικό και έχει αθλητικό, ψυχαγωγικό και κοινωνικό, χαρακτήρα.

-Της Νότιας και της Ανατολικής Ευρώπης, που παρουσιάζουν, όλες τις παθογένειες των οικονομικών κοινωνικών και θεσμικών υστερήσεων των χωρών τους.

Οι χώρες αυτές, παρουσιάζουν και τις μεγαλύτερες οικονομικές ανισότητες, στον ευρύτερο Ευρωπαϊκό χώρο.

Φυσικά οι χώρες αυτές, έχουν και τα πιο αναξιόπιστα, πρωταθλήματα.

-Ειδικά στην Ελλάδα οι μεγαλομέτοχοι, των "μεγάλων" ΠΑΕ, είναι οικονομικοί μεγιστάνες, που δραστηριοποιούνται, κυρίως εκτός Ελλάδος και έχουν ΜΜΕ, την άλλη μεγάλη πληγή της χώρας μας.

-Για τις άλλες ΠΑΕ, όταν δεν είναι παραρτήματα των «μεγάλων», οι επαγγελματικές δραστηριότητες και οι φορολογικές δηλώσεις πολλών μεγαλομετόχων, είναι για διατριβή.

Και δυστυχώς, κάθε φέτος και χειρότερα.

Το πολιτικό σύστημα, όταν δεν διαπλέκεται με τους παράγοντες, κάνει πως δεν καταλαβαίνει, όπως και κάθε αρμόδια αρχή.

Η κοινωνία προπηλακίζεται και ένα μεγάλο μέρος της αυτοταπεινώνεται και δεν φταίει η οικονομική κρίση, αλλά η ηθική και θεσμική, που δυστυχώς, μόνο λίγους «περιθωριακούς» ΒΑΖΑΝΊΖΕΙ.