Νίκος Κωνσταντόπουλος «Το δημόσιο χρέος – Η ιστορία του και η σημασία του στη σημερινή κρίση»

Δικηγόρος της Δικαιοσύνης για Όλους στην Mηνυτήρια Aναφορά εναντίον όσων δεν ενεργούν για την διεκδίκηση των Γερμανικών Οφειλών

Η ομιλία του Νίκου Κωνσταντόπουλου στην κοινή εκδήλωση της Δικαιοσύνης για Όλους και της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους: "Ποιος χρωστάει σε ποιον”

Το παράνομο ελληνικό Δημόσιο Χρέος και οι Γερμανικές Οφειλές.
Κινηματογράφος Δεξαμενή, 17 Ιουλίου 2017

Νίκος Κωνσταντόπουλος «Ποιος χρωστάει σε ποιον» 17.7.2017 https://youtu.be/CBaHFCNymbE

Κινηματογράφηση: Άρης Χατζηστεφάνου (www.info-war.gr)

Πηγή: ΟΧΙ ΣΤΑ ΝΑΙ ΤΟΥΣ

Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία του Νίκου Κωνσταντόπουλου:

Νίκος Κωνσταντόπουλος

Δικηγόρος της Δικαιοσύνης για Όλους στην Mηνυτήρια Aναφορά εναντίον όσων δεν ενεργούν για την διεκδίκηση των Γερμανικών Οφειλών

«Να θυμίσω ότι η σημερινή εκδήλωση γίνεται σε μέρες τραυματικής επετείου. Γιατί τέτοιες μέρες είναι που συντελέστηκε το συνταγματικό και πρωθυπουργικό πραξικόπημα ανατροπής του Δημοψηφίσματος, με το προκλητικό επιχείρημα ότι το συντριπτικό ΟΧΙ του ελληνικού λαού σημαίνει καλύτερο ΝΑΙ στην υποταγή, στη διαχείριση, στην αποδοχή της περιορισμένης κυριαρχίας, στην έλλειψη δημοκρατικής αυτονομίας διακυβέρνησης και στον ευτελισμό μιας ολόκληρης χώρας και της ιστορίας της. Αυτό το πραξικόπημα, το πρωθυπουργικό, συνταγματικό πραξικόπημα, θα καταγραφεί στην ιστορία και καμία εξυπνάδα, κανένας πολιτικός εξυπνακισμός δεν πρόκειται ποτέ να το δικαιολογήσει. Απεναντίας, θα αποτελεί διαρκές τεκμήριο ότι τέτοιες ενέργειες γίνονται σε βάρος λαών, της ιστορίας τους και του μέλλοντός τους, όταν δεν υπάρχει διαφάνεια στη διακυβέρνηση της χώρας, όταν δεν υπάρχει λογοδοσία σε αυτούς που γίνονται εντολοδόχοι του λαού για να διαχειριστούν συγκεκριμένες καταστάσεις, όταν ο αμοραλισμός και ο κυνισμός καταστρέφουν εκείνα που αποτέλεσαν πάντοτε πολιτισμικές κατακτήσεις μιας αγωνιστικής Αριστεράς: αξίες, ιδέες και προοπτικές για ένα καλύτερο μέλλον.

Είναι, λοιπόν, στην επικαιρότητα διαρκώς το αίτημα για διαφάνεια στη λειτουργία των θεσμών και στον τρόπο που πολιτεύονται οι φορείς τους, αλλά και στις διαδικασίες με τις οποίες παίρνονται οι αποφάσεις και εφαρμόζονται. Είναι αίτημα το οποίο αποτελεί προϋπόθεση για την κοινωνικοπολιτική εναρμόνιση μιας ακέραιης, αυτόνομης και αποτελεσματικής δημοκρατίας. Η δημοκρατική διαφάνεια στην προστασία και ενίσχυση του δημοσίου συμφέροντος είναι απαραίτητος όρος για ορθολογική αξιοποίηση των εθνικών πόρων, για φορολογική δικαιοσύνη, για κοινωνικές και πολιτισμικές προτεραιότητες πέραν της κυβερνοδιαχείρισης, για αξιοβίωτη ανάπτυξη για όλους, με ανθρώπινο πρόσωπο και αλληλεγγύη, με συλλογική αυτοεκτίμηση και αισιοδοξία.

Η έλλειψη διαφάνειας στον τρόπο με τον οποίο η Κυβέρνηση αποφασίζει όσα αποφασίζει από το Ιούλιο του 2015 και πέρα, είναι αυτή η οποία οδήγησε στις σημερινές άθλιες πολιτικές λειτουργίες. Ποιος αποφασίζει, ποιος ενημερώνει ποιον, ποιος χρωστάει σε ποιον, ποιος λογοδοτεί, ποιος αναλαμβάνει τις ευθύνες να πει τα πράγματα με το όνομά τους. Ο όρος, λοιπόν, είναι ένας κακοποιημένος όρος, ο όρος της διαφάνειας, που από την εύκολη και διαρκή χρήση χωρίς αντίκρισμα, έχει χάσει το πραγματικό του νόημα και έχει καταντήσει σύνθημα παντός καιρού.

Εναντίον του αιτήματος για κυβερνητική και κρατική, θεσμική και κοινωνική διαφάνεια έδρασαν και δρουν πρακτικές και νοοτροπίες αχόρταγου νεοπλουτισμού, αγροίκου λαϊκισμού και αδίστακτου κομματικού, πελατειακού κυβερνητισμού, που αποθεώθηκαν στην διάρκεια της μεταπολίτευσης από πολλούς που σήμερα τις αναθεματίζουν και υιοθετούνται σήμερα από πολλούς που στο παρελθόν τις κατακεραύνωναν. Να θυμίσω ότι για λόγους αυτογνωσίας και δικαιοσύνης όσοι αξίωναν, στα χρόνια της δημαγωγικής, επιπόλαιης και σπάταλης Μεταπολίτευσης, θεσμική και πολιτική διαφάνεια χλευάζονταν ως αιθεροβάμονες και μηδενιστές από τις Κυβερνήσεις του καθεστωτικού δικομματισμού, αλλά και από χώρους αριστερούς αναφέρονταν μειωτικά ως θεσμολάγνοι, απολιτικοί νομικιστές, όπως πολύ καλά ξέρουν ορισμένα στελέχη του σημερινού, χωρίς ιδεολογικοπολιτική ταυτότητα, διεκπεραιωτικού και προσαρμοστικού κυβερνητισμού.

Ποιος, λοιπόν, χρωστάει σε ποιόν;

Το ερώτημα είναι ουσίας και ευθύνης. Χρωστούν και οι προηγούμενοι αλλά και οι σημερινοί Κυβερνήτες λογοδοσία, ανάληψη ευθύνης, απογραφή με σύγχρονη τεκμηρίωση του πραγματικού κόστους των Μνημονίων, αξιοποίηση των δεδομένων του Ελεγκτικού Συνεδρίου και του Γενικού Λογιστηρίου. Αντί με την κομματική απόφαση προσωπικής εμπάθειας της Βουλής να διαγράφουν τη δουλειά της Επιτροπής Αλήθειας, θα πρέπει να δώσουν κοστολογημένα στοιχεία για το πόσο επιβάρυνε και ποιος την οικονομία και τη χώρα. Αυτή την επιβάρυνση χρησιμοποιούν άλλωστε οι δανειστές εναντίον όλων των Κυβερνήσεων και της σημερινής για να εκφοβίζουν εκβιαστικά.

Η Δικαιοσύνη για Όλους σημαίνει αγώνα για την αποκατάσταση της συνταγματικής νομιμότητας που έχει ακρωτηριαστεί από το καθεστώς έκτακτης ανάγκης της μνημονιακής επιτήρησης. Όταν η Βουλή νομοθετεί καθ’ υπόδειξη και κατά παραγγελία, επικυρώνοντας με κατεπείγουσες διαδικασίες προαποφασισμένα μέτρα, είναι προκλητικό όσο και κωμικό να ακούς από θεσμικό παράγοντα ότι δεν υπάρχει καμιά περίπτωση να μείνει η Βουλή απαθής σε όσους επιχειρούν να απλώσουν το χέρι τους στη νομοθετική εξουσία, είτε είναι εκτός είτε εντός της χώρας, την ίδια ώρα που εκτελούνται τελεσίγραφα της επιτήρησης με νομοσχέδια της κακιάς ώρας αλλά και την ίδια ώρα που κινούνται διαδικασίες για την μη παραπομπή υπαλλήλων των δανειστών στο ΤΑΙΠΕΔ ή για την εξασφάλιση ασυλίας σε πρόσωπα, τοποτηρητές ή διεκπεραιωτές και υποστηρικτές τους. Αντί για το συνταγματικό καθεστώς της ισονομίας, οδηγούμαστε στο καθεστώς της ετεροδικίας και της ασυλίας.

Θα συντομεύσω γιατί ο καιρός είναι και αυτός άστατος. Να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους: Αντί για διαγραφή του Ελληνικού Χρέους, έχουμε διαγραφή των Γερμανικών Οφειλών και το αίτημα για διαγραφή του Χρέους από αγωνιστικά λάβαρο για το μέλλον διπλώθηκε προσεκτικά και μπήκε στο μπαούλο με ναφθαλίνη, μαζί με τις φθαρμένες παλιές φορεσιές.

Ποιος λοιπόν οφείλει σε ποιον σήμερα; Και η Κυβέρνηση οφείλει να εξηγήσει ποια είναι η θέση της έναντι των Γερμανικών Οφειλών. Γιατί η γερμανική πλευρά επαναλαμβάνει ότι η Ελλάδα είτε έχει παραιτηθεί είτε δεν θέτει καν θέμα διεκδίκησης. Θα υποχρεωθούν να απαντήσουν γιατί με βάση το αίτημα και την εντολή της Δικαιοσύνης για Όλους οφείλουν να ξεκαθαρίσουν, προκειμένου να αρχίσουν οι διαδικασίες εντός και εκτός Ελλάδας, την επίσημη ελληνική θέση για να μην επιδίδονται σε αυτό το παιχνίδι υποκρισίας, με το οποίο ουσιαστικά χρησιμοποιούν και το θέμα αυτό, τη μεγάλη αυτή ιστορική εκκρεμότητα, ως επικοινωνιακό εργαλείο.

Θα τελειώσω με μία παρατήρηση: Οι ιστορικοί, κοινωνιολόγοι και πολιτικοί αναλυτές διαπιστώνουν ότι στην ελληνική πολιτική ιστορία υπάρχει έλλειψη πολιτικών υποκειμένων που θέλουν να αμφισβητήσουν τα στερεότυπα του συστήματος. Οι πολίτες νιώθουν ότι αυτό το σύστημα κατάντησε κούφιο, τρύπιο και σκουριασμένο, θέλουν να το αμφισβητήσουν, θέλουν να το ανατρέψουν. Όταν, όμως, εμφανίζονται πολιτικά υποκείμενα που λένε τα πράγματα με το όνομά τους και δεν συνυπολογίζουν το πολιτικό και επικοινωνιακό κόστος εντός του συστήματος, τότε όλοι εφορμούν εναντίον τους, διότι χαλάνε το μοντέλο του καθωσπρέπει πραγματιστή πολιτικού. Καιρός είναι, λοιπόν, να τελειώνει το θέατρο σκιών και να αναδειχθούν πολιτικά υποκείμενα ουσιαστικής, ριζοσπαστικής προοδευτικής ανανέωσης της ελληνικής πολιτικής και της ελληνικής δημοκρατίας. Και μπορούν να αναδειχθούν τέτοια πολιτικά υποκείμενα μέσα από τη διεκδίκηση της Δικαιοσύνης για Όλους, τον αγώνα για τη διαγραφή – ακύρωση του ελληνικού Χρέους και την απαίτηση καταβολής των γερμανικών οφειλών. 

Σας ευχαριστώ!»