Δεν υπάρχει Ειρήνη χωρίς Δικαιοσύνη

Η ευθύνη μας να διεκδικήσουμε

Να απαιτήσουμε

Να διαμορφώσουμε τη Συναίνεση στη βάση της Λογοδοσίας και της Αποκατάστασης και όχι της Ατιμωρησίας και της Εκχώρησης

Οι οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα, για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας του Α’ και του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, ξεπερνούν τα 341 δισεκατομμύρια ευρώ.

Αυτό έχει υπολογισθεί από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους στην Επίσημη Έκθεσή του, που εκδόθηκε τον Ιανουάριο 2015 (με ένδειξη Δεκ.2014), την οποία η Ελληνική Κυβέρνηση δεν ενεργοποιεί, εδώ και 2,5 χρόνια.

Το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους στο απόρρητο πόρισμά του, που εκδόθηκε τον Ιανουάριο 2014, προτείνει μία σειρά από νομικούς τρόπους διεκδίκησης των Ελληνικών Απαιτήσεων, τις οποίες οι Ελληνικές Κυβερνήσεις επίσης δεν ενεργοποιούν εδώ 3,5 χρόνια.

Η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, από τον Απρίλιο του2000, εξέδωσε αμετάκλητη απόφαση με την οποία υποχρεώνει τη Γερμανία να πληρώσει τα θύματα του Διστόμου και τους συγγενείς τους. Η Γερμανία αρνείται να συμμορφωθεί. Οι Ελληνικές Κυβερνήσεις δεν υπογράφουν για την αναγκαστική εκτέλεση με κατάσχεση της περιουσίας της εδώ και 17 χρόνια. Ο πρωτοδίκης Λιβαδειάς που εξέδωσε την πρωτόδικη απόφαση είναι πλέον Αρεοπαγίτης. Ο δικηγόρος της υπόθεσης Γιάννης Σταμούλης πέθανε. Όπως και πάρα πολλά από τα θύματα που είχαν επιζήσει. Όπως και πάρα πολλοί συγγενείς τους.

Η θέση της Γερμανίας, όπως εκφράσθηκε από τις επίσημες δηλώσεις του εκπροσώπου του Γερμανικού Υπουργείου Εξωτερικών, την περασμένη Δευτέρα, με αφορμή όσα έγιναν στο Δίστομο, το περασμένο Σάββατο, είναι η εξής, σε απλά Ελληνικά (και σε ελεύθερη, αλλά ακριβή απόδοση):

Α) Η Γερμανία αναγνωρίζει και θλίβεται για τα εγκλήματα που διέπραξε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Καταλαβαίνει ότι οι Έλληνες στενοχωριούνται και αναστατώνονται, αν και έχουν περάσει πάνω 70 χρόνια (και θα έπρεπε να το έχουν ξεπεράσει).

Β) Το θέμα τη Γερμανία είναι ηθικά ανοιχτό και για αυτό καταθέτει στεφάνια στους τόπους εκτέλεσης. Δεν θα δώσει ούτε ένα ευρώ για αποκατάσταση, γιατί το θέμα είναι νομικά κλειστό, επειδή το λέει η Γερμανία. Δεν έχει σημασία τι λέει το Διεθνές Δίκαιο, το Διεθνές Ποινικό Δίκαιο, τι λένε οι Επίσημες Εκθέσεις των Ελληνικών Αρχών ούτε οι αποφάσεις της Ελληνικής Δικαιοσύνης.

Γ) Η Γερμανία δεν θα πληρώσει ούτε όσα ορίζει η αμετάκλητη απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου από το 2000 για τα θύματα του Διστόμου, γιατί η ίδια δεν θέλει και οι Έλληνες δεν μπορούν να την υποχρεώσουν, γιατί ούτε οι Ελληνικές Κυβερνήσεις θέλουν.

Δ) Οι Έλληνες θα έπρεπε να είναι ευχαριστημένοι που ο Πρέσβυς της Γερμανίας ήρθε στο Δίστομο, ενώ θα έπρεπε να παρευρίσκεται στο Κάσελ της Γερμανίας, όπου εγκαινιάσθηκε η Έκθεση Documenta 14, στο πλαίσιο της οποίας προωθείται η μη καταβολή των γερμανικών οφειλών και εκτίθενται πολλά πορτραίτα του Χίτλερ, στην Αθήνα, και μάλιστα δίνονται και χορηγίες από ελληνικές αρχές και Πανεπιστήμια.

Η θέση αυτή εκθέτει όσους παριστάνουν ότι διεκδικούν, χωρίς να κάνουν καμμία νομική, διπλωματική, διακρατική, λογιστική ή δικονομική ενέργεια διεκδίκησης. Χωρίς να διατυπώνουν ούτε καν λεκτικά τις Ελληνικές Απαιτήσεις.

Δεν μπορεί να γνωρίζεις αυτή τη θέση και να υποστηρίζεις ότι θα αλλάξει με δημόσιες σχέσεις, στεφάνια, πανηγυρικούς λόγους, τσάι και συμπάθεια. Ότι αν περάσουν περισσότερα χρόνια και πεθάνουν κι όσοι έχουν απομείνει, θα έχεις περισσότερες πιθανότητες να μεταμεληθεί η επίσημη Γερμανία και να πληρώσει για τα εγκλήματά της.

Πιστεύω ακράδαντα ότι κανείς Έλληνας, αλλά και κανένας άνθρωπος δεν έχει το δικαίωμα να αποδεχθεί κάτι τόσο ακραίο και προκλητικό, για τα ειδεχθέστερα εγκλήματα που γνώρισε η ανθρωπότητα.

Και οι νεότεροι δεν έχουμε δικαίωμα να αφήσουμε να σβήσει αυτή η διεκδίκηση και να θαφτεί στη λήθη.

Οι θηριωδίες των Ναζί, δεν είναι «μόνο» δολοφονίες, βασανιστήρια, βιασμοί, υπεξαιρέσεις, αρχαιοκαπηλία και καταστροφές.

Λέγονται εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Ακριβώς γιατί πλήττουν, σε οικουμενικό επίπεδο, τον πυρήνα της ανθρώπινης ύπαρξης.

Όχι μόνο των θυμάτων.

Όχι μόνο των οικείων τους.

Πλήττουν τον πυρήνα της ανθρωπότητας.

Η τιμωρία τους δεν εναπόκειται στη βούληση ή στις πράξεις των θυμάτων ή των συγγενών τους. Είναι υπόθεση της ανθρωπότητας.

Που από το 1998 αποφάσισε να ιδρυθεί και Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την τιμωρία αυτών των εγκλημάτων.

Τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας διαπράττονται όχι μόνο σε καιρό πολέμου, όπως τα εγκλήματα των Ναζί. Αλλά και σε καιρό υποτιθέμενης ειρήνης. Όπως το Μνημόνιο.

Τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας περιέχουν την στοχοποίηση ενός πληθυσμού και την φυσική εξόντωσή του, ολική ή μερική, την καταστροφή του. Όπως συνέβη με τους Εβραίους, τους Ρομά, τους Έλληνες, τους Ομοφυλόφυλους, τους Αριστερούς, τους Αντιφασίστες στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Όπως συμβαίνει με τον Ελληνικό πληθυσμό επί Μνημονίου.

Περιέχουν την καταστροφή των στοιχείων του πολιτισμού του, την απαλλοτρίωση της περιουσίας του.

Όταν τα εγκλήματα μένουν ατιμώρητα, χωρίς λογοδοσία, γεννούν νέα εγκλήματα.

Και θρέφουν την ασυδοσία του εγκληματία, που αισθάνεται ανεξέλεγκτος.

Το 1915 διαπράχθηκε η Γενοκτονία των Αρμενίων.

Που δεν τιμωρήθηκε.

Μέρος της τριπλής Γενοκτονίας Αρμενίων, Ποντίων, Ασσυρίων, από το Τουρκικό Κράτος. Που δεν τιμωρήθηκε!

20 χρόνια μετά, ο Χίτλερ, έτοιμος να αναλάβει τη σκυτάλη, κόμπαζε:

«Ποιος θυμάται σήμερα τη γενοκτονία των Αρμενίων;»

Η φράση του Γερμανικού Υπουργείου Εξωτερικών εμπεριέχει ακριβώς την ίδια φιλοσοφία: τη στρατηγική της λήθης.

Όμως η ανθρωπότητα μπορεί να προοδεύει μόνο στη βάση της ιστορικής αλήθειας και της ιστορικής μνήμης.

Στη βάση της λογοδοσίας και της Δικαιοσύνης.

Δεν υπάρχει Ειρήνη χωρίς Δικαιοσύνη.

Η Γερμανία δεν έχει μέχρι σήμερα υπογράψει Συνθήκη Ειρήνης με την Ελλάδα, για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως έχει κάνει με όλες τις υπόλοιπες χώρες. Ο λόγος είναι ότι υπογράφοντας Συνθήκη Ειρήνης, θα κληθεί να καταβάλει τις αποζημιώσεις.

Στην Ελλάδα, δυστυχώς, πολλοί δούλεψαν για να μην υπάρχει Δικαιοσύνη και Λογοδοσία.

Πρώτος ο δήθεν «Εθνάρχης» Κωνσταντίνος Καραμανλής, που, τη μαύρη δεκαετία του 1950, εξέδωσε 2 διατάγματα, αμνήστευσης και αποφυλάκισης των Εγκληματιών Πολέμου, μεταξύ των οποίων ο Αρχι-Ναζί Μέρτεν.

Με την Ελλάδα να έχει κάνει το 1995 την μοναδική ρηματική διακοίνωση για τις Γερμανικές Οφειλές, μέσω του Πρέσβυ Μπουρλογιάννη, φτάσαμε το 2012 να ισχυρίζεται ο τότε Υπουργός Οικονομικών της χώρας Φίλιππος Σαχινίδης ότι «δεν υπάρχει φάκελος που να τεκμηριώνει τις Γερμανικές Οφειλές». Για να αποδειχθεί, λίγους μήνες αργότερα, ότι τόσο στο Υπουργείο Οικονομικών όσο και σε πάρα πολλά Υπουργεία, Υπηρεσίες, δημόσιες Αρχές, Δικαστήρια και στην Τράπεζα της Ελλάδος αράχνιαζαν για δεκαετίες εκατοντάδες φάκελοι, κιβώτια ολόκληρα, με στοιχεία που τεκμηριώνουν τις Ελληνικές Απαιτήσεις.

Είναι ξεκάθαρο ότι η σημερινή αποθράσυνση της Γερμανίας βασίζεται στην πεποίθηση ότι οι οφειλές δεν πρόκειται να διεκδικηθούν από Ελληνικής πλευράς. Πεποίθηση άρρηκτα συνδεδεμένη με την προδοτική συμπεριφορά των μέχρι τώρα Κυβερνήσεων και λοιπών θεσμικών φορέων.

Είναι εξίσου ξεκάθαρο ότι είναι η ώρα να διεκδικήσουν οι πολίτες αυτά που οι Κυβερνήσεις έχουν εκχωρήσει, εγκαταλείψει και πουλήσει, την ώρα που παριστάνουν ότι δήθεν διεκδικούν.

Το ότι το θέμα των Γερμανικών Οφειλών άνοιξε διάπλατα με μια απλή κίνηση, πριν από 8 μέρες, αποδεικνύει πόσα μπορούν να γίνουν με οργανωμένη νομική και διεθνή διεκδίκηση.

Και θέτει προ των ευθυνών τους αυτούς που καμώνονται ότι διεκδικούν ενώ τα έχουν όλα εκχωρήσει.

Και θέτει προ των καθηκόντων μας εμάς, τους πολίτες, να κάνουμε αυτό που πρέπει.

Το περασμένο Σάββατο κάναμε μόνο την αρχή μιας νέας περιόδου πραγματικής διεκδίκησης.

Τώρα που, με αφορμή όσα έγιναν, το Σύστημα λυσσάει να δημιουργήσει την Συναίνεση στην παράδοση, στην υποταγή και στην ατιμωρησία, εμείς θα δουλέψουμε για να εκφραστεί η Συλλογική Συνείδηση της Διεκδίκησης, της Λογοδοσίας και της απόδοσης Δικαιοσύνης Για Όλους. Γιατί μόνο στη βάση της Δικαιοσύνης μπορεί να οικοδομηθεί η Ελευθερία, η Δημοκρατία, η Ειρήνη.

18/6/2017
Ζωή Κωνσταντοπούλου