ΠΟΔOΣΦΑΙΡΟ ΚΑΙ ΜΜΕ ΤΟ ΜΑΚΡY ΧΈΡΙ ΤΗΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ.

Γράφει ο Γιάννης Μαγκριώτης 

Κάθε εποχή, τα ισχυρά ιδιωτικά συμφέροντα, είχαν τους μηχανισμούς επιρροής στην εκάστοτε πολιτική εξουσία.

Τις τελευταίες δεκαετίες, το ποδόσφαιρο αρχικά και η ιδιωτική τηλεόραση στην συνέχεια, αποτέλεσαν, τους βασικούς μηχανισμούς άσκησης πολιτικής επιρροής.

Δυστυχώς, διαχρονικά τα κόμματα, υποτίμησαν τον κίνδυνο της διαπλοκής, δηλαδή του στενού εναγκαλισμού, της πολιτικής εξουσίας με τους ισχυρούς οικονομικούς ομίλους, που είχαν πλέον στην κατοχή τους συγκροτήματα τύπου και μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, που δούλευαν με μεγάλες κρατικές συμβάσεις.

Έκτοτε, αλληλοχρησιμοποιήθηκαν, πολλές φορές, εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος.

Η οικονομική κρίση, έφτιαξε νέα κόμματα και νέες κυβερνήσεις, που υποσχέθηκαν να χτυπήσουν την διαπλοκή, μεγάλο υπεύθυνο για την κρίση.

Δυστυχώς, 2.5 χρόνια μετά, έχουμε τα ίδια και χειρότερα, μάλιστα και με απροκάλυπτη παραβίαση του Συντάγματος και του κράτους δικαίου.

Για τα θέματα αυτά, έχω μιλήσει και έχω γράψει πολλές φορές. 

Δυστυχώς, όλα τα κόμματα, υπερασπίζονται την εξυγίανση του χώρου των ΜΜΕ, όταν θίγονται από τα ΜΜΕ, ή όταν βλέπουν ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να επέμβει στον χώρο, για λόγους κομματικού συμφέροντος.

Δυστυχώς, παλιοί και νέοι επενδυτές στα ΜΜΕ, είναι παλιοί και νέοι ιδιοκτήτες ποδοσφαιρικών ομάδων, που συνδέονται με το κράτος, με τον ένα, ή άλλο, τρόπο.

Ευτυχώς, το κράτος δικαίου, κάτω και από την πίεση της κοινής γνώμης, μερικές φορές λειτουργεί, όπως στην περίπτωση του πλειστηριασμού των μετοχών του ΔΟΛ.

Από την άλλη όμως, σε πιάνει μελαγχολία, όταν βλέπεις, ποιοι και γιατί συμμετέχουν στους διαγωνισμούς.

Το λεγόμενο επενδυτικό ενδιαφέρον, εσωτερικό και διεθνές είναι απελπιστικά περιορισμένο, γιατί κανείς δεν εμπιστεύεται την Ελληνική οικονομία και το ελληνικό πολιτικό σύστημα, όπως και το ελληνικό κράτος.

Ακόμη βλέπουμε, ότι αυτοί που διαμαρτύρονται περισσότερο, όταν χάνουν έναν διαγωνισμό, είναι αυτοί που είναι οι περισσότερο ευνοημένοι, από την προηγούμενη και ειδικά, από την σημερινή κυβέρνηση.

Μάλιστα, ένας εξ αυτών, εκμεταλλευόμενος την κρίση αγοράζει τζάμπα και φροντίζει να ενισχύεται και με τροπολογίες στην βουλή.

Πέντε επενδύσεις έκανε και στις πέντε, είτε ήταν ο μόνος επενδυτής, είτε αγόρασε χωρίς διαγωνισμό.

Σε δύο διαγωνιστικές διαδικασίες, που τηρήθηκαν, ουσιαστικά και τυπικά οι διαγωνιστικές διαδικασίες, έχασε.

Μάλιστα, ο τρόπος που έχασε και η μετέπειτα αντίδρασή του, γεννά περισσότερα ερωτηματικά, για την επιχειρηματική και όχι μόνο στρατηγική.

Δυστυχώς, τα συμπεράσματα, μόνο μελαγχολία προκαλούν.

Από το κακό στο χειρότερο και για ένα κομμάτι ψωμί.

Πως, να βγει η χώρα, από την κρίση;