Αστυνομικοί στο Athens Pride. Μια τοποθέτηση

Του Αντώνη Σιγάλα

Η χθεσινή εκδίωξη των αστυνομικών που συμμετείχαν στο Athens Pride, από ομάδα μέσα στην παρέλαση, ήταν πέρα για πέρα απαράδεκτη.

Σε ένα περιβάλλον ακραία ομοφοβικό, όπως είναι αυτό των σωμάτων ασφαλείας, μερικοί άνθρωποι σαν αυτούς, έχουν το θάρρος, εδώ και κάποιο διάστημα, να βγουν και να δηλώσουν ανοιχτά τη σεξουαλικότητά τους και να διεκδικήσουν μάλιστα από την υπηρεσία τους να παρελάσουν με διακριτά χαρακτηριστικά στο Athens Pride. Στο περσινό Athens Pride αυτό δεν είχε γίνει δυνατό. Έγινε όμως φέτος. Στο ενδιάμεσο διάστημα είχαν υπάρξει πολύ μεγάλες ζυμώσεις μέσα στην αστυνομία και κυρίως οι άνθρωποι που δήλωσαν τη στήριξή τους στη διεκδίκηση της ορατότητας της σεξουαλικής ταυτότητας των συναδέλφων τους δέχτηκαν πολύ μεγάλο bullying, όπως άλλωστε και αυτοί που δήλωσαν ομοφυλόφιλοι. Bullying όμως δέχτηκαν και από μέλη της ΛΟΑΤ κοινότητας λόγω του γεγονότος ότι είναι αστυνομικοί. Για πολύ κόσμο μέσα στην κοινότητα ισχύει η ταύτιση του επαγγέλματος του αστυνομικού με τον δυνάστη και τον αντίπαλο κάθε έννοιας ριζοσπαστικοποίησης. Με αυτόν τον τρόπο τα άτομα αυτά είναι απορριπτέα και από τις δύο κοινότητες στις οποίες ανήκουν, το εργασιακό τους περιβάλλον, γιατί δεν είναι αρκετά μάτσο, και από τη ΛΟΑΤ κοινότητα, γιατί είναι εκπρόσωποι μιας μάτσο κουλτούρας.

Εχθές μια ομάδα από αυτούς, με μπλουζάκια που δήλωναν ότι είναι αστυνομικοί, ήρθαν σε έναν καθόλου φιλικό χώρο, όπως αποδείχτηκε, το χώρο του Athens Pride. Κατά τη διάρκεια της παρέλασης μια μικρή ομάδα τους επιτέθηκε και με σπρωξιές και φωνές απαίτησε την απομάκρυνσή τους από το χώρο της παρέλασης, καταφέρνοντας τελικά να επιτύχει το σκοπό της.

Θεωρώ αυτή την ενέργεια απαράδκετη, γιατί στα πλαίσια της κοινότητας, ενέργειες όπως αυτή, δηλαδή η ριζοσπαστικοποίηση και η διεκδίκηση μιας ορατότητας σε ένα περιβάλλον καθόλα ομοφοβικό και ομοπολεμικό, είναι προς το συμφέρον της ΛΟΑΤ κοινότητας στην προώθηση των διεκδικήσεών της. Ένας γκέι μπάτσος δεν είναι πρώτα και κύρια μπάτσος ούτε πρώτα και κύρια γκέι. Είναι αυτό που είναι: Ένας γκέι μπάτσος. Αντιμετωπίζει και αυτός τις ίδιες διακρίσεις με όλους τους υπόλοιπους από εμάς στο πεδίο της ορατότητας και των διακρίσεων και τη ριζοσπαστικοποίησή του πρέπει να τη στηρίξουμε ανεπιφύλακτα.

Επιπλέον, το τελευταίο διάστημα, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει στηρίξει τα δικαιώματα των ατόμων αυτών, ενώ η αριστερά βρίσκεται σε ένα ιδεολογικό σοκ, λόγω προφανώς της διττής ιδιότητας αυτών των ατόμων, γκέι και μπάτσος, με την οποία αντιμετωπίζει κρίση ταυτότητας. Αφενός γιατί υποτίθεται ότι ο μπάτσος είναι πάντα ο αντίπαλος, μια και η έννοια του δημοκράτη ή ακόμα και αριστερού μπάτσου είναι απολύτως μειοψηφική μέσα στην αριστερά, ενώ η διεκδίκηση μιας ορατής σεξουαλικότητας είναι αποδεκτή μόνο μέσα από αγώνες που συνδέονται με το αντικαπιταλιστικό κομμάτι (αυτό συμβαίνει αλλά δεν είναι πάντα η περίπτωση). Αφήνοντας το κομμάτι αυτό χωρίς εκπροσώπηση η αριστερά αφήνει ένα μεγάλο κενό, ακριβώς όπως την εποχή που όταν αναπτύσσονταν τα πρώτα ΛΟΑΤ κινήματα, τη δεκαετία του 1970, η αριστερά τα θεωρούσε συστημική έκφανση και τα απαξίωνε με κάθε τρόπο, αφήνοντας όλο το πεδίο δράσης σε συστημικές δυνάμεις, που με αυτόν τον τρόπο απέκτησαν έρεισμα δημοκρατικότητας και ριζοσπαστισμού, ενώ μια μεγάλη γενιά νεοφιλελεύθερων στελεχών βγήκε μέσα από τέτοιες διαδικασίες.

Αντώνης Σιγάλας-Μέλος της Πλεύσης Ελευθερίας

Πηγή Facebook: ΄΄ Antonis Sigalas ΄΄