Γιάννης Μαγκριώτης: ΑΝ ΗΤΑΝ ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΕΞΑΓΩΓΙΜΟ ΕΙΔΟΣ ΘΑ ΕΙΧΑΜΕ ΒΓΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ.

Τις τελευταίες ημέρες, με αφορμή την συζήτηση για την συμφωνία με την FYROM και πάλι είχαμε μεγάλη παραγωγή προδοτών στην χώρα μας.

Βεβαίως, σε καμιά περίπτωση δεν θα φθάσουμε την παραγωγικότητα των συγκεντρώσεων των αγανακτισμένων του 2011.

Σήμερα όμως, θα σας μιλήσω για ένα άλλο είδος προδότη, που ζήσαμε την περίοδο 2009-2012.

Θα σας πω μια μικρή ιστορία για την κατασκευή της στάσης του Μετρό στο Παπάφειο.

Αφορμή για να την θυμηθώ μού έδωσε μια όμορφη παράσταση, που οργάνωσε η διοίκηση της Αττικό Μετρό ΑΕ με το ΚΘΒΕ και το Κέντρο Εκπαιδεύσεως και Αποκαταστάσεως Τυφλών, στο εσωτερικό της στάσης του Μετρό στο Παπάφειο.

Οφείλω να ομολογήσω, ό,τι έφθασα, όταν η παράσταση τέλειωνε, λόγω της συμμετοχής μου σε εκπομπή για την συμφωνία με την FYROM στην T.V. ATLAS, όμως χάρηκα γιατί διαπίστωσα ότι ο σταθμός είναι στα τελειώματα.

Όπως θα θυμάστε, η κατασκευή τού σταθμού ξεκίνησε με δύο περίπου χρόνια καθυστέρηση και αυτό επηρέασε και την κατασκευή της σήραγγας.

Στα μέσα περίπου του 2009 ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης και Πρόεδρος του Παπαφείου, ανακάλεσε την υπογραφή του στη συμφωνία του Ιδρύματος με την τότε κυβέρνηση, για την κατασκευή του σταθμού σε τμήμα του αύλιου χώρου του Ιδρύματος.

Η συμφωνία προέβλεπε την παραχώρηση λίγων δεκάδων τετραγωνικών μέτρων για τον σταθμό, την προσωρινή κατάληψη για το εργοτάξιο ενός μεγαλύτερου τμήματος και την κοπή περίπου 15 γηρασμένων πεύκων.

Σε αντιστάθμισμα το δημόσιο υποχρεούνταν να δώσει στο ίδρυμα, το οποίο επίσης είναι του δημοσίου από το 1982 και λειτουργεί με χρήματα του δημοσίου, τα εξής:

1) Το όνομα του Παπάφη στο σταθμό.

2) Αποζημίωση χρηματική σύμφωνα με την απόφαση απαλλοτρίωσης του δικαστηρίου.

3) Να φυτέψει περίπου 300 πεύκα.

Όμως, στα τέλη του 2008, μια ομάδα παλιών αποφοίτων του Παπαφείου μήνυσε τον Μητροπολίτη με την κατηγορία του προδότη της διαθήκης του δωρητή, επειδή υπέγραψε την συμφωνία με την κυβέρνηση το 2006 και παραχωρούσε χώρο της αυλής του Παπάφειου.

Ο Μητροπολίτης βρέθηκε στο εδώλιο, όσο απίστευτο και αν ακούγεται και τελικά αθωώθηκε, ήδη όμως είχε ανακαλέσει την υπογραφή του.

Χρειάστηκαν δύο περίπου χρόνια διαπραγματεύσεων για να υπογράψει και πάλι την συμφωνία και να ξεκινήσουν οι εργασίες.

Όμως μην νομίζεται ότι ήταν ο δρόμος ελεύθερος, αφού έπρεπε να δώσουν άδεια τόσο η πολεοδομία, όσο και η εφορεία νεωτέρων μνημείων, γιατί νομίζετε, φυσικά για την κοπή των 15 γηρασμένων πεύκων και δεν ήταν και εύκολο, λόγω και της επιρροής του πολιτικού προϊσταμένου της πολεοδομίας.

Το δημόσιο επιβαρύνθηκε με περισσότερα από δέκα εκατομμύρια πρόσθετες δαπάνες και αποζημιώσεις προς τον εργολάβο.

Αυτή, ήταν μία ακόμη παράλογη ιστορία που ζήσαμε στην πόλη μας, που εκτός του κόστους σε χρήμα και σε χρόνο και ταλαιπωρία, γέννησε ακόμη ένα "προδότη".