Ομιλία Γ. Σταθάκη στη συζήτηση του νομοσχεδίου για μέτρα ανακούφισης της λαϊκής οικογένειας

Παρακολουθείστε την ομιλία του Υπουργού Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού Γιώργου Σταθάκη, βουλευτή Ν. Χανίων του ΣΥΡΙΖΑ, κατά τη συζήτηση  επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου της πρότασης νόμου αρμοδιότητας του Υπουργείου Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού: «Μέτρα ανακούφισης της λαϊκής οικογένειας». Μέρος Α' 14.07.2016 

Ομιλία Υπουργού Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού Γ.Σταθάκη - Μέρος Α' 14.7.2016  https://youtu.be/7DQEC0Jp3dw

Μέρος Β' 14.07.2016

Ομιλία Γ. Σταθάκη μέρος β' - απάντηση στη Νίκη Κεραμέως | ΝΔ 14.7.2016 https://youtu.be/4qR7umkMNQw

Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία τουΥπουργού Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού Γιώργου Σταθάκη:

Αθήνα, σήμερα στις 14 Ιουλίου 2016, ημέρα Πέμπτη και ώρα 09.42΄ συνήλθε στην Αίθουσα των συνεδριάσεων του Βουλευτηρίου η Βουλή σε ολομέλεια, για να συνεδριάσει υπό την προεδρία του Α΄ Αντιπροέδρου αυτής κ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΚΟΥΡΑΚΗ.

Ημερήσια διάταξη

ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Μόνη συζήτηση  επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου της πρότασης νόμου αρμοδιότητας του Υπουργείου Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού: «Μέτρα ανακούφισης της λαϊκής οικογένειας».

Ο Υπουργός Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού κ. Γεώργιος Σταθάκης, έχει τον λόγο, για δεκαπέντε λεπτά.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΤΑΘΑΚΗΣ (Υπουργός Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού): Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι, όπως φάνηκε και από την τοποθέτηση του εκπροσώπου της Νέας Δημοκρατίας, διαφαίνεται μία τάση απόσυρσης της αρχικής στρατηγικής της ότι η έλευση του ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στην εξουσία προκάλεσε μία τρομακτική καταστροφή στην ελληνική οικονομία και ότι ό,τι συμβαίνει γύρω μας είναι προϊόν των τελευταίων δεκαοκτώ μηνών, διότι σήμερα διατήρησε ηπιότερους τόνους και μας είπε να συγκρίνουμε δύο μεθοδολογικές παρατηρήσεις, τις οποίες θα αναπαραγάγω επακριβώς.

Πρώτον, να διακρίνουμε το πρώτο μνημόνιο από το δεύτερο. Το πρώτο είχε 2/3 αύξηση των φόρων και 1/3 μείωση των δαπανών. Το δεύτερο είχε ακριβώς το ανάποδο -αυτό που είναι προσφιλές στη Νέα Δημοκρατία- περισσότερες περικοπές δαπανών και μικρότερη μείωση φόρων.

Η δεύτερη μεθοδολογική παρατήρηση ήταν ότι πρέπει να συγκρίνουμε κάθε Κυβέρνηση με το τι παρέλαβε και το τι παρέδωσε.

Ακολουθώ, λοιπόν, αυτές τις παρατηρήσεις, για να επικαλεστώ για μία ακόμη φορά ότι η Κυβέρνηση παρέλαβε μία οικονομία με οριακό πλεόνασμα, οριακή ανάπτυξη –το υπογραμμίζω για πολλοστή φορά- και έχοντας κλείσει μία περίοδο κατά την οποία είχε υποστεί μεγάλη συρρίκνωση η οικονομία. Αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. Το 25% της συρρίκνωσης του ΑΕΠ έγινε την προηγούμενη εξαετία.

Δεύτερον, η εκτίναξη της ανεργίας, τα «κόκκινα» δάνεια στις τράπεζες 46%, όλα τα δεδομένα, δηλαδή, είχαν ήδη προηγηθεί. Αυτό παρέλαβε η Κυβέρνηση και αυτό δεν συγκρίνεται με καμμία εξέλιξη από εκεί και πέρα, η οποία να δικαιολογεί την περαιτέρω επιδείνωση, μιας και τα δεδομένα είναι σε βάρος της Νέας Δημοκρατίας.

Άρα, αυτό παρέλαβε και υπό αυτούς τους όρους και επειδή τα δεδομένα είναι αυτά, 0% ύφεση, μείωση της ανεργίας 1,5% και άλλα που έχουμε αναλύσει επί μακρόν, τίθεται το ερώτημα τι θα είχε συμβεί εάν δεν υπήρχε αυτή η Κυβέρνηση και συνέχιζε η προηγούμενη. Αυτό είναι η τελευταία μεθοδολογική κριτική που ασκήθηκε σήμερα, γι’ αυτό και τη χαρακτηρίζω πιο μετριοπαθή από τις προηγούμενες καταστροφολογικές.

Πραγματικά, τι θα είχε συμβεί, εάν συνέχιζε η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας; Πώς θα προέκυπτε το πλεόνασμα 4,5 μονάδες του ΑΕΠ το 2015; Επαναλαμβάνω: Πώς θα προέκυπτε το πλεόνασμα 4,5 μονάδες του ΑΕΠ από λιγότερο από 1%, που παραλάβαμε αρχές του 2015, μέσα στο 2015 και πώς θα διατηρείτο το 2016 και το 2017;

Αυτό είναι ένας μύθος. Πώς θα γινόταν αυτό; Ας ακολουθήσω, λοιπόν, τη γραμμή της Νέας Δημοκρατίας, 2/3 περικοπές δαπανών και 1/3 αύξηση φορολογικών εσόδων.

Οι τρεις μονάδες του ΑΕΠ, που καλείτο να διορθώσει μέσα στο 2015, εάν τα μαθηματικά μου είναι καλά, είναι περίπου 5,5 δισεκατομμύρια μέτρα μόνο για το 2015. Θα περικόπτατε 4 δισεκατομμύρια από τις δημόσιες δαπάνες; Και πώς θα το κάνατε μέσα στο 2015;

Συνεπώς, ακολουθώ με δέος και επαναλαμβάνω ότι η αμηχανία της Νέας Δημοκρατίας μετά την πρώτη αξιολόγηση είναι πρωτόγνωρη, γι’ αυτό και κάνει δύο πράγματα.

Πρώτον, παρελθοντολογεί. Έτσι, χαρακτήρισα την εμμονή της, να αναζητήσουμε τα αίτια -και δεν ξέρω τι- για το πώς φτάσαμε σε κάποιες αποφάσεις στο 2015 πριν από το δημοψήφισμα. Η περίφημη «εξεταστική επιτροπή». Επαναλαμβάνω ότι αφ’ ενός μεν παρελθοντολογεί, διότι δεν έχει πολιτική, και αφ’ ετέρου χρησιμοποιεί διαφημιστικά σποτάκια, όπως το «δυο, δυο, δυο», το περίφημο διαφημιστικό σποτ, το οποίο χαιρετίζω ως επικοινωνιακό-διαφημιστικό σποτάκι, αλλά προφανώς δεν αποτελεί σοβαρή πολιτική ή σοβαρή κριτική στην παρούσα Κυβέρνηση.

Επαναλαμβάνω και επιμένω για πολλοστή φορά, επειδή το ανέφερε και ο εισηγητής για μια ακόμα φορά και το ανέφερε και η Δημοκρατική Συμπαράταξη στην Επιτροπή, ότι περιμένω για μια φορά να έρθει η Νέα Δημοκρατία να μας πει το κόστος ΣΥΡΙΖΑ πώς το βγάζει 86 δισεκατομμύρια.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (ΝΟΤΗΣ) ΜΗΤΑΡΑΚΗΣ: Γιατί δεν ρωτάτε τον κ. Στουρνάρα;

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΤΑΘΑΚΗΣ (Υπουργός Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού): Μην επικαλείστε τρίτους. Μια φορά θέλω να αναλύσετε αυτό το καταπληκτικό νούμερο που βγάλατε, το οποίο σας το αναλύω για πολλοστή φορά:

Τα 86 δισεκατομμύρια ήταν η συμφωνία του Ιουλίου, είναι ο νέος δανεισμός της χώρας και αντικαθιστά 50 δισεκατομμύρια παλαιών δανείων με νέα δάνεια, ευνοϊκότερα κατά πολύ, διότι αντί να αποπληρωθούν σε έξι χρόνια, αποπληρώνονται σε τριάντα –πάνε τα 50 δισεκατομμύρια- και περιλαμβάνει τα 25 δισεκατομμύρια των τραπεζών που δεν τα χρειαστήκαμε. Χρειαστήκαμε μόλις 5,5 δισεκατομμύρια και φτάσαμε στο 75. Τέλος, τα 11 δισεκατομμύρια είναι χρέη του δημοσίου προς τον ιδιωτικό τομέα, στα οποία συμφωνείτε.

Επαναλαμβάνω για πολλοστή φορά: Εμείς σας το λέμε, δεν υπάρχει τέτοιο κόστος. Εσείς να μας εξηγήσετε κάποια φορά από πού τεκμαίρεται το κόστος ΣΥΡΙΖΑ 86 δισεκατομμύρια. Το επαναλαμβάνει και η Δημοκρατική Συμπαράταξη. Επαναλαμβάνω: Κάποια στιγμή να μας πείτε πώς κάνατε αυτήν την αριθμητική.

Έρχομαι στο σημερινό νομοσχέδιο και στην πρόταση του ΚΚΕ. Υπενθυμίζω ότι η παρούσα Κυβέρνηση στο θέμα των «κόκκινων» δανείων έχει κλείσει όλον τον κύκλο των ρυθμίσεων, αποφάσεων και επιλογών που καλείται να κάνει. Η θέση της Κυβέρνησης ήταν πολύ σαφής, από την περίοδο που ήμασταν στην Αντιπολίτευση. Το πρόβλημα των διαδοχικών ανά δυο ανακεφαλαιοποιήσεων των τραπεζών χωρίς την αντιμετώπιση του προβλήματος των «κόκκινων» δανείων απλώς παρέτεινε τον κύκλο κρίσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Η παρούσα Κυβέρνηση είπε ότι θα προχωρήσει και στα δυο, και στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και στη ρύθμιση των «κόκκινων» δανείων. Από τον περασμένο Αύγουστο έχουμε ψηφίσει το σύνολο των ρυθμίσεων για τη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων. Υπενθυμίζω ότι έχουμε κάνει δυο πράγματα ως προς αυτό: Πρώτον, διαμορφώσαμε το αυστηρότερο πλαίσιο που μπορεί να υπάρξει και υπάρχει σε ευρωπαϊκό επίπεδο όσον αφορά διάφορους κανόνες κοινωνικής προστασίας, αλλά και ταυτόχρονα ρύθμισης του τρόπου με τον οποίον θα γίνει η διαχείριση αυτή και, δεύτερον, διατηρήσαμε στο ακέραιο την προστασία της πρώτης κατοικίας, ακριβώς όπως είχαμε δεσμευθεί.

Επιτρέψτε μου να σας υπενθυμίσω μερικές από τις ρυθμίσεις που έχουμε κάνει. Θα ξεκινήσω από την τροποποίηση του Νόμου Κατσέλη. Αυτές οι τροποποιήσεις, που έγιναν τον Αύγουστο του 2015, εισήγαγαν επιπρόσθετα μέτρα ευνοϊκά για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά.

Πρώτον, επεκτείναμε το πεδίο εφαρμογής του Νόμου Κατσέλη και σε οφειλές υπερχρεωμένων νοικοκυριών προς το δημόσιο, τη φορολογική διοίκηση και τους φορείς κοινωνικής ασφάλισης. Άρα, στον Νόμο Κατσέλη ένα υπερχρεωμένο νοικοκυριό μπορεί να ενσωματώσει και συνολικά άλλες κατηγορίες χρεών που έχει προς το δημόσιο και τους ασφαλιστικούς φορείς.

Δεύτερον, εισαγάγαμε τον θεσμό της ταχείας εκκαθάρισης οφειλών των μικροοφειλετών έως 20.000 ευρώ χωρίς ακίνητη περιουσία και με κάποιους άλλους περιορισμούς. Μετά την παρέλευση δεκαοκτώ μηνών οι οφειλές τους διαγράφονται και παρέχεται η δυνατότητα νέου ξεκινήματος του υπερχρεωμένου φυσικού προσώπου.

Τρίτον, εισαγάγαμε το κριτήριο των εύλογων δαπανών διαβίωσης του οφειλέτη και της οικογένειάς του, που αποτελεί τον κορμό του κώδικα δεοντολογίας των τραπεζών.

Αυτές οι εύλογες δαπάνες διαβίωσης, με βάση αποτιμήσεις της Ε.Σ.Υ.Ε. και με βάση τα σημερινά δεδομένα, υπολογίζεται ότι είναι γύρω στα 1.100 ευρώ για μια τετραμελή οικογένεια. Άρα, η κάλυψη δανειακών αναγκών, που καλείται να ρυθμιστεί σε σχέση με τις τράπεζες θα αφορά εισοδήματα πάνω από αυτό. Άρα, εξασφαλίζονται οι ελάχιστες δαπάνες διαβίωσης.

Τέταρτον, επιταχύνουμε τις διαδικασίες εκδίκασης του παλιού νόμου Κατσέλη, στελεχώνοντας νέες οργανικές θέσεις με ειρηνοδίκες και δικαστικούς υπαλλήλους, ούτως ώστε να αντιμετωπιστεί διοικητικά το πλήθος των υποθέσεων.

Πέμπτον, παρέχουμε δυνατότητα επανυποβολής αιτήσεως και επανυπαγωγής στον νόμο του 2010 με παράταση που δόθηκε, προκειμένου να υπάρχει μια προστασία όλων των οφειλετών που είχαν προβλήματα γραφειοκρατικού τύπου.

Τον περασμένο Νοέμβριο, του 2015, διαμορφώσαμε οριστικά το νέο πλαίσιο, τον νέο νόμο Κατσέλη. Να υπενθυμίσω τι λένε οι δύο βασικές αλλαγές που φέραμε: Πρώτον, ο οφειλέτης σε οποιαδήποτε απαίτηση μπορεί να ζητήσει την εξαίρεση της κύριας κατοικίας του από την περιουσία του, εφόσον το διαθέσιμο εισόδημά του δεν υπερβαίνει τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης, προσαυξημένες κατά 70%, η αντικειμενική αξία είναι κάτω από 180.000 ευρώ, συν παιδιά κ.λπ. και ο δανειολήπτης υπήρξε συνεργάσιμος κατά την έννοια του Κώδικα Δεοντολογίας. Αυτό αφορά λοιπόν το 65% των δανειοληπτών. Άρα, η πρώτη κατοικία για το σύνολο αυτών των κατηγοριών των δανειοληπτών προστατεύεται με τον νόμο αυτό.

Τώρα, αυξημένη προστασία υπάρχει και για τους οφειλέτες των οποίων το διαθέσιμο οικογενειακό εισόδημα δεν ξεπερνάει ή είναι ίσο με τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης και η αντικειμενική αξία είναι κάτω από 120.000 ευρώ.

Στην περίπτωση αυτή, προβλέπεται η δυνατότητα συνεισφοράς του δημοσίου στην εξόφληση ων μηνιαίων καταβολών, ύστερα από αίτηση του οφειλέτη. Αυτό αφορά το 25% των πλέον ευάλωτων δανειοληπτών, όπου το κράτος έρχεται αρωγός για να πληρώνει το στεγαστικό του δάνειο, προκειμένου προφανώς και αυτονοήτως να μην χαθεί η πρώτη κατοικία.

Επιπρόσθετα σε αυτά, επιτρέψτε μου να υπενθυμίσω ότι έχουμε συγκροτήσει τη Ειδική Γραμματεία Διαχείρισης του Ιδιωτικού Χρέους, η οποία θα διαχειρίζεται και τα τριάντα κέντρα εξυπηρέτησης των δανειοληπτών στο σύνολο της χώρας.

Ταυτόχρονα, ετοιμάζουμε να διαμορφώσουμε ένα εξωδικαστικό σύστημα συμβιβασμών για υπερχρεωμένες μικρές, μεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις και ελευθέρους επαγγελματίες. Είναι ένα σύνθετο σύστημα. Παρατείναμε τον νόμο Δένδια για όσο διάστημα χρειάζεται, αλλά θα είναι μια τομή στον τρόπο με τον οποίο μπορεί να διευθετηθεί αυτό το σύστημα.

Ταυτόχρονα, ανοίγοντας την αγορά στην οποία μπορούν να εμπλακούν μη τραπεζικά ιδρύματα, κάναμε τρία πράγματα, υπενθυμίζω: Πρώτον, οι εταιρίες διαχείρισης αυτών των δανείων είναι υποχρεωτικό να εδρεύουν στην Ελλάδα, να αδειοδοτούνται από την Τράπεζα της Ελλάδος με γνωμοδότηση της Κυβέρνησης και να λειτουργούν υπό ένα καθεστώς λειτουργίας, που ορίζεται από την Τράπεζα της Ελλάδος και έχει μια σειρά από αυστηρούς κανόνες.

Επίσης, όσον αφορά την πώληση δανείων που επιτρέπεται και σε χώρες για εταιρίες που εδρεύουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στην Αμερική ή σε άλλες χώρες -εξαιρούνται όλοι φορολογικοί παράδεισοι, εξαιρούνται όλες οι μη συνεργάσιμες χώρες- προβλέπουμε και αυτές οι εταιρίες, σε περίπτωση πώλησης ενός δανείου, να είναι υποχρεωμένες να διαχειρίζονται τα δάνεια μέσω των εταιριών διαχείρισης που εδρεύουν στην Ελλάδα.

 Φτιάξαμε, λοιπόν, ένα πλαίσιο, το οποίο εκ των πράγματων είναι το πιο αυστηρό και το οποίο διαμορφώνει κάποιες ασφαλείς συνθήκες διαχείρισης.

Ταυτόχρονα, οποιαδήποτε πιθανή μεταφορά δανείου μεταφέρει ακριβώς τους ίδιους όρους. Είναι αυστηρός ο όρος ότι δεν μπορεί να επιδεινωθεί η σχέση σε βάρος του δανειολήπτη.

Και ταυτόχρονα, ισχύει όλο το θεσμικό πλαίσιο που ισχύει για οποιοδήποτε δάνειο υπάρχει και στην τράπεζα. Άρα, έχουμε ακριβώς τους ίδιους κανόνες, ακριβώς την ίδια προστασία, ακριβώς την ίδια λειτουργία, ως εάν παρέμενε το δάνειο υπό το πνεύμα των τραπεζών.

Τα υπογραμμίζω αυτά, ακριβώς επειδή αυτό είναι το θεσμικό πλαίσιο της πολιτικής, όπως έχει διαμορφωθεί. Η εξαίρεση είναι μέχρι τις αρχές του 2018 αυστηρά, αδιαπραγμάτευτα για την πρώτη κατοικία, όχι μόνο για στεγαστικά δάνεια –εννοώ, που απαγορεύεται η πώληση ρητά- αλλά και για το σύνολο των δανείων που συνδέονται με την πρώτη κατοικία.

Όσον αφορά το θέμα της πρότασης αυτής καθ’ αυτής, στην Επιτροπή αναφέραμε τρία σημεία βασικής κριτικής από την πλευρά μας. Το πρώτο θέμα αφορά τον ορισμό της λαϊκής οικογένειας. Θεωρήσαμε ότι έτσι όπως ήταν διατυπωμένο, περιλαμβάνει και το σύνολο των μεσαίων στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας. Θεωρούμε ότι ο ορισμός της λαϊκής οικογένειας είναι πιο κοντά στο θεσμικό πλαίσιο που έχουμε ψηφίσει -το ανέλυσα προηγουμένως- για τους διαφορετικούς βαθμούς υψηλής προστασίας, που παρέχουμε πραγματικά στη λαϊκή οικογένεια στην προστασία της πρώτης κατοικίας, στην ενίσχυσή της κοκ..

Συμπληρωματικά, φυσικά, υπάρχει κοινωνική πολιτική, που θα την αναλύσει η κυρία Φωτίου.

Το δεύτερο σημείο κριτικής ήταν φυσικά το θέμα των τραπεζών. Προφανώς, εδώ υπάρχει ένα θέμα ουσίας. Εμείς είμαστε –και παραμένουμε- έντονα κριτικοί και για τον τρόπο με τον οποίο οι τράπεζες λειτούργησαν στην περίοδο της οικονομικής φούσκας, όταν δανειοδοτούσαν με τον τρόπο που δανειοδοτούσαν, και στον τρόπο που διαχειρίζονταν τα προηγούμενα χρόνια την υπερχρέωση των νοικοκυριών. Προφανώς, οι τράπεζες μπορούσαν να κάνουν πολλά περισσότερα και για τα νοικοκυριά και για τις επιχειρήσεις, να υπάρξει μια διαφορετική στρατηγική -ας το πούμε έτσι- διαχείρισης των προβλημάτων που προκύπταν μέσα από την κρίση.

Εντούτοις, όλοι, όμως, αναγνωρίζουμε ότι υπάρχει ένα μείζον θέμα, το οποίο αφορά τη σχέση τραπεζών, κράτους και δανειοληπτών. Μια οικονομία, η οποία συρρικνώθηκε, όπου έπεσαν οι αξίες των ακινήτων κ.ο.κ, δημιουργεί ένα κόστος τεράστιο για την οικονομία, το οποίο καλούνται να επιμεριστούν με διάφορους τρόπους οι τράπεζες, το κράτος και οι δανειολήπτες. Και μέριμνα ενός κράτους είναι το κόστος αυτό να μοιραστεί με ένα τρόπο δίκαιο και κυρίως αποτελεσματικό.

Συνεπώς, η στρατηγική η δική μας αυτό κάνει, προστατεύει να μη μεταφερθεί το κόστος στους δανειολήπτες. Έτσι κι αλλιώς, μεταφέρθηκε το κόστος, αφού έγιναν δυο ανακεφαλαιοποιήσεις, στους μετόχους των τραπεζών. Οι μέτοχοι εκμηδενίστηκαν διαδοχικά τρεις φορές. Ταυτόχρονα, ένα μεγάλο μέρος το έφερε το κράτος, το οποίο καλείται να λειτουργήσει εξισορροπητικά και σε σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος, συμμετέχοντας σε διαδοχικές ανακεφαλαιοποιήσεις και ταυτόχρονα, προσπάθησε να στηρίξει τους δανειολήπτες, ένα μεγάλο μέρος τουλάχιστον και μετά βεβαιότητας τις ευάλωτες ομάδες.

Συνεπώς, η στρατηγική μας είναι δεδομένη. Πρέπει να προχωρήσουμε με ισχυρούς κανόνες κοινωνικής προστασίας, άρα, να προστατευθούν οι δανειολήπτες από μια ρύθμιση που είναι για αυτούς αρνητική. Ταυτόχρονα, πρέπει να υπάρξει μια λογική πολιτική απέναντι στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και το κράτος ταυτόχρονα να λειτουργήσει με όρους σταθερότητας της οικονομίας και του χρηματοπιστωτικού τομέα.

Προφανώς, οι τράπεζες σήμερα δεν είναι εφικτό να υποστούν μια ζημία των εβδομήντα, ογδόντα δισεκατομμυρίων, υπό τους όρους που το θέτει η πρόταση. Αυτό θα είχε τεράστιες παρενέργειες. Θα απαιτούσε μια νέα ανακεφαλαιοποίση και προφανώς μεγάλη κρατική αρωγή στην ανακεφαλαιοποίηση αυτή. Συνεπώς, σε αυτό το σημείο είναι ανεφάρμοστη.

Εντούτοις, διατηρεί στοιχεία επιμερισμού αυτού του βάρους που εμείς θεωρούμε ότι ο επιμερισμός αυτός μπορεί να έχει κανόνες δικαιοσύνης και αυτή είναι η πολιτική την οποία εφαρμόζει η Κυβέρνηση.

Ένα τελευταίο θέμα και με αυτό θα ήθελα να κλείσω. Η πολιτική, όπως εφαρμόζεται και κατά την πράξη εφαρμογής της, θα έχει χώρο προφανώς και για νέες παρεμβάσεις διορθωτικές. Η πολιτική της Κυβέρνησης είναι σαφής. Διαμορφώθηκε το πλαίσιο, υπάρχει μια ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, η οποία αποτυπώθηκε θετικά γιατί το κράτος δεν χρειάστηκε να βάλει πολλά λεφτά, έβαλε πολύ λίγα, οι ιδιώτες έβαλαν τα πιο πολλά λεφτά. Η Κυβέρνηση πρέπει να εφαρμόσει την πολιτική της με σταθερότητα και από κει και πέρα, εάν και εφόσον η οικονομία που όλοι φιλοδοξούμε επανέλθει σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, τα θέματα της σταθεροποίησης του χρηματοπιστωτικού συστήματος και διατηρώντας ταυτόχρονα τον υψηλό βαθμό κοινωνικής προστασίας αποτελούν μια εφικτή, ρεαλιστική στρατηγική με την οποία μπορεί να πορευτεί η Κυβέρνηση.

Θα κλείσω κάνοντας μια τελευταία παράκληση στη Νέα Δημοκρατία. Ελπίζουμε ότι θέλετε να οξύνετε λίγο την κριτική σας για το αύριο. Μην στραφείτε ξανά στο παρελθόν. Θα αποτύχετε για τρίτη, τέταρτη συνεχή φορά.

Σας ευχαριστώ.

Για πιο άμεση ενημέρωση κάντε like στην σελίδα μας στο facebook εδώ: Γίνετε μέλη στη σελίδα μας στο Facebook: