2016 προς 2017: ένας απολογισμός ενάρξεων και πράξεων, ένας πρόλογος για τη συνέχεια. Που είναι στο χέρι μας

Σε λίγες μέρες συμπληρώνονται 6 χρόνια και 8 μήνες υποδούλωσης της χώρας.

Σχεδόν διπλάσια από την Κατοχή.

Kάτι λιγότερο από τη Χούντα.

Τα Μνημόνια είναι ακόμη εδώ.

Όμως είμαστε κι εμείς εδώ.

Και θα μείνουμε και θα επιμείνουμε μέχρι να απελευθερώσουμε την πατρίδα μας.

Μέχρι να φέρουμε πίσω όλους αυτούς που εξαναγκάστηκαν να φύγουν.

Και να δικαιώσουμε τη μνήμη και την προσδοκία όλων εκείνων που έφυγαν χωρίς επιστροφή, στη διάρκεια αυτής της σύγχρονης δικτατορίας.

Για το δικό μας «Ποτέ ξανά»: Ποτέ ξανά φασισμός, ποτέ ξανά εκφοβισμός, ποτέ ξανά υποκρισία, ποτέ ξανά επιβολή, ποτέ ξανά μνημόνια.

Αυτός ο απολογισμός είναι ένα εργαλείο για το παρόν και το μέλλον.

Για να γίνει συνείδηση ότι η Ιστορία εξαρτάται από τις δικές μας πράξεις.

Και μπορεί και πρέπει να γραφτεί με τις δικές μας πράξεις. Με πράξεις αντίστασης, αντίδρασης και δημιουργίας. Με πράξεις- βήματα προς την ελευθερία.

Όχι με πρωθυπουργικές πράξεις υποταγής και παράδοσης, όχι με υπουργικές επιστολές συμμόρφωσης και μετάνοιας, όχι με αποπροσανατολιστικές δημοσιεύσεις μπαγιάτικων Πόθεν Έσχες (που πάντως αποκαλύπτουν τα κίνητρα της επί χρόνια συγκάλυψής τους), όχι από μια Βουλή-πλυντήριο που «ξαναέφτιαξε όπως την ήξεραν» ο νυν Πρόεδρος, προς χάριν των επαγγελματιών ξεπλυματιών και προς τέρψιν του εξ αυτών «Προέδρου της Δημοκρατίας».

Το πώς θα καταγραφεί στην Ιστορία το 2016 εξαρτάται από το τι θα κάνουμε στη συνέχεια. Από την πρώτη μέρα του 2017. Και κάθε μέρα μέχρι τη νίκη. Όχι ως παρατηρητές των γεγονότων, αλλά ως διαμορφωτές τους.

Θα μιλήσω προσωπικά. Γιατί είναι υποκρισία να ισχυρίζονται ότι υπάρχει δήθεν συλλογικό χωρίς προσωπικό. Γιατί η μόνη συλλογικότητα που μπορεί να νικήσει τους μηχανισμούς της επιβολής είναι αυτή που συγκροτείται από ανθρώπους που αναλαμβάνουν προσωπικά και συνειδητά την ευθύνη της μάχης, της σύγκρουσης και προχωρούν με κάθε κόστος, πληρώνοντας το τίμημα, χωρίς ανταλλάγματα.

Για εμένα, το 2016 δεν είναι η χρονιά της εμπέδωσης του Μνημονίου, μολονότι υπήρξε στρατηγική εμπέδωση και εμβάθυνσή του από την Κυβέρνηση Τσίπρα, με την αιδήμονα σύμπραξη όλων των μνημονιακών και συστημικών δυνάμεων εντός κι εκτός Βουλής.

Το 2016 είναι η χρονιά των πρωτοβουλιών για την πραγματική αποτίναξη του Μνημονιακού ζυγού. Και ως τέτοια θα περάσει στην Ιστορία. Γιατί αυτό, περνάει από το χέρι μας.

Έχω δημόσια υποσχεθεί ότι, προσωπικά, θα κάνω ό,τι χρειαστεί για την απελευθέρωση της πατρίδας και του λαού μου.

Είναι μια υπόσχεση που έδωσα πριν από ένα χρόνο ακριβώς.

Και τώρα, σε αυτό το μικρό κλείσιμο αυλαίας πριν το νέο άνοιγμα, θέλω να πω σε όλους ότι στο 2016 θα αναζητήσουμε στο μέλλον τα πρώτα βήματα, τα πρώτα θεμέλια της απελευθερωτικής μας πλεύσης. Το λέω σε όλους όσοι ελπίζουν και μάχονται ακόμη -και είναι πολλοί και πολλές- σε όλους όσοι δεν πουλιούνται και δεν βολεύονται, και είναι οι περισσότεροι, σε όλους όσοι δεν ξεγελιούνται, δεν λιγοψυχούν και δεν λοξοδρομούν -και είναι αυτή η πανίσχυρη πλειοψηφία που απομένει να συνειδητοποιήσει τη δύναμή της, αναγνωρίζοντας τον συλλογικό και προσωπικό εαυτό της.

Να τι έγινε το 2016 και δεν θα ακουστεί στις ειδήσεις της προπαγάνδας ούτε θα αναφερθεί από τους υπηρέτες του Μνημονίου:

Το Γενάρη, το Φλεβάρη, το Νοέμβρη, πολιτικοί, επιστήμονες, ακτιβιστές, πνευματικοί άνθρωποι και άνθρωποι του πολιτισμού, από όλη την Ευρώπη, συναντηθήκαμε σε Παρίσι, Μαδρίτη, Κοπεγχάγη και εργαστήκαμε για τη συγκρότηση ενός πανευρωπαϊκού σχεδίου προστασίας των λαών από τους εκβιασμούς της Τρόικας, των Ευρωκρατών και των τραπεζιτών. Εργαζόμαστε πάνω στο Plan B για τους λαούς της Ευρώπης. Και είμαστε αποφασισμένοι να μην κάνουμε βήμα πίσω. Συνεχίζουμε το Γενάρη του 2017 στις Βρυξέλλες και το Μάρτη 2017 στη Ρώμη. Στο επίκεντρο της συζήτησης βρίσκεται η υπεράσπιση του Ελληνικού λαού από την παράνομη επιβολή χρέους και τον τραπεζικό και νομισματικό εκβιασμό και η απόκρουση των σχεδίων υποδούλωσης λαών και κοινωνιών με μνημόνια και απολυταρχικές-ολοκληρωτικές ενέργειες. Η πρωτοβουλία αυτή ξεκίνησε τον Αύγουστο του ’15 ως απάντηση στο Πραξικόπημα εκείνου του καλοκαιριού και θεωρώ τιμή μου ότι ήμουν μία από τους 5 ανθρώπους που συνυπέγραψαν την έναρξή της.

Το Μάρτη η Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους αρνήθηκε επίσημα να υπακούσει στην απόφαση παύσης των εργασιών της που δρομολόγησε η Κυβέρνηση Τσίπρα και η Βουλή Βούτση. Τα μέλη της Επιτροπής από όλον τον κόσμο συνεδρίασαν στις Βρυξέλλες και αποφάσισαν να γίνουν Σωματείο και να συνεχίσουν να δουλεύουν στοιχειοθετώντας τα επιχειρήματα απόκρουσης του παράνομου χρέους που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα και τους Έλληνες. Σεπτέμβρη η Επιτροπή μας έγινε επισήμως σωματείο και Νοέμβρη συνεδρίασε στην Αθήνα και αποφάσισε: να εκδώσει πόρισμα για το ρόλο του Τραπεζικού Συστήματος, την καταστροφή του Ασφαλιστικού Συστήματος, να κάνει δημόσιες ακροάσεις προσώπων και μαρτύρων για όσα οδήγησαν στην επιβολή των Μνημονίων, να συγκροτήσει Παρατηρητήριο δημοσίου χρέους, να συντάξει τη Μαύρη Βίβλο της παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της συνταγματικής και διεθνούς νομιμότητας στο καθεστώς της Χρεοκρατίας, να παρέμβει ως πολιτική αγωγή στην ποινική δίκη αλλοίωσης των στατιστικών στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ. Στις 4 Απριλίου 2017 η Επιτροπή θα πραγματοποιήσει τη μεγάλη συνεδρίασή της στην Αθήνα.

Τον Απρίλη ξεκινήσαμε την Πλεύση Ελευθερίας, τη δική μας μάχη απελευθέρωσης. Η Πλεύση μας ξεκίνησε ως προσκλητήριο συστράτευσης και ανυποχώρητου αγώνα. Στις 5 Ιουλίου, ανήμερα της Επετείου του ΟΧΙ του Δημοψηφίσματος κατατέθηκε η Ιδρυτική μας Διακήρυξη. Από τότε, το καράβι μας ταξιδεύει σε όλη την Ελλάδα (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Μεσολόγγι, Κέλλη, Νεστόριο, Φλώρινα, Δράμα, Κόρινθο, Γιάννενα, Κόνιτσα, Μυτιλήνη, Τρίκαλα, Λάρισα, Λαμία, Δίστομο, Λιβαδειά, Χαλκίδα, Τριάδα, Αιδηψό, Καβάλα). Και θα πάει παντού. Σε στεριά και θάλασσα, για να βρει έναν προς έναν και μία προς μία τους ανθρώπους που θα δώσουν μαζί μας τη μάχη. Με άξονα την αντίσταση και ορίζοντα την καθολική πολιτική και κοινωνική ανυπακοή στο Μνημονιακό Καθεστώς. Με όπλο τις δικές μας δυνάμεις.

Στις 5 Ιουλίου γεννήθηκε η Πρωτοβουλία «ΌΧΙ στα Ναι τους». Με μια εκδήλωση-συναυλία στο Λυκαβηττό, για να υπερασπισθούμε το Θέατρο που μεταβιβάσθηκε στο ΤΑΙΠΕΔ. Αλλά και για να υπερασπισθούμε το περιεχόμενο του ΟΧΙ που είπαμε στις 5 Ιουλίου 2015, που εξακολουθεί να ισχύει και ακυρώνει κάθε επίορκο «ΝΑΙ» που λέγεται στη Βουλή. Με καλλιτέχνες και πνευματικούς ανθρώπους που δεν φοβήθηκαν να μπουν μπροστά. Από τις πολύτιμες υποστηρικτικές πράξεις: η επιστολή του Μίκη Θεοδωράκη και το μήνυμα του Κεν Λόουτς. Στις 24 Ιουλίου με το ΌΧΙ στα Ναι τους ξεκινήσαμε από τα Εξάρχεια συναντήσεις σε ανοιχτούς χώρους, την ώρα που στο Προεδρικό Μέγαρο γινόταν δεξίωση πίσω από τις κλούβες. Και συνεχίσαμε Χαλκιδική, Γκάζι, Βύρωνα και πριν λίγες ημέρες στο φίλο μας το Φίλιππο.

Το Σεπτέμβριο, υπό την αιγίδα της Πλεύσης Ελευθερίας και του ΟΧΙ στα Ναι τους ξεκίνησε η διαδικασία ίδρυσης της «Δικαιοσύνης για Όλους». Μιας πρωτοβουλίας προάσπισης του δημοσίου συμφέροντος σε δίκες που αφορούν μείζονες υποθέσεις: Γερμανικές Οφειλές, Siemens, ΕΛΣΤΑΤ, Χρέος-Μνημόνιο. Έγιναν 5 δημόσιες εκδηλώσεις και συνεντεύξεις τύπου σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη και θα ακολουθήσουν κι άλλες. Το Καταστατικό της Δικαιοσύνης για Όλους ήδη κατατέθηκε και θα ακολουθήσουν το 2017 οι πρώτες επίσημες νομικές ενέργειες. Με συνείδηση και συναίσθηση ότι χωρίς Δικαιοσύνη, δεν νοείται Δημοκρατία. Και ότι η δικαίωση του λαού μας περνά μέσα από τη λογοδοσία και τιμωρία των υπαιτίων της καταστροφής και της προδοσίας, αλλά και μέσα από την αποζημίωση για την ανυπολόγιστη βλάβη στις ζωές και στην πατρίδα μας.

Από το Γενάρη μέχρι το Νοέμβρη πραγματοποιήθηκαν σε Βρυξέλλες, Παρίσι, Μόναχο, Μαδρίτη, Λιέγη, Βερολίνο, Λισσαβόνα, Μπενικασίμ, Οστάνδη, Λίλ, Κοπεγχάγη, Μπραζίλια συνέδρια, πολιτικές εκδηλώσεις, συγκεντρώσεις, συζητήσεις, θεσμικές ακροάσεις, όπου προσκλήθηκα και μίλησα για τα δεινά της πατρίδας μας και για τη μάχη που δίνει ο λαός μας. Κόντρα στην παρασιώπηση και τον εξωραϊσμό. Κουβαλάω μαζί μου ως πολύτιμο απόκτημα, τη στήριξη και την αλληλεγγύη τόσων και τόσων ανθρώπων που αγωνιούν μαζί μας και συμπαρίστανται.

Τον Αύγουστο βρέθηκα στην Παλαιστίνη. Ανταποκρινόμενη στο κάλεσμα στήριξης του πολιτικού κρατουμένου Bilal Κayed. Στα 35 του είχε ήδη εκτίσει την 15ετή ποινή του. Το κράτος του Ισραήλ αρνήθηκε να τον απελευθερώσει κι αυτός ξεκίνησε αναμέτρηση με το θάνατο, με απεργία πείνας, για να διεκδικήσει τη ζωή και την ελευθερία του. 4 άνθρωποι από όλη την Ευρώπη (Ελλάδα, Ισλανδία, Ιρλανδία- όχι τυχαία, νομίζω) ανταποκριθήκαμε στο διεθνές κάλεσμα στήριξής του στις 15 και 16 Αυγούστου και συμμετείχαμε ενεργά στο κίνημα απελευθέρωσής του. Ο Bilal Kayed απελευθερώθηκε το Δεκέμβρη. Αυτή η μάχη κερδήθηκε μέσα στο 2016. Κι αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει μάχη που δεν πρέπει ή που δεν αξίζει να δώσεις.

Στη διαδρομή αυτής της χρονιάς μετρήθηκαν πολλά. Κυρίως μετρήθηκαν άνθρωποι και κίνητρα. Κάποιοι βρέθηκαν λίγοι. Σε ήθος, ποιότητα, αντιστάσεις. Κι αυτοί δεν έχουν και δεν θα έχουν θέση στη μάχη μας. Δεν έχουν θέση στη μάχη μας αυτοί που καπηλεύονται τους αγώνες και την ιστορία άλλων για να παίζουν παιχνίδια επιρροής, εξαγοράς και διαφθοράς, μοιράζοντας χρήματα και οφίκια σε επιρρεπείς στον ενδοτισμό. Δεν έχουν θέση στη μάχη μας αυτοί που παριστάνουν τους επαναστάτες αλλά παλεύουν για μια καρέκλα ή για λίγη μιντιακή προβολή. Δεν έχουν θέση στη μάχη μας όσοι μεθούν από την οσμή του χρήματος και της εξουσίας και είναι έτοιμοι να πουλήσουν αρχές, αξίες, φίλους, οικογένεια, τον εαυτό τους τον ίδιο για να «δικτυωθούν» και να «αποκατασταθούν».

Η δική μας μάχη απέδειξε ότι ούτε επηρεάζεται ούτε σηκώνει γυρολόγους-λασπολόγους-εκμαυλιστές. Αυτοί, μέσα στο 2016, βρήκαν τον πραγματικό τους προορισμό και τους συμπαραστάτες τους.

Ευτυχώς, είναι οικτρά λίγοι.

Σημασία έχουν οι συντριπτικά πιο πολλοί.

Που είναι σε θέση επιμονής.

Μαζί τους θα πάμε παραπέρα. Από αύριο, μεθαύριο και κάθε μέρα.

Καλή χρονιά!

31/12/2016

Ζωή Κωνσταντοπούλου